| του Αντώνη Μαγιόπουλου προέδρου της Ν.Ο. Καβάλας του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ |
Εννιά χρόνια μετά κανείς δεν «θυμάται» ή δεν θέλει να θυμάται, τα Ίμια. Το ΠΑΣΟΚ διότι δέχθηκε την κατάληψη και τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο και η Νέα Δημοκρατία διότι ανέχθηκε και συνεχίζει την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας. Τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και εφέτος δεν πρόκειται να πουν ούτε λέξη. Δε θέλουν να δυσκολεύουν την ενδοτική πολιτική της κυβέρνησης. Οι «μάγκες Έλληνες» αποσείσαμε τις ενοχές μας και υποκρινόμαστε ότι η «εθνική μας ξεφτίλα», να υποστείλουμε δηλαδή την Ελληνική σημαία και να φύγουμε σαν τους κλέφτες από τα Ίμια, ήταν κάτι το «αναπότρεπτο». Τι να κάνουμε δηλαδή, να «σκοτωθούμε για μία βραχονησίδα»;
Το να πολεμάς για την πατρίδα σου είναι ένα ένστικτο αρχαίο όσο και η ανθρώπινη ψυχή. Ο αποναρκωμένος ελληνικός λαός νοσεί τόσο πολύ ώστε το έχει χάσει. Τα γεγονότα στα Ίμια ήταν ένα τεστ της αντοχής, της δύναμης αντίστασης και της ελευθερίας στο φρόνημα των Ελλήνων και του πατριωτισμού τους. Ένα τεστ με δυστυχώς πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα. Έκτοτε η πολεμική αρετή των Ελλήνων, η τιμή, το αμύνεσθαι περί πάτρης είναι έννοιες και αισθήματα ξεπερασμένα που θυσιάστηκαν στο βωμό της ειρήνης και της «ελληνοτουρκικής φιλίας» (της παράδοσης στους Τούρκους). Επιπλέον υπάρχει ως προηγούμενο η υποστολή της σημαίας μας, αλλά και η ανοχή μας στην κατάληψη ελληνικού εδάφους. Στην συνείδηση του λαού αυτά έχουν περάσει πλέον ως δικαιολογημένες ενέργειες. Που σημαίνει ότι η υπεράσπιση της ειρήνης ως αξίας υπερέχει της υπεράσπισης της Πατρίδας.
Πάντως για το αν η Τουρκία είναι πιο ισχυρή από εμάς θα το γνωρίζαμε μόνο αν πολεμούσαμε. Ευτυχώς οι Έλληνες του 1821 δεν σκέφτονταν όπως οι σημερινοί: «η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Και όταν κάνουν αυτήν την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές φορές κερδαίνουν». (Μακρυγιάννης). Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό που επιδοκιμάζεται σήμερα είναι η «ειρήνη» και όχι η «ελευθερία». Διότι η ελευθερία θέλει «αρετή και τόλμη». Διαθέτουμε τίποτα από τα δύο;
Τι ξημερώνει αύριο για το Ελληνικό Έθνος; Η Τουρκία συνεχίζει την σκληρή γραμμή στην πολιτική που έχει χαράξει έναντι της Ελλάδος. Δεν έχει σταματήσει να διεκδικεί το μισό Αιγαίο, την συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων, την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας, τον έλεγχο στο μισό F.I.R μας, να θεωρεί casus belli την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. και φυσικά δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ. Καραμανλής και Παπανδρέου εκχωρούν τα ιερά και τα όσια των Ελλήνων, ανεχόμενοι τα παραπάνω και βάζοντας την Τουρκία στην Ευρώπη. Έχει έρθει πλέον η ώρα που πρέπει όλοι μαζί να φωνάξουμε «όχι άλλα Ίμια». Αν μέσα στα επόμενα χρόνια δεν δημιουργηθεί ένα πατριωτικό κίνημα που θα αντιστρατευτεί την «λογική» της εθνικής υποτέλειας της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η Ελλάς ως Έθνος και ως πολιτισμός θα συρρικνωθεί. Και τότε δεν θα φταίει ο Παπανδρέου ή ο Καραμανλής. Θα φταίμε εμείς που ανεχθήκαμε συνειδητά την παρακμή και τον αφελληνισμό. Θα φταίμε εμείς που χειροκροτούμε το πολιτικό κατεστημένο. Που εκποιούμε την προσωπική μας τιμή για να βρούμε καμία «τρύπα» και να βολευτούμε.
Απέναντι σε αυτή την παρακμή, υπάρχουν Έλληνες που αντιστέκονται με ηθικό σθένος και αποφασιστικότητα. Υπάρχουν Έλληνες που δεν θεωρούν ότι είναι αναπότρεπτη η εξαφάνιση του Ελληνικού έθνους μέσα σε ένα διεθνιστικό και πολύ-πολιτισμικό χωνευτήρι. Υπάρχουν Έλληνες Πατριώτες που υπερασπίζονται και θα υπερασπισθούν παντοιοτρόπως την πατρίδα μας. Με τιμή, υπερηφάνεια και ψυχή. Ας είμαστε μεταξύ αυτών των Ελλήνων!
Το απαίσιο κράτος δεν τίμησε τους τρεις Αξιωματικούς, δεν εξήρε την γενναιότητα, την αυτοθυσία, τον πατριωτισμό τους αλλά τους σπίλωσε και τους ξέχασε. Γιατί τα Ίμια πρέπει να ξεχαστούν. Γιατί όσο τους θυμόμαστε, θυμόμαστε ότι έπρεπε να πολεμήσουμε και δεν το πράξαμε. Κι όμως οι τρεις τους διέσωσαν με την ηρωική θυσία τους την τιμή των Ελλήνων. Ας θυμίσουμε σε όλους αυτές τις ημέρες, τη θυσία των τριών αξιωματικών που έπεσαν στα Ίμια γιατί η θυσία τους, όπως όλων των ηρώων, πρέπει να είναι η πυξίδα των αγώνων όσων αγαπούν και σέβονται αυτόν τον τόπο. Όπου και αν βρισκόμαστε ας ρίξουμε λίγα λουλούδια στην θάλασσα σαν ελάχιστο φόρο τιμής στην μνήμη τους.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου