(Αξίωμα δημοσιονομικής θεωρίας)Γράφει ο Γιώργος Βαζάκας – φιλόλογος
Επιχειρώ σήμερα να διατυπώσω κάποιες σκέψεις παρακινούμενος από το άρθρο του συμπολίτη μας κ. Αδάμου Ευαγγέλου στην έγκριτη εφ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ της Κατερίνης στις 20/1/2012 με τίτλο: «Επιτήδειοι καί Επικίνδυνοι Δραχμιστές (Στην αντάρα της δραχμής χαίρεται ο λύκος)
Και το κάνω με την ξεκάθαρη πεποίθηση ότι συμβάλλω, με προϋπόθεση το δημοκρατικό διάλογο και την καλόπιστη κριτική, στη διακίνηση των απόψεων σχετικώς με κάποιο θέμα ή πρόβλημα, που ανέλυσε ο Χ γράψας και ενδιαφέρει και εμένα και τον οποιονδήποτε αναγνώστη. Για μένα δημοσιοποιημένες απόψεις είτε προσωπικές μου είτε άλλων και μάλιστα τέτοιες που κάνουν εκτιμήσεις για πολιτικές ή οικονομικέςεπιλογές έχουν ανάγκη, μέχρι και την απαίτηση του διαλόγου και μάλιστα του αντιλόγου. Διαφορετικά αιωρούνται στην κονίστρα της αρθρογραφίας στείρες, χαμένες στην ερημιά της αδιαφορίας και της ανυποληψίας, απλησίαστα θέσφατα ατομικής και μόνο αυτoϊκανοποίησης.
Και έρχομαι στο δια ταυτα: Γράφει λοιπόν ο κ. Ευαγγέλου στην πρώτη παράγραφο του προαναφερθέντος άρθρο του: «Ενώ βρισκόμαστε σε περίοδο διαπραγματεύσεων της νέας δανειακής σύμβασης για την περίοδο 2012-2014, με το Δ.Ν.Τ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, διαπραγματεύσεις που έχουν ως στόχο την έξοδο της χώρας από το σημερινό αδιέξοδο και που απαιτούν λεπτούς χειρισμούς πολιτική συνέπεια και σοβαρότητα, ούτως ώστε να παρθούν αποφάσεις οι οποίες θα επηρεάσουν θετικά την πορεία της οικονομίας για πολλά χρόνια, εμείς εδώ στην Ελλάδα μόνο προς αυτή την κατεύθυνση δεν έχουμε προσανατολιστεί.» (Σημειωτέον οι υπογραμμίσεις δικές μου).
Και συνεχίζει στη δεύτερη παράγραφο του άρθρου του: «Ένας μεγάλος αριθμός πολιτικών, μαζί με τους αρχηγούς των κομμάτων ασχολείται πρωτίστως με τα προσωπικά τους πολιτικά οφέλη…αδιαφορώντας για την καταστροφή από το οικονομικό τσουνάμι που έρχεται και το οποίο απειλεί να διαλύσει την ελληνική κοινωνία.»( Οι υπογραμμίσεις δικές μου).
Κύριε Ευαγγέλου, στις αγωνιώδεις σας σκέψεις νηφάλια Σας λέω: Η νέα δανειακή σύμβαση που νομίζετε ότι με σωστές διαπραγματεύσεις μπορεί να βοηθήσει στη έξοδο της χώρας μας από το σημερινό αδιέξοδο είναι μάλλον - και σας το λέω μετά λόγου γνώσεως – στόχος απραγματοποίητος , «φρούδα (=απατηλή) ελπίς…». Και τούτο γιατί λησμονείτε ότι, αν η πρώτη δανειακή σύμβαση στις 8/5/2010ύστερα από την ένταξη της χώρας μας στην Τρόικα (Ε.Ε + ΕΚΤ+Δ.Τ.) στις 25/3/2010 δεν πέρασε και ούτε επικυρώθηκε από την ελληνική βουλή και είναι αντισυνταγματική (βλ. απόψεις τουλάχιστον των συνταγματολόγων κ.κ. Κασιμάτη και Χρυσόγονου), ότι αν εξαιτίας της (όρος 14, παραγρ. 5 ) η δανειολήπτρια Ελλάς έφτασε να παραιτείται αμετάκλητα και άνευ όρων από την εθνική της κυριαρχία, δηλαδή από την προάσπιση όχι μόνο της δημόσιας περιουσίας αλλά και του εθνικού εδάφους έναντι των απαιτήσεων από τους δανειστές, ότι αν τέλος «υπαιτιότητί» της ακολούθησαν τα τόσαμνημόνια (παραρτήματα της), που εξαθλίωσαν μέχρι σήμερα οικονομικά την ελληνική κοινωνία, πώς να ελπίζει κάποιος ότι η νέα δανειακή, που θα ακολουθήσει, αν τελεσφορήσει η ανταλλαγή ομολόγων του ελληνικού δημόσιου χρέους, που είναι σε διαδικασία διαπραγματεύσεων και κατά αντικειμενικούς οικονομολόγους ( Δ. Καζάκη και Σπ. Λαβδιώτη) φορτώνουν το ελληνικό κράτος με πρόσθετο χρέος 236 δις , το 80% του οποίου θα ενταχθεί στο βρετανικό δίκαιο χρωστώντας έτσι σε κράτη κι όχι σε ιδιώτες και που θα αποτελεί συνέχεια της πρώτης, θα επηρεάσει θετικά την πορεία της οικονομίας μας;
Και προσδοκάτε από τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων, που προωθούν, όπως τονίζετε, τα προσωπικά τους οφέλη κι εγώ θα πρόσθετα συγκεκριμένα από τους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ που συμμορφούμενοι στις έξωθεν εντολές των Μερκοζί ανέδειξαν πρωθυπουργό παραβαίνοντας το σύνταγμα τον κ. Παπαδήμο, που, ενώ δεν έχει εκλεγεί από κανέναν, όμως κυβερνά, με την ανοχή και τις ανέξοδες διαμαρτυρίες των αρχηγών της επίσημης αριστεράς, να συμβάλουν στη σύναψη της νέας δανειακής σύμβασης με στόχο την έξοδο από τα σημερινά οικονομικά αδιέξοδα; Θα μου επιτρέψετε να σας πω ύστερα από τα προαναφερθέντα ότι μάλλον αυταπατάσθε ή στη καλύτερη περίπτωση έντεχνα υποστηρίζετε με δόση χλιαρού σκεπτικισμού τις επιλογές της ελληνικής κυβέρνησης αλλά και της Τρόικας.
Και τούτο γιατί, όταν στην τρίτη παράγραφο του άρθρου σας γράφετε: «…υπουργοί αντιπολιτεύονται υπουργούς…Έτσι εξηγείται και η μη εφαρμογή του προηγουμένου προγράμματος σταθερότητας της οικονομίας...», αποκαλύπτεσθε θερμός υποστηρικτής, των όσων από την τρόικα δρομολογήθηκαν στην ελληνική κοινωνία, αφότου η χώρα μας κηδεμονεύεται απ’ αυτή. Φυσικά δικαίωμά σας, αλλά και δικό μας να σας πούμε ότι δεν μπορείτε κανέναν πια με τις τέτοιες σκέψεις να πείσετε, τη στιγμή που το πρόγραμμα, που αναφέρετε, έγινε η αιτία να στενάζει η ελληνική κοινωνία και να μετρά εξαιτίας του αυτές τις ώρες πάνω από 1οοοοοο και χωρίς σταματημό άνεργους. Aγωνιάτε : «…Να προωθηθούν οι απαιτούμενες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ώστε να ευοδωθούν οι κρίσιμες διαπραγματεύσεις με την τρόικα..., να είναι εφικτή η ολοκλήρωση της δανειακής σύμβασης και η έγκαιρη εκταμίευση της δόσης των 89 δις ευρώ, που τόσο έχουμε ανάγκη, αφού το Μάρτιο πρέπει να πληρωθούν ομόλογα ύψους 15 δις ευρώ μαζί με μισθούς και συντάξεις…Να κάνουμε δηλαδή μια νέα αρχή, ίσως και περισώσουμε κάποια πράγματα και σταθούμε όρθιοι.» τονίζοντας στην τέταρτη παράγραφο του άρθρου σας. ( Οι υπογραμμίσεις δικές μου).
Κ. Ευαγγέλου η έκρηξη του σκεπτικισμού σας : «…ίσως και περισώσουμε κάποια πράγματα και σταθούμε όρθιοι » δηλώνει την έλλειψη σιγουριάς σας για τις εξελίξεις, παρόλο που τις υποστηρίζετε. Πώς να πείσετε όμως πρώτα τον εαυτό σας κι έπειτα τον οποιοδήποτε απλό πολίτη για τη νέα δανειακή σύμβαση, όταν η πρώτη δανειακή με ταμνημόνιά της σχεδόν δυο χρόνια τώρα οδήγησε τη χώρα στη χειρότερη οικονομική κατάσταση της ιστορίας της; Και πώς επίσης να πείσετε για τη νέα δανειακή σύμβαση, όταν εκείνοι οι οικονομολόγοι (Καζάκης, Λαβδιώτης, Λαπαβίτσας επαληθεύτηκαν, για όσα δεινά για τη χώρα μας προέβλεψαν από την εφαρμογή της πρώτης δανειακής σύμβασης και γίνονται και τώρα φυσικά πιστευτοί, προβλέποντας ότι με τη νέα δανειακή σύμβαση, αφού προηγηθεί το επιλεκτικό κούρεμα του ελληνικού χρέους (διαδικασία πρωτοφανούς πτώχευσης) θα επανέλθουν συνθήκες ζωής του 19ο αιώνα για τη χώρα μας (οι τράπεζες οδηγούνται σε μεταπολεμικές εποχές , η υγεία σε προπολεμικές και οι εργαζόμενοι στο μεσαίωνα);
Όσο γι’ αυτό το μεγάλο παραμύθι, ότι χρειαζόμαστε τη δόση του δανείου για μισθούς και συντάξεις, που το πιπιλίζει το «παπαγαλιστάν» της διατεταγμένης δημοσιογραφίας - επιτρέψτε μου να το πω – μην το επαναλαμβάνετε λόγου του κύρους σας κι εσείς. Γιατί ως οικονομολόγος, όπως υπογράφετε στο τέλος του άρθρου σας, γνωρίζετε ότι η δόση αναζητείται, όχι για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις αλλά για αποπληρωμή των τοκοχρεωλυσίων παλαιότερων δανείων.
Και εξηγούμαστε για το ομόλογο των 15 δις - συγκεκριμένα 15,5 δις – που αναφέρετε. Αυτό αφορά στα τοκοχρεωλύσια και στα έντοκα γραμμάτια, που έπρεπε να πληρώσει το ελληνικό δημόσιο στους δανειστές το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο (3,3 δις για το Νοέμβριο και 12,2 για το Δεκέμβριο). Για να αποπληρωθεί αυτό το ομόλογο, ακούγαμε τόσα και τόσα: «Να πάρουμε την έκτη δόση, θα μας δοθεί η έκτη δόση;» Και αυτή ισούται με 8 δις ευρώ. Και για να αποπληρωθεί το ομόλογο των 15,5 δις του Μαρτίου χρειάζονται ακόμη 7,5 δις. Αυτή είναι η όλη αλήθεια με τη «βαβούρα» για την έκτη δόση και το ομόλογο των 15,5 δις του Μαρτίου. Δάνεια δηλαδή για αποπληρωμή των δανειστών από τα οποία δε θα διατεθεί δεκάρα για μισθούς και συντάξεις. Και το ελληνικό κράτος στην περίπτωση αυτή εκτελεί χρέη μεσάζοντα ανάμεσα σε πολιτικούς και τοκογλύφους, που συχνά είναι τα ίδια πρόσωπα. Και επειδή, όπως εύκολα διακρίνουμε δε φτάνει η έκτη δόση για τη δανειακή υποχρέωση του ομολόγου του ερχομένου Μαρτίου, κάποια από τα 7,5 δις θα πρέπει να βρεθούν με έκδοση έντοκων γραμματίων του ελληνικού δημοσίου, ενώ τα υπόλοιπα από τους μισθούς και τις συντάξεις των Ελλήνων εργαζομένων. Αντιλαμβανόμαστε όλοι, όπως κι εσείς κ. Ευαγγέλου, γιατί τελευταία ο κ. Ε. Βενιζέλος αναζητά εναγωνίως 5 δις ευρώ από τους επί πλέον φόρους και το τέλος ακίνητης περιουσίας μέσω ΔΕΗ.
Και συνεχίζετε κ. Ευαγγέλου από τις τρεις τελευταίες σειρές της τέταρτης παραγράφου μέχρι το τέλους του άρθρου σας μια οξεία πολεμική κατά της δραχμής, που θα σας παρασημοφορούσε ή ο πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ ( Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) Τρισέ ή ο τωρινός αυτής Ντράγκι, τονίζοντας:« Σήμερα όμως κάποιοι επιτήδειοι υποστηρίζουν την επιστροφή στη δραχμή…, αφού μέσα από την αναστάτωση και την κοινωνική έκρηξηπου θα προκληθεί και το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό οι λάτρεις της δραχμής…,οι υποστηρικτές της επιστροφής στη δραχμή θέλουν μέσω των συνεχών υποτιμήσεων, χρέη εκατομμυρίων που έκαναν σε ευρώ, να κληθούν να τα πληρώσουν σε υποτιμημένες δραχμές…,(5ηπαράγραφο), « Πολλοί από τους υποστηρικτές της δραχμής…που έχουν βγάλει έξω τα δυο τελευταία χρόνια περίπου 80 δις ευρώ…, αυτοί να κερδοσκοπήσουν στα ερείπια του τόπου, αυτοί που έκαναν λεφτά απομυζώντας το δημόσιο ταμείο και εκβιάζοντας το πολιτικό σύστημα τα τελευταία 20 χρόνια».(6η παράγραφο), [ « Η επιστροφή στη δραχμή θα άφηνε την Ελλάδα έξω από ισχυρούς συμμάχους με κίνδυνο την εξωτερική ασφάλεια …, Πρόοδος δεκαετιών θα πήγαινε χαμένη. Γι’ αυτό σύσσωμη η ελληνική κοινωνία πρέπει να σταθεί εμπόδιο στα σχέδια των υποστηρικτών της επιστροφής στη δραχμή, των «μεγαλοαπατεώνων» οι οποίοι στην παρούσα κρίση προτείνουν να κάνουμε όλα όσα μας οδήγησαν στην κρίση. Να μην αφήσει ο ελληνικός λαός στην αντάρα της δραχμής να χαρεί ο λύκος»].(7ηπαράγραφος).
Κύριε Ευαγγέλου, «ξεφεύγετε» γίνεστε υβριστικός με το να χαρακτηρίζετε «μεγαλοαπατεώνες» και επιτήδειους όσους υποστηρίζουν τη δραχμή και δεν σας επιτρέπεται… Εγώ ποτέ δε θα σας χαρακτήριζα έτσι, επειδή υποστηρίζετε το ευρώ, που στα εντεκάχρονα της μεγαλουργίας του (2001- 2012) οδηγήθηκε η Ελλάδα στη χρεοκοπία. Μιλάτε εάν επανέλθουμε στη δραχμή, ότι θα προκληθούν κοινωνικές εκρήξεις… δηλαδή πιθανόν να πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει. Όμως, αν δεν κάνω λάθος, και σεις κι εγώ πριν το ευρώ ζήσαμε και θυμάστε δεν κατοικούσαμε σε σπηλιές, ούτε τρώγαμε κουκουνάρες και είχαμε την «ξεφτιλισμένη» πληθωριστική δραχμούλα και με ένα πεντοχίλιαρο βγαίναμε ζάπλουτοι στην αγορά, ενώ τώρα εφοδιαζόμαστε με 100 ευρώ και νιώθουμε άφραγκοι.
Όσο για τις συνεχείς υποτιμήσεις που λέτε ότι θα έχει η δραχμή αυτό σας λέω: Από το 1954( υποτίμηση της δραχμής έναντι του δολαρίου) επί Μαρκεζίνη μέχρι που μπήκαμε στο ευρώ η δραχμή έχασε πάνω από δέκα φορές την αξία της. Στη μεταπολίτευση λόγω των τριών επίσημων υποτιμήσεών της και της τακτικής της διολίσθησής της το εθνικό μας νόμισμα έχασε το 90% της αξίας του. Εξαιτίας αυτών καταστράφηκε η οικονομία; Μήπως χρεοκόπησε και δεν το γνωρίζουμε; Χάθηκαν οι καταθέσεις; Εξαφανίστηκε το νόμισμα; Κατέρρευσαν οι εξωτερικές οικονομικές δοσοληψίες ; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Γιατί άραγε;
Ακόμη μιλάτε για κερδοσκόπους που έβγαλαν στο εξωτερικό 80 δις ευρώ τα τελευταία δύο χρόνια…Γιατί δε λέτε τίποτε για τη μεγάλο κερδοσκοπικό σκάνδαλο του χρηματιστηρίου που ανέχτηκαν πολιτικοί (Σημίτης) και οικονομικοί τραπεζίτες (Παπαδήμος – σημερινός πρωθυπουργός) κατά το οποίο έφυγαν 175 δις ευρώ στο εξωτερικό; Πόσο μάλλον γιατί δεν αναφέρετε τίποτε για την κερδοσκοπική φυγή 300 δις ευρώ κατά τα χρόνια, ενώ είμαστε στο ευρώ (2001 - σημερα), εξαιτίας του ανοίγματος των οικονομικών συνόρων; Βλέπουμε ποιοι απομύζησαν τα τελευταία 20 χρόνια τα δημόσια ταμεία εκβιάζοντας το πολιτικό σύστημα. Γιατί δε λέτε κουβέντα ότι μέχρι που είχαμε ως εθνικό νόμισμα τη δραχμή οι τοποθετήσεις στο εξωτερικό ήταν μόλις 14 δις ευρώ και αυτό δεν το λέμε εμείς αλλά αναφορές του ΔΝΤ.
Τώρα αν υποστηρίζετε ότι με το να επιστρέψουμε στη δραχμή, θα καταστρέψουμε πρόοδο δεκαετιών και ότι θα στερηθούμε ισχυρών συμμάχων, αυτά ως πικρόχολο σαρκασμό τα εκλαμβάνω. Εκτός κι αν θεωρείτε πρόοδο το ότι με το που μας ενέταξαν στη λυκοσυμμαχία της ευρωζώνης σε δέκα χρόνια φθάσαμε στη χρεοκοπία!.. Ή τελικά ποιες καλοσύνες είδαμε τουλάχιστον στα εθνικά μας θέματα π.χ. στο Κυπριακό, στο θέμα της υφαλοκρηπίδας κλπ από τους εταίρους μας; Άλλωστε ο καθένας γνωρίζει ότι επί εποχής δραχμής οι εξωτερικές σχέσεις της χώρας ήταν σαφώς πιο εκτεταμένες και πιο πολύπλευρες απ’ ό,τι σήμερα που τρεις χώρες ελέγχουν ουσιαστικά το εξωτερικό εμπόριό της.
Κύριε, κύριε Ευαγγέλου, θα τροποποιούσα το λογοπαίγνιό σας: Στην αντάρα του ευρώ οι λυκοεταίροι μας στην Ε.Ε. χαίρονται. Αυτοί με τα τοκογλυφικά χρέη, που μας επέβαλαν και ιδιαίτερα με τις τελευταίες μεθοδεύσεις της τρέχουσας συγκυρίας που προωθούν συνεργαζόμενοι με την δωσίλογη εθελόδουλη ελληνική κυβέρνηση επιστρέφουν την Ελλάδα μας στην προ του 1830 κατάσταση, όταν το σύνολο της ελληνικής επικράτειας ήταν υποθηκευμένο στις τότε «Προστάτιδες δυνάμεις».
Και ο μόνος τρόπος, για να επανακτήσουμε την ελευθερία μας από τους δυνάστες των αγορών και να διεκδικήσουμε την κυριαρχία μας σ’ αυτόν τον τόπο, είναι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Αυτό δε θα είναι πανάκεια, για όσα δεινά συσσωρεύτηκαν στη χώρα, αλλά μπορεί να γίνει μια νέα αρχή προς το συμφέρον της μεγάλης πλειονότητας του λαού. Αρκεί να το επιβάλει ο ίδιος κι όχι οι τροϊκανοί και οι ντόπιοι δωσίλογοι. Επιστρέφοντας στη δραχμή ο λαός μας θα αρχίσει να στέκεται στα πόδια του και στις δικές του δυνάμεις και να μη χρειάζεται πατερίτσες, προστάτες και νταβαντζήδες. Κι αυτό γιατί με το εθνικό νόμισμα θα ανακτήσει τον έλεγχο της οικονομίας , θα καταρτίζει τον προϋπολογισμό του χωρίς εξαρτήσεις από την ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Tράπεζα), θα κλείσει τα οικονομικά σύνορα ελέγχοντας την κίνηση κεφαλαίων με αποτρεπτικούς όρους ως προς την εισροή κεφαλαίων στη χώρα ελέγχοντας έτσι την κερδοσκοπία και προστατεύοντας την οικονομία.
