Είσαι Φυλακή.. Απλά Δεν Το Θυμάσαι

Ποιός έχει το σθένος –Ενέργεια- να πάρει το κόκκινο χάπι? Να ρισκάρει μαζί με τον Nio? Κακώς λένε πως οι άνθρωποι φοβούνται τον Θάνατο, την Ζωή φοβούνται, την Ελευθερία φοβούνται. Γιατί η Ελευθερία από την φυλακή της Σπηλιάς θέλει αγώνα, πόνο, κούραση, δύναμη… Δεν έχει ο άνθρωπος την απαιτούμενη Ενέργεια για την διαφυγή από την φυλακή της δημιουργίας. Υπάρχουν πολλοί άλλοι που έχουν συμφέροντα, για να τον κρατούν μέσα στην Σπηλιά φυλακισμένο. Μην ξεχνάμε πως χωρίς έμψυχα όντα δεν νοείται δημιουργία.



Αυτές οι ψυχές είναι η μπαταρία που συντηρεί το matrix της δημιουργίας. Ο δημιουργός σαν βαμπίρ απορροφά την Ενέργεια της μπαταρίας, για να συντηρηθεί, ποιός νοιάζεται για την μπαταρία; Χρειάζεται να παλέψει, να ρισκάρει, να τολμήσει, για να αποδράσει κάθε άνθρωπος, που έχει την στοιχειώδη Ενέργεια για να το αποτολμήσει. Δεν αρκεί να έχει Θέληση, χρειάζεται και ΕΝΕΡΓΕΙΑ για να πετύχει την Ελευθερία του και να βρεθεί ΕΞΩ από τα νύχια του δημιουργού ή το ράμφος του Αετού κατά τον Χουάν Μάτους στον Καστανέντα.
Πριν 2500 χιλιάδες χρόνια ο Πλάτωνας στην «Πολιτεία» στο 7ο κεφάλαιο παρουσιάζει την Θεωρία της «Σπηλιάς» και θέτει την αμφισβήτηση της πραγματικότητας, την απατηλότητα του κόσμου, των ιδεών, των λόγων και των πραγμάτων (ύλης) έτσι όπως τα αντιλαμβανόμαστε.
«Η ανθρώπινη ψυχή μοιάζει με ανθρώπους που κατοικούνε μέσα σε μια σπηλιά, που έχει ολάνοικτη είσοδο προς το φως. -Φαντάσου τους ανθρώπους αυτούς αλυσοδεμένους εκεί μέσα από την παιδική ηλικία στα πόδια και στο κεφάλι. -Δε μπορούν να σηκωθούν, αλλά ούτε και το κεφάλι τους να στρέψουν δεξιά κι αριστερά. – Κάθονται έτσι, ώστε να έχουν την είσοδο της σπηλιάς πίσω τους και είναι αναγκασμένοι να βλέπουν πάντα μπροστά χωρίς μπορούν ποτέ να δουν ούτε δεξιά ούτε αριστερά, ούτε προς το φως, αφού δε μπορούν να κουνήσουν το κεφάλι τους..
Ακόμη λέει ο Πλάτωνας, οι Δεσμώτες αντιλαμβάνονται τις αλυσίδες σαν κοσμήματα, σαν πολύτιμα εργαλεία που τους επιτρέπουν να είναι κυρίαρχοι του κόσμου τους όπως τον αντιλαμβάνονται, χωρίς να βλέπουν πως είναι κάγκελα φυλακής που δεν τους επιτρέπουν να βγουν έξω και να δουν το Φως και μια άλλη πραγματικότητα ζωής, Ούτε που φαντάζονται πως υπάρχει ζωή έξω από την σπηλιά.

Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαριές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για να βρω τα παράθυρα.
— Όταν ανοίξει
ένα παράθυρο θα ναι παρηγοριά.—
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να το βρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θα ναι μια νέα τυραννία.
Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει.
Καβάφης -Τα παράθυρα
Αυτό είναι ένα αγαπημένο ποίημα –στοχασμός του Καβάφη. Αντιλαμβάνεται τα κλειστά παραθυρόφυλλα και ξέρει πως πίσω τους υπάρχει ένας άλλος κόσμος. Προβληματίζεται και λέει -Δεν μπορώ να τα ‘βρω και ίσως καλύτερα μην τα βρω..
Τα παράθυρα είναι οι περιορισμοί του κόσμου που ζούμε. Ο άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται ότι είναι παράθυρα. Πιστεύει με απόλυτη σιγουριά πως είναι πολύτιμα εργαλεία που τον κάνουν ¨πλούσιο». Αντί γι αυτό είναι αλυσίδες που τον κρατούν μπροστά σε σκιές που τις νομίζει πραγματικές.. Χάνει την ευκαιρία να γνωρίσει έναν άλλο κόσμο, κόσμο Ελευθερίας και Αρμονίας, πιστεύοντας ακράδαντα και με επιχειρήματα «λογικά» ότι ξέρει ποιός είναι, τι είναι, η που πάει.. Φρόντισαν οι δεσμώτες γι αυτό, και ο άνθρωπος βολεύτηκε.
«…Ίως το φως θα ναι μια νέα τυραννία.
Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει. Καβάφης
Αυτό φοβάται ο άνθρωπος …Το καινούργιο, το Νέο.
Σαν τον φυλακισμένο, έμαθε στην φυλακή, βολεύτηκε στα έτοιμα, φοβάται την Ελευθερία. Κάθε ρουτίνα, κάθε μηχανική επανάληψη είναι και μια αλυσίδα στη ίδια φυλακή. Ζει ζωές άλλων ανθρώπων που κάποιοι του τις περιέγραψαν κα τις αποδέχτηκε. Οι ιδέες που έχει για τον κόσμο είναι ιδέες άλλων, αξίες άλλων, ιδανικά άλλων. Το μόνο που κάνει ο άνθρωπος είναι να έχει την ψευδαίσθηση πως είναι δικές του. Θέλεις να δες πως γίνεται αυτό?
Παρατήρησε, δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο, οι άνθρωποι ανήκουν σε μια θρησκεία απλά επειδή η θρησκεία αυτή είναι η επικρατούσα στην περιοχή που γεννήθηκαν και κάποιοι τους εκπαίδευσαν να ανήκουν εκεί. Καμία γνώση για άλλες θρησκείες, καμία αμφισβήτηση η Σκέψη διαφορετική. Ανήκουν σε ένα κόμμα ή μια ομάδα γιατί είναι επηρεασμένοι από το περιβάλλον που βρίσκονται, την εφημερίδα που διαβάζουν, τις εκπομπές που βλέπουν. Υιοθετούν ιδέες και συμπεριφορές άλλων γιατί έτσι το είπε η τηλεόραση. Ντύνονται με συγκεκριμένο τρόπο γιατί έτσι γράφουν τα έντυπα μόδας. Αγοράζουν -με δανεικά χρήματα- αντικείμενα που δεν τα χρειάζονται και δεν τα έχουν ανάγκη γιατί αυτό κάνουν και οι άλλοι. Γίνονται Μάζα, ομαδοποιούνται και εκφυλίζονται σε πολιτισμένα προβατάκια.
«Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι “άλλοι άνθρωποι. Οι σκέψεις τους είναι απόψεις άλλων ανθρώπων, η ζωή τους είναι μίμηση άλλων ζωών» Όσκαρ Ουάιλντ Ακόμη και η ιδέα της ψευδαίσθησης, της απατηλότητας του κόσμου, αυτής της σπηλιάς, της φυλακής, έτσι όπως την αντιλαμβάνεται όποιος την αντιλαμβάνεται, ο άνθρωπος είναι ιδέα άλλου.. !

Υπάρχει όμως και άλλη πλευρά…
Υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν την πρόθεση και τη θέληση να ενεργοποιήσουν το εσωτερικό τους δυναμικό, να τολμήσουν να γνωρίσουν τον κόσμο έξω από τη Σπηλιά,
Ξανά εξετάζοντας εξ αρχής τα δεδομένα, έχοντας το θάρρος να αναζητήσουν μια «Αλήθεια» παραπάνω και πέρα από τις «βεβαιότητές» τους. Να πάνε πέρα από την «λογική» να στρέψουν το κεφάλι λίγο πιο δεξιά και να δουν τι άλλο υπάρχει πιο πέρα, μακριά από τα καθιερωμένα, τα γνωστά και τα ίδια.
Σκέψου το «Matrix» και τον εκλεκτό τον ήρωα Neo, Πνεύμα ανήσυχο και αναζητητή της αλήθειας, λάτρη της Ελευθερίας. Λίγο από διαίσθηση, λίγο από λαχτάρα ο Neo φτάνει στη διαπίστωση μιας σκληρής πραγματικότητας. O κόσμος που ζει (που ζούμε) δεν είναι πραγματικός, δεν είναι αληθινός αλλά η προβολή μιας Διάνοιας, μία «μήτρα» («Matrix») μια εικονική πραγματικότητα από όντα που θέλουν να σκλαβώσουν τους ανθρώπους. Ίσως από άλλους ανθρώπους.
Η Σπηλιά του Πλάτωνα σε σύγχρονη μοντέρνα εκδοχή. Η διαφορά ανάμεσα στο μπλε χάπι που θα τον επέστρεφε στην «ασφάλεια» της φυλακής και στο κόκκινο χάπι που θα τον έβαζε στην περιπέτεια της ζωής του… Είναι τεράστια.
Η Απόφαση του ήρωα είναι το σημείο κλειδί που έκανε την διαφορά και τον έβαλε στην περιπέτεια της Αναζήτησης της Αλήθειας και στην Ελευθερία.. η Θέληση του μαζί με την προσήλωση του στον ΑΚΑΜΠΤΟ ΣΚΟΠΟ της Ελευθερίας, του έδωσε την δύναμη να πετύχει τον Σκοπό του.
Όταν η ΑΠΟΦΑΣΗ παρθεί, οριστεί ο ΣΚΟΠΟΣ και ξεκινήσει η ΔΡΑΣΗ προς αυτόν, τότε γίνονται τα γνωστά «θαύματα» ή διαφορετικά Κβαντικά άλματα.

http://www.terrapapers.com/?p=1609