Μπράβο σας, χίλια μπράβο! Αυτό που είδα και βίωσα πριν περίπου 3 ώρες έξω από την Βουλή ήταν απλά αηδιαστικό και ντροπιαστικό!
Μερικές χιλιάδες άνθρωποι ήρθαν να διαδηλώσουν ήρεμα και ειρηνικά για τον άδικο χαμό 2 νέων παιδιών που έπεσαν για την δική μας ασφάλεια σε ένα κράτος που έχουν πάει σχεδόν όλα περίπατο. Το μοτίβο ανάμεικτο, άνθρωποι σιωπηλοί με κεράκια, άλλοι μανιασμένοι σαν αγρίμια, άλλοι έπιναν τα καφεδάκια τους και χασκογελούσαν λες και έκαναν διάλειμμα στην δουλειά τους. Μέσα σε όλους αυτούς και πολλά δίμετρα παλικάρια, λεβέντες συνάδελφοι των πεσόντων οι οποίοι ήρθαν να τιμήσουν με την παρουσία τους συναδέλφους τους.
Απέναντι σε μια σειρά κάποιοι άλλοι συνάδελφοι, τα εκτελεστικά όργανα μιας κατοχικής (α)κυβέρνησης. Αρματωμένοι ως το κόκκαλο για μια ακόμα μάχη. Μάχη με ποιον; Εμένα και εσένα; Τους ενημέρωσε κανείς πως αυτή η συγκέντρωση έγινε και για αυτούς; Το γνωρίζουν πως αύριο μεθαύριο μπορεί να αυτοί ο επόμενος πατέρας, αδερφός, φίλος κλπ που κάποιοι θα θρηνήσουν; Τόσο μεγάλη πλύση εγκεφάλου έχουν φάει κάποιοι τους; Δεν εξηγείται αλλιώς να τους βλέπω να σπρώχνουν τον κόσμο προς τις σκάλες τις πλατείας Συντάγματος και να ρίχνουν χημικά ενώ υπάρχουν συνάδελφοι τους εκεί μέσα. Δεν το χωράει ο νους μου!
Δεν θα το συνεχίσω περαιτέρω! Είμαι απλά σίγουρος πως όσοι ήταν κοντά στα όργανα καταστολής τους εξέφρασαν τις παραπάνω σκέψεις και πολλές ακόμα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου