Μικρογεύματα στην εποχή του μνημονίου

Η είδηση πως σχολεία περιοχών με αρκετά σύνθετα προβλήματα όπως το Μοσχάτο, η Νίκαια, ο Ασπρόπυργος κ.α. θα λαμβάνουν “μικρογεύματα” (έτσι λέμε τα συσσίτια της εξαθλίωσης) επειδή έχουν αυξηθεί τα κρούσματα παιδιών που λιποθυμούν από...
υποσιτισμό, θα έπρεπε, αν είχαμε ακόμη αξιοπρέπεια να μας είχαν ταρακουνήσει χειρότερα και από ηλεκτροσόκ. Όμως το κουφάρι του Έλληνα, φαίνεται πως θα περάσει σε προχωρημένη σήψη, αφού ακόμη και η πείνα σε παιδιά δεν ενεργοποιεί κανένα αντανακλαστικό που να υποδηλώνει ύπαρξη ζωής. Η γενικευμένη μιζέρια φαίνεται να επικρατεί και να μην αφήνει κανένα φως αισιοδοξίας. Δεν γίνεται να ακούμε ειδήσεις σαν κι αυτή και να την θεωρούμε μέρος της καθημερινότητας. Αυξήθηκαν οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι νεόπτωχοι, μεγάλωσαν οι ουρές στα συσσίτια και το Σύνταγμα έγινε για λίγες ώρες λαϊκή αγορά, με τους παραγωγούς να μοιράζουν δωρεάν τα προϊόντα τους σε πεινασμένους ανθρώπους. Φοβόμαστε να το παραδεχτούμε. Κρυβόμαστε λες και το δικό μας παιδί ή το δικό μας σπίτι, δεν υπάρχει περίπτωση να το βρει κακό. Που είναι οι κοινωνικές αντιστάσεις; Που είναι κυρίως η ανθρώπινη ανάγκη μας για επιβίωση; Σε οποιοδήποτε οικοσύστημα στον κόσμο, όταν οι οργανισμοί απειλούνται, γίνονται επιθετικοί, άγριοι, προκειμένου να προστατευτούν από την απειλή που μπορεί να τους αφανίσει. Στην Ελλάδα; H άθλια συμμορία της κυβέρνησης με ύφος Αντουανέτας, περνάει πάνω απ’ οτιδήποτε έχει μείνει όρθιο με τις ερπύστριες του νεοφιλελεύθερου τέρατος χωρίς να κουνιέται φύλλο! Που είναι η οργή μας; Αφού τα παιδιά έμειναν χωρίς βιβλία, τώρα μένουν και χωρίς φαγητό, επειδή οι γονείς τους προφανώς δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Οι θιασώτες του μνημονίου, τώρα αφού οδήγησαν μια ολόκληρη χώρα στην κατάθλιψη, ένας-ένας αρχίζουν να δηλώνουν πως το μνημόνιο ήταν πολιτικό λάθος. Και όχι βέβαια γιατί έπαθαν κρίση ειλικρίνειας, αλλά επειδή ο κυνισμός τους, τους επιτρέπει να βλέπουν μέχρι τις εκλογές. Αφού δεν έχουμε ξεσηκωθεί να τους πετάξουμε με τις κλωτσιές, ενώ μας καταστρέφουν, ας αφήσουμε την πείνα να μας φάει την σάρκα, μήπως εν τω μεταξύ θεριέψει η ανορεξική ψυχή μας.
 Σχετικό άρθρο:
Η Ελλάδα τελικά πεθαίνει
Πηγη