αυτοματισμού, το μεταναστευτικό, επανέρχεται με φόρα και σπάει κάθε προηγούμενο ρατσιστικό ρεκόρ της κυβέρνησης των “σοσιαλδημοκρατών”. Με την επιστροφή του “αδιάβαστου” Χρυσοχοϊδη στα γνωστά του λημέρια, η στροφή της ατζέντας στο κοινό έγκλημα και το μεταναστευτικό ήταν ούτως ή άλλως αναμενόμενο. Η συνάντηση όμως του Ράμπο Χρυσοχοΐδη με τον Οι-πόρνες-μολύνουν-την-Ελληνική-Άγια-Οικογένεια Λοβέρδο, έσπειρε για τα καλά το ρατσιστικό άνεμο. Μοιραία, θα θερίσουν ναζιστικές θύελλες…
Η κοινή συνέντευξη τύπου, Λοβέρδου και Χρυσοχοϊδη, που δόθηκε χθες Κυριακή 2 Απριλίου 2012, με θέμα τη συνεργασία των υπουργείων “προστασίας του πολίτη” και “υγείας” στην αντιμετώπιση της “λαθρομετανάστευσης”, υπήρξε ένας ύμνος στη μεσοπολεμική Γερμανία. Μιαροί αλλοδαποί μολύνουν την ελληνική καθαρότητα. Πρέπει να απομονωθούν σε ειδικές αίθουσες των νοσοκομείων και στη συνέχεια να εκτοπιστούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, προκειμένου να εξυγιανθεί και πάλι η ελληνορθόδοξη άσπιλη κοινωνία. Και μάλιστα όχι μόνο οι αμόλυντοι Έλληνες, αλλά και το πεντακάθαρο σαλόνι της Ευρώπης. Η χώρα έχει υποχρέωση απέναντι στην καθαρότητα του λευκού Ευρωπαίου (για να έρθουν νέες υπουργικές “επιδοτήσεις”). Μπροστά στις επερχόμενες εκλογές, το χαρτί της ακροδεξιάς δημαγωγίας ρίχνεται και πάλι στο τραπέζι. Το μέλλον προοιωνίζεται ζοφερό…
Μιχάλης Όργουελ και Ανδρέας Μένγκελε
Πριν πάμε παρακάτω, ένα πολύ μικρό ανθολόγιο των δηλώσεων των δύο υπουργών.
«Απάνθρωποι δεν είναι οι χώροι υποχρεωτικής φιλοξενίας παράνομων μεταναστών. Απάνθρωπο είναι να περιοριζόμαστε σε ωραία λόγια και συνθήματα» (Χρυσοχοΐδης)
«Δεν υπάρχουν λοιπόν στρατόπεδα, υπάρχουν χώροι φιλοξενίας. Στους χώρους φιλοξενίας κάποιος κρατείται για να επαναπροωθηθεί στην πατρίδα του» (Χρυσοχοΐδης)
«Έβλεπα, ότι άλλαζαν τα πρόσωπα (σ.σ. των εκδιδόμενων γυναικών) μπαίνοντας και βγαίνοντας στο γραφείο μου και η αλλαγή αυτή, η βελτίωση της εμφάνισης, καθιστούσε τις εκδιδόμενες αυτές γυναίκες ελκυστικότερες και ήταν εμφανώς προφανές ότι το πρόβλημα θα περνούσε στην ελληνική οικογένεια, από κάποιον που ενδεχομένως θα πήγαινε μαζί τους, χωρίς προφύλαξη» (Λοβέρδος)
«…οι άνθρωποι αυτοί που έρχονται εδώ, δεν έρχονται εδώ επειδή θέλουν να φύγουν απλώς απ’ τον τόπο τους. Έρχονται εδώ γιατί θέλουν να φύγουν από δω και να πάνε στην υπόλοιπη Ευρώπη, μεταφέροντας τις ασθένειες και τα υπόλοιπα προβλήματα τα οποία έχουν» (Λοβέρδος)
«Κινδυνεύει συνολικά ο χώρος της δημόσιας υγείας και της ελληνικής κοινωνίας» (Χρυσοχοΐδης)
«…συμβίωση των Ελλήνων πολιτών των Ευρωπαίων πολιτών, με πάνω από 1 εκ. ανθρώπους όπου κανείς δεν ξέρει πόσα προβλήματα δημιουργούν σε σχέση με τη δημόσια υγεία» (Λοβέρδος)
«…ποινικές ευθύνες έχουν και οι επιχειρηματίες που χρησιμοποιούν σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος παράνομους μετανάστες χωρίς να έχουν βιβλιάριο υγείας» (Χρυσοχοΐδης)
«Αυτοί (σ.σ. το ECDC) υπογράμμισαν τα δικαιώματα του ανθρώπου, που εμείς δε σεβόμαστε, δήθεν, υποτιμώντας τα προβλήματα της υγείας που έχουν δημιουργηθεί» (Λοβέρδος)
Αυτά, και άλλα πολλά, εξίσου αποκαλυπτικά για το βαθμό εκφασισμού του πολιτικού λόγου, στο πλήρες κείμενο της συνέντευξης. Αξίζει να το διαβάσετε.
Οι μετανάστες είναι οι νέοι εβραίοι
Είναι υπερβολική η παραπάνω παραδοχή; Τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών, σαφέστατα όχι, για μία σειρά από λόγους:
Χρησιμοποιούνται από την κυβέρνηση κατά βούληση, όποτε θέλουν να εκτρέψουν την κοινωνική οργή προς μία κοινωνική ομάδα που βαφτίζεται ως “κορυφαίο πρόβλημα”. Το ίδιο ακριβώς συνέβη με τους εβραίους του ναζιστικού καθεστώτος, αρκετά χρόνια πριν το Ολοκαύτωμα.
Σκοπός του ναζισμού δεν ήταν απλώς ο εκτοπισμός των εβραίων, αλλά η εκποίηση της περιουσίας τους και των εταιρειών τους. Να καρπωθεί τον πλούτο αυτό, το καθεστώς. Στην Ελλάδα συνεχίζει να μη γίνεται κανένας λόγος για την παράνομη εκμετάλλευση των μη εχόντων πολιτικά δικαιώματα αλλοδαπών εργατών. Ο φθηνός και χωρίς δικαιώματα εργάτης, ο ορισμός δηλαδή της κλοπής της υπεραξίας, συνεχίζει ακόμη και σήμερα να αποτελεί κεντρική επιλογή.
Η επιχείρηση διαχωρισμού της κοινωνίας σε πολίτες και παρείσακτους, έγινε μεθοδευμένα στη ναζιστική Γερμανία από την πρώτη ημέρα του Γ’ Ράιχ. Οι Γερμανοί απάρτιζαν τους “εθνικούς σύντροφους” και οι εβραίοι τους “κοινωνικά ξένους” (σ.σ. που γίνονταν απλώς ανεκτοί, αλλά χωρίς πολιτικά δικαιώματα). Ο διαχωρισμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε Ελλήνων και αλλοδαπών, δεν είναι καινούριο φρούτο στην ελληνική πραγματικότητα. Οι υπουργοί της κυβέρνησης τα συνδέουν με την ιδιότητα του πολίτη αυτής της χώρας. Ιδιότητα που οι μετανάστες δεν έχουν.
Το πρώτο βήμα εμφανούς απομόνωσης της εβραϊκής κοινότητας από το γερμανικό πληθυσμό, αποτέλεσε το περίφημο “κίτρινο αστέρι” που έπρεπε να φέρουν στο στήθος οι εβραίοι, αρκετά πριν αρχίζουν να εκτοπίζονται σε γκέτο. Το σημερινό αστέρι έρχεται να αποτελέσει το “πιστοποιητικό υγείας” που αφορά αποκλειστικά και μόνο εργαζόμενους μετανάστες (με ή χωρίς χαρτιά, όπως δείχνουν τα πράγματα).
Οι εβραίοι χαρακτηρίστηκαν ως φορείς νοσημάτων που μολύνουν την Άρια οικογένεια. Την ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία χρησιμοποιεί -και επιμένει σε αυτήν- ο υπουργός υγείας, προσδίδοντας στις ασθένειες και τη μετάδοσή τους (ειδικά στο AIDS) φυλετικούς διαχωρισμούς. Όλα τούτα αποτελούν αναμφισβήτητες ποιοτικές ομοιότητες. Προφανώς δεν έχουμε να κάνουμε με Ολοκαύτωμα Πακιστανών και Σομαλών, αλλά με την χρήση ανάλογων μεθόδων κοινωνικού αυτοματισμού με φυλετικά χαρακτηριστικά, που όμως εξυπηρετούν τον ίδιο ακριβώς σκοπό για την εξουσία.
Νεοφιλελευθερισμός και ναζισμός – τα σιαμαία
Είναι τόσο καταφανής ο ταξικός χαρακτήρας της κυβερνητικής πολιτικής στο θέμα της μετανάστευσης, που ακόμη κι ένα παιδί θα το καταλάβαινε. Η επιβολή ακραίων νεοφιλελεύθερων συνταγών στην οικονομία και την κοινωνία, περνά πάντα από τον κοινωνικό αυτοματισμό. Η προπαγάνδιση του “ορατού εχθρού” αποτελεί μία ιστορικά παγιωμένη πραγματικότητα – και όχι μόνο στο νεοφιλελευθερισμό. Ωστόσο, τα πραγματικά χαρακτηριστικά της πολιτικής επιδίωξης έχουν να κάνουν με την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου, όσο κι αν κάποιοι επιμένουν να κλείνουν τα μάτια τους. Το ναζιστικού τύπου προπαγανδιστικό παιχνίδι είναι σαφέστατα σύμφυτο με την οικονομικά ακροδεξιά μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ, που τώρα ολοκληρώνεται και στο κοινωνικό επίπεδο.
Και μόνο από την άκρως διαφωτιστική αυτή συνέντευξη των δύο υπουργών, προκύπτει μία σειρά χρησιμότατων συμπερασμάτων, χωρίς να χρειαστεί καν να διαβάσει κανείς ανάμεσα στις γραμμές τις δηλώσεις των δύο “σοσιαλδημοκρατών”.
Δεν ελέγχεται εκείνος που χρησιμοποιεί μετανάστες ως δούλους, αλλά για το αν οι δούλοι έχουν πιστοποιητικό υγείας. Αν δεν είναι “μολυσματικός” τότε θα μπορεί να εργάζεται σε οποιοδήποτε καθεστώς εργασίας. Ακολουθείται η ίδια ακριβώς τακτική με τους μισθούς και τις συλλογικές συμβάσεις: αφού οι περισσότεροι εργοδότες παρανομούν, ας τους… νομιμοποιήσουμε. Ο εργοδότης παραμένει στο απυρόβλητο. Αντιθέτως ο εργάτης έχει να αντιμετωπίσει και την εργοδοτική αυθαιρεσία και την κρατική βία. Ο Λοβέρδος μάλιστα ερωτήθηκε για την τιμωρία στους πραγματικούς θύτες και δεν απάντησε.
Ο Λοβέρδος ανησυχεί για τον Ιάπωνα τουρίστα και την ταξιδιωτική οδηγία της χώρας του. Η τουριστική βιομηχανία βλάπτεται από την “εικόνα της χώρας”. Δεν ενδιαφέρεται για την ανασφάλιστη και παράνομη εργασία χιλιάδων μεταναστών στον τουρισμό. Αυτή η τελευταία είναι έως και θεμιτή. Ο Λοβέρδος αδιαφορεί για τα νοσήματα, παρά μόνο για τη μετάδοσή τους. Ξεκαθαρίζει ότι με τους υποχρεωτικούς ελέγχους το θέμα «υγειονομικά τακτοποιείται, μέχρι να το παραλάβει το άλλο Υπουργείο για να το διευθετήσει από πλευράς εφαρμογής του ισχύοντος Δικαίου». Διαπιστώνεται δηλαδή η ασθένεια του αλλοδαπού και αυτός πακετάρεται για το υπουργείο “δημόσιας καταστολής”, και ο Χρυσοχοϊδης αναλαμβάνει τα… περαιτέρω.
Δεν καταδιώκεται το κύκλωμα, αλλά αλυσοδένεται το θύμα του κυκλώματος. Όπως διευκρινίζει ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, στα “Κέντρα Φιλοξενίας” κάποιος «φυλάσσεται για να μην τον εκμεταλλεύονται τα κυκλώματα». Με λίγα λόγια, το θύμα φυλακίζεται για να μην συνεχίσει να εγκληματεί ο θύτης. Το ελληνικό κράτος δεν θέλει να αγγίξει τα κυκλώματα “δουλεμπόρων”.
Συνακόλουθα, οι σοσιαλδημοκράτες σπρώχνουν τους δεξιούς ακόμη δεξιότερα κι όλοι μαζί περπατούν στο βηματισμό της χήνας. “Υγειονομικές επιχειρήσεις” ο Λοβέρδος; “Επιχειρήσεις ανακατάληψης” ο Σαμαράς. “Κέντρα αναγκαστικής φιλοξενίας” το ΠΑΣΟΚ; “Στρατόπεδα συγκέντρωσης λαθρομεταναστών” η Νέα Δημοκρατία. Το μόνο που αλλάζει είναι το επικοινωνιακό λεξιλόγιο και ο βαθμός οργουελοποίησής του.
Θα έδινες όπλο σε ένα ναζί;
Από τα παραπάνω ίσως να συνάγεται το συμπέρασμα ότι θεωρώ τους Λοβέρδο και Χρυσοχοϊδη ναζιστές, κάτι που θα ήταν υπερβολή αν λεγόταν. Όχι. Οι Λοβέρδος και Χρυσοχοΐδης δεν είναι ναζιστές και δεν χρειάζονται τόσο απλοϊκά σχήματα για να τους περιγράψουν. Στην πραγματικότητα, αν οι δύο υπουργοί ήταν ναζιστές τα πράγματα θα ήταν πιο απλά. Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με κάτι πολύ χειρότερο: αδίστακτο καιροσκοπισμό. Επιθυμία γατζώματος στην εξουσία με κάθε μέσο, αδιαφορώντας για τα ιδεολογικά σχήματα που θα χρησιμοποιηθούν. Οι Λοβέρδος και Χρυσοχοΐδης δεν είναι ναζιστές, ούτε το ΠΑΣΟΚ ναζιστικό κόμμα. Απλώς, δεν έχουν καμία αναστολή, ακόμη για το αν χρειάζεται να αναβιώσει ο φασισμός, προκειμένου να διατηρήσουν την εξουσία – και βέβαια την εξυπηρέτηση πολύ συγκεκριμένων συμφερόντων.
Το πιο εξοργιστικό είναι ότι αυτό που δεν αντιλαμβάνονται οι διάφοροι πασόκοι υπουργοί, υφυπουργοί και παρατρεχάμενοι, είναι ότι δεν μπορούν να έχουν προσωπικό όφελος από την ανακίνηση του μεταναστευτικού με ακραία ρατσιστικούς όρους. Η ακροδεξιά μετάλλαξη του όλου συστήματος εξουσίας, ιστορικά συνεπής στις καπιταλιστικές κρίσεις, δεν του εξασφαλίζει την επιβίωση. Αντιθέτως, ενισχύει και οπλίζει τον πραγματικό φασισμό. Από την μετάπτωση του πολιτικού λόγου σε οργουελιανή κωμικοτραγωδία, κανένας Λοβέρδος και κανένας Χρυσοχοϊδης δεν θα βγει κερδισμένος. Μόνο οι ορίτζιναλ ναζί, που μιλάνε πιο ξεκάθαρα, χωρίς να μπερδεύουν τα λογικά σχήματα με νεολογισμούς όπως “αναγκαστική φιλοξενία” και “υγειονομικός ανθρωπισμός”. Νομιμοποιημένοι από την πολιτική ατζέντα του καταρρέοντος καθεστώτος και εκμεταλλευόμενοι την αδίστακτη δημαγωγία του, όχι μόνο βγαίνουν από τις τρύπες τους, αλλά και ενισχύουν τα ερίσματά τους στην ρημαγμένη κοινωνία. Οι Λοβερδοχρυσοχοϊδηδες δεν διοικούν τα Φράικορπ. Τα οπλίζουν. Και ενδεχομένως να πέσουν στο μέλλον οι ίδιοι από τις σφαίρες των όπλων που απλόχερα τους προσφέρουν. Τότε όμως θα είναι πολύ αργά για δάκρυα, σοσιαλδημοκράτη μου…
Απευθυνόμενος σε όσους αποκάλεσαν τα γιαούρτια στην εξουσία, φασισμό, τους ρωτώ ευθέως: αντιλαμβάνονται τη σχέση αιτίων και αποτελέσματος; Έχουν την ικανότητα να κατανοήσουν το μηχανισμό κοινωνικού αυτοματισμού που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση από τη στιγμή που διάβηκε το Ρουβίκωνα; Εντοπίζουν την ακροδεξιά μετάλλαξη της πολιτικής αντζέντας, που επιχειρείται από τα υποτιθέμενα θύματα του γιαουρτιού; Μπορούν να φανταστούν τις συνέπειες αυτών των επιλογών στο προσεχές μέλλον; Καταλαβαίνουν ότι οι ίδιοι που όπλισαν με γιαούρτι το χέρι του ψηφοφόρου τους, τώρα του προσφέρουν όπλο, αρκεί να το στρέψει αλλού;
Δεν είδατε την άτακτη υποχώρηση της δημοκρατίας. Ή, ακόμη κι αν την είδατε, δεν ενοχληθήκατε, επικαλούμενοι “εθνικούς” και λόγους “ανωτέρας βίας”. Τώρα παρακολουθείτε την μετάβαση της υπάρχουσας ολιγαρχίας στην χειρότερη εσχατιά ενός ρατσιστικού καθεστώτος. Θα παραμείνετε και πάλι αμέτοχοι; Νομίζετε ότι μπορείτε και πάλι να βγάλετε την ουρά σας απ’ έξω; Νομίζετε ότι θα μείνετε ανέπαφοι από τα “υγειονομικά τάγματα ασφαλείας”; Έχετε την ελπίδα ότι θα κοροϊδέψετε την Ιστορία, χωρίς να καταλαβαίνετε πόσο γελασμένοι είστε;
Καμία ανοχή στο φασισμό. Καμία ανοχή και σε όσους ανέχονται το φασισμό.
Υ.Γ.1 φιλοξενία (ορισμός): η προθυμία, η φιλική διάθεση στην υποδοχή και κυρίως στη δωρεάν παροχή στέγης, τροφής και περιποίησης σε ένα ή σε περισσότερα άτομα κατά την προσωρινή τους παραμονή σε ξένο σπίτι
Υ.Γ.2 Για τη στάση των κατάμαυρων ΜΜΕ και τις ατομικές ευθύνες των δημοσιογράφων τους ΚΑΙ σε αυτό το θέμα, θα τα πούμε μία άλλη στιγμή…
ZAPHOD
ramnousia.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου