Πατρίδα μου είναι η Αλήθεια

Ο Ελληνισμός αντιστέκεται στους αιώνες με ασπίδα την αλήθεια…“γνῶθι σαὐτόν”
Αυτό ήταν ένα από τα δύο παραγγέλματα στον πρόναο του Ναού του Απόλλωνος στους Δελφούς. Τον ομφαλό της Γης όπως ονομάστηκε αυτός ο τόπος υπέρτατης Σοφίας...

Αυτή η φράση που αντίκρυζαν οι κοινωνοί των μυστηρίων αποτελεί και το κλειδί της διαχρονικής πορείας του Ελληνισμού, την απόδειξη της Αληθινής Πατρίδας που οι δημιουργοί του πολιτισμού την ταύτισαν με την ίδια την Αλήθεια, το Φως.
Γνώση λοιπόν. Ενδελεχής αποκρυπτογράφηση του ίδιου μας του εαυτού. Ποιος θα τολμούσε να θέσει κάτι παρόμοιο ως στάση ζωής εάν δεν ήταν σίγουρος ότι έχει το ηθικό πλεονέκτημα; Ποιο “κράτος” θα τολμούσε να θέσει στους πολίτες του αυτό το κριτήριο αναζήτησης εάν δεν ήταν σίγουρο ότι υπηρετούσε το Δίκαιο;
Η απάντηση είναι απλή. Μόνο ένας πολιτισμός που θα στεκόταν επάξια στους αιώνες θα μπορούσε να θέσει αυτή την βάσανο. Να στρέψει τους κοινωνούς του στην πρωταρχική ρίζα της γνώσης, να αναμετρηθεί σε ατομικό επίπεδο και εντέλει να ριζώσει βαθιά στη Γη που τον γέννησε έχοντας πείσει το Έθνος στην πρωτογενή του βάση: Τον πολίτη.
Αλήθεια, ποιό Έθνος θα μπορούσε να αναμετρηθεί με την Αλήθεια, ακόμα και σήμερα, 3000 χρόνια μετά;
Θα μπορούσαν π.χ. οι Τούρκοι να πουν στους πολίτες τους “Αναζητήστε την αλήθεια”; Θα συνθλίβοντο υπό το βάρος των θηριωδιών τους. Οι Αλβανοί; Θα ανακάλυπταν την ιστορική τους ανυπαρξία. Οι Γερμανοί που παριστάνουν τους “εκπολιτιστές”; Θα έβρισκαν παρηγοριά μόνο στα Τουρκικά “ανδραγαθήματα”, όπως έκανε και ο Χίτλερ για να δικαιολογήσει το ολοκαύτωμα (“ποιός θυμάται τους Αρμένιους”)…
Και όμως, ακόμα και σήμερα, οι αρνητές του Ελληνισμού, οι παραχαράκτες της ιστορίας έχουν το θράσος να χρησιμοποιούν το τσιτάτο “Εθνικό είναι το αληθές”. Πού; Στο Έθνος που αναμετρήθηκε μέσα στους αιώνες με το ψεύδος, τη διαβολή, την απανθρωπιά, την πονηρία. Διακινούμενο από τους ίδιους που ποντάρουν στη λήθη για να περάσουν τα νοσηρά τους σχέδια.
Πώς είναι δυνατόν να κουνά το δάχτυλο στους Έλληνες κάποιος που βαφτίζει την γενοκτονία της Ιωνίας ως “συνωστισμό”; Αρνείται δηλαδή ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας αντιγράφοντας το τρίτο Ράιχ σε μεθοδολογία;
Πώς είναι δυνατόν κάποιοι να αμφισβητούν την Ελληνικότητα της Μακεδονίας υποδυόμενοι τους “προοδευτικούς” χρησιμοποιώντας την ίδια προπαγάνδα που χρησιμοποίησε ο Μουσολίνι όταν προετοίμαζε την εισβολή του κατά της Ελλάδας; Όταν μιλούσε δηλαδή για καταπίεση της …”Μακεδονικής μειονότητας” και οι καλοί φασίστες θα την “απελευθέρωναν”;
Πώς μπορούν κάποιοι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως “αριστεροί” να κλείνουν το μάτι στον Γκρουέφσκι, αποκρύπτοντας την θυσία εργατών, φοιτητών και την σύγκρουση του ΕΑΜ τον Ιούλιο του 1943 με τις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής όταν ο Χίτλερ ήθελε να παραδώσει την Μακεδονία στους σκοπιανούς συνεργούς του;
Ο Ελληνικός πολιτισμός υπερέχει και στέκεται περήφανα μέσα στους αιώνες ακριβώς επειδή στηρίχθηκε στην Αλήθεια. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη παρακαταθήκη που φέρει το Ελληνικό Έθνος ως όλον αλλά και οι Έλληνες ατομικά. Αυτή η καθάρια κληρονομιά και το χρέος να τη διατηρήσει. Να την κρατήσει ζωντανή ακόμα και με την προσωπική του Θυσία.
Αυτό πρέπει να είναι και το κριτήριο του κοινωνικού και πολιτικού μας βίου. Η προάσπιση της αλήθειας και η παραδειγματική τιμωρία αυτών που πρεσβεύουν συνειδητά το ψεύδος. Το ιστορικό και πολιτικό ψεύδος, που αποτελεί Ύβρι απέναντι στην Ελλάδα.
Πριν από όλες τις περισπούδαστες αναζητήσεις λοιπόν για το “ποιός θα μας σώσει”, τώρα που οδεύουμε προς τις εκλογές, σκεφτείτε το βασικότερο αξίωμα όπως ακριβώς το εξέφρασε και ο Ιησούς Χριστός:
Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς
Μόνο η Αλήθεια θα μας σώσει και η Αλήθεια μας είναι η Ελλάδα.
 πηγη