Spiegel : Έρχεται το τέλος της δημοσιονομικής εθνικής κυριαρχίας

Προτάσεις για «ένωση των δημοσιονομικών πολιτικών» στην Ευρωζώνη καταρτίζει η ΕΕ.

Η είδηση από το in.gr

Οι επικεφαλής των ευρωπαϊκών θεσμών προετοιμάζουν ένα σχέδιο το οποίο θα οδηγήσει σε μια πραγματική ένωση των ευρωπαϊκών δημοσιονομικών πολιτικών "για να σωθεί το ευρώ", γράφει το γερμανικό Spiegel που θα κυκλοφορήσει τη Δευτέρα...


Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Χέρμαν Βαν Ρόμπεϊ, ο επικεφαλής του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Μάριο Ντράγκι εργάζονται πάνω στο σχέδιο αυτό, βάσει του οποίου τα κράτη μέλη δεν θα μπορούν πλέον να δημιουργούν νέα χρέη βάσει πέραν των δυνατοτήτων τους.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, στο σχέδιο προβλέπεται πως τα κράτη θα μπορούν να διαθέτουν μόνον πόρους που καλύπτονται ήδη από τα έσοδά τους.

Οποιαδήποτε χώρα χρειάζεται περισσότερα χρήματα από αυτά που έχει στη διάθεσή της θα πρέπει να γνωστοποιεί τις ανάγκες της στην ομάδα των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, η οποία θα αποφασίζει τότε αν τα αιτήματά της είναι δικαιολογημένα και σε ποιο ύψος. Στη συνέχεια θα εκδίδονται ευρωομόλογα για να χρηματοδοτούνται τα νέα αυτά χρέη.

Ένας πρόεδρος, ο οποίος θα κληθεί εν τέλει να αναλάβει καθήκοντα Ευρωπαίου υπουργού Οικονομικών, θα διευθύνει την ομάδα των υπουργών, η οποία θα ελέγχεται από ένα νέο ευρωπαϊκό όργανο, στο οποίο θα έχουν έδρα εκπρόσωποι των εθνικών κοινοβουλίων.

Το Spiegel διευκρινίζει ότι αυτό το σχέδιο θα ισχύσει μόνον για τα νέα χρέη που θα δημιουργούν οι ευρωπαϊκές χώρες κι όχι για τα παλιά.

Σύμφωνα με το Debating Europe (μετ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ):

Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα συμφωνούν ότι είναι απαραίτητη μια βαθύτερη δημοσιονομική ένωση για να ξεπεραστούν οι διαρθρωτικές ατέλειες που έχουν εμποδίσει τις προσπάθειες της ευρωζώνης να αντιμετωπίσει τη κρίση του χρέους και την επιδείνωση των οικονομικών προβλημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σύμφωνα με τους υπερασπιστές της «δημοσιονομική ένωσης», η κρίση του χρέους και η συνακόλουθη ύφεση έχει αποδείξει ότι η νομισματική ένωση δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τη δημοσιονομική ένωση. Ένα υπερεθνικό ενιαίο νόμισμα παντρεμένο με τις εθνικές δημοσιονομικές πολιτικές απλά δεν λειτουργεί. Η δημοσιονομική ένωση είναι το επόμενο, απαραίτητο βήμα προς την πολιτική ένωση της Ευρώπης η οποία πρέπει να γίνει ένας ισχυρός ανταγωνιστής των  παγκόσμιων οικονομικών αντιπάλων όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα.
Λέει η Monica Frassoni, Συμπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος:

«Χρειαζόμαστε μια πραγματική οικονομική κυβέρνηση, υποστηριζόμενη από μια ισχυρή και δημοκρατική θεσμική τάξη, η οποία θα καταστήσει ευκολότερη τη συνεργασία και όχι πιο δύσκολη, όπως συμβαίνει τώρα (σχ. ΚΟ: σαν να ακούω τον ΓΑΠ...). Η θεσμική εξέλιξη της ΕΕ έχει σταματήσει πολύ πριν από την ολοκλήρωσή της. Και, σαν ένας φαύλος κύκλος, όπως και όλοι οι φεντεραλιστές έχουν προβλέψει, εάν το σχέδιο της ΕΕ δεν προχωρήσει, τότε θα πάει πίσω: όσες λιγότερες εξουσίες, συνοχή και πόρούς, τόσο λιγότερο ενδιαφέρον και ικανότητα να ενεργεί»

Η αντίθετη άποψη λέει ότι το ευρώ έχει δείξει ότι το ένα μέγεθος που θα ταιριάζει σε όλες τις νομισματικές πολιτικές έχει αποτύχει. Γιατί θα πρέπει ένα μέγεθος που θα ταιριάζει σε όλες τις δημοσιονομικές πολιτικές να είναι διαφορετικό; Η δημοσιονομική ένωση σημαίνει το τέλος της εθνικής φορολογικής κυριαρχίας, μια βαθιά πολιτική αλλαγή που οι περισσότεροι ψηφοφόροι της Ευρώπης δεν έχουν ακόμη πειστεί για αυτήν. Η Βρετανία και άλλοι είναι λιγότερο πεπεισμένοι από τη Γερμανία και τη Γαλλία οι οποίες έχουν οδηγήσει σε μια διαιρεμένη Ευρώπη δύο ταχυτήτων μέσω της δημοσιονομικής συγκόλλησης.
 Λέει ο Lawrence Gonzi, Πρωθυπουργός της Μάλτας :

«Οποιαδήποτε αλλαγή στη Συνθήκη θα πρέπει να περιλάβει τις χώρες τόσο εντός της Ευρωζώνης όσο και εκτός της Ευρωζώνης. Είναι γελοίο να διαιρεθεί η ΕΕ σε δύο ομάδες. Για όνομα του Θεού, ζούμε στη σύγχρονη εποχή! Δεν έχει νόημα να κλειδώνουμε τους εαυτούς μας σε μια γωνία σαν αυτή».

Πάντως, τον Μάρτο αυτού του έτους, ο Χ. Σολάνα, ούτε λίγο, ούτε πολύ μας είπε να μην «κολλάμε» στην εθνική κυριαρχία...

Συγκεκριμένα, ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ και πρώην επικεφαλής της εξωτερικής πολιτική της Ε.Ε. Χαβιέ Σολάνα, σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στο «Businessday», μιλώντας για το θέμα της εθνικής κυριαρχίας, είπε χαρακτηριστικά ότι «η υπερβολική έμφαση στην εθνική κυριαρχία οδηγεί σε σοβαρά προβλήματα: οποιαδήποτε διεθνή συμφωνία συνεπάγεται μια ορισμένη μεταβίβαση της εξουσίας».

Και κατέληξε : «Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η νομιμότητα είναι απαραίτητη και ας είμαστε ρεαλιστές δεν θα επιτευχθεί, εκτός εάν οι Ευρωπαίοι ξεπεράσουν ορισμένες απαρχαιωμένες ιδέες για την κυριαρχία…. Η ΕΕ είναι ένα νέο και θαυμάσια πείραμα, το οποίο όπως όλα τα πειράματα, εμπεριέχει έναν βαθμό αβεβαιότητας. Αλλά αυτό δεν πρέπει να μας κάνει να αγνοήσουμε το προσωρινό κόστος μιας πιο «εθνικής» αντίληψη της κυριαρχίας… Το να εμμένει κανείς σε μια στενή έννοια της Βεστφαλίας της εθνικής κυριαρχίας, είναι στην καλύτερη περίπτωση ένας παράλογος αναχρονισμός και ένας επικίνδυνος τζόγος στη χειρότερη περίπτωση».

 Εκείνος που σίγουρα είναι ενθουσιασμένος με την ιδέα της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας είναι ο γνωστός - μαζί τα φάγαμε – κοπρίτες - τη σημαία στα Ίμια την πήρε ο αέρας -  και κατά δήλωσή, του ανέκαθεν «φεντεραλιστής Ευρωπαίος», ο οποίος είπε: «Εγώ είμαι υπέρ του να χάνει κάνεις την κυριαρχία του. Πάντα ήμουν».

 ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