Οι βρεφοδόχοι, τα «κουτιά» δηλαδή στα οποία τοποθετούνται τα έκθετα βρέφη για να είναι προστατευμένα και να παραληφθούν άμεσα και ανώνυμα από τους αρμόδιους φορείς, κοινά στην Μεσαιωνική Ευρώπη, αλλά και στην Ελλάδα στη δεκαετία του...
1950, ξανακάνουν την εμφάνισή τους την τελευταία δεκαετία! Οι υποστηρικτές τους λένε ότι μια θερμαινόμενη βρεφοδόχος η οποία βρίσκεται υπό την επίβλεψη νοσοκόμας είναι πολύ καλύτερη από την εγκατάλειψη ενός βρέφους, συχνά νεογέννητου στον δρόμο. Κι όμως ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών υποστηρίζει ότι αυτή η πρακτική παραβιάζει τα δικαιώματα του παιδιού.
Ένα από τα επιχειρήματα εναντίον της βρεφοδόχου, η οποία έχει υπάρξει συνώνυμο της φτώχειας, του πόνου και της σκληρότητας μιας δύσκολης εποχής, είναι το γεγονός ότι η ανωνυμία δίνει τη δυνατότητα όχι μόνο στην μητέρα να παραδώσει το παιδί της αν δεν μπορεί να το μεγαλώσει, αλλά και στον άντρα. Συνεπώς ένας ανεύθυνος πατέρας ή ένας προαγωγός θα μπορούσαν να εκθέτουν το βρέφος και να παίρνουν εκείνοι την απόφαση να το χωρίσουν από την μητέρα του.
«Μελέτες στην Ουγγαρία έχουν δείξει ότι δεν τοποθετούν τα μωρά στις βρεφοδόχους πάντοτε οι μητέρες, είναι συγγενείς, νταβατζήδες και πατέρες επίσης. Συνεπώς το μεγάλο ερώτημα είναι εάν οι βρεφοδόχοι στηρίζουν τα δικαιώματα των γυναικών και ένα πραγματικά έχει συναινέσει η μητέρα του βρέφους στην έκθεσή του. Η βρεφοδόχος είναι τόσο ανώνυμη και τόσο απομακρυσμένη από οποιαδήποτε συμβουλευτική που ενδεχομένως αποτελεί κίνδυνο για την μητέρα και το παιδί της», εξηγεί ο καθηγητής ψυχολογίας Κέβιν Μπράουνι.
Η εναλλακτική όμως φαντάζει πολύ σκληρή για μια απελπισμένη μητέρα, που θα μπορούσε να εγκαταλείψει το μωρό της στο κρύο ή ακόμα και να το σκοτώσει. Αυτού του είδους τα επιχειρήματα προβάλλει το κίνημα υπέρ των βρεφοδόχων στην Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη, τις βαλτικές χώρες, ως και την Γερμανία, την Αυστρία, την Πολωνία, την Τσεχία και την Ρουμανία. Η νομοθεσία πολλών από αυτές τις χώρες ενθαρρύνει την εξάπλωσή τους, ενώ σε πολλές από αυτές υπάρχουν στοιχεία ώστε να μπορεί να επικοινωνήσει μια μητέρα και να ζητήσει το παιδί της αν αλλάξει γνώμη.
πηγη
1950, ξανακάνουν την εμφάνισή τους την τελευταία δεκαετία! Οι υποστηρικτές τους λένε ότι μια θερμαινόμενη βρεφοδόχος η οποία βρίσκεται υπό την επίβλεψη νοσοκόμας είναι πολύ καλύτερη από την εγκατάλειψη ενός βρέφους, συχνά νεογέννητου στον δρόμο. Κι όμως ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών υποστηρίζει ότι αυτή η πρακτική παραβιάζει τα δικαιώματα του παιδιού.
Ένα από τα επιχειρήματα εναντίον της βρεφοδόχου, η οποία έχει υπάρξει συνώνυμο της φτώχειας, του πόνου και της σκληρότητας μιας δύσκολης εποχής, είναι το γεγονός ότι η ανωνυμία δίνει τη δυνατότητα όχι μόνο στην μητέρα να παραδώσει το παιδί της αν δεν μπορεί να το μεγαλώσει, αλλά και στον άντρα. Συνεπώς ένας ανεύθυνος πατέρας ή ένας προαγωγός θα μπορούσαν να εκθέτουν το βρέφος και να παίρνουν εκείνοι την απόφαση να το χωρίσουν από την μητέρα του.
«Μελέτες στην Ουγγαρία έχουν δείξει ότι δεν τοποθετούν τα μωρά στις βρεφοδόχους πάντοτε οι μητέρες, είναι συγγενείς, νταβατζήδες και πατέρες επίσης. Συνεπώς το μεγάλο ερώτημα είναι εάν οι βρεφοδόχοι στηρίζουν τα δικαιώματα των γυναικών και ένα πραγματικά έχει συναινέσει η μητέρα του βρέφους στην έκθεσή του. Η βρεφοδόχος είναι τόσο ανώνυμη και τόσο απομακρυσμένη από οποιαδήποτε συμβουλευτική που ενδεχομένως αποτελεί κίνδυνο για την μητέρα και το παιδί της», εξηγεί ο καθηγητής ψυχολογίας Κέβιν Μπράουνι.
Η εναλλακτική όμως φαντάζει πολύ σκληρή για μια απελπισμένη μητέρα, που θα μπορούσε να εγκαταλείψει το μωρό της στο κρύο ή ακόμα και να το σκοτώσει. Αυτού του είδους τα επιχειρήματα προβάλλει το κίνημα υπέρ των βρεφοδόχων στην Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη, τις βαλτικές χώρες, ως και την Γερμανία, την Αυστρία, την Πολωνία, την Τσεχία και την Ρουμανία. Η νομοθεσία πολλών από αυτές τις χώρες ενθαρρύνει την εξάπλωσή τους, ενώ σε πολλές από αυτές υπάρχουν στοιχεία ώστε να μπορεί να επικοινωνήσει μια μητέρα και να ζητήσει το παιδί της αν αλλάξει γνώμη.
πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου