Μπορεί κάποιοι να «στραγγαλίσουν» οικονομικά μια χώρα με στόχο να την υποδουλώσουν; Να υφαρπάξουν όποιον πλούτο διαθέτει; Κι αν ναι, ποιοι είναι, για ποιους και πώς λειτουργούν; Ορισμένες απαντήσεις σε τέτοια θέματα επιχειρεί να δώσει το ντοκιμαντέρ «Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου» του Στέλιου Κούλογλου που μετέδωσε η νετ..Το ντοκιμαντέρ είναι βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Τζον Πέρκινς, ο οποίος υπήρξε μέλος μυστικής ομάδας «οικονομικών εκτελεστών», που χρησιμοποιούσε ψευδείς οικονομικές εκθέσεις, νοθευμένες εκλογές, εξαγορές συνειδήσεων, εκβιασμούς, σεξ, στρατιωτικά πραξικοπήματα και δολοφονίες, με στόχο την εξάπλωση της αμερικανικής αυτοκρατορίας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οπως είχε ορκιστεί, κράτησε το στόμα του κλειστό ώσπου με αφορμή τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 αποφάσισε να εκθέσει δημοσίως την αθέατη πλευρά της αμερικανικής εταιρειοκρατίας γράφοντας τις «Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου».
«Είδα το βιβλίο του Πέρκινς το 2004», λέει ο Στέλιος Κούλογλου, «μου φάνηκε ενδιαφέρουσα η ιστορία και έπειτα από συναντήσεις από το 2005 ώς το 2007, το 2008 τού πρότεινα να πάμε στο Εκουαδόρ όπου είχε δράσει και να κάνουμε μια εκδήλωση για να ζητήσει συγγνώμη από τον κόσμο. Το αφηγηματικό νήμα της ταινίας είναι στηριγμένο πάνω σε αυτή τη δημόσια συγγνώμη και από εκεί και πέρα κάνει συνεχόμενα φλας μπακ στη ζωή και τη δράση του». Το ντοκιμαντέρ έχει βραβευτεί σε φεστιβάλ (Κορέα και Ισπανία), έχει κανεί κινηματογραφική πορεία σε ΗΠΑ, Μεξικό, Αργεντινή και έχει αγοραστεί από ξένα τηλεοπτικά δίκτυα. «Το είδα -εξηγεί ο δημοσιογράφος- από την αρχή σαν φιλμ νουάρ. Είχε μια μοιραία γυναίκα που τον είχε βάλει στο παιχνίδι, διαφθορά, δολοφονίες, πουθενά "καλοί" στην υπόθεση και μυστικές συναντήσεις των τσακαλιών της αυτοκρατορίας σε δωμάτια γεμάτα καπνούς από τσιγάρα». Μέρος του ντοκιμαντέρ (συμπαραγωγή ΕΡΤ, Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου - Πρόγραμμα «Τεκμήριο» και Lynx) είναι δραματοποιημένο «κυρίως επειδή ο Πέρκινς δούλευε παράνομα και δεν είχε φωτογραφίες ή άλλο υλικό για την οπτικοποίησή του», σημειώνει ο δημοσιογράφος.
Μπορεί αυτού του τύπου οι ιστορίες να «συνδεθούν» με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα;
«Σίγουρα. Τον ρόλο του σύγχρονου οικονομικού δολοφόνου στην ελληνική περίπτωση παίζει η Goldman Sachs. Παίζει ένα διπλό παιχνίδι. Από τη μία, υποτίθεται ότι συμβουλεύει την ελληνική κυβέρνηση και από την άλλη, από το καλοκαίρι του 2009 συμβουλεύει τους πελάτες της να στοιχηματίσουν στη χρεοκοπία της Ελλάδας. Ο αντιπρόεδρός της ήρθε στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 2009, συναντήθηκε δύο φορές με τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου και του πρότεινε ένα σχήμα απόκρυψης του χρέους. Ο Παπανδρέου δεν το δέχτηκε. Μάλλον δεν κατάλαβε... Η Goldman Sachs αφήνει να διαρρεύσει μια είδηση τον Ιανουάριο του 2010 που παίζει καταλυτικό ρόλο στην κρίση: ότι η Ελλάδα πήγε να δανειστεί 20 δισ. ευρώ από την Κίνα η οποία δεν της τα έδωσε. Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Οσοι ξέρουν από οικονομικά λένε ότι τα πράγματα δεν γίνονται έτσι. Αυτό όμως δημοσιεύεται στους "Financial Times", που θεωρούνται "Βίβλος των αγορών", αναπαράγεται από τα διεθνή μέσα και για την Ελλάδα ξεκινά η κατρακύλα... Το ψάχνω γιατί ετοιμάζω για το "Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα" ένα ντοκιμαντέρ για την ελληνική περίπτωση, αν και εντός συνόρων υπάρχουν στομάτα κλειστά...».
Στη δική μας περίπτωση πάντως δεν έφταιξε μόνο αυτό;
«Οχι. Υπάρχει η ευθύνη της Μέρκελ, η ολιγωρία της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης, η απόκρυψη πραγματικών στοιχείων για το έλλειμμα από την προηγούμενη κυβέρνηση κ.ά. Θολώνει λίγο το τοπίο γιατί δεν πρόκειται για μια "αθώα" χώρα που πάνε να την κατακτήσουν οι οικονομικοί δολοφόνοι, αλλά από τη στιγμή που αντιλαμβάνονται ότι η Ελλάδα είναι ο αδύναμος κρίκος τής αλλάζουν τα "φώτα"».
Τι έχει αλλάξει από τότε μέχρι σήμερα;
«Σήμερα είναι πιο εξελιγμένες οι μέθοδοι κερδοσκοπίας εις βάρος χωρών, με χρηματιστήρια, υπολογιστές, golden boys. Στην ουσία υπάρχει κάτι πολύ κοινό: η υποδούλωση μιας χώρας μέσω υπερχρέωσης. Οι "οικονομικοί δολοφόνοι" της ταινίας πήγαιναν σε χώρες, πρότειναν μεγάλα έργα, υπόσχονταν δάνεια γνωρίζοντας ότι δεν μπορούν να αποπληρωθούν. Λίγο πριν από την κοινωνική και οικονομική κατάρρευση διεθνείς εταιρείες αγόραζαν "μπιρ παρά" δημόσιες επιχειρήσεις. Κάτι παρόμοιο γίνεται και μ' εμάς. Ο πόλεμος πλέον είναι οικονομικός αλλά με τα ίδια θύματα. Παλιά οι νέοι σκοτώνονταν στα πεδία των μαχών, τώρα συνθλίβονται κοινωνικά, δεν έχουν μέλλον και ο πλούτος μετατοπίζεται σε ακόμα λιγότερους, με αποτέλεσμα να εξαφανίζεται η μεσαία τάξη...».
Στην Ελευθεροτυπία της 25/01/2011, Ρεπορτάζ: Μ. Πετρούτσου / Σ. Μανιάτης / Δ. Παπαγεωργίου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου