ΤΟ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ και οι αναξιοπρεπείς πολιτικοί που συνετρίβησαν.

«Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά την δυνατότητα επιβίωσής μου που στηριζόταν σε μια αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι’ αυτή.Επειδή έχω μια ηλικία που δεν μου δίνει την...
ατομική δυνατότητα της δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω ότι αν ένας Έλληνας έπαιρνε το καλάσνικωφ ο δεύτερος θα ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για τη διατροφή μου.Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα του εθνικούς προδότες όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι (πιάτσα πορέτο του Μιλάνου)».Αυτό είναι το σημείωμα που φέρεται να άφησε ο 77χρονος που αυτοκτόνησε στο Σύνταγμα.

Το διαβάζω και σκέφτομαι:

Δύο χρόνια και , καταστρέφεις αργά και μεθοδικά την ζωή μου. Δύο χρόνια και, με έχεις  στριμώξει στην γωνία και με φτύνεις, με ξευτιλίζεις, με απαξιώνεις , με φοβερίζεις, με τρομοκρατείς, με απειλείς, με τιμωρείς. Δύο χρόνια και, μου ζητάς να κάνω υπομονή, να σφίξω κι άλλο το ζωνάρι γιατί θέλεις να με σώσεις, γιατί πρέπει να με σώσεις. Δύο χρόνια και, με έχεις φτάσει στην ανέχεια , με έχεις οδηγήσει στα συσσίτια, με έβγαλες από το σπίτι μου και με έστειλες στους δρόμους, μου έκλεισες το μαγαζί μου, με απέλυσες … με τελείωσες.

Αυτό έκανες.  ΜΕ ΤΕΛΕΙΩΣΕΣ.

Γιατί δύο χρόνια και, μου στέρησες το πολυτιμότερο αγαθό, αυτό που κάνει τον άνθρωπο να διαφέρει από τα ζώα: μου στέρησες το όνειρο, μου έκλεψες το όνειρο, μου απαγόρευσες να ονειρεύομαι.
Όταν με πυρπολείς καθημερινά με «ειδήσεις» για την κατάσταση της χώρας μου, επαναλαμβάνοντας μου πόσο καμένο χαρτί είμαι το μόνο που καταφέρνεις είναι να με φτάνεις στην απόγνωση. Είναι σαν να μιλάς στο υποσυνείδητο μου ψιθυρίζοντας μου «σκάσε και πέθανε».

Κι αυτό είναι κάτι που εσύ που με κυβερνάς, που με διοικείς, που παίρνεις αποφάσεις για την ζωή μου το γνωρίζεις. Γιατί λοιπόν ΤΩΡΑ που είδες να τινάζει ένας άνθρωπος τα μυαλά του στο Σύνταγμα βγαίνεις και δηλώνεις πόσο συντετριμμένος είσαι;

Τι σε συνέτριψε; Το γεγονός αυτό καθεαυτό, ή μήπως το γεγονός ότι το αίμα χύθηκε έξω από το «σπίτι» σου, στην πλατεία Συντάγματος;

Δύο χρόνια και, δεν σε έχω ακούσει ποτέ να δηλώνεις πόσο συντετριμμένος είσαι για αυτούς που αυτοκτονούν στην Κρήτη, στην Κοζάνη, στην Θεσσαλονίκη σε όλη την Ελλάδα. Άρα δεν σε συνέτριψε η απόγνωση του ανθρώπου που είδε την ζωή του να καταστρέφεται   και πήρε το περίστροφο και τίναξε τα μυαλά του στον αέρα. Το θέμα που σε συνέτριψε ήταν ότι το έκανε έξω από την Βουλή. Ότι το είδαν χιλιάδες άλλοι που ταυτίστηκαν μαζί του, ότι είχε το θάρρος να σου πετάξει στα μούτρα την ΕΝΟΧΗ ΣΟΥ. Αυτό σε συνέτριψε. Για αυτό και βγήκες περίλυπος και έκανες δηλώσεις. Και το τραγικό είναι ότι βγήκατε όλοι και κάνατε δηλώσεις. Όλοι να δηλώσετε πόσο συντετριμμένοι είστε από αυτό το τραγικό γεγονός. Όλοι που μετέχετε σε αυτό το παιχνίδι βγήκατε να μιλήσετε βουτώντας το δαχτυλάκι σας στο αίμα του ανθρώπου που ακόμη δεν έχει στεγνώσει.

Κανείς σας δεν σκέφτηκε ότι ήρθε η ώρα να σιωπήσει; Κανείς σας δεν αναγνώρισε εαυτόν ως ένοχο για αυτή την πράξη;  Κανείς σας δεν σκέφτηκε ότι φέρει μια μικρή έστω ευθύνη γιατί με τις πράξεις του οδήγησε έναν συνάνθρωπο του στην απόφαση να βάλει τέλος στην ζωή του;

Πως αντέχετε να ζείτε; Πως αντέχετε να καταστρέφετε έτσι ζωές; Πως αντέχετε να κοιτάτε στα μάτια τα παιδιά σας; Πως αντέχετε να λέτε ότι θέλετε μόνο το καλό της πατρίδας; Πως αντέχετε τόσο ψέμα; Πως αντέχετε να κοιτάζετε τα μούτρα σας στον καθρέφτη;

Είστε υπεύθυνοι για όλα όσα συμβαίνουν στην κοινωνία. Και κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβετε ότι το μόνο που οφείλετε να κάνετε, το μόνο που θέλουμε να κάνετε είναι να σιωπήσετε. Απλώς να βγάλετε το σκασμό. Τόσο απλά.

Υ.Γ. η διαφορά μας είναι ότι όλοι όσοι νοιώσαμε τον πόνο αυτού του ανθρώπου πήραμε ένα κεράκι, ένα σημείωμα, ένα λουλούδι και πήγαμε στο τελευταίο σημείο που ο 77χρονος είδε το φως του ήλιου. Σταθήκαμε στο σημείο εκείνο σιωπηλοί αναλογιζόμενοι πόσο ίδιο δρόμο μπορεί να πάρει η ζωή μας με εκείνου του ανθρώπου.  Εσύ την ίδια ώρα έκανες δηλώσεις για να βγεις στην τηλεόραση να σε δουν κι οι τελευταίοι ανυποψίαστοι μπας και σε ψηφίσουν στις επερχόμενες εκλογές. Κατάλαβες πόσο κούφιος, πόσο λίγος, πόσο ανάξιος είσαι;
Νάντια Τριανταφύλλου για τα ΑΛΗΘΙΝΑ ΨΕΜΑΤΑ