ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΔΗΣ
(Απαντώντας σε ερώτηση κατά την ομιλία του στην Λευκωσία)
Όταν το 40% των ψηφοφόρων απέχουν από τα εκλογικά σήριαλ, το υπόλοιπο κινείται ανάμεσα στην ψήφο καταναγκασμού, διαμαρτυρίας και όχι ένταξης και την καθεστωτική ψήφο, τότε οι παθολογίες του πολιτικού συστήματος είναι πολύ μεγάλες...
. Παρατηρώ ότι αυτό αποσιωπάται τόσο από τους συμπολιτευόμενους όσο και τους αντιπολιτευόμενους. Σφυρίζουν, φλυαρούν αδιάφορα ή πονηρά, κουτοπόνηρα.
Όταν το γεγονός αυτό αποτελεί αφετηρία για υγιείς και απελευθερωτικούς πολιτικούς προβληματισμούς. Η αποσιώπηση αυτή, η υποκρισία που την συνοδεύει με την προσχεδιασμένη απόπειρα δημιουργίας μιας νομιμοποιημένης συμπολιτευόμενης και αντιπολιτευόμενης εικόνας, είναι ακόμη μια απόδειξη του ότι παραμένουν αδιόρθωτοι. Ότι συνεχίζουν στις χρόνιες μεταπολιτευτικές «δεξιό – αριστερές» παθολογίες τους που οδήγησαν εδώ την χώρα. Όταν αυτή μπορούσε να είναι αλλού.
Έχουμε ένα ανακυκλωμένο ουσιαστικά, παλιό και ανίκανο πολιτικό προσωπικό που πρέπει να αποστρατευθεί, να απολυθεί. Να μπει στις αποθήκες, στα ντουλάπια του τελωνείου της πολιτικής και της ιστορίας. Αντιθέτως εξωθεσμικοί κύκλοι θέλουν να τους εκτελωνίσουν. Είναι ένα κακόγουστο και ανεύθυνο ως προς τις ανάγκες και τις δυναμικές του τόπου φιλμ – σενάριο που το έχουμε ξαναδεί. Το είδαμε π.χ. στην ταινία «ο Γιωργάκης Πρωθυπουργός». Τώρα έχει και εφεδρικούς ηθοποιούς «συμπολιτευόμενους» και «αντιπολιτευόμενους». Η Πολιτική Επιστήμη έχει πολύ υλικό για τις μελέτες της. Υπάρχει ανάγκη βαθύτερων προβληματισμών. Όλες οι δεξιο - αριστερές γραφειοκρατίες αδυνατούν να τους κάνουν γιατί εκτός των άλλων θα καταργηθούν. Για αυτό φοβούνται τον διάλογο. Διασκεδάζω με την αμηχανία, τους φόβους και τα πλέγματά τους όταν τους καλούν να συμμετέχουν σε ένα διάλογο μαζί μου.
Θα ήθελα να μιλήσω και στην Κύπρο για το τέλος των μεταπολιτευτικών κομμάτων, μη κομμάτων στην Ελλάδα, μη Ελλάδα όπως την αποκαλώ.
Τι σχέση έχει αυτό με την Ελλάδα που γέννησε την πολιτική και την μετέδωσε στην ανθρωπότητα; Χρειάζεται κάτι αυθεντικό, νέο και μεγάλο, ιστορικού τύπου.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ
πηγη
(Απαντώντας σε ερώτηση κατά την ομιλία του στην Λευκωσία)
Όταν το 40% των ψηφοφόρων απέχουν από τα εκλογικά σήριαλ, το υπόλοιπο κινείται ανάμεσα στην ψήφο καταναγκασμού, διαμαρτυρίας και όχι ένταξης και την καθεστωτική ψήφο, τότε οι παθολογίες του πολιτικού συστήματος είναι πολύ μεγάλες...
. Παρατηρώ ότι αυτό αποσιωπάται τόσο από τους συμπολιτευόμενους όσο και τους αντιπολιτευόμενους. Σφυρίζουν, φλυαρούν αδιάφορα ή πονηρά, κουτοπόνηρα.
Όταν το γεγονός αυτό αποτελεί αφετηρία για υγιείς και απελευθερωτικούς πολιτικούς προβληματισμούς. Η αποσιώπηση αυτή, η υποκρισία που την συνοδεύει με την προσχεδιασμένη απόπειρα δημιουργίας μιας νομιμοποιημένης συμπολιτευόμενης και αντιπολιτευόμενης εικόνας, είναι ακόμη μια απόδειξη του ότι παραμένουν αδιόρθωτοι. Ότι συνεχίζουν στις χρόνιες μεταπολιτευτικές «δεξιό – αριστερές» παθολογίες τους που οδήγησαν εδώ την χώρα. Όταν αυτή μπορούσε να είναι αλλού.
Έχουμε ένα ανακυκλωμένο ουσιαστικά, παλιό και ανίκανο πολιτικό προσωπικό που πρέπει να αποστρατευθεί, να απολυθεί. Να μπει στις αποθήκες, στα ντουλάπια του τελωνείου της πολιτικής και της ιστορίας. Αντιθέτως εξωθεσμικοί κύκλοι θέλουν να τους εκτελωνίσουν. Είναι ένα κακόγουστο και ανεύθυνο ως προς τις ανάγκες και τις δυναμικές του τόπου φιλμ – σενάριο που το έχουμε ξαναδεί. Το είδαμε π.χ. στην ταινία «ο Γιωργάκης Πρωθυπουργός». Τώρα έχει και εφεδρικούς ηθοποιούς «συμπολιτευόμενους» και «αντιπολιτευόμενους». Η Πολιτική Επιστήμη έχει πολύ υλικό για τις μελέτες της. Υπάρχει ανάγκη βαθύτερων προβληματισμών. Όλες οι δεξιο - αριστερές γραφειοκρατίες αδυνατούν να τους κάνουν γιατί εκτός των άλλων θα καταργηθούν. Για αυτό φοβούνται τον διάλογο. Διασκεδάζω με την αμηχανία, τους φόβους και τα πλέγματά τους όταν τους καλούν να συμμετέχουν σε ένα διάλογο μαζί μου.
Θα ήθελα να μιλήσω και στην Κύπρο για το τέλος των μεταπολιτευτικών κομμάτων, μη κομμάτων στην Ελλάδα, μη Ελλάδα όπως την αποκαλώ.
Τι σχέση έχει αυτό με την Ελλάδα που γέννησε την πολιτική και την μετέδωσε στην ανθρωπότητα; Χρειάζεται κάτι αυθεντικό, νέο και μεγάλο, ιστορικού τύπου.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ
πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου