Η συνταγή είναι παλιά και επιτυχημένη, αλλά υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες, οδηγεί σε επικίνδυνα τοξικά πιάτα. Όσο τοξική είναι και η προπαγάνδα, η οποία αποτελεί το βασικό υλικό της.
Όσο γρηγορότερα το αντιληφθεί αυτό η κυβέρνηση, όσο δηλαδή νωρίτερα αντιληφθεί πως πρέπει να πάψει να αποτελεί τον βραχίονα του ΠΑΣΟΚ, που φημίζεται για αυτό το είδος της «μαγειρικής», τόσο το καλύτερο – και για τη χώρα και για το ΠΑΣΟΚ.
Η αντικατάσταση της διακυβέρνησης με την προπαγάνδα επιτυγχάνεται μόνο σε εποχές παχιών αγελάδων, όταν το χρήμα που ρέει μπορεί να διατίθεται για πελατειακούς σκοπούς. Και όχι όταν δανειζόμαστε με ληστρικά επιτόκια για να ανταποκριθούμε σε υποχρεώσεις οι οποίες δημιουργήθηκαν τον καιρό της ανευθυνότητας.
Σε δύσκολους καιρούς, όμως, δεν μπορείς να κυβερνάς μόνο με την προπαγάνδα – έστω και αν ο αντίπαλός σου δεν μπορεί να την αντικρούσει και να την ξεσκεπάσει. Είσαι υποχρεωμένος να κάνεις κάτι. Να κυβερνήσεις.
Πέρασε ανεπιστρεπτί η εποχή που η κατασκευή ψευδογεγονότων, προκειμένου να καλυφθούν τα πραγματικά γεγονότα, ήταν αποτελεσματική πρακτική.
Δεν μπορείς κάθε φορά που στριμώχνεσαι, να ανακαλύπτεις και από μια καινούργια γιάφκα. Το έκανες μια (όταν τον Απρίλιο του 2010 κατέφθανε η τρόικα), το έκανες δυο (όταν τον Δεκέμβριο κατέφθανε ο Στρος-Καν και σκοτώνονταν στη ΓΣΕΕ), το έκανες τρεις (όταν πριν από λίγες μέρες αποκαλύφθηκε η συνομιλία του κ. Χρυσοχοΐδη με τον Αμερικανό πρέσβη για την ΕΥΠ, αλλά και η σκληρή επιστολή της ΠΑΣΚΕ). Στο τέλος θα την πάθεις σαν τον βοσκό με τα πρόβατα.
Και επιτέλους δεν μπορείς κάθε φορά που τα βρίσκεις μπαστούνια, να κατασκευάζεις (από την αρχή) ένα άλλο γεγονός για να καλύψεις την πραγματικότητα. Διότι αυτό συνέβη με την περίπτωση του πορίσματος για την Ζήμενς και την εγκατάσταση των λαθρομεταναστών στη Νομική.
Το πόρισμα έπρεπε να παραδοθεί την Πέμπτη, 20 Ιανουαρίου. Την Παρασκευή, 21 Ιανουαρίου, συνεχίζονταν οι διαβουλεύσεις και τα παζάρια σχετικά με τα ονόματα που θα κρεμιόνταν στα μανταλάκια. Έγιναν οι αναγκαίες διαρροές, μετρήθηκαν οι αντιδράσεις, κατάλαβαν πως επρόκειτο για φιάσκο – όλοι πλην του Προέδρου και των μελών της Εξεταστικής – και άρχισαν να ψάχνουν πώς θα καλυφθεί η αποτυχία.
Επρόκειτο, βέβαια, για κυβερνητική αποτυχία, καθώς με κυβερνητική απόφαση (και του πρωθυπουργού προσωπικά), αποφασίστηκε να ανατεθούν σε βουλευτές (πολλοί εκ των οποίων δεν γνωρίζουν αγγλικά, θυμίζω) δικαστικά καθήκοντα.
Πώς θα ξεχνούσαμε (όπως έγραψα και χθες) το φιάσκο; Μα με κάτι πιο θεαματικό. Η επιστολή του κ. Παμπούκη προς τον διευθύνοντα σύμβουλο της Ζήμενς Ελλάς δεν ήταν αρκετά δυνατό πυροτέχνημα. Χρειαζόταν κάτι άλλο, πιο δυνατό.
Την ίδια ώρα, στην Κρήτη, κάποιοι συγκέντρωναν μετανάστες, τους έβαζαν στη σειρά, τους οδηγούσαν μπροστά σε λιμενικούς, που έκαναν έλεγχο επιβατών, τους επιβίβαζαν σε πλοίο, τους αποβίβαζαν στον Πειραιά, τους οδηγούσαν συντεταγμένα από το λιμάνι στην καρδιά της Αθήνας και τους εγκαθιστούσαν στη Νομική Σχολή Αθηνών. Ανενόχλητοι!
Από κει και πέρα, το μπαλάκι πετάχτηκε στην πρυτανεία. Για τα όσα (δεν) έγιναν πριν, δεν μιλάει και δεν απολογείται κανείς. Και δεν παραιτείται κανείς.
Η συμπεριφορά της κυβέρνησης και των αρμοδίων αρχών είναι ύποπτη. Είναι προφανές πως αν ήθελαν, οι μετανάστες δεν θα έφθαναν ποτέ από την Κρήτη στη Νομική. Επομένως, δεν ήθελαν. Και δεν ήταν σύμπτωση. Δικαιολογίες δεν χωρούν.
Είναι γελοίο το επιχείρημα ότι δεν επιτρέπεται η παρεμπόδιση της εισόδου οποιουδήποτε σε πανεπιστημιακό ίδρυμα, διότι αυτό αποτελεί κατάργηση του ασύλου. Το οποίο και πάλι δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα πώς έφυγαν από την Κρήτη και από τον Πειραιά. Υπάρχει και εκεί… άσυλο;
Αυτό που επικράτησε και πάλι ήταν η ανάγκη για ένα μεγαλύτερο γεγονός, που θα κάλυπτε ένα μικρότερο. Αυτό επετεύχθη. Η Ζήμενς ξεχάστηκε.
Αλλά αυτά είναι πολύ επικίνδυνα πράγματα. Και πιο επικίνδυνοι είναι αυτοί που τα απεργάζονται, τα κατασκευάζουν ή τα αφήνουν να εξελιχθούν.
Δεν μπορώ να δεχθώ ότι υπάρχει έστω και ένας εχέφρων άνθρωπος που δεν φαντάζεται τι θα συμβεί σε περίπτωση που πειραχθεί μια τρίχα της κεφαλής μουσουλμάνου.
Αν δεν το ξέρουν όσοι παίζουν με την φωτιά, να τους το πούμε ξεκάθαρα: Θα ξεσπάσουν τρομερές ταραχές. Θα χυθεί αίμα. Θα έλθει η Αλ Κάιντα στην Αθήνα. Και δεν θα έλθει φράγκο (βοήθειας, δανείων, επένδυσης) στον αιώνα τον άπαντα.
Αξίζει τέτοια κοσμοχαλασιά μόνο και μόνο για να καλυφθεί η ατιμωρησία και η πλήρης ανικανότητα του συνόλου του πολιτικού συστήματος;
http://www.elzoni.gr/html/ent/140/ent.6140.asp
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου