Daniel Cohn-Bendit, Ο Κόκκινος ο Πράσινος κι ο Φαιός Danny…

(σσΟ: Κινεζοφάγος και αυτός ο “αντιρατσιστής”…)

Γράφει ο Πελασγός ο Μιλήσιος

“Αυτό το είδος του προβλήματος είναι αστείο. Ας κάνουν μια συμβιβαστική λύση με την FYROM. Έχετε πρόβλημα για το μέλλον και μιλήσατε για τον Αλέξανδρο. 

Ξέρετε, εγώ δεν νοιάζομαι για τον Αλέξανδρο...”....
Τάδε εφη στο “Canal 5″ το πολύτροπο και πολυχαιδεμένο βλαστάρι της Νέας Τάξεως, για το ότι “έχομε πρόβλημα για το μέλλον”…
Ο κόκκινος Danny του Μάη του ’68, ο πράσινος Daniel των Ευρωπρασίνων και ο φαιός Δανιήλ, που νουθετεί τους Έλληνες για να συγκατανεύσουμε για το ξεπούλημα της Μακεδονίας σε “Μακεδονία”.

Ο Γαλλοθρεμένος Γερμανός πολιτικός, γόνος πατέρα Γερμανοεβραίου (γενίτσαρου κατά πολλούς) και Γαλλίδας μάνας, που το νεότευτκτο τότε μιγαδο-πολιτικό σύστημα της Νέας Τάξεως, του έδωσε το βάπτισμα του πυρός πολεμώντας τη Γκωλική πολιτική, που δεν επέτρεπε “το Ευρωπαικό μήλο να το φάει το σκουλήκι”, μεταπήδησε από το κόκκινο της ερζάτς “επανάστασης” του Μάη ’68 στο πράσινο των “οικολόγων”.

Αφού λησμόνησε τις υλακές για την Γιουγκοσλαυβία, γαβριώντας με τα “η Γιουγκοσλαυβία πρέπει να ισοπεδωθεί” και συνεπικουρούμενος από τον “Γιατρό χωρίς Σύνορα ” και “Γιατρό του Κόσμου” Bernard Kouchner, που ως”Καλός Σαμαρείτης” προσπαθούσε να “γιατρέψει τις πληγές των πολύπαθων Σέρβων”, που αργότερα μεταμφιέσθηκε ως υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας στην κυβέρνηση Fillon του  Σαρκοζύ, επένδυσε στα χρόνια της χρεωκοπημένης Ελλάδας εναντίον,” δήθεν” των τοκογλύφων, μέχρι να του αναθέσουν τον τελευταίο, μέχρι τώρα, ρόλο του διαμεσολαβητή μέσω δηλώσεων, για να ξεχάσουμε τη Μακεδονία.

Η φαιά του πολιτική, εξελλίσεται σε ανθελληνική, προκαλώντας μέχρι την Ιστορία, τονίζοντας πως “δεν νοιάζεται για τον Αλέξανδρο”.

Πρώτα, οι Έλληνες δεν τον ρώτησαν καν για την ιδιότυπη αυτή έγνοια, και αν εμείς “εχομε πρόβλημα με το μέλλον”, δεν θα καταδεχτεί κανείς μας να του απαντήσει περί τούτου, παρά την απάντηση μπορεί να του δώσει ο διαχρονικός Συνήγορος του Αλεξάνδρου Αισχίνης στο έργο του “Κατά Κτησιφώντος”:

“Ο δ’ Αλέξανδρος έξω της Άρκτου και της οικουμένης ολίγου δείν πάσης μεθειστήκει, το δ’ εσόμενον άδηλον ήν…”, που πάει να πεί:

“Πέρα απ’ τ’ ουρανού και της γης τα πέρατα ο Αλέξανδρος, κι άδηλο το μέλλον!“.

Άν δεν έχει ακουστά κάτι για τον Αισχίνη, ας ρωτήσει τον πατέρα του δικηγόρο, αν ζεί, άλλως ας ανατρέξει στη βιβλιοθήκη του πατέρα του, να βρεί ή το Βιλλαμόβιτς ή τον Ντρόυζεν, για την Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου…

Απαντήσεις για το αν “έχομε πρόβλημα για το μέλλον”, για “το άδηλον μέλλον”, ή για το δικό του προδιαγεγραμμένο μέλλον, αποτελούν οι εναπομείνασες υλακές του…