ΕΠΕΣΕ ΣΤΙΣ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΟ ΜΠΙΖΑΝΙ... ΧΡΙΤΟΔΟΥΛΟΣ ΣΩΖΟΣ, Ο ΒΟΥΛΕΤΗΣ... Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ... Ο ΗΡΩΑΣ!

Είναι στιγμές που ακόμη και η Ελληνική γλώσσα φαίνεται πολύ φτωχή για να περιγράψει κάποια πράγματα, για να εξιστορήσει πράξεις απαράμιλλης αυτοθυσίας και γενναιότητας , για να αποδείξει ότι και οι σημερινοί έλληνες είναι στ’ αλήθεια απόγονοι των Σαλαμινομάχων, των Μαραθωνομάχων των τριακόσιων του Λεωνίδα, του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού , του Κολοκοτρώνη , του Ανδρούτσου και του Καραϊσκάκη. Μια τέτοια μορφή ήταν και ο Χριστόδουλος Σώζος! Ποιος είναι αυτός θα αναρωτηθούν όμως οι περισσότεροι , τι έκανε , δεν τον γνωρίζουμε , δεν τον γράφουν τα σχολικά μας βιβλία , πότε...
δεν αναφέρθηκε το όνομα του σε κάποια σχολική μας γιορτή, ούτε μας τον έκανε γνωστό ο καθηγητής Ιστορίας! Πως όμως θα γίνει γνωστή μια τέτοια φυσιογνωμία στους σύγχρονους Ελληνόπαιδες της Κύπρου και όχι μόνον; ΔΕΝ είναι ούτε τραγουδιστής , ούτε μοντέλο , ούτε καν ποδοσφαιριστής! Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Χριστόδουλος Σώζος , γεννηθείς το 1872 στην Λεμεσό , αποθανών στις 6 Δεκεμβρίου του 1912 στον λόφο Προφήτης Ηλίας στο Μπιζάνι των Ιωαννίνων μαχόμενος υπέρ πίστεως και πατρίδος για την απελευθέρωση της πρωτεύουσας της Ηπείρου από τους Τουρκαλβανούς .Συμπληρώνονται σήμερα 21 Φεβρουαρίου 98 χρόνια από την απελευθέρωση των Ιωαννίνων και αυτά τα λίγα λόγια ας καταστούν ελάχιστος φόρος τιμής σε αυτούς που εθελοντικά έτρεξαν από το ανατολικότερο άκρο του Ελληνισμού την υπόδουλη στους Άγγλου αποικιοκράτες Κύπρο μας στο κάλεσμα του Έθνους για την απελευθέρωση της Μακεδονίας και της Ηπείρου μας, καταστώντας τους ιδίους όπως εύστοχα επισήμανε στο ομώνυμο του βιβλίο ο Πέτρος Παπαπολυβίου «Υπόδουλους Ελευθερωτές , Αδελφών Αλητρώτων» ! Στο πρόσωπο του Δημάρχου τότε (1912) Λεμεσού Χριστόδουλου Σώζου απεικονίζονται οι 4000 εθελοντικά καταταχθέντες στον Ελληνικό στρατό Κύπριοι που έδωσαν κάποιοι από αυτούς και την τελευταία ρανίδα του αίματος τους για την απελευθέρωση της μάνας τους!

Ο Χριστόδουλος Σώζος κατά τον ιστορικό Π. Παπαπολυβίου « ήταν η σημαντικότερη πολιτική φυσιογνωμία της εποχής του. Πρακτικός και πραγματιστής πολιτευτής, εργατικός και προοδευτικός δήμαρχος, ξεχώριζε γιατί ήταν από τους λίγους Κύπριους πολιτικούς των έργων και όχι των λόγων».Όμως η σημαντικότερη πράξη της ζωής του και αυτή που τον ξεχώρισε από τους υπόλοιπους και τον πέρασε στην αθανασία ήταν η απόφαση του να καταταγεί εθελοντής και μάλιστα ως απλός στρατιώτης για να πολεμήσει στους βαλκανικούς πολέμους του 1912-13 μαζί με εκατοντάδες άλλους λεμεσιανούς νέους, δίδοντας το παράδειγμα ως πρώτος δημότης της πόλης του!

Ποιο κάτω θα αναφερθώ σε δυο περιστατικά που αναδεικνύουν το μεγαλείο αυτού του άγνωστου δυστυχώς στους Νεοέλληνες Ήρωα. Το πρώτο περιστατικό έλαβε χώρα στο λιμάνι της Λεμεσού ,όταν ο φίλος του ιατρός Ζαννέτος έτρεξε εκεί για να τον αποτρέψει να φύγει μυστικά ,λέγοντας του ότι είναι λαϊκός ηγέτης και οι υπηρεσίες του χρειάζονται στον τόπο, ο Σώζος του απάντησε περήφανα: «Πραγματικοί ηγέται δεν είναι εκείνοι που μονάχα υποκινούν τον λαόν αλλά εκείνοι που προκινδυνεύουν μαζί του». Ενώ το δεύτερο γεγονός που αποδεικνύει το ποιόν του ανθρώπου είναι όταν έφτασε στην Αθήνα και τον δέχθηκε ο Πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος , εκεί ο Ήρωας παρά το ότι του προτάθηκε θέση σε επιτελικό γραφείο αυτός ΑΠΑΙΤΗΣΕ να τοποθετηθεί σε μάχιμη μονάδα!!! Υπηρέτησε στην άρτι ελευθερωθείσα Θεσσαλονίκη, πολέμησε στους Αγίους Σαράντα και στο Δέλβινο της Βορείου Ηπείρου και θυσιάστηκε μαχόμενος, ως απλός τυφεκιοφόρος, στις 6/12/1912 στο Μπιζάνι. . Ο Σώζος όπως μας καταμαρτυρούν οι πηγές της εποχής πολέμησε γενναιότατα, όταν είδε ότι πλησίαζαν στα χαρακώματα τους οι Τουρκαλαβανοί ανασηκώθηκε και ξεκίνησε να πυροβολά όρθιος, τότε οι σφαίρες του ταχυβόλου του εχθρού τον σκότωσαν. ΄Ετσι ηρωικά και απλά έπεσε ο Χριστόδουλος Σώζος Δήμαρχος Λεμεσού, βουλευτής και λαϊκός ηγέτης. Όπως αρμόζει σε αληθινούς ηγέτες και ήρωες…

Αυτός λοιπόν είναι ο Χρ. Σώζος που οι σημερινοί «σοφοί» των υπουργείων παρά-παιδείας αποσιωπούν από τα Ελληνόπαιδα αποσιωπώντας ταυτοχρόνως και τον Κυπριακό εθελοντισμό στους Εθνικούς αγώνες. Δεν υπήρξε αγώνας του έθνους από τον οποίο να απουσίασαν οι Κύπριοι και οι κυπριακές θυσίες. Από τον Λευκωσιάτη Ιωάννη Καρατζά, σύντροφο και συνθυσιαθέντα του Ρήγα Βελεστινλή, ως τον Ροδίωνα και Μιλτιάδη Γεωργιάδη της Εθνικής Αντίστασης 1940-45!

Γιατί άραγε αποκρύπτονται όλα αυτά; Σε τι αποσκοπεί αυτό; Μα είναι απλό θα πρέπει να παραγραφεί με μια μονοκοντυλιά από την Κύπρο ότι θυμίζει Ελλάδα, ότι θυμίζει Έθνος, ότι θυμίζει αυτοθυσία και γενναιότητα για τα ιερά και τα όσια της φυλής μας. Στοχεύοντας δήθεν στην επαναπροσέγγιση και στην ειρηνική συμβίωση με το σύνοικο στοιχείο του νησιού. ΌΜΩΣ ας καταλάβουν όλοι εκείνοι οι οποίοι μηχανεύονται τέτοια σχέδια για τον Ελληνισμό της Κύπρου ότι ματαιοπονούν , τίποτα δεν θα καταφέρουν, γιατί εμείς οι Έλληνες της Κύπρου αντέξαμε και χειρότερους από τους σημερινού! Ο Ελληνισμός στην Κύπρο είναι καταδικασμένος να ζήσει και θα ζήσει! Δεν θα γίνομαι εμείς μια άμορφη υποτακτική μάζα στα χέρια αυτών που θέλουν να δουν την Κύπρο μας προτεκτοράτο της νέας τάξης πραγμάτων και των Αγγλοτούρκων. Μοναδικό μας όπλο σε αυτό των αγώνα δεν είναι τίποτα άλλο από την εκμάθηση της Ιστορίας μας και η άντληση παραδειγμάτων από αυτήν. Γιατί λαός ο οποίος είτε ξεχνά , είτε δεν μαθαίνει την Ιστορία του , είναι καταδικασμένος σε αφανισμό και εμείς οι Έλληνες οι οποίοι βάλαμε τις βάσεις ώστε να δημιουργηθούν οι σύγχρονοι δυτικοί πολιτισμοί θέλω να πιστεύω ότι δεν θα αφανιστούμε και θα αποδείξουμε αν χρειαστεί για ακόμη μια φόρα, ότι ισχύει και σήμερα αυτό που κάποτε έγραψε στο έργο του «Βωμοί» ο Κ. Παλαμάς , ότι δηλαδή «Η μεγαλοσύνη στα Έθνη ,δεν μετριέται με το στρέμμα , με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το ΑΙΜΑ!»

Καζαμίας Αντώνης - http://www.afk-tolmi.net