-Στην επίταξη πάντα τα τεχνάσματα για να στηθεί το κατάλληλο σκηνικό για πόλεμο
Του Paul Joseph Watson*
Infowars
30 Ιουνίου 2012
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Η κατάρριψη του τουρκικού F-4 Phantom από τη Συρία την περασμένη εβδομάδα, γεγονός που οδήγησε σε επικίνδυνο σημείο την κλιμάκωση των απειλών του ΝΑΤΟ για ...
στρατιωτική επέμβαση εναντίον του καθεστώτος του Μπασάρ Αλ-Άσαντ, θυμίζει έντονα παλαιότερες περιπτώσεις στημένων επιχειρήσεων παραπλάνησης, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν κατά καιρούς και θεωρήθηκαν ως αποτελεσματικό όχημα προετοιμασίας ενός κατάλληλου σκηνικού για να δικαιολογηθεί ένας πόλεμος.
Παρά την αρχική υποβάθμιση του περιστατικού από την Τουρκία, την Πέμπτη αναπτύχθηκαν από το τουρκικό καθεστώς αντιαεροπορικοί πύραυλοι στα σύνορα με τη Συρία, ως απάντηση στην κατάρριψη του αεροσκάφους και παράλληλα συνεκλήθη έκτακτη σύσκεψη του ΝΑΤΟ, για να εξεταστεί το θέμα και οι πιθανές επιπτώσεις του.
Αν και η Τουρκία υποστήριξε ότι το στρατιωτικό αεροσκάφος πετούσε σε διεθνή εναέριο χώρο, υπάρχουν βίντεο και αναφορές αυτόπτων μαρτύρων που αποδεικνύουν περίτρανα ότι το Phantom βρισκόταν μέσα στο εναέριο χώρο της Συρίας και συνεπώς ήταν θεμιτός στόχος.
Ο χειρισμός των ανακοινώσεων και της ειδησεογραφίας γύρω από παρόμοια περιστατικά στα οποία ενεπλάκησαν κατά καιρούς ναυτικές ή αεροπορικές δυνάμεις, προκειμένου να κατασκευαστεί ένα κατάλληλο πρόσχημα για το ξέσπασμα ενός πολέμου, είναι μια παλιά και δοκιμασμένη συνταγή.
Ιστορικό δείγμα Νο 1: Στενά του Ορμούζ, Ιράν, 2008
Επί κυβέρνησης Μπους, για παράδειγμα, εξετάστηκε η πιθανότητα μιας επιχείρησης παραπλάνησης, όπου μια σειρά από δήθεν ιρανικά σκάφη ακτοφυλακής θα χρησιμοποιούνταν για να επιτεθούν σε ένα πλοίο των ΗΠΑ ως μέσο δημιουργίας ενός προσχήματος για την έναρξη πολέμου.
Τον Ιανουάριο του 2008, η αμερικανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι λίγο έλειψε να ανοίξει πυρ εναντίον μιας ομάδας σκαφών της ιρανικής ακτοφυλακής στα Στενά του Ορμούζ, αφού τα σκάφη δήθεν εξέπεμψαν προειδοποιητικό σήμα ότι ήταν έτοιμα να επιτεθούν εναντίον αμερικανικού πλοίου.
Οι ΗΠΑ υποστήριξαν ότι τα ιρανικά σκάφη είχαν μεταδόσει το εξής απίστευτο σήμα:
"Ερχόμαστε κατά πάνω σας! Θα ανατιναχθείτε σε λίγα λεπτά!"
Είπαν επίσης ότι η εντολή να ανοίξει πυρ το αμερικανικό σκάφος αναιρέθηκε μόλις την τελευταία στιγμή καθώς τα ιρανικά σκάφη άρχισαν να αποσύρονται.
Ωστόσο, το Ιράν κυκλοφόρησε λίγο αργότερα ένα βίντεο που αποδείκνυε ότι όσα σκάφη της ακτοφυλακής έπλεαν εκείνη τη στιγμή στα στενά του Ορμούζ δεν απείλησαν με κανένα τρόπο κανένα σκάφος από οποιαδήποτε χώρα. Λίγες ημέρες αργότερα, και αφού ανατρεπτικά στοιχεία είχαν κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο, οι New York Times αναγκάστηκαν να τυπώσουν άρθρο, στο οποίο ανέφεραν ότι το ακουστικό αρχείο που περιείχε την δήθεν απειλή επίθεσης δεν περιείχε κανένα άλλο θόρυβο από το περιβάλλον - πράγμα ύποπτο για τις δεδομένες συνθήκες - και ότι δεν προέρχονταν από ιρανικό πλοίο, αλλά από ένα άλλο, μη κατανομασμένο πλοίο που βρισκόταν στην περιοχή.
Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες που εξασφάλισε "εκ των έσω" ο βραβευμένος με το βραβείο Πούλιτζερ παλαίμαχος Αμερικανός δημοσιογράφος Σίμουρ Χερς, αμέσως μετά το περιστατικό έγινε σύσκεψη στο γραφείο του αντιπροέδρου, Ντικ Τσένι, όπου συζητήθηκε ο τρόπος με τον οποίο θα ξεκινήσει ένας πόλεμος εναντίον του Ιράν, αφού είχε δρομολογηθεί το περιστατικό στα Στενά του Ορμούζ.
Το στημένο εκείνο επεισόδιο παραπλάνησης στα Στενά του Ορμούζ δίδαξε στον Τσένι και άλλους ανώτερους κυβερνητικούς ένα πολύτιμο μάθημα, αφού ο ίδιος ο Τσένι, όπως έγραψε ο Xερς σε σχετικό άρθρο του, είπε:
"Αν το περιστατικό στηθεί όπως πρέπει, οι Αμερικανοί πολίτες θα το χάψουν και θα στηρίξουν ο,τιδήποτε θα συμβεί στη συνέχεια".
Ο Χερς είχε σχολιάσει επίσης:
"Ήταν δεκάδες οι ιδέες στο τραπέζι για το πώς ακριβώς θα μπορούσαν να προκαλέσουν έναν πόλεμο. Αυτή που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση, για να μην πω ότι με σόκαρε, ήταν η κατασκευή, σε δικά μας (αμερικανικά) ναυπηγεία, 4-5 σκαφών που θα έμοιαζαν με τα ιρανικά σκάφη της ακτοφυλακής. Θα έβαζαν τα εμβλήματα του ιρανικού ναυτικού επάνω τους και θα τα εφοδίαζαν με πλήρη εξοπλισμό. Και την επόμενη φορά που ένα από τα αμερικανικά πλοία θα κατέπλεε προς τα Στενά του Ορμούζ, θα σκηνοθετούσαμε ένα επεισόδιο. Κάποιες ζωές θα χανόντουσαν, αλλά χαλάλι".
Ιστορικό δείγμα Νο 2: Κόλπος του Τόνκιν, Βιετνάμ, 1964
Η ιδέα του Τσένι, όταν επέστρεψε στο τραπέζι μετά το φιάσκο, απορρίφθηκε. Θύμιζε έντονα το περιστατικό στον Κόλπο του Τόνκιν, το οποίο, αν και δεν συνέβη στην πραγματικότητα, οδήγησε στον πόλεμο του Βιετνάμ, που στοίχισε τελικά τη ζωή σε περισσότερους από 58.000 Αμερικανούς και περίπου 3 εκατομμύρια πολίτες της νοτιοανατολικής Ασίας.
Σύμφωνα με τους Τζεφ Κόεν και Νόρμαν Σόλομον, το πρόσχημα που προέκυψε από το στημένο επεισόδιο στον Κόλπο του Τόνκιν καθιέρωσε ένα μοντέλο "αλλεπάλληλων ψευδών κυβερνητικών δηλώσεων που διαδίδονται μέσα από πρόθυμα και ευλύγιστα μέσα μαζικής ενημέρωσης".
Ιστορικό δείγμα Νο 3: Το κόλπο με τον Σαντάμ
Εκτός από το παράδειγμα της ιδέας του Τσένι να δελεάσει το Ιράν και να το οδηγήσει σε στρατιωτική σύγκρουση, υπάρχει και άλλο ιστορικό προηγούμενο. Η κυβέρνηση Μπους επινόησε ένα σχέδιο για να ξεγελάσει τον Σαντάμ Χουσεΐν να επιτεθεί σε ένα αμερικανικό κατασκοπευτικό αεροπλάνο που μεταμφιέστηκε κατάλληλα σε αεροσκάφος των Ηνωμένων Εθνών.
Απόσπασμα από υπόμνημα του Μπους στον τότε Βρετανό πρωθυπουργό, Τόνι Μπλερ:
"Οι ΗΠΑ εξέτασαν την πιθανότητα πτήσης αναγνωριστικών αεροσκαφών U2 μεταμφιεσμένων σε μαχητικά στον εναέριο χώρο του Ιράκ, βαμμένα με τα χρώματα των Ηνωμένων Εθνών. Εάν ο Σαντάμ άνοιγε πυρ εναντίον τους, θα είχαμε περίπτωση παραβίασης".
Συμπέρασμα
Αν εξετάσει κανείς και λάβει υπ' όψιν τα αναρίθμητα παραδείγματα, όπου προκλήσεις έχουν σκηνοθετηθεί προκειμένου να δελεάσουν την άλλη πλευρά, έτσι ώστε να πυροδοτηθεί ένας πόλεμος ή να παρουσιαστούν ως οι "κακοί" του σεναρίου, θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί για το γεγονός ότι οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ είναι αποφασισμένες να επιτεθούν εναντίον της Συρίας κάτω από οποιοδήποτε δυνατό πρόσχημα και δεν θα διστάσουν να προκατασκευάσουν περιστατικά, προκειμένου να λαδώσουν τα γρανάζια των τροχών για την μετάβαση στο επόμενο κεφάλαιο στο ανεξάντλητο βιβλίο της "ανθρωπιστικής" αιματοχυσίας.
* Ο Paul Joseph Watson είναι συντάκτης και αρθρογράφος του ιστολογίου Prison Planet και τακτικός συνεργάτης του Αlex Jones στο διαδικτυακό κανάλι Ιnfowars. Το τελευταίο του βιβλίο έχει τίτλο "Order Out Of Chaos" (''H τάξη μέσα από το χάος").
Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου