ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΛΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΞΥΛΟ ΠΟΥ ΕΦΑΓΕ ΑΠΟ ΤΟΥΡΚΑΛΒΑΝΟΥΣ ΛΗΣΤΕΣ

ΞΥΠΝΗΣΕ ΚΑΙ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ!!!

Ναι, ο υπερπροοδευτικός αριστερόφρονας κομμουνιστής Νίκος Κούνδουρος, αφού πρώτα τον τσαλαπάτησαν και τον έλιωσαν με μίσος μέσα στο σπίτι του τουρκαλβανοί ληστές ( για τους οποίους σκιζόταν μέχρι τότε) και...
 έπαθε και έμφραγμα από το γεγονός αυτό, τώρα βλέπει ότι φταίει για όλα ο κομμουνισμός και οι ξένοι εισβολείς…
Διαβάστε παρακάτω τι μας λέει σήμερα και κατόπιν εορτής…

"Το ερώτημα είναι πολύ καίριο, αλλά είναι λίγοι που μπορούν να απαντήσουν, κυρίως στο δεύτερο σκέλος.
Εγώ θα τα πω λίγο αλλιώτικα από ότι περιμένει κανένας. Η αρχή του κακού είναι το Κομουνιστικό κόμμα. Είναι ο Ζαχαριάδης, Είναι ο άθλιος εμφύλιος ο οποίος μας παρέσυρε. Και που στιγμάτισε το ρωμαίικο ολόκληρο. Όλη αυτή η αγωνιστικότητα των ελλήνων, οι οποίοι παρασυρμένοι από την καταπίεση των Γερμανών, των Ιταλών, και την κατοχή, η οποία ακολούθησε το Αλβανικό, βρέθηκαν ξαφνικά στα βουνά να πολεμάει έλληνας με έλληνα! Τέτοια κατάληξη! Αυτό είναι το κακό! Ο Ζαχαριάδης είναι το κεντρικό πρόσωπο τελικά, το οποίο χρεώνεται τον εμφύλιο. Άλλη αιτία για μένα δεν υπάρχει.

Μετά είναι οι κυβερνήσεις, άλλες καλύτερες κι άλλες χειρότερες και κυρίως η απουσία πραγματικής δημοκρατίας. Γιατί ζήσαμε αλλεπάλληλες ψευτοδημοκρατίες: Λέω κακές κουβέντες. Τι να κάνω; Άλλοι τα λένε άλλοι δεν τα λένε. Άλλοι τα καταπίνουνε. Ο πολιτικός μας βίος υπήρξε άθλιος -δεν συζητιέται αυτό!- από την εποχή του Ελευθέριου Βενιζέλου μέχρι σήμερα δεν ευφράνθηκε δημοκρατική εξουσία αυτός ο τόπος.
Αυτά για τις αιτίες που εξηγούνε κατά κάποιο τρόπο το οικονομικό χάλι μας. Γιατί η λέξη «οικονομικό» τα λέει όλα. Δεν είμαστε άχρηστος λαός, δεν είμαστε τεμπέλης λαός, δεν είμαστε εξαρτημένος λαός, έχουμε πολλές χάρες. Πούντες αυτές οι χάρες; Χαθήκανε! Έπειτα, η φυγή (η μετανάστευση) του κόσμου προς τη Γερμανία και προς την Αμερική και την Ευρώπη, αδυνάτισε αυτό το ούτως ή άλλως αδύνατο έθνος, έπειτα πέσανε και οι Βούλγαροι, πέσανε και οι Αλβανοί, πέσανε, πέσανε, πέσανε, δηλαδή σειρά από δεινά και λάθη, τα οποία ακολουθούν την ιστορία που τουλάχιστον εγώ έζησα, την ιστορία της δικιάς μου γενιάς, αρχίζοντας από τον Μεταξά και τελειώνοντας πια στο σημερινό χάλι μας. Γιατί είτε μας αρέσει είτε δε μας αρέσει, πρέπει να ομολογήσουμε ότι οι εξουσίες που ήλθαν και παρήλθαν, οι οποίες εκπροσωπούνται σήμερα από τον Παπανδρέου, ευθύνονται πέρα για πέρα και για το μνημόνιο και για την ταπείνωση μας και για τον εξευτελισμό του έλληνα και για τα πάντα τα οποία ζούμε όλοι μας.

Τώρα, τι πρέπει να κάνουμε; Στους δρόμους! Επανάσταση! Μεγάλες κουβέντες. Βαριές κουβέντες. Επιπόλαιες μπορεί να πει κανείς κουβέντες. Αλλά έτσι είναι. Και θα γίνει αυτό. Θα μου το θυμηθείτε. Διότι κάποια στιγμή ο πεινασμένος λαός θα βρεθεί στους δρόμους. Έτσι ξεκινάνε όλες οι επαναστάσεις στην ιστορία. Τι άλλο μπορεί να κάνει ο κόσμος; 650 – 700 χιλιάδες άνεργοι! Ένας στους δέκα έλληνες σχεδόν είναι άνεργος. Τα μαγαζιά που κλείνουν το ένα μετά το άλλο; Βλέπουμε σε όλους τους εμπορικούς δρόμους: Έκλεισε, έκλεισε, νοικιάζεται. Η κατάπτωση μιας χώρας, μέρα με τη μέρα, μετριέται με νούμερα. Με εικόνες και με νούμερα μετριέται. Αυτό δεν μπορεί να μας κάνει να ελπίζουμε τίποτε άλλο. Γιατί ποιος ελπίζει ότι μπορεί να κάνει κάτι αυτή η σκύλα, η κυρία Μέρκελ, αυτή η πόρνη η Ευρωπαία, που έξω χειρίζεται τα πάντα; Ποιος διαμαρτύρεται όταν οι Γερμανοί μας χρωστάνε, από τον πόλεμο, και έρχονται από πάνω να μας καπελώσουνε; Κάπου διάβασα σε μια ξένη εφημερίδα, ότι τα μέτρα της κυρίας Μέρκελ είναι καθαρά φασιστικά. Και αυτό πιστεύω. Και επίσης, η λησμονιά των Ευρωπαίων ότι οι Γερμανοί υπήρξαν η κατάρα της Ευρώπης για όλο τον αιώνα που μας πέρασε; Δεν μπορούν να ξεχαστούνε όλα αυτά, λοιπόν, και η κυρία Μέρκελ να ορίζει αυτή την ώρα τη μοίρα των Ευρωπαίων. Και δε μπορεί ο ρωμιός να τα βλέπει αυτά τα πράγματα και να μην αγανακτά.

Οι πιο νέοι θα βρεθούν στους δρόμους. Οι πιο δυστυχισμένοι θα κατέβουν στους δρόμους. Η πείνα θα κατεβάσει στο δρόμο έναν λαό ο οποίος «ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΑΛΛΟ». Η κατάσταση έχει φτάσει σε όρια τα οποία δεν μπορούν να ξεπεραστούνε.

Αυτή είναι η απάντηση η δικιά μου. Η απάντηση ενός οργισμένου έλληνα. Δεν έχω κάποια επιστημονική άποψη που μπορεί να υποστηρίξει ή να επιβεβαιώσει αυτά που λέω.

Είναι μια οργή. Ένας θυμός.

«Κι όταν δεν έχεις
Να κατέβεις άλλο
Στου κακού τη σκάλα
Τότε θα ανοίξεις
Πάλι τα φτερά σου
Τα πρωτινά σου
Τα μεγάλα»
Λέει ο ποιητής. Αυτό σημαίνει ποιητικός ρεαλισμός.

Ο Έλληνας ποτέ δεν γονατίζει. Και ο ρωμιός είναι γεννημένος για να επιζήσει! Με θυσίες πολλές φορές, όπως η ιστορία έχει δείξει.

Είναι συνηθισμένος!"

http://ygro-pyr.blogspot.com/