Αλλά θα σας ρωτούσα κ. Ευαγγέλου και τούτο: Ως άνθρωπος που έχετε σχέση με την οικονομία και ρίχνοντας μια ματιά στην ιστορία της τι θα απαντούσατε, αν οι φοιτητές σας σάς «στρίμωχναν» ισχυριζόμενοι πως ο Τζον Μέιναρντ Κέινς, - o γνωστός μας σ’ όλους οικονομολόγος Κέινς - μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο θα έσωζε όλα τα εμπόλεμα καταχρεωμένα κράτη προτείνοντας τα να μεταβούν σε εθνικό νόμισμα και που μετά την κρίση του ’29 δικαιώθηκε, ενώ σεις υποστηρίζετε το ευρώ; Και εφόσον οι κρίσεις χρέους σαν και της χώρας μας ιστορικά καταδείχθηκε ότι αντιμετωπίζονται επιτυχώς μόνο με εθνικό νόμισμα και σεις θεωρείτε την επάνοδο στη δραχμή καταστροφή, τότε ή δε δίνετε σημασία στην οικονομική ιστορία και πρακτική ή εξυπηρετείτε τα συμφέροντα των τραπεζιτών που επινόησαν αυτή την τυχάρπαστη κερδοσκοπική επινόηση: το ευρώ
Και ολοκληρώνοντας τον καλόπιστο διάλογο μαζί σας αναρωτιέμαι άραγε είστε πολέμιος του εθνικού νομίσματος, επειδή ανήκετε σ’ όλους αυτούς, που διαδίδουν ότι μπορεί η είσοδός μας στο ευρώ να ήταν λάθος, αλλά τώρα που μπήκαμε, αν εξέλθουμε, θα καταστραφούμε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από κάτι τέτοιο. Και είναι ανοησία, γιατί στην ήδη καλπάζουσα καταστροφή μας – τη χρεοκοπία – συνέβαλε τα μέγιστα το ευρώ. Επειδή το ευρώ δεν απηχεί την πραγματική οικονομία ούτε και στην ευρωζώνη. Επειδή η σταθερότητα του ευρώ εξαρτάται όχι από την πραγματική δυναμική της οικονομίας αλλά από συγκεκριμένες αξιωματικές πολιτικές παραδοχές όπως 1) Σταθερή νομισματική κυκλοφορία που δεν επιτρέπει την έκδοση πρόσθετου νομίσματος 2) Χαμηλά επίπεδα χρέους και κρατικών ελλειμμάτων 3) Συντονισμό οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής, αν και είναι γνωστό ακόμα και στον πρωτοετή φοιτητή οικονομικών σπουδών ότι η οικονομία δεν κινείται με βάση πολιτικές παραδοχές, αλλά με βάση την αντικειμενική κατάσταση των συναλλαγών και της παραγωγής στην πραγματική οικονομία. Και επειδή τέλος το ευρώ είναι μια χρηματοπιστωτική επινόηση , ένα χρεόγραφο διευκόλυνσης της κερδοφορίας των τραπεζών. Εδώ θα θυμίσω και τούτο: Στα χαρτονομίσματα της δραχμής αναγράφονταν η φράση: «πληρωτέο άμα τη εμφανίσει» - δεδομένο εγγύησης της τράπεζας της Ελλάδος για τους κατόχους τους. Το στοιχείο αυτό στο ευρώ είναι ανύπαρκτο.
Γι’ αυτό εκτός των τόσων άλλων τιτλοφορήσαμε το άρθρο μας ότι το εθνικό νόμισμα και η σημαία είναι σύμβολα αυθυπαρξίας μιας χώρας.
Κατερίνη 24/1/2012
ΥΓ. Πολύ ενημερωτικό για το ευρώ είνα το ένθετο στο
Μηνιαίο περιοδικό: Hellenic NEXUS, τευχ. 59
Ιανουάριος 2012.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου