στην Επανάσταση του 1821, πολιτικός, αρχηγός κόμματος, πληρεξούσιος, σύμβουλος της Επικράτειας. Έμεινε γνωστός και ως Γέρος του Μοριά. Μετρίου αναστήματος, με φαρδείς ώμους, κεφάλι μεγάλο, χοντρό λαιμό, μάτια βαθουλωτά και σπινθηροβόλα, καμπυλωτή μύτη με μουστάκι παχύ, μαλλιά πυκνά και μακριά, φωνή βροντώδη. Σχεδόν αγράμματος, παρ’ όλα αυτά γνώριζε αρκετά την Ιστορία του Γένους. Ήταν ο μόνος από τους αγωνιστές που φορούσε κόκκινη φουστανέλα και περικεφαλαία στο κεφάλι, με την χαραγμένη λέξη «ΕΙΘΕ»(«μακάρι να έρθει η λευτεριά»). Λόγω της συμμετοχής στους Έλληνες εθελοντές του βρετανικού στρατού. Ήταν αυτοδίδακτος, λιγόλογος, έξυπνος, γενναίος, φρόνιμος. Από την 1η στιγμή, συνέλαβε το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ νόημα της Επανάστασης: πανεθνικό ξεσήκωμα ενός σκλαβωμένου πανάξιου και ιστορικού Έθνους. Γι’ αυτό, όταν απευθυνόταν στους πολεμιστές του τους προσφωνούσε ΕΛΛΗΝΕΣ. Επεδίωκε να συνειδητοποιήσουν οι πολεμιστές τους την πλούσια κληρονομιά τους και την υψηλή τους αποστολή. Προερχόταν από φημισμένη οικογένεια κλεφταρματολών. Το επώνυμο της οικογένειάς του αρχικά ήταν Τσεργίνης. Τον Μπότσικα διαδέχθηκε ο γιος του Γιάννης, παππούς του Κολοκοτρώνη, ο οποίος ονομάσθηκε από κάποιον Αρβανίτη, λόγω της ιδιόμορφης σωματικής του διάπλασης(άντρας γεροδεμένος με έντονους γλουτούς) «Μπιθεκούρας» που στα ελληνικά αποδίδεται ως «Κολοκοτρώνης». Το επώνυμο αυτό έμεινε ως επώνυμο του Γιάννη και πέρασε και στους υπόλοιπους Τσεργίνιδες. Ο εγγονός του Τριανταφυλλάκου Τσεργίνη, γενάρχη των Κολοκοτρωναίων, Λάμπρος, άλλαξε το πατρικό επίθετο σε Μπότσικας, διότι ήταν μικρός στο ανάστημα και μαυριδερός. Γεννήθηκε στο Ραμαβούνι Μεσσηνίας, καταγόταν από το Λιμποβίσι Καρύταινας και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Αλωνίσταινα της Αρκαδίας, τόπος καταγωγής της μητέρας του, Ζαμπία Κωτσάκη(εκεί κατέφυγαν οι 2 τους μετά τον θάνατο του πατέρα, στα 10 του). Η οικογένεια είχε περιπετειώδη ζωή. Γιάννης και Χρήστος σκλαβώθηκαν και εξαγοράσθηκαν. Οι διαφυγόντες Κολοκοτρωναίοι κατέφυγαν στο χωριό Μηλιά Μάνης και παρέμειναν 3 χρόνια. Κατόπιν ο Αναγνώστης ρίζωσε στον Άκοβο της Φαλαισίας όπου έχτισε σπίτι και συμπεθέρεψε με τον ντόπιο Γεωργάκη Μεταξά, άνθρωπο του ντουφεκιού. Πήγαν στη Μηλιά τα αδέλφια της μάνας του(Κωτσακαίοι) και μετέφεραν προφυλαχτά την ορφανεμένη οικογένεια του Κωνσταντή στην Αλωνίσταινα όπου την φιλοξένησαν(1783-5). Το πληροφορήθηκαν οι Τούρκοι της Τριπολιτσάς και αναγκάσθηκαν να φύγουν και να πάνε στον Άκοβο(1785). Η μάνα του Κολοκοτρώνη ξενοϋφαινε, πήγαινε και έκοβε ξύλα και ο μικρός Θόδωρος τα κουβαλούσε στην Τρίπολη και τα πουλούσε. Όταν ήταν 13 ετών, μια μέρα που είχε βρέξει πολύ, έμπαινε με το γαϊδουράκι του φορτωμένο ξύλα, στη Τρίπολη. Το ζώο γλίστρησε, παραπάτησε σε μια λακκούβα και πιτσίλισαν τα ρούχα μερικών Τούρκων. Ένας από αυτούς αγριεμένος του έδωσε 2 χαστούκια. Ο Κολοκοτρώνης τον κοίταξε και ορκίστηκε να το ανταποδώσει. Και το έκανε με το χέρι όλων των Ελλήνων στον Σουλτάνου και την Αυτοκρατορίας του. Από την ημέρα που έφαγε το χαστούκι δεν ξαναπήγε στην Τρίπολη. Μπήκε 1η φορά από τότε το ’21, στρατηγός των Ελλήνων, πορθητής και εκδικητής. Στο Λιμποβίσι, έφτασε(1536), κυνηγημένος από τους Τούρκους, ο Τριανταφυλλάκος. Ο πατέρας του Θεόδωρου, Κωνσταντής, συμμετείχε στην ένοπλη εξέγερση που υποκινήθηκε από την Αικατερίνη Β’ της Ρωσίας(1770) και σκοτώθηκε, μαζί με 2 αδελφούς και τον φημισμένο Παναγιώταρο στον πύργο της Καστάνιτσας από τους Τούρκους, μετά από προδοσία Τούρκου φίλου του. Ο Κολοκοτρώνης εισχώρησε στα σώματα των κλεφτών της Πελοποννήσου(πρωτοπαλίκαρο του Ζαχαριά). Στα 15 του έγινε καπετάνιος. Στα 17(1787) οι κάτοικοι του Ακόβου τον διόρισαν οπλαρχηγό της περιοχής. Έχοντας αποκτήσει πείρα και στη θάλασσα ως κουρσάρος, πήρε μέρος(1805) στις ναυτικές επιχειρήσεις του ρωσικού στόλου κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο(1806-12). Ενώ βρισκόταν στην Πελοπόννησο βγήκε διάταγμα δίωξής του(Ιανουάριος 1806). Αποτέλεσμα, μια 5χρονη (1797-1802) καταδίωξή του από τους Τούρκους σε χωριά και πόλεις της Πελοποννήσου. Βγήκε σουλτανικό φιρμάνι για την πάση θυσία εξόντωσή του(1802). Διέφυγε, παρά τις ενέδρες και τις προδοσίες των προεστών-μαχόμενος- με πλοιάριο, από το Γύθειο, Α του Λακωνικού κόλπου, πέρασε στα ρωσοκρατούμενα Κύθηρα, με ενδιάμεση στάση στην Ελαφόνησο(κακοκαιρία). Η γενιά των Κολοκοτρωναίων ξεκληρίστηκε(8 από τους 36 ξαδέρφους του Γέρου σώθηκαν). Υπηρέτησε(1810) στο ελληνικό στρατιωτικό σώμα του βρετανικού στρατού στην Ζάκυνθο(εκεί από το 1806) και τιμήθηκε για την δράση του κατά των Γάλλων με τον βαθμό του ταγματάρχη. Έμαθε πολλές σύγχρονες στρατιωτικές τεχνικές, τις οποίες εφάρμοσε κατόπιν. Ήταν επικηρυγμένος από τους Οθωμανούς και αφορισμένος από τον Πατριάρχη Κων/λεως. Στην Ζάκυνθο, έφτασε και η οικογένειά του και έμειναν 15 χρόνια εκεί. Εκεί γνώρισε αγωνιστές του 1821 και τον Καποδίστρια. Έστειλαν αυτοί όλοι επιστολή στον τσάρο Αλέξανδρο της Ρωσίας, για βοήθεια στην Ελλάδα. Οι Ρώσοι, τότε κυρίαρχοι των Επτανήσων, του πρότειναν να ενταχθεί στον ρωσικό στρατό και να πολεμήσει τους Γάλλους(Ναπολέων) στην Ιταλία. Ο Κολοκοτρώνης δεν το δέχθηκε. Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία(1818), από τον φιλικό Πάγκαλο(καμιά σχέση με τον σύγχρονο) και άρχισε να προετοιμάζει την Επανάσταση στην Πελοπόννησο. Όταν ο Φιλικός άρχισε να του μιλάει έμμεσα για την Εταιρεία, ο Γέρος του είπε να του μιλήσει ντόμπρα, χωρίς περιστροφές, γιατί κατάλαβε ότι ο Πάγκαλος θα του έλεγε χαμπέρι για Αγώνα, που το περίμενε χρόνια. Έφυγε(03/01/1821), με την ευχή της μάνας του από την Ζάκυνθο και, μεταμφιεσμένος σε καλόγερο πέρασε(06/01) σε καλόγερο, στην Μάνη. Όπου, σήκωσε, ως εκεί απεσταλμένος της Φιλικής, το λάβαρο του Αγώνα στην Καλαμάτα(23/03/1821). Πρωταγωνίστησε σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις της Επανάστασης: Βαλτέτσι(14/05/1821), Άλωση Τριπολιτσάς(23/09/1821), καταστροφή Δράμαλη στα Δερβενάκια(26/07/1822). Εκεί, διέσωσε την Επανάσταση στην Πελοπόννησο, καθώς επικράτησαν η ευφυΐα και η στρατιωτική του τόλμη. Χάρη στις επιτυχίες του, έγινε αρχιστράτηγος της Πελοποννήσου. Έκανε πολεμιστές ακόμα και τους αγρότες. Η νίκη στο Βαλτέτσι, προετοίμασε αυτή στην Τριπολιτσά. Ενώ οι Έλληνες πολιορκούν τους Τούρκους στην Ακροκόρινθο, ο Χουρσίτ Πασάς είναι απασχολημένος με τον Αλή Πασά, ανησυχώντας για τα χαρέμια και τους θησαυρούς του στην Τρίπολη. Έστειλε εκεί τον Γκοσιέ Μεχμέτ. Αυτός χώρισε τον στρατό του σε 2 μέρη. Ένα με τον ίδιο και τον Ομέρ Βρυώνη στην Α. Ελλάδα και το άλλο, με τον Κεχαγιάμπεη Μουσταφά(ή Μουσταφά Μπέη) και 3.500 Αλβανούς για τη Δ. Ελλάδα. για να συντρίψει την Επανάσταση στο Μοριά και να ενισχύσει την πολιορκημένη Τρίπολη. Ο Κεχαγιάμπεης, σάρωσε ότι επαναστατική εστία βρήκε μπροστά του, κατεβαίνοντας από τα Ιωάννινα στον Μοριά. Έφθασε στο Αντίρριο και από εκεί ξεχύνεται στο Μοριά. Πέρασε στην Πάτρα, έκαψε τη Βοστίτσα, παρέκαμψε τα Καλάβρυτα, έφθασε στην Κόρινθο, έλυσε την πολιορκία της Ακροκορίνθου, ενισχύοντας τη φρουρά της και πέρασε γρήγορα στα Δερβενάκια. Από εκεί ξεχύνεται ορμητικά στον κόμπο του Άργους, νικάει τους Έλληνες στον Ξεριά, λύνει την πολιορκία αυτού, σφάζοντας και ερημώνοντας την περιοχή. Μπήκε θριαμβευτής στην πολιορκημένη Τριπολιτσά (06/05/1821). Οι Τούρκοι τον υποδέχθηκαν σαν σωτήρα. Ο Κολοκοτρώνης σκόπιμα άφησε τον Μουσταφά να περάσει δίχως μάχη, γιατί προτίμησε να έχει τους Τούρκους συγκεντρωμένους μέσα στην πόλη. Από την Τρίπολη ο Κεχαγιάμπεης, αρχίζει τις υποσχέσεις για αμνηστία, για να ξεγελάσει τους επαναστατημένους και να καταπνίξει το κίνημα. Εξαγόρασε με χρήματα τον μόνο τον ταχυδρόμο που πάει τα γράμματα του Κολοκοτρώνη στην Μπουμπουλίνα και άλλους οπλαρχηγούς που έχουν κυκλώσει το Ανάπλι. Ο ταχυδρόμος δίνει τα γράμματα του Κολοκοτρώνη στον Κεχαγιάμπεη, που τα διαβάζει, και ύστερα τα πάει στην Μπουμπουλίνα στο Ανάπλι. Από εκεί παίρνει άλλα γράμματα της Μπουμπουλίνας για τον Κολοκοτρώνη, που τα δίνει στο γυρισμό στον Κεχαγιάμπεη, που τα διαβάζει, κι έπειτα τα παραδίνει στον Κολοκοτρώνη. Στα γράμματα φέρεται εξογκωμένος ο αριθμός των αντρών και των όπλων. Η προδοσία κρατάει λίγο καιρό. Ο προδότης στη συνέχεια θα πιαστεί και θα εκτελεστεί. Ο Κολοκοτρώνης, οργάνωσε την πολιορκία της Τριπολιτσάς. Χωρίζει το σώμα των Γορτυνίων σε 2 τμήματα.
1 σχόλια:
Την ψυχή σου μόνο να είχαμε...
Δημοσίευση σχολίου