Αλλαγές...

Του Νίκου Κοτζιά
Η Ελλάδα είναι σήμερα διαφορετική από ότι πριν πέντε ημέρες. Αντίθετα οι κυβερνώντες είναι ακόμα οι ίδιοι. Η ανάγκη να φύγουν μεγαλύτερη από ποτέ. Ήδη παρέδωσαν τη χώρα αλυσοδεμένη ως...
πακέτο στον ξένο παράγοντα. Το περιτύλιγμα γράφει πάνω αγγλικό δίκαιο και δικαστήριο του Λουξεμβούργου. Δηλαδή, αφενός δίκαιο υπέρ των πιστωτών αφετέρου....
εφαρμογή του σε άλλα, όχι στα αγγλικά δικαστήρια που χαρακτηρίζονται από σχετική επιείκεια στην εφαρμογή του αγγλικού δικαίου.

Επίσης, ήδη παρέδωσαν τη δημόσια περιουσία σε ξένο παράγοντα μέσω ενός ταμείου που θα το πληρώνει το ελληνικό κράτος, χωρίς να εισπράττει έστω και ένα σεντς από αυτό και τις πωλήσεις του. Οι κυβερνώντες έχουν δικαιολογίες για όλες τις ένοχες πράξεις που πραγματοποίησαν. Δεν τους είναι δύσκολο. Υιοθέτησαν τη λογική του δανειστή. Τα επιχειρήματα και συμφέροντά του. Το έκαναν με την ίδια ευκολία με την οποία έχουν αποδεχτεί και υπηρετούν εδώ και χρόνια τη διαπλοκή στην Ελλάδα.

Προκειμένου να υποστηρίξουν οι κυβερνώντες τα επιχειρήματά τους ενάντια στο διογκούμενο λαϊκό κίνημα ανέχτηκαν την Κυριακή για άλλη μια φορά ακραίες πρακτικές από τους μηχανισμούς καταστολής που συνδράσαν με το παρακράτος. Ταυτόχρονα δε «αξιοποίησαν» και ανέχτηκαν την παρουσία των συμμοριών που ενισχύονται. Για άλλη μια φορά οι δυνάμεις της νόμιμης και παράνομης καταστολής ώθησαν την Αθήνα στις φωτιές. Κτύπησαν ειρηνικές διαδηλώσεις. Το χαμόγελο των νέων.

Απέναντι σε αυτή την παράδοση της χώρας διαμορφώνεται ένα μεγάλο κίνημα αντίστασης που πρέπει να μετεξελιχθεί σε κίνημα αφενός αλληλεγγύης, αφετέρου δημοκρατικού σχεδίου και ριζοσπαστικών προτάσεων. Το χαρακτηριστικό αυτού του κινήματος είναι η ενότητα στη δράση που χρειάζεται να λάβει και πολιτική έκφραση. Αυτό γίνεται ακόμα πιο επείγον διότι καταρρέει το όλο πολιτικό σύστημα. Κατάρρευση που καταγράφεται σε δύο πεδία. Στο πρώτο, διαπιστώνεται πλέον η ανικανότητα και ουσιαστικά παλαιότητα του κυρίαρχου πολιτικού προσωπικού. Η διαγραφή 45 βουλευτών που αντιτίθενται να ψηφίσουν μια πολιτική που αντίκειται στα εθνικά συμφέροντα, στα προγράμματα και στις προεκλογικές δεσμεύσεις των κομμάτων τους που λειτουργούν ως φεουδαρχικά συστήματα των ηγετών τους. Στο δεύτερο πεδίο καταγράφεται ένα ισχυρό ξέφτισμα στον δικομματισμό.

Ο Α.Σαμαράς φάνηκε ότι δεν διέθετε επακριβή εικόνα των διεργασιών στο εσωτερικό της ΝΔ. Ο ίδιος και το κόμμα του βγαίνουν αποδυναμωμένοι. Ταυτόχρονα, και αυτό είναι από τα παράδοξα της ιστορίας, απέκτησε το μέγιστο δυνατό όπλο υλοποίησης του αιτήματός του για εκλογές. Η αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ, έκανε αυτό το κόμμα να χάσει τη δεδηλωμένη. Από τούδε και στο εξής ο Α.Σαμαράς οποτεδήποτε θελήσει μπορεί να επιβάλει εκλογές. Από την άλλη, οι διαγραφές στο ΠΑΣΟΚ αποτελούν το χαλί που στρώνει ο Γ.Παπανδρέου, εν συμφωνία ή ανοησία δεν γνωρίζω, στην άνευ αντιπάλου προεδροποίηση του Β.Βενιζέλου.

Όλοι οι υπόλοιποι βασικοί διεκδικητές της Προεδρίας του ΠΑΣΟΚ, πριν από όλα η Λ.Κατσέλη και ο Χ.Καστανίδης τέθηκαν εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Η καταστροφή του ΠΑΣΟΚ είναι και θα είναι το αντίτιμο που πληρώνει αυτό το κίνημα για την καθοριστική συμβολή του στην καταστροφή της χώρας.

Οι αντιμνημονιακές δυνάμεις έχουν να λύσουν ένα αποφασιστικής σημασίας σταυρόλεξο. Τι θα κάνουν με όσους στήριξαν πάνω από δύο χρόνια μια βαθιά αντιπατριωτική και αντιλαϊκή πολιτική, αλλά έστω και την ύστατη στιγμή αντιτάχθηκαν σε αυτήν; Νομίζω ότι αυτό θα φανεί από το πόσο αυτοκριτικά και συνεπείς θα σταθούν σε αυτή τους την επιλογή. Εάν κατανοούν, έστω και εκ των υστέρων, τις ευθύνες τους για επιλογές που κατέστρεψαν τη χώρα και ότι με αυτές απέδειξαν ότι δεν διαθέτουν πολιτικές ικανότητες, ενώ η πολιτική ηθική τους αμφισβητείται από πολλές πλευρές.
Από:  epirusgate
hassapis-peter.blogspot.com