Όταν βλέπεις τους τραπεζίτες να υποχωρούν δύο πράγματα συμβαίνουν

Πριν απο λίγο  μάθαμε αυτό που ήδη ξέραμε  ότι δηλαδή ο κ. Ράπανος  δεν θα  κάτσει  στην  υπουργική καρέκλα  του  τσάρου της οικονομίας , όχι  φυσικά  διότι  βλέπει  τους "μπολσεβίκους" να έρχονται , ούτε  επειδή  όπως ισχυρίστηκε η υγεία του δεν του το...
επιτρέπει.Όλοι ήξεραν ότι και πρίν γίνει το κυβερνητικό προξενειό είχε   προβλήματα υγείας  τα οποία  όμως δεν τον εμπόδιζαν  στην  διοίκηση  τςη Εθνικής , την εκπροσώπηση  των  άλλων  "Ελλήνων " τραπεζιτών  ή  ακόμα  περισσότερο  στην  εκτέλεση  των "ειδικών αποστολών" που του ανέθετε η παγκόσμια τραπεζοπιστωτική εξουσία.
Δεν ξέρω  αν  ο πραγματικός λόγος  είναι το ότι ο Σαμαράς δεν  τοποθέτησε  στο επιτελείο του  εκείνους  που ο ίδιος ήθελε και που  κατα σύμπτωση  όπως  αυτός και ο φίλος του  Παπαδήμος  ήταν  στενοί  συνεργάτες και φίλοι του  αποψιλωτή  της  ελληνικής  οικονομίας  και τέως  σοσιαλδημοκράτη  πρωθυπουργού κ. Σημίτη.
Αυτό που ξέρω είναι ότι όταν  ένας τραπεζίτης  "υποχωρεί" τότε είναι που πρέπει να φοβάσαι.Όπως  όταν  βλέπεις  ένα επιτιθέμενο εχθρικό σώμα  να  υποχωρεί πριν πέσει  πιστολιά , τότε   ξέρεις ότι πρέπει να τρέξεις  στα καταφύγια  διότι  ακολουθεί  άγριος βομβαρδισμός.
Η εκτίμησή μου λοιπόν είναι ότι οι εντολείς  του Σαμαρά και του Ράπανου , που  ας μην το ξεχνάμε είναι  οι ίδιοι , άλλαξαν  μάλλον σχέδια  και όπως φαίνεται  επισπεύδουν    την "τελική  λύση" στο   "πρόβλημα Έλληνες" την οποία  δυστυχώς  θα την βιώσουμε   σε λίγες  εβδομάδες ή  κα συντομώτερα.
Τους αναγκάζουν  άραγε  οι τελευταίες  "γεωπολιτικές" εξελίξεις  στην μείζονα  περιοχή  της Β. Αφρικής;
Πρέπει  να έχουν τελειώσει  με τη Ν. Ευρώπη  πρίν αρχίσουν  οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις μεταξύ των   υποψηφίών  γαι τη διαχείριση  της  "νεώτερης Νέας Τάξης Πραγμάτων";
Ποιός το ξέρει.
Αυτό πάντως που μας  έχει διδάξει τόσο ή φύση όσο και η ιστορία, είναι ότι  ποτέ  οι ύαινες και τα αρπακτικά  δεν φεύγουν απο εκεί  που βρίσκεται πεθαμένος ή ετοιμοθάνατος,Μπορεί να υποχωρούν  για λίγο , με΄χρι να περάσει  το κοπάδι με τους ελεφαντες, αλλά δεν  φεύγουν  παρά μόνο  όταν  θα έχουν καταβροχθίσει και το τελευταίο κόκκαλο  του  θηράματος.
πηγη