Δεν θα ποδηγετείται από μια συνδικαλιστική ηγεσία που παρασιτεί σε διάφορες θέσεις του δημοσίου και λειτουργεί σαν ιμάντας του πολιτικού πελατειακού κράτους. Αυτό σημαίνει η χρεοκοπία, αν δεν το.......
έχετε καταλάβει...
Η χρεοκοπία αποτελεί ευκαιρία για τη χώρα, γιατί χωρίς αυτήν θα ήταν αδύνατη η αντιμετώπιση της παθογένειας. Ήδη, έχει ξεκινήσει η αντίστροφη πορεία...
Οι κοινωνίες μοιάζουν με ανθρώπινους χαρακτήρες. Πολλοί άνθρωποι αντί να αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα ρεαλιστικά την προσεγγίζουν μέσω διαθλάσεων που προκαλούν οι νευρώσεις και οι προκαταλήψεις.
Οι κοινωνικοί εταίροι στην Ισπανία, κράτος-συνδικάτα-εργοδότες συμφώνησαν σε ένα κοινωνικό συμβόλαιο που προβλέπει την εφαρμογή όσων πιστεύουν πως πρέπει να εφαρμοστούν για να μην διαλυθεί η οικονομία της χώρας.
Στην Ελλάδα δεν είναι μόνο η, πιο καθυστερημένη ιδεολογικά και δημοσιοϋπαλληλική επαγγελματικά, αριστερά στην Ευρώπη που αντιδρά. Επικεφαλής της παράλυσης της χώρας βρίσκονται οι συνδικαλιστές της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δηλαδή της πρώην και επόμενης κυβέρνησης.
Της επόμενης κυβέρνησης, όταν οι συνδικαλιστές της σημερινής κυβέρνησης θα διαλύουν τη χώρα σε κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης...
Αυτός νομίζω πως είναι ένα βασικός λόγος που ο κανένας είναι ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός, αφού ο καθένας εκ των υπαρχόντων αλλά λέει, άλλα δεν κάνει και γενικώς ό,τι θυμάται χαίρεται...
Οι πολιτικοί μας στη μεγάλη τους πλειοψηφία νοιάζονται για την επαγγελματική τους επιβίωση και προκειμένου να το πετύχουν αυτό, θα συνεχίζουν να μπερδεύουν την πολιτική με τις ομιλούσες κεφαλές των ριάλιτι.
Η πραγματικότητα όμως είναι αδυσώπητη: Ούτε οι επαγγελματίες πελάτες και κομματικοί βαστάζοι δεν αθροίζονται στις δημοσκοπήσεις. Ο κόσμος αλλάζει...
Το χρέος...
Υποτίθεται πως υπάρχει μια μείζονα διαφωνία για τη μείγμα της οικονομικής πολιτικής. Η εκάστοτε αντιπολίτευση επειδή δεν την ενδιαφέρει η λύση του προβλήματος, αλλά η νομή της εξουσίας συνηθίζει να μας πουλάει ένα σενάριο διεξόδου μέσω της ανάπτυξης...
Ό,τι έκανε δηλ. και η παρούσα κυβέρνηση όταν ήταν αντιπολίτευση και έλεγε το περίφημο... Λεφτά υπάρχουν... Τώρα, το σλόγκαν είναι υπάρχει άλλος δρόμος με ανάπτυξη...
Υπάρχει άλλος δρόμος;
Σκεφτείτε το πολύ απλό. Υποθέστε πως αύριο το πρωί κάποιος μας χαρίζει ολόκληρο το χρέος. Με έλλειμμα πάνω από 30 δισ. ευρώ που φτάσαμε να έχουμε το 2009, σε δέκα χρόνια θα αντιμετωπίζαμε πάλι το αδιέξοδο που αντιμετωπίζουμε σήμερα...
Υπάρχει ανάπτυξη που μπορεί να σώσει αυτό το μοντέλο από τη χρεοκοπία; Θα χρειαστούμε μέσο ρυθμό ανάπτυξης 20%...
Για την ελληνική χρεοκοπία δεν φταίνε οι τράπεζες όπως στην Ιρλανδία και την Ισλανδία. Φταίει το δημόσιο γιατί ξοδεύει πολλά, προσφέρει λίγα, εμποδίζει τον ιδιωτικό τομέα να προσφέρει και προάγει τη διαφθορά...
Αν δεν αναδομηθεί εκ θεμελίων το ελληνικό δημόσιο, δεν υπάρχει διέξοδος. Τι είναι καλύτερο να παριστάνουμε, πως δεν καταλαβαίνουμε και να κρυβόμαστε πίσω από «αριστερόηχες» αρλούμπες ή να κάνουμε μια ώρα νωρίτερα ό,τι πρέπει να κάνουμε...
Διέξοδος χωρίς ανάπτυξη δεν υπάρχει, όπως δεν μπορεί να υπάρξει για την καταχρεωμένη Ελλάδα ανάπτυξη χωρίς εκμηδενισμό του ελλείμματος και εκ του μηδενός αναδιάταξη του δημοσίου σε μικρότερη βάση.
Όλα αυτά δεν νομίζω ότι είναι θέμα της επόμενης πενταετίας να τα δούμε να λειτουργούν... Χάρη της χρεοκοπίας και υπό το βάρος της πραγματικότητας... Αν δεν είχαμε χρεοκοπήσει θα σερνόμαστε για χρόνια στις ψευδαισθήσεις μας.
http://kostasxan.blogspot.com/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου