ανακτήσουμε την ζωντανή σχέση του Έλληνα με τη Μάνα Ελλάδα.
Ένα από τα κυριότερα στοιχεία που μας έχει στερηθεί είναι η επαφή με την Ελληνική Φύση και η διαβίωση με τα συστατικά της στοιχεία. Είναι ο σεβασμός στην Ελληνική Γη που αφομοιώνεται με την μυρωδιά του αγρού αλλά και του ιδρώτα του ανθρώπινου κάματου για την καλλιέργεια και την συλλογή των αγαθών. Είναι η αίσθηση των χυμών της ζωής που προσφέρονται πλουσιοπάροχα από τον Θεό ως χάρμα οφθαλμών σε περιδεείς Έλληνες που έχουν βαλθεί να εγκαταλείψουν αυτό το δώρο και τους καρπούς που κρύβει αυτή η γη. Έχουμε βαλθεί να γίνουμε καλοί μαθητές του αστικού τρόπου κατανάλωσης τυποποιημένων προϊόντων και παροχής υπηρεσιών, εγκαταλείποντας ξοπίσω μας στην ύπαιθρο χώρα τους θησαυρούς της γης, τους ανθρώπους της μα και την γη την ίδια.
Η προσήλωση σε μια εθνικιστική οικολογική συνείδηση δεν είναι είδος εμπορεύσιμο και δεν μπορεί να εξεταστεί ποτέ ξέχωρα από την Πατρίδα. Δεν έχει καν μια μόνο διάσταση αλλά συνδέεται ξεκάθαρα με τη ζωή του Έθνους. Πάντα έτσι συνέβαινε για την Ελλάδα από τους αρχαίους κιόλας χρόνους, από το λυκαυγές των δημιουργών του ανθρωπίνου πολιτισμού Ελλήνων. Αυτή είναι η οικολογική αντίληψη που σχημάτισε πρώτος ο Ελληνικός Εθνικισμός. Δεν μπορεί κανείς να αγαπήσει και να υπηρετήσει το Έθνος και τον λαό του αν δεν είναι κομμάτι του και αν δεν το ζήσει από κοντά. Αν δηλαδή δεν ανατραφεί με το περιβάλλον της Φυλής του. Και αυτό το περιβάλλον έχει μακρά ιστορία και αποστολή. Η Ελληνική Γη είναι Τροφός και Πατρίδα μαζί. Και ο Έλληνας είναι ταυτόχρονα Παραγωγός και Πρόμαχος. Πράγμα που σημαίνει ότι η ενασχόληση του Έλληνα με τη γη του είναι αναγκαία συνθήκη ώστε να στέκει δίπλα της όχι μόνο ως ον ευεργετούμενο αλλά και προστάτης αυτής από καταστροφείς και εισβολείς.
Όταν μιλούμε λοιπόν για φυσιολάτρες, θα πρέπει να τους αναζητήσουμε ανάμεσα στους συνειδητούς πατριδολάτρες κι όχι ανάμεσα σε πολιτικάντηδες, συστημικούς οικολόγους και πατριδέμπορους. Όταν αγαπάς την Ελληνική Φύση, τότε αγαπάς την Ελληνική Πατρίδα. Όταν αγαπάς την Ελληνική Πατρίδα, τότε δεν σκορπάς Ιστορία, Θρησκεία, Γη και Λαό. Όταν κρατάς σφιχτά στα χέρια και την καρδιά σου τα πατρογονικά κληροδοτήματα, τότε γίνεσαι ασπίδα και δόρυ για την φύση και τους ανθρώπους της Φυλής σου, για την αρτιότητα και την λευτεριά των οποίων μάχεσαι με την ίδια ιερή και ασυγκράτητη ορμή. Τότε καταλαβαίνεις πραγματικά τι σημαίνει απώλεια και πως δεν μπορείς να χαίρεσαι όταν κάποια αδέλφια σου λυπούνται και δεν μπορείς να έχεις πλήρη Ανάσταση του Γένους όταν κάποια αδέλφια σου εξακολουθούν να δίνουν αγώνα επιβίωσης ώστε να βαστάξουν την ελληνικότητα τη δική τους και της γης τους.
Όταν σήμερα ανεχόμαστε δωσίλογους ηγέτες να υποτάσσουν έναν ολόκληρο λαό στην εξευτελιστική αναμέτρηση με αγορές και μετοχές, οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου πέρασαν άλλη μια Ελληνική Λαμπρή στην Γη του Βασιλιά της Ηπείρου Πύρρου, στην ηρωοτόκο πατρίδα του Σπυρομήλιου αλλά και του Αριστοτέλη Γκούμα με τον θερμό πόθο της Λευτεριάς και το βλέμμα στραμμένο στην Μητέρα Πατρίδα Ελλάδα. Ζουν με την αναβίωση της αυτονομίας του 1914 που θα φέρει πλέον την οριστική δικαίωση. Και έχουν στο μυαλό τους τον μακαριστό μητροπολίτη Δρυινουπόλεως Σεβαστιανό, φλογερό Πατριώτη Ιεράρχη, να εύχεται και να προσμένει την ώρα που ποθούμε όλοι οι Έλληνες Πατριώτες και Εθνικιστές που θα αναφωνήσουμε και το Βόρειος Ήπειρος Ανέστη μαζί με το Χριστός Ανέστη
http://skeftomasteellhnika.blogspot.com/2011/04/blog-post_2035.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου