Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Οικονομικές πιέσεις και ΑΟΖ


Γράφει ο Νίκος Λυγερός

Οι εκλογές έγιναν κι όμως οι αγορές δεν έχουν αλλάξει και οι οικονομικές πιέσεις παραμένουν, διότι θεωρούν ότι δεν υπάρχουν ακόμα ουσιαστικά μηνύματα αλλαγής. Αυτό είναι ορθολογικό, αφού δεν υπάρχει ...
κυβέρνηση.
Επιπλέον, πιέζουν και πάνω σε αυτήν τη δομή για να εξετάσουν τις αντοχές της.

Αν αναλύσουμε τα γεγονότα μέσω της θεωρίας παιγνίων έχουμε μια μορφή, σε πολιτικό, ισορροπίας Nash. Έχουμε όντως ένα παίγνιο μη μηδενικού αθροίσματος δίχως συνεργασία. Κάθε κόμμα έχει επί του πρακτέου τη θέση που υπολόγιζε, δίχως να μπορεί να επιλέξει άλλη στρατηγική, δίχως να προκαλέσει μεγαλύτερο κόστος.
Το πρώτο ήθελε την πρωτιά, το δεύτερο ήθελε να είναι αμέσως μετά την πρωτιά, το τρίτο έσωσε την τρίτη θέση και το τέταρτο έχει μια θέση, όπου μπορεί να παίξει ένα ρόλο διπλό και το ίδιο με το πέμπτο.

Σε δεύτερο επίπεδο ανάλυσης, εννοούμε εσωκομματικά, οι θέσεις είναι πιο εύθραυστες για όλους, λόγω της ρευστότητας της γενικής κατάστασης που επιτρέπει περισσότερες κινήσεις και ειδικά στις αποκλίσεις.
Αυτό που έχει σημασία είναι η αναγκαιότητα αλλαγής φάσης, όχι μόνο σε τακτικό επίπεδο, όπως γίνεται συνήθως,…αλλά σε στρατηγικό επίπεδο.
Με άλλα λόγια, για να υπάρξει κυβέρνηση πρέπει να έχουμε μια ισορροπία Pareto λόγω συνεργασίας.

Όμως για να επιτευχθεί αυτός ο στρατηγικός στόχος είναι απαραίτητο να υπάρχει ένα όραμα, το οποίο να είναι αξιόπιστο και όχι τεχνητό.
Αυτό το όραμα υπάρχει και είναι η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, με το πρώτο της στάδιο τη θέσπισή της.
Είναι ένα όραμα αξιόπιστο και το μόνο που μπορεί να δείξει και στους στρατηγικούς επενδυτές ότι η πατρίδα είναι ικανή να κάνει ένα άνοιγμα προς την ανάπτυξη.

Επιπλέον, τα πολιτικά κόμματα γνωρίζουν πια το θέμα λόγω των εξηγήσεων που έχουν δοθεί από τους ειδικούς. Υπάρχει, λοιπόν, η πρακτική δυνατότητα να υπάρξει μια αποτελεσματική σύγκλιση, έτσι ώστε να επιτευχθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ.
Με αυτόν τον τρόπο, η πληροφόρηση θα αγγίξει βέβαια και τους ευρωπαίους εταίρους, οι οποίοι θα δουν μια κίνηση σταθεροποίησης των ευρωπαϊκών δομών αλλά και τις ξένες εταιρείες, ειδικές στον τομέα της εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου και του πετρελαίου.

Όσον αφορά στον χρόνο είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι και η προεδρία της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα παίξει έναν ενισχυτικό ρόλο.

1 σχόλια:

fivi είπε...

Η ΑΟΖ είναι σίγουρα "ένα όραμα αξιόπιστο" και ίσως "το μόνο που μπορεί να δείξει και στους στρατηγικούς επενδυτές ότι η πατρίδα είναι ικανή να κάνει ένα άνοιγμα προς την ανάπτυξη." Αναξιόπιστοι (το λιγώτερο) είναι όμως αυτοί που καλούνται να το υλοποιήσουν.
Καί όπως "υπάρχει, λοιπόν, η πρακτική δυνατότητα να υπάρξει μια αποτελεσματική σύγκλιση, έτσι ώστε να επιτευχθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ" έτσι υπάρχει η πρακτική δυνατότητα η παραπάνω σύγκλιση να αποβεί άκρως αναποτελεσματική για το συμφέρον της πατρίδας έστω κιαν οδηγήση στην θέσπιση της ΑΟΖ.
Επιπλέον οι αγορές , "πιέζουν και πάνω σε αυτήν τη δομή για να εξετάσουν τις αντοχές της" αλλά οι δικές μας αντοχές έχουν πιάσει πάτο και αυτό είναι ένα δεδομένο τόσο υπαρκτό που ο ορθολογισμός δεν το αντέχει γιατί του χαλάει τη σούπα εεεε συγγνώμη το παίγνιο.
Ακόμα και ο εξαίρετος μαθηματικός πλην όμως σχιζοφρενής παρανοϊκός Nash παραδέχτηκε, (αφου νίκησε (?)την αρρώστια του),οτι τα παίγνια του δεν θα έπρεπε να εφαρμόζονται στην πολιτική και στις κοινωνίες (και πράγματι όπου αυτό έγινε αποσυντονίστηκαν οι κοινωνίες, δυναμιτίστηκαν οι ανθρώπινες ισορροπίες και τα αποτελέσματα ήταν εκτός πλαισίου του παιγνίου).
Ο κύριος Σαμαράς ακολουθώντας συμβουλές περί παιγνίων από την εποχή της αντιπολίτευσης μπορεί να έγινε τελικά πρωθυπουργός, οπότε από ορθολογική άποψη έπραξε σωστά, αλλα αυτό δεν πρόσφερε κάτι θετικό στην κοινωνία η οποία θα εξακολουθήση να είναι στα κάγκελα όπως φαίνεται. Ακόμα και ο πιο καλός μαθηματικός του κόσμου, ακόμη κι ένας άνθρωπος με IQ ψηλό σαν τα Ιμαλαϊα οφείλει να λαμβάνη υπόψιν του οτι οι κοινωνίες δεν είναι ορθολογικές είναι απλά ανθρώπινες και οι κυβερνήσεις είναι ανθρώπινα υποσύνολα ανθρώπινων κοινωνιών. Και το αναξιοπρεπέστατο ανθρώπινο υποσύνολο που μας κυβερνά αυτή τη στιγμή στερείται παντελώς οποιουδήποτε οράματος για την πατρίδα και επιμένει να αγνοεί το γνωστό άρθρο της πρώτης δανειακής σύμβασης βάσει του οποίου η Ελλάδα δεν ειναι τιποτα άλλο απο ένα προτεκτοράτο και ο Ελληνικός λαός υπήκοοι του προτεκτοράτου. Αυτό είναι το όραμα? να είμαστε προτεκτοράτο με ΑΟΖ? Αρκεί η ΑΟΖ να μας ξανακάνει κυρίαρχο κράτος ή μήπως χρειάζεται πρώτα απ'ολα πολιτική βούληση?