ΑΠΑΝΤΗΣΗ στους εργολάβους του Μνημονίου: Δανειζόμαστε για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις;

Το πολιτικό (και όχι μόνο) κατεστημένο της Χώρας μας έχει αναθρέψει κατά καιρούς διάφορα παραμύθια, που χρησιμοποιεί προκειμένου να παραπλανεί το λαό, με προφανή σκοπό την στρέβλωση της σκέψεώς του και κατ΄ επέκταση των αποπροσανατολισμό του. Καθημερινά σχεδόν ακούμε από πολιτικούς, ακόμη και από ανθρώπους του «πνεύματος και της επιστήμης», να μας λένε πως: Δανειζόμαστε από το 1989 για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, με τόση απλότητα και απερισκεψία που η ίδια φράση εκφράζει.  Κατά πόσο είναι αυτό αληθές, ο καθένας μπορεί να το διαπιστώσει βάζοντας τα πράγματα σε μια σειρά.

Σύμφωνα με τη λογική της προτεραιότητας, μια οικογένεια πρώτα εξασφαλίζει την τροφή κατόπιν την ένδυση, την στέγαση κτλ και έπειτα το ταξιδάκι αναψυχής σε εξωτικά νησιά. Εάν τα έσοδα που έχει δεν φτάνουν για όλα αυτά και χρειαστεί να πάρει κάποιο δάνειο θα πούμε ότι πήρε δάνειο γιατί δεν είχε να φάει; Ή ότι πήρε δάνειο για το ταξιδάκι αναψυχής;

Είναι θέμα προτεραιοτήτων λοιπόν και απ΄ ότι φαίνεται για κάποιους οι μισθοί και οι συντάξεις είναι ότι για την δανειζόμενη οικογένεια τα ταξιδάκια αναψυχής. Κατ΄ αντιστροφή, ότι για την οικογένεια είναι η τροφή για το δανειζόμενο κράτος είναι η στοχευμένες δαπάνες τύπου:68.000.000 ευρώ διασπάθισε η κυβέρνηση Σημίτη σε απίθανες Οργανώσεις-σφραγίδες. Κύριος χρηματοδότης το υπουργείο Εξωτερικών του σημερινού πρωθυπουργού που χορήγησε 2 εκατομμύρια για πρόγραμμα μεταποίησης… ντομάτας στην Ακτή Ελεφαντοστού (!), ενώ αντίστοιχα άλλη Οργάνωση έλαβε 8 εκατομμύρια, για ραδιοτηλεοπτικό σταθμό της Κούβας! Φυσικά το παραπάνω παράδειγμα δεν είναι το μόνο. Θα μπορούσαν πάραυτα, να μας πουν ότι πήραν δάνεια για να χρηματοδοτήσουν της ΜΚΟ; Τις χιλιάδες, αναλόγου τύπου, «στοχευμένες δαπάνες»; Ή μήπως θα μας πουν ποτέ ότι πήραν δάνεια για να ξεπληρώσουν άλλα δάνεια; Ή ότι πήραν δάνεια για να υπάρχουν γεμάτα ταμεία, και να τα αδειάζουν;

Υπάρχει όμως κάτι πιο βρώμικο και πιο ύπουλο που περικλείει μέσα της η εν λόγω πρόταση. Η υιοθέτησή του, από όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο, δημιουργεί μια παθητικότητα προερχόμενη από ένα ασυνείδητο αίσθημα δικαιοσύνης του τύπου: ας κόψουμε λίγο απ΄ τους μισθούς και τις συντάξεις αν είναι να μην πάρουμε άλλα δάνεια. Ακριβώς εδώ βρίσκεται το ζητούμενο.

Περνώντας ο λαός σε παθητική στάση μπορεί να αποδεχθεί οποιαδήποτε ενέργεια εις βάρος του, χωρίς να προβεί σε κάποια πράξη αντίδρασης. Ούτε καν να ψηλαφίσει την απλή λογική. Και σίγουρα, όσο συχνά ακούει και αποδέχεται το: παίρνουμε δάνεια για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις, άλλο τόσο συχνά θα περικόπτονται οι μισθοί και οι συντάξεις.

Ντάικος Κων/νος