To Ολοκληρωτικό Κράτος

Γράφει ο Αμετανόητος

Το κλασσικό Φιλελεύθερο κράτος, βασισμένο στην Αρχή της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και της Λαϊκής Κυριαρχίας, έχει στον αντίποδα μία άλλη μορφή κράτους.

Δεν είναι παρά το Ολοκληρωτικό κράτος...


Η ολοκληρωτική εξουσία δεν πρέπει να συγχέεται ούτε να ταυτίζεται με την αυταρχική ή τη δικτατορική εξουσία.

Αυταρχική μπορεί κάλιστα να είναι και μία δημοκρατική εξουσία που ενδέχεται να στηρίζεται στη συναίνεση του λαού και να διαθέτει ακόμα και σώμα εκλεγμένων αντιπροσώπων.

Οι δικτατορίες από την άλλη είναι καθεστώτα εξαίρεσης.Επιβάλλονται βίαια,πραξικοπηματικά, από πάνω προς τα κάτω (δεν υπάρχει λαϊκή νομιμοποίηση) επικαλούμενες σχεδόν πάντα έναν αόρατο κίνδυνο και την σωτηρία της πατρίδας, του έθνους και του λαού.

Καταλύουν την Συνταγματική νομιμότητα και κινούνται σε ένα Συνταγματικό κενό.

Αναστέλλουν «προσωρινά» την ισχύ των συνταγματικών εγγυήσεων για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα και ακροβατούν μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας.

Η διαφορά δικτατορικού τύπου καθεστώς από το ολοκληρωτικό καθεστώς είναι ο

προσωρινός χαρακτήρας της δικτατορίας από τον διαρκή και μόνιμο χαρακτήρα της δεύτερης.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα ολοκληρωτισμού είναι ως γνωστόν,το Ναζιστικό κράτος της Χιτλερικής Γερμανίας,το Φασιστικό κράτος του Μουσολίνι στην Ιταλία και το Σταλινικό κράτος στην Σοβιετική Ενωση.

Η φασιστική Ιταλία απο πολλούς μελετητές δεν θεωρείται ολοκληρωτισμός.Στην διάρκεια των πρώτων χρόνων από το 1926 εως το 1932 τα ειδικά δικαστήρια αποφάσισαν 7 θανατικές ποινές. 257 καταδίκες για δέκα ή παραπάνω χρόνια φυλάκισης. 1360 καταδίκες για λιγότερο από δέκα χρόνια. Δεκάδες χιλιάδες αποφάσεις εκτόπισης. 12.000 άτομα συνελήφθηκαν,δικάστηκαν και κρίθηκαν αθώα.

Πράγμα ασύληπτο για τη ναζιστική Γερμανία και τη σταλινική Ρωσία…

Για παράδειγμα τα θύματα του πρώτου πενταετούς σχεδίου στη Ρωσία (1928-1933) υπολογίζονται σε 9 με 12 εκατομμύρια.Δεν περιελαμβάνονται οι ομαδικές εκτελέσεις που ήταν τελείως άγνωστες μέχρι τη στιγμή που οι γερμανικές κατοχικές δυνάμεις στην πόλη Βινίτσα βρήκαν ομαδικό τάφο με πτώματα χιλιάδων ατόμων που εκτελέστηκαν το 1937 και το 1938.

O Merle Fainsod με το εκπληκτικό βιβλίο του «How Russia is Ruled» αποκάλυψε με τα αρχεία του Σμολένσκ, τρομερές πτυχές του Σταλινικού καθεστώς.

Τα θύματα του Ναζισμού, ως γνωστόν, ήταν και αυτά πολλά,πολλά εκατομμύρια…

Το ναζιστικό και το σταλινικό κράτος ήταν στην ουσία, παραλλαγές του ίδιου μοντέλου.

Οι ναζιστές θεωρητικοί υπογράμιζαν πάντα με έμφαση ότι το «ηθικό κράτος» του Μουσολίνι και το «ιδεολογικό κράτος» του Χίτλερ δεν μπορούν να αναφέρονται παρά μόνο σαν μία συνωνυμία.

Ο Goebbels έλεγε στα ημερολόγιά του 1942-43.:

“o φασισμός δεν έχει καμία σχέση με τον εθνικοσοσιαλισμό.Ενώ ο δεύτερος φτάνει μέχρι τις ρίζες ο φασισμός είναι απλά επιφανειακός [...] ο Ντούτσε δεν είναι επαναστάτης όπως ο Φύρερ ή ο Στάλιν.Είναι τόσο συνδεδεμένος με τον Ιταλικό Λαό του που δεν έχει τις αρετές ενός διεθνούς κλίμακος επαναστάτη” (σελ.468)

Ο Rohm έβρισκε πάρα πολλά κοινά στην Ναζιστική Γερμανία και στην Σταλινική Ρωσία. Ο αρχηγός των Ες-Α γράφει:

«Υπάρχουν πολλές διαφορές ανάμεσα σε εμάς και τους κομμουνιστές αλλά σεβόμενοι την ειλικρίνεια της πίστης τους και την θέλησή τους να θυσιαστούν για το σκοπό τους, αυτό μας ενώνει μαζί τους.»

(Ernst Rohm, Die Geschihtte eines Hochverraters,1933,Volksausgabe, σελ 273)

Αλλωστε ο Χίτλερ ως γνωστόν, δεν είχε ποτέ την πρόθεση να υπερασπιστεί τη Φιλελεύθερη Δύση από το Σταλινισμό, αλλά ήταν πάντα έτοιμος να συμμαχήσει με τους «Κόκκινους» για την καταστροφή της Δύσης…

Σε αυτήν την μορφή κράτους λοιπόν, το κράτος απορροφά την κοινωνία,την υποτάσσει στους σκοπούς του και διεισδύει μέσα στα κοινωνικά στρώματα και καταργεί το δημόσιο βίο από τον ιδιωτικό.

Τα κύρια γνωρίσματα είναι η ύπαρξη ενός και μοναδικού κόμματος,η σύγχυση κράτους και κοινωνίας ,ο κεντρικότατος ρόλος της (μοναδικής) ιδεολογίας,η καταπίεση και η τρομοκρατία που δεν αφορά τους αντιφρονούντες αλλά όλο τον πληθυσμό.

Η άνοδος των φασιστών π.χ. στην Ιταλική εξουσία, είχε ως αποτέλεσμα να τεθούν εκτός νόμου το Κ.Κ.Ι. και οι άλλες δημοκρατικές οργανώσεις και να συλληφθούν οι ηγέτες τους, ανάμεσα στους οποίους και ο ηγέτης του Κ.Κ.Ι, Αντόνιο Γκράμσι.

Τα ολοκληρωτικά κινήματα μετατρέπουν την ισότητα σε ισοπέδωση.Εχουν σαν εργαλεία τους την προπαγάνδα, την (αλάθητη) ιδεολογία και το ψεύδος.Μαζί με την τρομοκρατία και τη διασπορά του τρόμου, σε όλες τις εκφάνσεις της στην δημόσια και ιδιωτική ζωή,κατασκευάζουν το φοβισμένο «άτομο».

Ο Μουσολίνι θωρούσε την προπαγάνδα το ύψιστο εργαλείο χειραγώγησης και πολιτικής ανακατεύθυνσης της κοινωνίας.

Ραδιόφωνο, Τύπος, Εκπαίδευση, Κινηματογραφικές ταινίες συστηματικά «βομβάρδιζαν» τον Ιταλικό λαό με το Ιδεολόγημα ότι ο φασισμός θα ήταν το κυρίαρχο δόγμα του 20ου αιώνα και η απάντηση στη δημοκρατία.

Η ναζιστική προπαγάνδα χρησιμοποιώντας τα ίδια μέσα, είχε και την εξυπνάδα να μετατρέψει τον αντισημιτισμό σε μία αρχή αυτοπροσδιορισμού, βγάζοντάς τον έτσι από τις απλές διακυμάνσεις της απλής κοινής γνώμης.Χρησιμοποίησε την πειθώ της μαζικής δημαγωγίας.Αυτό έδωσε στις μάζες των ακαθόριστων, αποξενωμένων και ασταθών ατόμων, ένα μέσο αυτο καθορισμού και ταύτισης και αναστήλωσε τον ρόλο τους μέσα στην κοινωνία.

Απόλυτος άρχοντας της Γερμανικής προπαγάνδας ήταν ο Joseph Goebbels.

Θέσπισε αρχές οι οποίες έμειναν ιστορικές και πολλές από αυτές χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα. http://www.psywarrior.com/Goebbels.html

Οι ναζί τοποθέτησαν περίτεχνα,το εβραϊκό ζήτημα, στο επίκεντρο της προπαγάνδας.

Το κόμμα στα ολοκληρωτικά καθεστώτα κατέχει το μονοπώλιο της πολιτικής δραστηριότητας.Σε αυτό εντάσσονται,στρατεύονται και επιλέγονται στις ανώτερες θέσεις οι πλέον συνειδητοί φανατικοί και αφοσιωμένοι οπαδοί του καθεστώτος.

Κανείς δεν μπορούσε να είναι μέλος του ναζιστικού κόμματος αν το γενεολογικό του δένδρο δεν ήταν «καθαρό».Και όσο πιό ψηλά ανέβαινες στην ιεραρχία τόσο το γενεολογικό δένδρο έπρεπε να φτάσει ακόμα πιό μακριά…

Με τον ίδιο σχεδόν τρόπο,αλλά λιγότερο συστηματικό, ο σταλινισμός άλλαξε την μαρξιστική θέση της μοιραίας τελικής νίκης του προλεταριάτου, κάνοντας τα μέλη του «εκ γενετής προλετάριους» και θεωρώντας ντροπή κάθε άλλη ταξική προέλευση.

Το 1939 όταν τέλειωσε η γιγαντιαία εκκαθάριση που έγινε στη Σοβιετική Ενωση ο Στάλιν σημείωσε με μεγάλη ικανοποίηση οτι «το Κόμμα ήταν σε θέση να προωθήσει σε διευθυντικές θέσεις στο δημόσιο ή στο κόμμα πάνω από 500.000 νέους μπολσεβίκους».

Ο δικαστής Jackson στον λόγο που εκφώνησε στη Δίκη της Νυρεμβέργης έκανε λόγο για δύο κυβερνήσεις στο Ναζιστικό κράτος.Την Πραγματική και την Φαινομενική.Οι θεσμοί της Γερμανικής δημοκρατίας διατηρήθηκαν για λίγο αλλά η πραγματική εξουσία βρισκόταν πέρα από τους νόμους.Βρισκόταν στο ηγετικό σώμα του Ναζιστικού κόμματος.

Σύμφωνα με τον Εrnst Fraenkel (Τhe Dual State,N.York,1941) και άλλους μελετητές που ανέλυσαν το ναζιστικό κράτος υπήρχε ένα «τυπικό και ένα προνομιακό κράτος».

Το «τυπικό κράτος» δημιουργήθηκε για να προστατέψει τον ίδιο τον καπιταλισμό και τους σημαντικούς εκπροσώπους της ισχυρής αστικής,γερμανικής, βιομηχανικής τάξης.Το «προνομιακό κράτος» ήταν πανίσχυρο σε όλα τα πολιτικά θέματα και τις αποφάσεις.

Η καθηγήτρια και φιλόσοφος Ηannah Arendt γράφει: «τα ολοκληρωτικά κινήματα χρησιμοποιούν τον σοσιαλισμό και τον ρατσισμό αφαιρώντας το ωφελιμιστικό τους περιεχόμενο και τα συμφέροντα μίας τάξης ή ενός έθνους.Η μορφή της αλάνθαστης πρόβλεψης με την οποία εμφανίζονται αυτές οι έννοιες έγινε πιό σημαντική από το περιεχόμενο τους.Το πρώτο χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός λαϊκού ηγέτη ήταν πιά,το να είναι αλάνθαστος.Δεν γινόταν να παραδεχτεί κανένα σφάλμα»

Ο πρώτος από τους όρκους του μέλους του ναζιστικού κόμματος που απαριθμώνται στο Organisationbuch Der N.S.D.A.P.,(εκδ.1936,σελ 8) είναι :

«O Φύρερ έχει πάντα δίκιο».

Ο ολοκληρωτικός δικτάτορας κυβερνάει τη χώρα του σαν ένας ξένος κατακτητής.

Αντιμετωπίζει το φυσικό και βιομηχανικό πλούτο ακόμα και της δική του σαν μία πηγή λεηλασίας και ένα μέσο για να προετοιμάσει την επόμενη φάση στην επιθετική ανάπτυξη του καθεστώτος.

Ο πόλεμος του Στάλιν στις αρχές του ‘30 μέσα στην ίδια την Ουκρανία ήταν δύο φορές πιό αποτελεσματικός από την Γερμανική εισβολή.Στον πρώτο χρόνο εξολόθρευσε περίπου 8 εκατομμύρια.Στα τέσσερα χρόνια που διήρκησε, ο αριθμός κυμαίνεται από 12 εως 21 εκατομμύρια ανθρώπους.

Η άσκηση της εξουσίας επιτυγχάνεται με διπλό τρόπο.Υπάρχει ορατή και αόρατη εξουσία.Ορατός είναι ο στρατός και η αστυνομία αλλά αόρατες είναι οι μυστικές υπηρεσίες.Το γνωστό «παρακράτος» στην Ελλάδα και αλλού, βασίζεται ακριβώς σε αυτήν την λογική.

Ακόμα πριν ανέβει το κίνημα στην εξουσία έχει μία μυστική αστυνομία και διασυνδέσεις σε διάφορες χώρες.Τα κύρια καθήκοντά της είναι να διευθύνουν τις διακλαδώσεις του κινήματος,να οργανώνουν την πέμπτη φάλαγγα και να προετοιμάσουν το έδαφος με οποιεσδήποτε νόμιμες ή εκτός νόμου ενέργειες, με σκοπό την εγκαθίδρυση του Ολοκληρωτικού Ηγέτη.

Ακόμα και όταν εξολοθρευθεί η οποιαδήποτε αντιπολίτευση, η μυστική αστυνομία συνεχίζει να δρά μέσα στην κοινωνία αθόρυβα και υποχθόνια, και να καθορίζει «αντικειμενικούς εχθρούς», για να υπάρχει ένα υποτιθέμενο αντίπαλο δέος στο ολοκληρωτικό καθεστώς .

Για παράδειγμα η Οχράνα, αντίστοιχη Γκεπεού (μυστική αστυνομία) στην εποχή των Τσάρων,στη Ρωσία, λέγεται ότι είχε εφεύρει ένα σύστημα φακελώματος: κάθε ύποπτος ήταν γραμμένος σε μία μεγάλη καρτέλα στο κέντρο της οποίας ήταν γραμμένο το όνομά του σε έναν κόκκινο κύκλο.Οι πολιτικοί φίλοι του χαρακτηρίζονται από μικρότερους κόκκινους κύκλους και οι απλοί γνωστοί του από πράσινους κύκλους.

Η μυστική αστυνομία στην ουσία είναι «κράτος εν κράτει».

Πολύ σοφά λέει ο David Rousset, «οι φυσιολογικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ότι όλα είναι δυνατά».

Στην καθημερινή βία και φρίκη που βιώνει ο κάθε άνθρωπος αρνείται να πιστέψει τα πραγματικά γεγονότα. Οταν για παράδειγμα, σε μία μυστική αναφορά που στάλθηκε στον Ρόζενμπεργκ,οι Ναζί έσφαξαν το 1943, 5.000 εβραίους,είπε ότι «αν αυτά τα γεγονότα μαθευτούν δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ πιστευτά».

Το ολοκληρωτικό αυτό κράτος στηρίζεται λοιπόν στην εγκαθίδρυση της βίας και του τρόμου.Η μοναχικότητα του «μαζοποιημένου» ατόμου είναι πάρα πολύ σημαντική και μετατρέπεται σε απομόνωση όπως περιγράφει στο εξαίρετο βιβλίο της (ίσως το καλύτερο που έχει γραφεί ποτέ) για το ολοκληρωτικό σύστημα, η Arendt.

Το «άτομο» το απομονωμένο, το μοναχικό, το έρημο, για να δημιουργηθεί η απολιτική μάζα και απόλυτα δουλική στις προσταγές του καθεστώτος.

Η Arendt γράφει ότι «τα ολοκληρωτικά κράτη προσπαθούν χωρίς διακοπή να δείξουν ότι ο άνθρωπος είναι κάτι το επιφανειακό για αυτό και ο τελικός σκοπός του ολοκληρωτισμού είναι η ολική κυριαρχία πάνω στον άνθρωπο».

Οι τρομακτικές πρακτικές του ολοκληρωτισμού, μετουσιώνονται τέλος και στα γνωστά στρατόπεδα συγκέντρωσης.Για αυτά τα στρατόπεδα δεν θέλω να αναφέρω τίποτα.Γνωρίζουμε όλοι.

Ενδεικτικά αναγράφω το βιβλίο του David Rousset “Les Jours de notre mort”Paris,1947, όπου περιγράφει τα Γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Τα Σοβιετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης επίσης,περιγράφονται στην εξαιρετική ανθολογία μαρτυριών Πολωνών επιζώντων, με τον τίτλο «Τhe Dark Side of the Moon”.

Ο Ολοκληρωτισμός στη σύγχρονη μορφή του, έχει διάφορες εκφάνσεις.

Με την εμφάνιση της «βιοπολιτικής» όπως έδειξε ο Μ.Foucault και την αναγνώριση στη ζωή και το θάνατο στην υγεία και την ευτυχία,στη σεξουαλική ελευθερία,στην ευτυχία κλπ,η εξουσία, κατ’αντιστροφή της ελευθερίας του ατόμου, γίνεται διαχειριστής και τελικά επίτροπος στην ζωή του ατόμου.

Ο Ιταλός φιλόσοφος G.Agamben υποστηρίζει ότι και οι σύγχρονες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες μετασχηματίζονται σιγά-σιγά σε ολοκληρωτικά κράτη.

Ευχής έργο θα είναι στις εκλογές που έρχονται στις 17/6 να κάνουμε ένα σημαντικό βήμα ώστε να σπάσουμε τον ολοκληρωτισμό του δικομματικού συστήματος και να μην επιτρέψουμε σε άλλους «σωτήρες» να παίξουν επικίνδυνα παιχνίδια με τη Δημοκρατία, που με αίμα καταφέραμε να θεσπίσουμε ξανά, στη Γή που τη γέννησε.

Είναι στο χέρι μας.
πηγη