Οι «θρίαμβοι» στον χώρο της Υγείας

Είναι, αδιαμφισβήτητα, ένδειξη μεγάλου ταλέντου το να μπο­ρείς να λες στο φιλοθέαμον κοινό «σας σκοτώνω», με την έκφρα­ση του «σας λατρεύω». Μια τέτοια άσκηση θα μπορούσε να δίνει το πτυ­χίο στις...
δραματικές σχολές. Κι ο Αν­δρέας Λοβέρδος απλά το έχει... Χάρη στη σπάνια ικανότητά του να πλασάρει το ευθύ για ανάποδο και τούμπαλιν, τον είδαμε και τις τελευ­ταίες μέρες να σηκώνει στους ώμους του τον ΕΟΠΥΥ, να στέλνει αδιάβα­στη τη φαρμακευτική δαπάνη (900 εκατομμύρια σκόντο θα της κάνει το 2012) και να ρουμπώνει τους προμηθευτές λέγοντας πως θα αρχίσει να ψωνίζει από αλλού. Θρίαμβος. Αν δεν υπήρχαν μάλιστα οι ιατροφαρμα­κευτικές ανάγκες, οι ασθένειες, ο θά­νατος και τα ασφαλιστικά ταμεία, θα θέλαμε να τον έχουμε για πάντα στο πηδάλιο της δημόσιας Υγείας. (Αυτό είναι από μόνο του παγίδα, δεδομέ­νου ότι δεν υπάρχει «για πάντα» σε ό,τι αφορά τη δημόσια Υγεία. Τα ψω­μιά της είναι μετρημένα). Το πρόβλη­μα όμως είναι ότι οι υποσχέσεις του είναι απειλές. Κι ότι ο Ανδρέας δεν εί­ναι μόνο ωραίος... Και για να μιλήσουμε συγκεκριμένα: ♦ Η περίφημη συνταγογράφηση με βάση τη δραστική ουσία, ήτοι η στρο­φή 180ο στα γενόσημα (θα αποτελέ­σουν το 50% των συνταγογραφούμενων φαρμάκων), που αποτελεί μάλι­στα παγκόσμια μόδα (ποιοι άραγε να την ευαγγελίζονται;), όντως μειώνει τη φαρμακευτική δαπάνη. Για να λά­βει σάρκα και οστά, ωστόσο, απαιτεί­ται κατάρτιση και θεωρητικό υπόβα­θρο, για τα οποία ουδείς φρόντισε… δεδομένου ότι υπάρχει πάντα το εν­δεχόμενο της επιφοίτησης του Αγίου γενόσημου Πνεύ­ματος. Υπάρ­χει όμως κι άλ­λο πρόβλημα. Οι γνωρίζοντες λένε ότι η συνταγο­γράφηση με βάση τη δραστική ουσία πατάσσει το μικρό εκείνο κομμάτι της δαπάνης που προ­έρχεται κυρίως από τα εγχώρια φάρ­μακα χωρίς πατέντα και τα αντίγραφά τους. Αντιθέτως, αφήνει άθικτα τα πατενταρισμένα εισαγόμενα φάρμακα, που αποτελούν μονόδρομο για τον γιατρό εφόσον κληθεί να τα συνταγογραφήσει, ακόμα και βάσει της δραστικής ουσίας. Τυχαίο; ♦ Εντυπωσιακές ουρές του κομήτη των γενοσήμων αποτελούν: α) η πρό­θεση της κυβέρνησης να τιμωρεί τους γιατρούς που δεν τα τιμά και δεν τα προτιμά, β) το «φακέλωμα» των γι­ατρών από τους φαρμακοποιούς, οι οποίοι θα κληθούν να καταγράφουν τα περιεχόμενα των συνταγών και τα ονόματα των συνταγογραφούντων (ωραίος τρόπος στ’ αλήθεια να εκ­δικηθούν όσοι φαρμακοποιοί έχουν απωθημένο επειδή οριακά δεν έπι­ασαν τα μόρια της Ιατρικής… Μήπως να οριστεί και προστάτης τους ο Άγι­ος Αρτέμιος Μάτσας;), γ) το μειωμέ­νο κυβερνητικό ενδιαφέρον για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότη­τα των γενοσήμων, δ) το γεγονός πως όσοι είχαν ήδη εξοικειωθεί με συγκε­κριμένες αγωγές πιθανότατα θα προ­τιμήσουν να πληρώσουν για να απο­φύγουν την αλλαγή… Ο... Άτλας ♦ Ακόμα κι αν ο Ανδρέας Λοβέρδος κάτσει κάτω από την μπάρα και πάρει πάνω του τον ΕΟΠΥΥ των 9 και πλέον εκατομμυρίων ασφαλισμένων τείνο­ντας ταυτόχρονα χείρα ανακούφισης στον μέσο ανώνυμο πολίτη που σήμε­ρα ταλαιπωρείται (έχει τουλάχιστον τρία χέρια ο υπουργός μας), το έδα­φος επί του οποίου οικοδομήθηκε η λειτουργία του Οργανισμού είναι τό­σο σαθρό, οι ελλείψεις σε ανθρώπους και υλικά τόσο πολλές… που πολύ σύ­ντομα ο Άτλας θα βρεθεί να σηκώνει ένα βάρος νεκρό (σαβούρα)… ♦ Οι παλινωδίες του υπουργείου είναι ασύλληπτες. Ανά εβδομάδα και ανά­λογα με τις πιέσεις ή με τα δι­απιστωμένα φάουλ, παρατηρούνται αναδιπλώσεις, αυτοαναιρέσεις κ.λπ. Χαρακτηριστική είναι η υπόθεση των ΚΕΝ (Κλειστών Ενοποιημένων Νοσηλίων). Κακήν κα­κώς καταρτίστηκε ο κατάλογός τους, κακήν κακώς εφαρμόστηκε, κακήν κακώς ανεστάλη η εφαρμογή τους και κακήν κακώς ανεστάλη η αναστολή της εφαρμογής τους. ♦ Οι δύσκολες βάρδιες, ο κακός ύπνος και η μαλάρια των γιατρών του ΕΣΥ που αδυνατούν να λύσουν τα προβλήματα των εφημεριών εκ των ενό­ντων (τελευταία, τα νοσοκομεία κά­νουν και αλλαξοεφημεριές) και συν τοις άλλοις πληρώνονται και φτηνά, δεν αποτελούν εγγύηση αντιμετώ­πισης των προβλημάτων υγείας των πολιτών. Ούτε βέβαια και των δικών τους. Οι πλέον ευσυνείδητοι έχουν γί­νει ράκη… Κατά τα λοιπά, όλα πηγαίνουν κα­τά ΔΝΤ…
Πηγη