Και εξέπληξε, πραγματικά, με τον λόγο του ο κύριος Κακλαμάνης, αφού κατόρθωσε να τα βάλει με τον… εαυτό του! Αφού καταδίκασε το κακό παρελθόν, αφού διαπόμπευσε τις πολιτικές που οδήγησαν την χώρα στο σημείο που σήμερα βρίσκεται και αφού εν γένει πέρασε το μήνυμα και την εικόνα του αδιάφθορου και αδιάλλακτου πολιτικού, έκανε και την μεγάλη έκπληξη, κατορθώνοντας να αναιρέσει τον… εαυτό του!
Σε ένα σημείο της κοινοβουλευτικής ομιλίας του, ο κ. Κακλαμάνης αναφέρθηκε στο πόσο υπερήφανος αισθάνθηκε που μπόρεσε να δημιουργήσει και να περάσει έναν νόμο για τα εργασιακά. Αμέσως μετά όμως, αναφέρθηκε στο ότι εξαναγκάστηκε από την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου να ψηφίσει την ακύρωση του δικού του νόμου!!!
Και πού πήγε η λεβεντιά; Πού πήγε η δημοκρατία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που με τόσο στόμφο είχε υπερασπιστεί στον προηγούμενο λόγο του;
Εξαναγκάστηκε να ψηφίσει κάτι που η υπερηφάνεια του, η εντιμότητά του και η πολιτική του ακεραιότητα δεν πίστευε! Και όμως, ενώ εξαναγκάστηκε, δεν προχώρησε στο αυτονόητο, δηλαδή στην παραίτησή του από τη θέση του βουλευτή (μήπως τελικά είναι πολύ γλυκά τα όσα απολαμβάνει ο βουλευτής;).
Στο σημείο αυτό ο κύριος Κακλαμάνης κατόρθωσε και έδωσε μία πάρα πολύ σαφή εικόνα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και των αρχηγοκεντρικών κομμάτων. Μας έδωσε την έννοια της δημοκρατίας όπως την αντιλαμβάνονται οι κυβερνώντες, αλλά ξέχασε, ακόμη και τώρα να δηλώσει την παραίτησή του από την δημοκρατία που τον εξανάγκασε να λειτουργήσει ενάντια στην συνείδησή του.
Κύριε Κακλαμάνη, πως μπορείτε και είστε ακόμη βουλευτής μετά από αυτή την παραδοχή; Μήπως η θέση τελικά είναι πολύ γλυκιά για να την εγκαταλείψετε; Αν ναι, πείτε το… δεν είναι ντροπή, αφού κανείς δεν είναι άσφαλτος (που θα έλεγε και η Άντζελα)…
Αναγνώστης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου