πλαίσιο τη δήλωση Ολάντ «Πρέπει να βοηθήσουμε τους Έλληνες να σταθούν και πάλι στα πόδια τους». Οι πρωτοσέλιδες επιλογές πασχίζουν ματαίως να συναγωνιστούν σε δραματικότητα τον, επιπέδου Μινωτή, αντιγερμανισμό του αγαπητού Γιώργου Τράγκα. Το σοβαρό όμως ζήτημα είναι ότι, στο βάθος, διαχέουν μια δηλητηριώδη για τη συγκυρία νοοτροπία : (Γάλλοι) Ψηφίστε για μάς ! Δεν ερμηνεύουμε αυθαίρετα. Κοινωνήσαμε την πολιτική λογική που υποδηλώνουν οι πηχυαίοι τίτλοι. Δυστυχώς, υπήρξαν όντως πολλοί που είπαν : «έλα μωρέ, θα καθαρίσουν και για μας οι Γάλλοι, θα ξεσφίξει λίγο τα λουριά η Μέρκελ». Ήθελαν να αγνοούν την παροιμία «άμα δεν έχεις νύχια να ξυστείς μην περιμένεις να σε ξύσει άλλος». Όπερ συμβαίνει στην περίπτωση. Διότι στο εσωτερικό του «Έθνους» διαβάζουμε ότι ο Ολάντ πρότεινε ευρωομόλογα αλλά «όχι για να αμοιβαιοποιηθεί το ευρωπαϊκό χρέος». Μετάφραση : κανένας δεν πρόκειται να πληρώσει τα χρέη μας. Όπως κανένας δεν πρόκειται να πολεμήσει για μάς. Όπως, επίσης, κανένας δεν πρόκειται να μάς ταΐσει. Αυτές οι καταστροφικές αυταπάτες διαπότισαν τη συλλογική συνείδηση μετά το 1974. Δηλωτικές παρακμής -η οποία κατά τον Κονδύλη άρχισε το 1922- τις ενδείξεις της οποίας το πολιτικό σύστημα σκουπίζει κάτω απ’ το χαλί. Για να αναδειχθεί πόσο επικίνδυνο είναι να δημιουργείται, ηθελημένα ή αθέλητα, η εντύπωση ότι τα βάρη μας πιθανόν θα αποσείσει μια εκλογική αναμέτρηση στην αλλοδαπή, απαιτείται μια νοητή, ιστορική αλληλουχία. Όταν ο Καραμανλής επέστρεψε το 1974, φοβούμενος Τουρκική επίθεση στην ελληνική επικράτεια και μη έχοντας εμπιστοσύνη στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, ζήτησε από τον Ζισκάρ ενίσχυση σε ενδεχόμενο ανάγκης. Επί κάποια χρόνια μετέπειτα, Γαλλικά μαχητικά βρισκόντουσαν σε επιφυλακή για να συνδράμουν αν εκδηλωνόταν τουρκική επεκτατικότητα. Η πληροφορία, απόρρητη φυσικά στην εποχή, δημοσιεύθηκε τη δεκαετία του 90, ενώ ο Καραμανλής βρισκόταν στη ζωή, χωρίς να διαψευσθεί. Αλλά και η ένταξη στην ΕΕ, εκτός από προδικτατορικό πολιτικό όραμα και εθνικό ζητούμενο για τον Καραμανλή, επισπεύστηκε και για λόγους εθνικής ασφαλείας, όπως αυτή νοούταν από την πολιτικοοικονομική ελίτ της χώρας, αφού μόνη η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ είχε αποδειχθεί ανεπαρκής. Οι Τούρκοι δεν θα επιτεθούν σε ένα μέλος της ΕΕ – τότε ΕΟΚ. Αυτή ήταν η κεντρική ιδέα, που αφενός διαπαιδαγώγησε φοβικές όλες τις επόμενες γενιές Ελλήνων, αφετέρου διαμόρφωσε στρατηγικό δόγμα μη εμπλοκής που ακύρωσε ιστορικές ευκαιρίες αναχαίτισης του νεοοθωμανισμού. Δεν φτάσαμε τυχαία στα Ίμια.Και στο «ευχαριστώ την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών». Είχαν προηγηθεί δεκαετίες που η Ελλάδα εξέπεμπε «εμείς δεν πολεμάμε», ήτοι εμμέσως, προς αλλοδαπούς, «πολεμήστε για μάς». Προς μεγάλη χαρά των, δυτικά και ανατολικά του Ρήνου, απογόνων του Καρλομάγνου. Οι οποίοι, διαπιστώνοντας την απροθυμία μας να υπερασπιστούμε μόνοι την εθνική επικράτεια, αφού προσβλέπαμε όχι στη στρατιωτική αλλά στην πολιτική αποτροπή ενός τουρκικού «μοιραίου» που εξασφάλιζε η συμμετοχή στην ΕΕ, εξαργύρωσαν την εξασφάλιση μας αυτή με εξοπλιστικές παραγγελίες, ώστε με τη σειρά τους να εξασφαλίζουν οι ίδιοι την ευημερία που τους επιτρέπει να μας χλευάζουν. Το «πολεμήστε για μάς» έχτισε την «Πτέρυγα Τσοχατζόπουλου» στις Φυλακές Κορυδαλλού. Σημερινή δε έκφανσή του αποτελεί το ειδύλλιο με το Ισραήλ. Ιστορικά αναμφισβήτητο, όταν ο άνθρωπος επιλύσει το βασικό πρόβλημα, την υπεράσπιση της ύπαρξής του από φυσικούς κινδύνους, στρέφεται στην ευζωία. Με την βολική αυταπάτη ότι είχε εξασφαλιστεί από εξωτερικές επιβουλές, η χώρα, ένα κρίσιμο ποσοστό για την ακρίβεια, το έριξε στη ντόλτσε βίτα. Εδώ, στο κάδρο κυριαρχεί ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ήταν ο απύθμενος αμοραλισμός του που προεξέτεινε το «πολεμήστε για μας» στο «δουλέψτε για μάς». Χρησιμοποιώντας δανεικά δημιούργησε κομματικό κράτος-καθεστώς, εξαγοράζοντας την εξουσία για τον εαυτό του και τους αργόσχολους ακολούθους του. Διασπαθίζοντας τα κοινοτικά κονδύλια, που προορίζονταν για να αντισταθμίσουν την αγεφύρωτη διαφορά ανταγωνιστικότητας μεταξύ της ελληνικής οικονομίας και των προηγμένων δυτικοευρωπαϊκών οικονομιών, εκμαύλισε έναν μέχρι τότε φιλόπονο, και σχετικά αυτάρκη, λαό. Μην αντιτάξετε «και ο λαός ήθελε να εκμαυλιστεί». Οι μάζες ακολουθούν το πρότυπο που καθιερώνουν οι ηγεσίες. Διέστρεψε έτσι, με τραγικές συνέπειες, τους Έλληνες σε «αυτοκρατορικούς πολίτες». Όλες οι αυτοκρατορίες έτειναν στη φυγοπονία. Αντάλλασσαν την ισχύ τους με άκοπη εξασφάλιση του ευ ζην. Για την ασφάλεια τους πολεμούσαν μισθοφόροι και για τη διατροφή τους δούλευαν υποτελείς. Έτσι έκανε η Ρώμη, που στην ύστερη περίοδο στρατολογούσε Γότθους και με τον χρυσό των κατακτήσεων εισήγαγε σιτηρά από την Ισπανία και την Αφρική. Έτσι κάνει η Αμερική, που χρησιμοποιεί την ισχύ που προσδίδει στο δολάριο η στρατιωτική υπεροπλία, για να καλύπτει με τις αποταμιεύσεις του υπολοίπου κόσμου τα ελλείμματά που δημιουργεί η καταναλωτική της κραιπάλη. Όμως η Ρώμη είχε λεγεώνες και η Αμερική έχει αεροπλανοφόρα. Η Ελλάδα διαθέτει υποβρύχια που γέρνουν. Προσεχώς και φρεγάτες στρατηγικού βάθους ικανές να πλήξουν το Ντιγιαρμπακίρ. Αλλά αδυνατεί να υπερασπίσει το Φαρμακονήσι, να ελέγξει τα διάτρητα χερσαία σύνορά της από τις ορδές των λαθρομεταναστών και να χαστουκίσει το τουρκικό θράσος στη Θράκη. Και έχει αυτάρκεια 32% σε σιτηρά, 39% σε όσπρια και 30% σε βόειο κρέας. Αυτοκρατορικά χούγια, πραγματικότητα ψωροκώσταινας. Κι έτσι φθάσαμε σε μια ανυποστήρικτη, συβαριτική μαλθακότητα. Αυτή η ηθελημένη αποφυγή να ειδωθεί κατάματα η πραγματικότητα, γεννημένη από την προσωπική και κατ’ επέκταση τη συλλογική βολή, έκανε πιστευτό το «λεφτά υπάρχουν» και έφερε στην εξουσία έναν απίστευτο. Και σήμερα, από το «πολεμήστε για μας» μέσω του «δουλέψτε για μας», προέκυψε λογικό απότοκο το «ψηφίστε για μας». Ο Σόρος βέβαια, απογοητεύοντας τους βαυκαλιζόμενους με αναβίωση του Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία, βάζει τα πράγματα στη θέση τους : «Ό,τι και να γίνει στη Γαλλία, η Μέρκελ θα κάνει κουμάντο». Ανεξάρτητα λοιπόν του αν, εφόσον τελικά εκλεγεί, ο Ολάντ αποδειχθεί ή όχι επικίνδυνος για την ΕΕ, η εκλογή του θα σηματοδοτεί πρωτίστως την επιθυμία της γαλλικής αστικής τάξης σε συμμαχία με τα μικρομεσαία στρώματα, να ανακόψουν, έστω εν μέρει, την ραγδαία μείωση της επιρροής της Γαλλίας στο ευρωπαϊκό διευθυντήριο. Οι Γάλλοι ψηφίζουν σκεπτόμενοι εθνικά. Αυτή ας είναι και η μόνη, καταλυτική επίδραση των Γαλλικών εκλογών στην Ελληνική εκλογική αναμέτρηση. Οι εκλογές αποτελούν την υπέρτατη δημοσκόπηση. Ερμηνείες, κατόπιν, δίδονται διάφορες και από διάφορους. Αλλά κάθε εκλογή στέλνει ένα μοναδικό, βαθύ μήνυμα, που πηγάζει από την συλλογική ανάγκη αυτοσυντήρησης και συμπυκνώνει τη θέληση του λαού στην ιστορική στιγμή. Το μήνυμα των εκλογών της 6ης Μαΐου οφείλει να είναι ένα : Το εθνικό κράτος των Ελλήνων πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει, όσο πιο ισχυρό γίνεται, και να επιδιώκει αδιάκοπα τον έλεγχο ΓΙΑ ΙΔΙΟΝ, ΕΘΝΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ όλων των πλουτοπαραγωγικών του πηγών σε γη, υπέδαφος, θάλασσα, αέρα, με τελικό σκοπό την πλήρη εθνική ανεξαρτησία όπως την οραματίστηκαν οι προγονοί μας που έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία. Νεοφιλελεύθεροι κοασμοί για το τέλος της εθνικής κυριαρχίας, είτε προέρχονται από τζάνκις της ασύδοτης αγοράς είτε από ανερμάτιστους διεθνιστές, πρέπει να πάνε εκεί που ανήκουν. Στα σκουπίδια. Εκτός αν καταφέρουν να μάς αποδείξουν πειστικά ότι το συνονθύλευμα πολυεθνικών και ΜΚΟ, που αντίστοιχα πατρονάρουν, μπορεί να υποκαταστήσει το εθνικό κράτος και την περιουσία του. Η Χανσεατική Ένωση και η Λατινική Νομισματική Ένωση (1865-1927) τελικά διαλύθηκαν. Τα κράτη όμως συνεχίζουν. Οι ευρωπαϊκές εξελίξεις είναι αδήριτες. Η ανιδιοτελής αλληλεγγύη, μάλλον όνειρο θερινής νυκτός. Και η επιστροφή στην πολιτική των απολύτως κλειστών συνόρων ανέφικτη και ανεπιθύμητη. Αλλά μόνο εάν προβάλλουμε ως ισχυρή, εθνική οντότητα θα έχουμε συμμετοχή στα τεκταινόμενα. Είτε αυτά περιλαμβάνουν ένα ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ. Είτε μια σύμπραξη των Νοτίων για τροποποίηση της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής. Είτε μια λύση που θα επιβληθεί από κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Όμως ως εταίρος που σέβεται τον εαυτό του και την ιστορία του, άρα μπορεί να είναι υπολογίσιμος, όχι ως η πρώτη αποικιοποιημένη χώρα στην Ευρώπη που κανείς δεν λαμβάνει υπόψη. Οι εκλογές είναι η μοναδική ευκαιρία που έχουμε να αποδείξουμε αυτοσεβασμό και να επιβάλλουμε σεβασμό. Δεν είναι μυστικό, άσχετα αν ξεχάστηκε :Η πραγματική ελευθερία και η εθνική ανεξαρτησία αξιώνουν οικονομική αυτάρκεια και πολιτική αρετή. Και, για να σε ποδοπατήσουν πρέπει να βρίσκεσαι στο χώμα. Προφήτης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου