Την φιλοδοξία της κ. Γιάννας Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη για εξουσία την γνωρίζουμε από παλιά και δεν χρειάζεται πολλές εισαγωγές. Από τις φιλόδοξες βουλευτικές της θητείες μέχρι το διεθνές σούσουρο για την προσπάθεια κατάληψης της Προεδρίας της Δημοκρατίας, όλα χαρακτηρίζονται από τον πόθο της άμεσης (όχι μόνο οικονομικά έμμεσης) εξουσίας και της σχέσης αγάπης-μίσους με την Νέα Δημοκρατία.
Το ερώτημα βέβαια είναι, πώς είναι δυνατόν να έχει αποτύχει μέχρις στιγμής, σε μια χώρα όπου λόγω μεγέθους.....οι οικονομικές της δυνατότητες και γνωριμίες σημαίνουν πολλά, πάρα πολλά. Ο λόγος φαίνεται να έγκειται στην ελληνική ανθρωπαρέσκεια, στην φιλοδοξία να δοξασθεί το ίδιο το πρόσωπό της αποκτώντας προσωποπαγώς την όποια θέση, αντί μιας έμμεσης πρόσβασης στην εξουσία. Και επειδή είμαστε λαός που έχει θεοποιήσει επί τρισχιλιετία το σκώμμα και την ειρωνεία, η υπερπροβολή της και το πασίγνωστο των φιλοδοξιών καθιστούσε κάθε ευκαιρία ακατάλληλη. Σωστά παρατηρεί το Antinews ότι επί Ελεύθερου Τύπου ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανιζόταν (περίπου ως “τιμωρία” στην ΝΔ) με ποσοστά… Τσαουσέσκου, συγκρίνοντάς τα με την εκλογική πραγματικότητα που ακολούθησε, καθώς και για τις μυστήριες εκδοτικές αδελφοποιήσεις. Όμως, τότε (σε αντίθεση με τώρα) δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ ο “Τρίτος Πόλος” που θα αναλάμβανε την εξουσία. Το φούσκωμα του ΣΥΡΙΖΑ είχε ως στόχο την αποδυνάμωση της ΝΔ ως πόλου, ώστε να μην ενδυναμωθεί κάτι υπάρχον αλλά να δημιουργηθεί νέο κόμμα με δυνατότητες μετεξέλιξης σε κόμμα εξουσίας. Κόμμα με τη σφραγίδα της Γιάννας ήδη από την αρχή. Το 2008 γίνεται ήδη συζήτηση για τον νέο πόλο που χρειάζεται το πολιτικό σκηνικό, για την αναγκαιότητα αποστράτευσης του πολιτικού προσωπικού και λοιπά. Αν θυμάστε, γίνεται επίσης συζήτηση για “κόμμα επιχειρηματιών”, καθώς και για “κόμμα Γιάννας”. Από το καλοκαίρι ξεκινούν διαδικτυακές διαδικασίες δημιουργίας νέου κόμματος λαϊκής βάσης και κατ’ ουσίαν κεντροδεξιού χαρακτήρα, με κυρίαρχη γραμμή τα αιτήματα της “ριζικής πολιτικής μεταρρύθμισης” και της πολιτικής με πολίτες, όχι πολιτικούς. Φανερός νονός του εγχειρήματος ήδη από την αρχή είναι ο συνεργάτης της Γιάννας Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη και διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου δημοσιογράφος Αντώνης Παπαγιαννίδης. Οι “διεργασίες για τη δημιουργία νέου κόμματος” διαρκούν μέχρι τον Ιανουάριο, οπότε ιδρύεται το κόμμα “Δημοκρατικοί”. Εχέγγυά του η πλήρης απουσία επαγγελματιών πολιτικών, η παρουσία πραγματικών ενεργών πολιτών και οι αρκετά συγκεκριμένες και ρεαλιστικές προτάσεις, ελκυστικά στους ψηφοφόρους στοιχεία τα οποία προσπάθησε προσφάτως να αναπαραγάγει ο Θάνος Τζήμερος, με περιορισμένη επιτυχία. Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης είναι πανταχού παρών και ταυτοχρόνως αόρατος: ενώ καθοδηγεί και αναφέρεται σε όλα τα δημοσιεύματα των ΜΜΕ σχετικά με το κόμμα (κόμμα μόλις ιδρυθέν, από ανώνυμους πολίτες, αλλά με αναφορές και δημοσιεύματα στον Ελεύθερο Τύπο, στην Καθημερινή και στην Ελευθεροτυπία), δεν καταλαμβάνει απολύτως καμία θέση, ούτε του προέδρου ούτε στο κεντρικό συμβούλιο του κόμματος. Εδώ όμως αρχίζει το ενδιαφέρον: στο ευρωψηφοδέλτιο για το 2009 του “νέου κόμματος των ενεργών πολιτών” σύμφωνα με το δημοσίευμα, τίθεται πρώτος ο Αντώνης Παπαγιαννίδης. Χωρίς να έχει διαφανεί οποιαδήποτε σοβαρή “ρήξη σχέσεων” με την Γιάννα. Και χωρίς να συμπεριλαμβάνεται καν στο ευρωψηφοδέλτιο ο αχυρένιος πρόεδρος του κόμματος. Ως εκ τούτου, στην περίπτωση που πετύχαινε το κόμμα είσοδο στην Ευρωβουλή (κάτι όχι απίθανο στις πολιτικές συνθήκες του 2009, αν συνέδραμε ασύλληπτο αβαντάρισμα του “νέου σοβαρού κόμματος των ενεργών πολιτών” από συγκεκριμένα ΜΜΕ τον τελευταίο καιρό πριν τις ευρωεκλογές), θα εκλέγετο μόνον ο Αντώνης Παπαγιαννίδης, στον οποίο (ως μόνον αιρετό) κατ’ ουσίαν θα ανήκε ο, πετυχημένος πλέον, πολιτικός σχηματισμός. Με τον εκλεγμένο ευρωβουλευτή να ταυτίζεται με το κόμμα, οι “ενεργοί πολίτες” θα μπορούσαν φυσικά να κάνουν στην μπάντα για να μπουν τα “μεγάλα παιδιά” στην… νέα ελπίδα για τον τόπο: πετυχημένοι επιχειρηματίες – ενεργοί πολίτες, και σύντομα ή λιγότερο σύντομα η άφθαρτη και πετυχημένη Γιάννα. Υπήρχε αυτό το σχέδιο; Δεν υπήρχε; Πάντως λίγο μετά ναυαγεί ο “Ελεύθερος Τύπος” και το ”σύστημα Γιάννα” σε ένα σύμπλεγμα επιχειρηματικών ατυχιών και προβλημάτων προσωπικής φύσεως, με ταυτόχρονη όλως τυχαίως την απόφαση να μην κατεβεί καν στις ευρωεκλογές το ψηφοδέλτιο με επικεφαλής τον Παπαγιαννίδη. Ο Παπαγιαννίδης φεύγει, συμπαρασύρει το ενδεχόμενο προβολής και υποστήριξης, και χωρίς αυτά οι Δημοκρατικοί κατεβαίνουν στις εθνικές εκλογές λαμβάνοντας 0,1%, εξευτελισμό που στοιχηματίζω ότι αποκλείεται να σκόπευε να υποστεί ο Παπαγιαννίδης και άλλοι- πρέπει να είχε βάσιμους λόγους να πιστεύει σε άλλα ποσοστά. Όμως, ο ακούραστος φιλόδοξος άνθρωπος δεν το βάζει κάτω. Λίγους μήνες πριν αρχίσει να λαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ… υπερατλαντικά μαθήματα αντισυστημικής κεντρο-ποίησης, με την ευγενική δαπάνη της Γιάννας σύμφωνα με τα δημοσιεύματα και της “Καθημερινής” και της “Δημοκρατίας”, κυκλοφορεί η φήμη για την εκπληκτική ειλικρίνεια της συριζαϊκής αντισυστημικότητας του Υιού. Λόγω ιδεολογίας φυσικά, δεν υπάρχει φυσικά ζήτημα σύγκρουσης συμφερόντων. Για να δημιουργείται κλίμα, για να δημιουργείται “ωραία ατμόσφαιρα”; Πάντως, για την Γιάννα, μ΄ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: αφ’ ενός, βρέθηκε πολιτικός πόλος με ρεαλιστική προοπτική μεσοπρόθεσμης εξουσίας, ο οποίος αναζητά εναγωνίως σπόνσορες, συμβουλάτορες και συμμάχους για να μπορέσει να κυβερνήσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταλάβει, και η Γιάννα χαίρεται που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταλάβει, ότι there is no such a thing as a free meal. Η Γιάννα αντιπροέδρευε σε κοτζάμ Harvard Government School, τί ψυχή έχει η εκπαίδευση του Αλέξη Τσίπρα; Αφ’ ετέρου, ήρθε η ώρα να επιχειρηθεί με τον πιό ατιμωτικό τρόπο η τιμωρία του κόμματος που δεν αναγνώρισε σ΄ αυτήν όσα αυτοκρατορικά της άξιζαν. Με την νίκη της “αντισυστημικής Αριστεράς”. Που, ευτυχώς, έχει αρχίσει να καταλαβαίνει ότι κάποια πράγματα χρειάζονται και γερούς σπόνσορες.
Γιώργος Κουτεντές
antinews
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου