ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΞΙΟΤΙΜΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΚΥΡΙΟ ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Επικίνδυνο ρήγμα

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ  (NEA): Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Δεν ξέρω αν οι εκλογές της 17ης Ιουνίου θα δώσουν κυβέρνηση, ούτε ποια κυβέρνηση θα δώσουν...

Ξέρω, όμως, τι χρειάζεται να κάνει επειγόντως όποια κυβέρνηση και αν εκλεγεί: να διαπραγματευτεί όπως μπορεί και να τροποποιήσει όσο μπορεί το παρανοϊκό «σχέδιο διόρθωσης» της χώρας που ονομάστηκε «Μνημόνιο».
Αν θέλει να υπάρξουν και άλλες εκλογές στο μέλλον...
Διότι αν δεν υπάρξει ουσιαστική αλλαγή πορείας, αυτό που εμφανίζεται σήμερα ως ισχυρή αμφισβήτηση του κομματικού συστήματος θα εξελιχθεί ταχύτατα σε ουσιαστική αμφισβήτηση της δημοκρατίας.
Ούτως Ή άλλως, οι δυνάμεις που το επιδιώκουν έχουν εμφανιστεί στο προσκήνιο.
Το πρόβλημα είναι απλό. Μια δημοκρατική πολιτεία υποχρεώθηκε να ακολουθήσει όχι μια οικονομική πολιτική (σωστή ή λάθος, αναγκαία ή περιττή, αδιάφορο) αλλά ένα ολόκληρο κοινωνικό σχέδιο.
Ενα σχέδιο για το οποίο δεν είχαν ερωτηθεί οι πολίτες της, ούτε έδωσαν ποτέ την έγκριση ή τη συναίνεσή τους. Αλλά το οποίο κρίθηκε «απαραίτητο» από μια ομάδα ανθρώπων αμφίβολης τεχνικής επάρκειας και άγνωστης πολιτικής νομιμοποίησης.
Το εγχείρημα αυτό παραβίαζε μια βασική αρχή όλων των ευρωπαϊκών δημοκρατικών κοινωνιών: την αρχή του κοινωνικού συμβολαίου.
Με άλλα λόγια, καμία κοινωνία δεν αλλάζει ή δεν διορθώνεται εκ των άνω με διαταγές διεθνών οργάνων, με νομοθετικές ρυθμίσεις υπό καθεστώς εκβιασμού, με διατάγματα και ουκάζια. Διορθώνεται μόνο μέσα από την ελεύθερη βούληση των μελών της ή, τουλάχιστον, της πλειοψηφίας τους. Αυτή είναι η μέθοδος της δημοκρατίας.
Το πολιτικό πρόβλημα προέκυψε όταν ένα σημαντικό μέρος των ελίτ της χώρας αγκάλιασαν και υποστήριξαν αυτήν τη διαδικασία είτε επειδή συμφωνούσαν με τους σκοπούς είτε επειδή ονειρεύονταν να φτιάξουν μια άλλη χώρα είτε επειδή έτσι τους συνέφερε.
Από κοντά και διάφοροι κοντόφθαλμοι επιχειρηματίες που φαντάστηκαν ότι έφτασε η στιγμή να αλλάξουν το επιχειρηματικό κλίμα - προς όφελός τους...
Νόμιζαν όλοι αυτοί πως η κοινωνία θα καταπιεί το πικρό χάπι αρκεί όσο γίνεται περισσότερα κόμματα και μέσα ενημέρωσης να υποστηρίξουν ότι είναι η ενδεδειγμένη θεραπεία. Τόσο τους έκοβε!..
Υπερεκτίμησαν τις δυνάμεις τους. Και υποτίμησαν το πρόβλημα.
Το αποτέλεσμα είναι ότι η αποτυχία ενός σχεδίου και μιας μεθόδου έχει μετατραπεί σε ρήγμα μεταξύ της κοινωνίας και των ελίτ που άκριτα και βλακωδώς υποστήριξαν και το ένα και το άλλο.
Αυτό το ρήγμα βρίσκεται στη βάση της αποσταθεροποίησης που ζούμε σήμερα. Κι αν δεν αρθούν οι λόγοι που το προκάλεσαν, αν δεν αποκατασταθούν οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ κοινωνίας και ελίτ, τότε ο λαϊκισμός καθίσταται εκ των πραγμάτων το μοναδικό καταφύγιο των ταλαιπωρημένων.
Με ανυπολόγιστες πολιτικές συνέπειες...

Πως φαίνεται ρε Γιαννάκη, μπαμ κάνει, ότι δεν έχεις σχέση με τη δημοσιογραφία αυτή καθεαυτή, αλλά γράφεις, γιατί απλώς σου επέτρεψαν να γράφεις.
Ποιες είναι ρε Γιαννάκο, οι «ανυπολόγιστες πολιτικές συνέπειες εάν ο λαϊκισμός καταστεί εκ των πραγμάτων καταφύγιο των ταλαιπωρημένων», αν δηλαδή έλθει η αριστερά στην εξουσία; Αυτό δεν εννοείς Γιαννάκη τρελιάρη;
Και τι χειρότερο από αυτό που ζούμε θα κάνει ο λαϊκισμός ρε Γιάννη, σεργιάνι της δημοσιογραφίας;
Θα μας πάρει τα σπίτια; Τα πήραν ήδη οι τράπεζες...
Θα μας κλείσει τα μαγαζιά; Τα κλείσαμε μόνοι μας...
Θα μας ταράξει στη φορολογία;  Το σώβρακο μας απόμεινε, ας το πάρει...
Θα πάρει τη μπουκιά από το στόμα των παιδιών μας; Ποια μπουκιά, δεν υπάρχει μπουκιά, αφού λιποθυμάνε από την ασιτία...
Θα μας αφήσει χωρίς δουλειά; Χωρίς δουλειά είμαστε ρε Γιάννη... Θα ωθήσει το παραγωγικό δυναμικό της χώρας να μεταναστεύσει; Οι μισοί νέοι μας είναι φευγάτοι, απληροφόρητε τηλεοπτικέ αστέρα και οι άλλοι μισοί ετοιμάζουν τα μπογαλιάκια τους...
Θα ωθήσει τους απελπισμένους στου τεχνητούς παραδείσους; Τα παιδιά με τις τρύπιες φλέβες δεν τα έχεις δει ποτέ, αόμματε Γιαννη; Από δίπλα τους περνάς όταν τρυπιούνται...
Θα διαλύσει την Ελληνική οικογένεια; Ο πατέρας με κατάθλιψη, η μάνα στο συσσίτιο της εκκλησίας και η κόρη στο πεζοδρόμιο, ξύπνα Γιάνηηη...
Θα βυθίσει τον κόσμο στην απελπισία; Πόσες θηλιές μπορεί να περάσει στο λαιμό του ένας απελπισμένος ρε Γιάννη; Έχεις μετρήσει πόσοι αυτοκτονούν κάθε μήνα;
Θα αυξήσει την εγκληματικότητα; Για δε κάνει καμιά βόλτα βράδυ στο ιστορικό κέντρο ρε Γιάννη; Έχεις την ψυχή να κοιμηθείς με το παράθυρο ανοιχτό Γιάννη λαϊκιστομάχε; (αριστερομάχε για την ακρίβεια)
Ή φοβάσαι για τη δουλίτσα σου και για το μέλλον των αφεντικών σου;        Και γιατί να φοβάσαι; Άδεια τα κανάλια τους έχουν, φράγκο δε χρωστάνε σε κανένα, ύποπτα πάρε δώσε ούτε που ακούστηκαν ποτέ...

Μετά από όλα αυτά μια απορία μονάχα μου μένει ρε Γιάννη, εσύ τελικά με την κοινωνία είσαι ή με την ελίτι; Γιατί κάπου με έχεις μπερδέψει κι εμένα.

Δεν είσαι δημοσιογράφος ρε Γιάννη, για γέλια είσαι και σου το ‘πα κι άλλη φορά και πίστεψέ με, στεναχωριέμαι.
Άντε γεια...

Βασίλης Ν. Τριανταφυλλίδης
(Χάρρυ Κλυνν)
πηγη