Τα τελευταία στοιχεία που δημοσιεύθηκαν από την επίσημη στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Eurostat, δείχνουν ότι η ανεργία σε όλη την Ευρωζώνη αυξήθηκε για 10ο συνεχόμενο μήνα και έφτασε τα 17,1 εκατομμύρια περίπου, δηλ, το 10,8 % του...
εργατικού δυναμικού, το Φεβρουάριο. Το επίσημο ποσοστό ανεργίας είναι το υψηλότερο από την εισαγωγή του ευρώ πριν από 15 χρόνια και αντιπροσωπεύει αύξηση της τάξης των 1,5 εκατ. ανέργων σε σύγκριση με ένα χρόνο πριν.
Η συνολική εκτίμηση των 17,1 εκατομμυρίων ανέργων κρύβει σημαντικές διαφορές μεταξύ των επιμέρους ευρωπαϊκών χωρών.
Το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας καταγράφηκε στην Ισπανία, όπου το 23,6 % του ενεργού πληθυσμού συνολικά και πάνω από 50 % των ατόμων κάτω των 25 ετών είναι άνεργο.
Στη δεύτερη θέση είναι η Ελλάδα, με 21 %, αλλά στους νέους το ποσοστό ξεπερνά αυτό της Ισπανίας.
Στο κάτω μέρος της λίστας βρίσκεται μια σειρά από χώρες της βόρειας Ευρώπης, όπως η Αυστρία, με μόλις πάνω από 4 % δείκτη ανεργίας, και η Γερμανία, με το επίσημο ποσοστό ανεργίας να αγγίζει το 5,7 %.
Η τεράστια αυτή αγορά εργασίας, με φθηνό εργατικό δυναμικό, έχει οδηγήσει σε δραματική αύξηση της φτώχειας, τόσο ανάμεσα στους ανέργους όσο και στα εκατομμύρια των εργαζομένων που απασχολούνται στη Γερμανία. Είναι η καρδιά του λεγόμενου "γερμανικού οικονομικού μοντέλου", που ολοένα και περισσότερο προωθείται ως πρότυπο για όλη την Ευρώπη από τους πολιτικούς και χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς.
Η τελευταία αύξηση της ανεργίας αποτελεί άμεση συνέπεια των μέτρων λιτότητας που επιβάλλονται σε ολόκληρη την "γηραιά ήπειρο" από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, και τα οποία έχουν βυθίσει ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης σε ύφεση. Η Ελλάδα, η Ισπανία, η Ιρλανδία, το Βέλγιο, η Πορτογαλία, η Ιταλία, οι Κάτω Χώρες και η Σλοβενία όλες διέρχονται περίοδο ύφεσης, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Αλλά και στη Βρετανία η ανάπτυξη είναι ελάχιστη, ενώ στη Γαλλία και τη Γερμανία είναι πτωτικές οι τάσεις.
Οι πτωτικές αυτές τάσεις, που είναι αλάθητο σημάδι ύφεσης, έχουν επιβεβαιωθεί από το δείκτη PMI της Ευρωζώνης, που αποτελεί σημαντικό "μετρητή" οικονομικής δραστηριότητας στη ζώνη του ευρώ. Η τιμή του δείκτη έπεσε από το 49 τον Φεβρουάριο στο 47,7 τον Μάρτιο, ενώ κάθε τιμή μικρότερη του 50 θεωρείται ως ένδειξη ύφεσης. Από τον περασμένο Αύγουστο ο δείκτης δείχνει τιμές κάτω του 50 συνεχώς.
Σύμφωνα με την Markit, που δημοσιεύει τους δείκτες PMI, ο δείκτης απασχόλησης στον βιοτεχνικό και κατασκευαστικό τομέα της Ευρωζώνης μειώθηκε τον Μάρτιο με τον ταχύτερο ρυθμό των τελευταίων δύο ετών, με εξαιρετικά χαμηλούς δείκτες για τη γαλλική οικονομία. Η οικονομική δραστηριότητα επιβραδύνθηκε επίσης στη Γερμανία. Η ζήτηση για γερμανικά αγαθά έχει συρρικνωθεί, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στην Ασία, όπου η Κίνα διέρχεται και εκείνη τη δική της οικονομική επιβράδυνση.
Στο πλαίσιο της ανοδικής τάσης των τιμών του πληθωρισμού, η Markit εκτιμά ότι θα υπάρξει και περαιτέρω οικονομική ύφεση τους επόμενους μήνες. Η συρρίκνωση της ευρωπαϊκής παραγωγής θα είναι εμφανής μέσω περισσότερων απωλειών θέσεων εργασίας.
Σχολιάζοντας τα τελευταία στοιχεία, ο οικονομολόγος Martin van Vliet του τραπεζικού ομίλου ING δήλωσε ότι η πτώση του PMI "ρίχνει ένα μαύρο σύννεφο πάνω από τις προοπτικές ανάπτυξης των ευάλωτων περιοχών της ευρωπαϊκής ηπείρου", αφού καταγράφεται υψηλή ανεργία σε πολλά μέρη της νότιας Ευρώπης, αντανακλώντας "την βραχυπρόθεσμη οικονομική οδύνη που υφίστανται λόγω των δρακόντειων προγραμμάτων λιτότητας ".
Ωστόσο, εμείς εκτιμούμε ότι αντί να οδηγούν απλά και μόνο σε "βραχυπρόθεσμη οικονομική οδύνη", όπως αναφέρεται συχνά και στις δηλώσεις των πολιτικών, τα δρακόντεια μέτρα λιτότητας που αναφέρει ο van Vliet θα καταστρέψουν τις ζωές εκατομμυρίων ευρωπαϊκών οικογενειών κατά τις επόμενες δεκαετίες.
Ο βαθμός στον οποίο οι τρέχουσες πολιτικές λιτότητας έχουν καταστρέψει το βιοτικό επίπεδο στην Ευρώπη έχει καταδειχθεί σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στη γαλλική εφημερίδα "Le Monde" την περασμένη εβδομάδα, σχετικά με την επανεμφάνιση της παιδικής εργασίας στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Κάτω από τον γενικό τίτλο "Η παιδική εργασίας κάνει και πάλι την εμφάνισή της στη Νάπολη", το άρθρο περιγράφει πώς χιλιάδες παιδιά έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν το σχολείο και να βρουν θέσεις εργασίας, προκειμένου να θρέψουν τις οικογένειές τους στην πολύβουη αυτή μητρόπολη του ιταλικού νότου. Το άρθρο παραθέτει μια τοπική έκθεση της κυβέρνησης από το 2011, στην οποία αναφέρεται ότι 54.000 παιδιά εγκατέλειψαν το σχολείο στην περιοχή της Καμπανίας μεταξύ 2005 και 2009. Περίπου το 38 % των παιδιών αυτών ήταν κάτω των 13 ετών.
Στη συνέχεια του ίδιου δημοσιεύματος, περιγράφονται οι λόγοι για τους οποίους η παιδική εργασία έχει γίνει μέρος της ζωής στην περιοχή, με μικρά παιδιά να συμμετέχουν σε ένα ευρύ φάσμα επαγγελμάτων. Ο αναπληρωτής δήμαρχος της Νάπολης δήλωσε:
"Φυσικά, ήμασταν πάντα η φτωχότερη περιοχή της Ιταλίας. Αλλά έχουμε να βιώσουμε μια κατάσταση όπως αυτή από το το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ... Στην ηλικία των 10 ετών, αυτά τα παιδιά εργάζονται ήδη 12 ώρες την ημέρα, γεγονός που αποτελεί σαφή παραβίαση του δικαιώματός τους στην ανάπτυξη".
Το άρθρο της "Le Monde" επισημαίνει επίσης ότι η απελπιστική κατάσταση των παιδιών και της νεολαίας στην περιοχή είναι ένα άμεσο αποτέλεσμα των μέτρων λιτότητας και των οικονομικών "μεταρρυθμίσεων" που υιοθέτησαν διαδοχικά οι ιταλικές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα. Οι πολιτικές αυτές έχουν σημαντικά μειώσει ή αποκλείσει την πρόσβαση σε κρατικές κοινωνικές παροχές για τους ανέργους και τους φτωχούς.
Η κύρια στήριξη στους νέους και τις οικογένειές τους στην περιοχή παρέχεται από τοπικές ενώσεις, οι οποίες έχουν όλο και μεγαλύτερη αδυναμία να λειτουργήσουν λόγω έλλειψης κονδυλίων. Το άρθρο σημειώνει ότι 20.000 εργαζόμενοι σε τέτοιου είδους προγράμματα στην περιοχή της Καμπανίας δεν έχουν πληρωθεί τις αμοιβές που δικαιούνται τα τελευταία δύο χρόνια.
Τέλος, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η επανεμφάνιση της παιδικής εργασίας δεν είναι αποκλειστικά ιταλικό ζήτημα. Διακόσια χρόνια μετά τη γέννηση του συγγραφέα Τσαρλς Ντίκενς, ο οποίος απεικόνισε παραστατικά τις συνέπειες τέτοιων πρακτικών, η παιδική εργασία είναι ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα ολόκληρη η Ευρώπη.
Πρόκειται για ένα καταστροφικό επακόλουθο της σιωπηρής πολιτικής συναίνεσης στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων και των συνδικάτων, που στηρίζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις πολιτικές της.
Kαναδικό ειδησεογραφικό ιστολόγιο Global Research
πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου