Τι σημαίνει λοιπόν για την Ελλάδα της επιδίωξης του εφήμερου πλούτου, των φθαρτών ειδώλων και της εγωκεντρικής-εγωιστικής στάσης (εν συντομία η Ελλάδα του σήμερα και του εγώ) ο αγώνας των προγόνων μας.
Είναι η Εθνική μας Παλιγγενεσία;...
H φασαριόζικη επαναφορά μας στο διεθνές γίγνεσθαι, που συγκίνησε τη κοινή γνώμη της εποχής και εξανάγκασε τις "μεγάλες δυνάμεις" της εποχής να ασχοληθούν μαζί μας;
Ήταν οι προσωπικοί αγώνες, των δούλων μέχρι εκείνη τη μέρα, απέναντι σε ένα δυνάστη που έκλεβε τα παιδιά του, όταν φτάναν στην εφηβεία (παιδομάζωμα κοινώς - ευρυτατα διαδεδομένη τακτική γενοκτονίας και εξεύρεσης υγιών δούλων από τους νομάδες της Ασίας), τον θεωρούσε κατώτερο ον με δικαίωμα ζωής και θανάτου (πλην βεβαίως της πλούσιας ελίτ που είχε ξεπουλήσει κάθε ίχνος συνείδησης και ευθύς αμέσως μόλις φάνηκε ότι αυτή τη φορά η Επανάσταση ήταν διαφορετική ... έγιναν οι εκφραστές του μένους και της αγανάκτησης του λαού και τον οδήγησαν σε έναν εμφύλιο και την εξάρτηση από τις ''μεγάλες δυνάμεις'');
Ποιά τα κίνητρα των ηγετών της Επανάστασης (Κολοκοτρώνης, Καραισκάκης, Ανδρούτσος, Υψηλάντης κα) και ποιά του απλού λαού που μετά από 400 χρόνια ξύπνησε (κοιμήθηκε ποτέ; 150+ επαναστάσεις από το 1453 έως το 1821 και διατήρηση της ελληνικής γλώσσας δείχνουν το αντίθετο);
Είχαν συνείδηση του χρέους τους προς τους προγόνους και τους σημερινούς απογόνους τους;
Τότε πεθαίνουν οι νεκροί,
όταν τους λησμονούνε.
Έγραφε ο Κωστής Παλαμάς.
Κι εμείς ακριβώς αυτό κάνουμε αφήνουμε κάποιους στρατευμένους (ελπίζω στο χρήμα και όχι σε άλλα συμφέροντα), Τατσόπουλους και Βερέμηδες υπό τη κάλυψη κάποιου Αλαφούζου να σπιλώνουν τη μνήμη των προγόνων μας, να βεβηλώνουν τις ιδέες τους αντί να μας καλούν να τους μιμηθούμε.
Αλλά μας θέλουν προσκυνημένους, υποταγμένους σε ξένα παλάτια, να διάγουμε μια άβουλη ζωή χωρίς δημιουργία, χωρίς απορίες, χωρίς προβληματισμούς, χωρίς ονειρα, χωρίς ελπίδες, χωρίς ελευθερία.
Αμφισβητούμε το λόγο ύπαρξης των παρελάσεων κι έχουμε κι επιχειρήματα, κοστίζει πολύ, είναι μιλιταριστικές επιδείξεις.
Μιας και μιλάω εκ των έσω μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το κόστος μιας παρέλασης είναι ίδιο (και λιγότερο μάλλον αφού οι περισσότεροι πέρνουν αργία, άρα η δραστηριότητα είναι μικρότερη) με μια κοινή ημέρα, αφού για τους στρατιωτικούς δεν είναι παρά μια απλή μετακίνηση και όχι κατανάλωση πυρομαχικών, αποστολή στο εξωτερικό ή πολυήμερη άσκηση στην ύπαιθρο.
Όσο για το μιλιταριστικό της υπόθεσης: ναι, είναι η ανάμνηση, η σύνδεση με το όχι τόσο μακρινό παρελθόν των αγώνων (για κάποιους των παπούδων τους) για τα αυτά που θεωρούνται δεδομένα, σα δώρο από τους θεούς και όχι αποτέλεσμα συνεχούς προσπάθειας και θυσιών.
Η μεγαλοσύνη στα έθνη δε μετριέται με το στρέμμα.
Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα.
Κωστής Παλαμάς
Όμως κάποιους τους ενοχλεί και τους φοβίζει η συνύπαρξη και η επικοινωνία αγανακτισμένου λαού και και ενόπλων αντρών (και γυναικών) που μπορεί να ξαφνικά να θυμηθούν τον όρκο που έδωσαν όταν ήταν ακόμα παιδιά:
''Ορκίζομαι να φυλάττω πίστιν εις την Πατρίδα.
Υπακοήν εις το Σύνταγμα, τους Νόμους και τα Ψηφίσματα του Κράτους.
Υποταγήν εις τους ανωτέρους μου,
να εκτελώ προθύμως και άνευ αντιλογίας τας διαταγας των.
Να υπερασπίζω, με πίστιν και αφοσίωσιν,
μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μου, τας Σημαίας.
Να μην τας εγκαταλείπω, μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ'αυτών.
Να φυλάττω δε ακριβώς τους Στρατιωτικούς Νόμους,
και να διάγω εν γένει ως πιστός και φιλότιμος Στρατιώτης.''
Και αν τη Κυριακή έχουμε μια επανάληψη της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 ή της 15ης Αυγούστου και 14ης Σεπτεμβρίου 1909; Αν και το εύχομαι, μόνο από κάποιο παιχνίδι της τύχης θα συμβεί κάτι τέτοιο μιας και λείπουν οι εμπνευστές και καθοδηγητές (Μακρυγιάννης, Παλαμάς).
Αλλά μπορούμε να κάνουμε κάτι:
να είμαστε όλοι εκεί και όταν οι θρασύδειλοι επίορκοι εθνοπροδότες πολιτικοί σκιαχτούν από μερικές φωνές, εμείς να παραμείνουμε εκεί, να ''περιφρουρήσουμε'' (δανείζομαι τον όρο από το ΠΑΜΕ) τους νέους που έχουν δώσει τον υπέρτατο όρκο και αν είναι δυνατόν να τους παροτρύνουμε να παρελάσουν για μας, για αυτούς που πέρασαν και για αυτούς που θα έρθουν.
Υποπλοίαρχος (Μ) Ιωάννης Παπάρας
Υ.Γ.: Καθώς πλησιάζουν οι εκλογές έχουν αρχίσει και εμφανίζονται πολλοί επίδοξοι σωτήρες, σα νέοι κοτζαμπάσηδες, έτοιμοι να μας διαφεντέψουν για άλλη μια φορά. Μη ξεγελαστείτε και εμπιστευτείτε προδότες, ανίκανους, αδιάφορους, αλαζόνες ρήτορες. Μια ασφαλής μέθοδος για να τους αποφύγουμε είναι να εκτυπώσουμε τα ονόματα των τριακοσίων και να τα έχουμε μαζί μας την ημέρα των εκλογών.
Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού............
πηγη
Είναι η Εθνική μας Παλιγγενεσία;...
H φασαριόζικη επαναφορά μας στο διεθνές γίγνεσθαι, που συγκίνησε τη κοινή γνώμη της εποχής και εξανάγκασε τις "μεγάλες δυνάμεις" της εποχής να ασχοληθούν μαζί μας;
Ήταν οι προσωπικοί αγώνες, των δούλων μέχρι εκείνη τη μέρα, απέναντι σε ένα δυνάστη που έκλεβε τα παιδιά του, όταν φτάναν στην εφηβεία (παιδομάζωμα κοινώς - ευρυτατα διαδεδομένη τακτική γενοκτονίας και εξεύρεσης υγιών δούλων από τους νομάδες της Ασίας), τον θεωρούσε κατώτερο ον με δικαίωμα ζωής και θανάτου (πλην βεβαίως της πλούσιας ελίτ που είχε ξεπουλήσει κάθε ίχνος συνείδησης και ευθύς αμέσως μόλις φάνηκε ότι αυτή τη φορά η Επανάσταση ήταν διαφορετική ... έγιναν οι εκφραστές του μένους και της αγανάκτησης του λαού και τον οδήγησαν σε έναν εμφύλιο και την εξάρτηση από τις ''μεγάλες δυνάμεις'');
Ποιά τα κίνητρα των ηγετών της Επανάστασης (Κολοκοτρώνης, Καραισκάκης, Ανδρούτσος, Υψηλάντης κα) και ποιά του απλού λαού που μετά από 400 χρόνια ξύπνησε (κοιμήθηκε ποτέ; 150+ επαναστάσεις από το 1453 έως το 1821 και διατήρηση της ελληνικής γλώσσας δείχνουν το αντίθετο);
Είχαν συνείδηση του χρέους τους προς τους προγόνους και τους σημερινούς απογόνους τους;
Τότε πεθαίνουν οι νεκροί,
όταν τους λησμονούνε.
Έγραφε ο Κωστής Παλαμάς.
Κι εμείς ακριβώς αυτό κάνουμε αφήνουμε κάποιους στρατευμένους (ελπίζω στο χρήμα και όχι σε άλλα συμφέροντα), Τατσόπουλους και Βερέμηδες υπό τη κάλυψη κάποιου Αλαφούζου να σπιλώνουν τη μνήμη των προγόνων μας, να βεβηλώνουν τις ιδέες τους αντί να μας καλούν να τους μιμηθούμε.
Αλλά μας θέλουν προσκυνημένους, υποταγμένους σε ξένα παλάτια, να διάγουμε μια άβουλη ζωή χωρίς δημιουργία, χωρίς απορίες, χωρίς προβληματισμούς, χωρίς ονειρα, χωρίς ελπίδες, χωρίς ελευθερία.
Αμφισβητούμε το λόγο ύπαρξης των παρελάσεων κι έχουμε κι επιχειρήματα, κοστίζει πολύ, είναι μιλιταριστικές επιδείξεις.
Μιας και μιλάω εκ των έσω μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το κόστος μιας παρέλασης είναι ίδιο (και λιγότερο μάλλον αφού οι περισσότεροι πέρνουν αργία, άρα η δραστηριότητα είναι μικρότερη) με μια κοινή ημέρα, αφού για τους στρατιωτικούς δεν είναι παρά μια απλή μετακίνηση και όχι κατανάλωση πυρομαχικών, αποστολή στο εξωτερικό ή πολυήμερη άσκηση στην ύπαιθρο.
Όσο για το μιλιταριστικό της υπόθεσης: ναι, είναι η ανάμνηση, η σύνδεση με το όχι τόσο μακρινό παρελθόν των αγώνων (για κάποιους των παπούδων τους) για τα αυτά που θεωρούνται δεδομένα, σα δώρο από τους θεούς και όχι αποτέλεσμα συνεχούς προσπάθειας και θυσιών.
Η μεγαλοσύνη στα έθνη δε μετριέται με το στρέμμα.
Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα.
Κωστής Παλαμάς
Όμως κάποιους τους ενοχλεί και τους φοβίζει η συνύπαρξη και η επικοινωνία αγανακτισμένου λαού και και ενόπλων αντρών (και γυναικών) που μπορεί να ξαφνικά να θυμηθούν τον όρκο που έδωσαν όταν ήταν ακόμα παιδιά:
''Ορκίζομαι να φυλάττω πίστιν εις την Πατρίδα.
Υπακοήν εις το Σύνταγμα, τους Νόμους και τα Ψηφίσματα του Κράτους.
Υποταγήν εις τους ανωτέρους μου,
να εκτελώ προθύμως και άνευ αντιλογίας τας διαταγας των.
Να υπερασπίζω, με πίστιν και αφοσίωσιν,
μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μου, τας Σημαίας.
Να μην τας εγκαταλείπω, μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ'αυτών.
Να φυλάττω δε ακριβώς τους Στρατιωτικούς Νόμους,
και να διάγω εν γένει ως πιστός και φιλότιμος Στρατιώτης.''
Και αν τη Κυριακή έχουμε μια επανάληψη της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 ή της 15ης Αυγούστου και 14ης Σεπτεμβρίου 1909; Αν και το εύχομαι, μόνο από κάποιο παιχνίδι της τύχης θα συμβεί κάτι τέτοιο μιας και λείπουν οι εμπνευστές και καθοδηγητές (Μακρυγιάννης, Παλαμάς).
Αλλά μπορούμε να κάνουμε κάτι:
να είμαστε όλοι εκεί και όταν οι θρασύδειλοι επίορκοι εθνοπροδότες πολιτικοί σκιαχτούν από μερικές φωνές, εμείς να παραμείνουμε εκεί, να ''περιφρουρήσουμε'' (δανείζομαι τον όρο από το ΠΑΜΕ) τους νέους που έχουν δώσει τον υπέρτατο όρκο και αν είναι δυνατόν να τους παροτρύνουμε να παρελάσουν για μας, για αυτούς που πέρασαν και για αυτούς που θα έρθουν.
Υποπλοίαρχος (Μ) Ιωάννης Παπάρας
Υ.Γ.: Καθώς πλησιάζουν οι εκλογές έχουν αρχίσει και εμφανίζονται πολλοί επίδοξοι σωτήρες, σα νέοι κοτζαμπάσηδες, έτοιμοι να μας διαφεντέψουν για άλλη μια φορά. Μη ξεγελαστείτε και εμπιστευτείτε προδότες, ανίκανους, αδιάφορους, αλαζόνες ρήτορες. Μια ασφαλής μέθοδος για να τους αποφύγουμε είναι να εκτυπώσουμε τα ονόματα των τριακοσίων και να τα έχουμε μαζί μας την ημέρα των εκλογών.
Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού............
πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου