Οι τραπεζομαφιόζοι συμβουλεύουν: "Αγοράστε χρυσό, κονσέρβες και όπλα"

Του Paul Joseph Watson για το ιστολόγιο Prison Planet

Καθώς οι ευρωκράτες επιχειρούν να αναλάβουν τον πλήρη έλεγχο των εθνικών οικονομιών εκμεταλλευόμενοι την κρίση χρέους της Ευρωζώνης προκειμένου να ενισχύσουν και να εμπλουτίσουν τους διεφθαρμένους θεσμούς τους, οι μεγάλες τράπεζες, όπως η UBS, δείχνουν πρόθυμες να βομβαρδίσουν τους πολίτες με σενάρια για την...
συντέλεια του κόσμου, προκειμένου να ρίξουν μπόλικο γράσο στην μηχανή που θα τους εξασφαλίσει την βίαιη ανάληψη της εξουσίας.

Με μια προειδοποίηση ότι, εάν δεν βρεθεί άμεσα μια "γρήγορη λύση", ο κόσμος θα αντιμετωπίσει τις συνέπειες μιας οικονομικής κατάρρευσης, ο Larry Hataway της UBS παρουσίασε σε άρθρο του αρκετά σενάρια καταστροφολογίας, σε μια προσπάθειά του να υποστηρίξει ότι η ευρωζώνη πρέπει να διατηρηθεί στη σημερινή της μορφή.

Το άρθρο του δεν είναι παρά μια πρόβα κινδυνολογίας. Υπάρχει μάλιστα ένα σημείο, όπου ο Hataway συγκρίνει τη σημερινή κατάσταση με την "τη φρίκη του πρώτου μισού του 20ου αιώνα", υπονοώντας ότι το μέγεθος της κρίσης μπορεί να παραβληθεί με όσα έζησε ο κόσμος κατά τη διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων.

Τονίζει μάλιστα το επιχείρημά του, παροτρύνοντας τους πολίτες να προμηθευτούν όπλα, τρόφιμα και χρυσό: "Υπάρχουν πράγματα στα οποία μπορεί να επενδύσει κανείς, όπως πολύτιμα μέταλλα, για παράδειγμα. Αλλά και κάποια άλλα πράγματα θα ήταν επίσης μια καλή επένδυση: κονσέρβες και όπλα μικρού διαμετρήματος", γράφει ο Hataway.

Παρόλο που η συγκεκριμένη επενδυτική συμβουλή δεν ακούγεται και τόσο παράλογη μέσα στο σημερινό κλίμα, η κινδυνολογία γύρω από τραγικά σενάρια είναι εμφανώς ένα τέχνασμα που αποσκοπεί στο να αποθαρρύνει τους Ευρωπαίους σε σημείο ώστε να δεχθούν την πλήρη εξαγορά των χωρών τους από μη εκλεγμένους τεχνοκράτες.

Όπως ανέφερα και σε χθεσινό μου άρθρο, οι Βρυξέλλες ετοιμάζονται να αλλάξουν τη Συνθήκη της Λισαβόνας με μια μονοκοντυλιά, σε μια προσπάθεια να καταλάβουν τον απόλυτο έλεγχο των χωρών της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Σύμφωνα με τους όρους της νέας συμφωνίας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα έχει δικαίωμα "να επιβάλλει μέτρα λιτότητας σε χώρες της Ευρωζώνης που έχουν μπει σε μηχανισμό στήριξης, αναλαμβάνοντας τομείς της διακυβέρνησης σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία".

Αυτό σημαίνει ότι από τώρα και στο εξής τα έθνη-κράτη θα πρέπει να προσκυνούν τους μη εκλεγμένους τεχνοκράτες της ΕΕ, προκειμένου να εγκριθούν οι προϋπολογισμοί τους, γεγονός που θα επιτρέψει στην ολιγαρχία της ΕΕ να σφετερίζεται τον ρόλο του "αδιάκριτου ελεγκτή" της εθνικής πολιτικής των χωρών-μελών της Ένωσης.

Στα πλαίσια αυτής της διαδικασίας, τα συνταξιοδοτικά ταμεία των εκατομμυρίων πολιτών της Ευρώπης θα καταληστευθούν, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες που προέκυψαν από τις περικοπές που επέβαλαν η ΕΕ και το ΔΝΤ. Η Πορτογαλία έχει ήδη αρχίσει να μεταφέρει τα επενδυτικά προϊόντα από τις τέσσερις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας στον κρατικό ισολογισμό της, προκειμένου να μειώσει τα δημοσιονομικά ελλείμματα, ως μέρος των απαιτήσεων ενός δανείου 78 δισ. ευρώ.

Μια τέτοια μαζική υφαρπαγή εξουσίας γίνεται ευκολότερη, όταν μεγάλες τράπεζες, όπως η UBS, ρίχνουν γράσο μέσω "αποκαλυπτικών" άρθρων και απειλών που περιέχουν καταστροφολογικά σενάρια, που τάχα θα γίνουν πραγματικότητα εάν οι χώρες δεν επιτρέψουν στην ΕΕ να έχει τον πλήρη έλεγχο της διακυβέρνησής τους.

Μια τεράστια μεταφορά πλούτου από τους απλούς πολίτες στα διεθνή μονοπώλια των κεντρικών τραπεζών και των θυγατρικών τους, η οποία γίνεται με πρόσχημα τα "μέτρα λιτότητας", είναι ήδη σε πλήρη εξέλιξη στην Ιρλανδία, για παράδειγμα, όπου ο λαός θα υποστεί τις συνέπειες μιας νέας αύξησης του ΦΠΑ, ενός νέου φόρου ακίνητης περιουσίας, νέων αυξήσεων φόρων σε αγαθά, αλλά και της αύξησης του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης, την ίδια στιγμή που τα όποια οφέλη για τις οικονομικά αδύναμες μάζες περιορίζονται σε όλους τους τομείς.

Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κόσμος δεν θα πάψει να υπάρχει αν διαλυθεί η Ευρωζώνη. Η Ευρώπη υπήρχε και πριν από το ευρώ και θα συνεχίσει να υπάρχει, ακόμη και αν οι χώρες αναγκαστούν να γυρίσουν στο παλιό τους νόμισμα.

Tέλος, δεν υπάρχει "γρήγορη λύση" στο πρόβλημα της Ευρωζώνης. Τα προβλήματα θα εξακολουθήσουν να επιδεινώνονται, εφόσον τα ίδια εκείνα άτομα που τα δημιούργησαν εξακολουθούν να αξιοποιούν την κρίση ως μέσο εμπλουτισμού των διεφθαρμένων θεσμών τους, διαπράττοντας τον οικονομικό βιασμό του πληθυσμού μιας ολόκληρης ηπείρου.


Ο Paul Joseph Watson είναι συντάκτης και αρθρογράφος της ιστοσελίδας Prison Planet. Είναι επίσης ο συγγραφέας του γνωστού "Order Out Of Chaos" ("Η τάξη μετά από το χάος") και τακτικός συμπαρουσιαστής της διαδικτυακής εκπομπής "Τhe Alex Jones Show".

Πηγή