Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΓ. ΝΙΝΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ


Η Ελληνίδα αυτή εκφράζει ολόκληρη την αλήθεια της προδοσίας που γίνεται σε βάρος του Ελληνικού Λαού.

Δείτε το βίντεο...







7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μπραβο μακαρι να τα ελεγαν ολοι ετσι.

Ανώνυμος είπε...

Κρεμαλα στα μασονικα σκουλικια .Να τους παρει ολους ο διαολος.Οπου βρεθω και οπου σταθω ολος οκοσμος θελει να τους πλακωσει στο ξυλο.Να πανε ολοι στο διαολο αλλα κρεμασμενοι........

Ανώνυμος είπε...

Ευγε αιωνια Ελληνιδα

Ανώνυμος είπε...

ΕΥΓΕ!!!!!!!!
Ολη η αληθεια σε 4 λεπτα!!
αισθημα περηφανιας πολλων εκφραζομενη
απο μια Ελληνιδα!!!!!!!
ΔΕΝ ΛΥΓΙΖΟΥΜΕ
ΔΕΝ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ
ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕ
ΘΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ!!!!!!!!!!!

Ευγένιος είπε...

Θα επιφυλαχθώ.

Τις παραμονές μιας Επανάστασης χρειάζεται και το ντοπάρισμα με μπόλικο, μπόλικο επιθετικό χαρακτηρισμό. Ωστόσο,... ωστόσο, η ιστορική πείρα δείχνει:

ΠΡΟΣΟΧΗ στα λόγια που δεν μπορούν να στηριχτούν από κατάλληλες ιδεολογίες. Μόνο συμπτώματα σε δευτερογενές επίπεδο μας λέει η κυρία Γεωργιάδου, όσο την παρακολουθώ από χρόνια και καλεί, όπως η μουμιοποιημένη "αριστερά" σε αντεπίθεση.

Ποιος είναι ο κίνδυνος; Εκφυλισμός του αγώνα, όταν αντι-αντεπιτεθεί ο ισχυρός εχθρός που διαβρώνει, διαβρώνει, διαβρώνει εκατονταετίες τώρα, και σ' αυτή τη διάβρωση δεν θ' αντισταθούν κάποιοι, θα λακίσουν, θα εξαγοραστούν, θα φοβηθούν. Τότε οι μπροστάρηδες συνδικαλίστές θα δείξουν την κοινωνική γύμνια τους. Τέτοια είναι η αριστερίστικη διαπιστωλογία που βασίζεται στο δόγμα: ΦΤΑΙΕΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ. Ναι, φταίει, αλλά όχι ..πρωτογενώς. Ο Καπιταλισμός έχει ονοματεπώνυμο, έχει ιστορία, έχει φάσεις, έχει στο στόχαστρο την κοινωνική συνοχή, τους πολιτισμούς, τις θρησκείες. Δεν αντιμετωπίζονται αυτά μέσω του Μαρξ και του Δαρβίνου που, στο κάτω-κάτω από τους ίδιους που γέννησαν τον Καπιταλισμό γεννήθηκαν.

ΠΑΤΡΙΔΑ δεν είναι ο ΤΟΠΟΣ, αλλά οι ιδέες του, οι συνειδήσεις των ανθρώπων, όπως αυτές καταγράφονται στις ρίζες του.

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου ρε Ευγενιε!

Ευγένιος είπε...

Να συμπληρώσω ότι δεν είναι ώρα για διχασμούς. Αν και πολύ δύσκολο, πρέπει να υπάρχει υποχωρητικότητα στο μέτρο του δυνατού, διατήρηση της συλλογικότητας. Όχι έξαψη των παθών και των αντιθέσεων (αυτό θα το αναλάβει ο εχθρός).

Όσα ειπώθηκαν, δεν παίρνονται πίσω. Όμως ειπώθηκαν με καλή διάθεση, με κατανόηση προς την καλοπροαίρετη αντίθετη άποψη και με διάθεση ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ από τους καταραμένους διχασμούς. Να διαφωτίζουμε και να ανοίγουμε διάλογο, όχι να ξύνουμε πληγές, να κραυγάζουμε, να συνθηματολογούμε και να αφορίζουμε.

Κλείνω με Σακελλάριο (αθάνατος)