Νοσταλγία για μια αγαπημένη όπως ο Γιάννης του Μοθωνιού για μια Μελαχρώ ιστορημένη από τον Παπαδιαμάντη. Μια υπόσχεση σαν αυτή με την οποία έκλεινε το «Διπλό βιβλίο» του Δημήτρη Χατζή: «Και θα τη φκιάσουμε έτσι και μια πατρίδα για μας - εκεί στην πατρίδα μας την Ελλάδα».
Τώρα φεύγουν οργισμένοι. Στις βαλίτσες κουβαλάνε τα...
πτυχία τους, βουβό θυμό κι ένα δακρυσμένο άι σιχτίρ για την πατρίδα που τους αποβάλλει σαν ανεπιθύμητα μπάσταρδα. Φεύγουν νέοι με μεταπτυχιακά αλλά και απελπισμένοι μεσήλικες. Οπως ο γιατρός, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, που πήγε στην Αγγλία αγανακτισμένος με όσα βίωνε στα ελληνικά νοσοκομεία. Σαν την Ξένια που γύρισε δυο φορές την Ευρώπη και τώρα ζει ως περιζήτητη εργαζόμενη στη Ζυρίχη πριν ακόμη γίνει 25 χρονών. Αριστη στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, για τους Ελβετούς. Η πατρίδα της όμως της έκοβε την ανάσα με λαβή επιδέξιου στραγγαλιστή.
Αναχωρούν όχι πια για ταξίδι με φτηνό αεροπορικό εισιτήριο. Η γενιά της ξέφρενης ανεμελιάς συνετρίβη κατά την προσγείωση στην πραγματικότητα. Φεύγουν νιώθοντας τυχεροί αν καταφέρουν και βρουν χώρα υποδοχής: μηχανικοί και επαγγελματίες από τον χώρο της υγείας, λογιστές και φοροτεχνικοί, ναυπηγοί και αρχιτέκτονες, γεωπόνοι και χημικοί, κτηνίατροι και φυσιοθεραπευτές, τεχνολόγοι πυρηνικής ιατρικής και οδοντίατροι, λογοθεραπευτές και μαίες, μηχανικοί αυτοκινήτων και συγκολλητές, κλειδαράδες και χτίστες, ξυλουργοί και υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι και ψυκτικοί. Κάθε οικογένεια και ένας μετανάστης.
Παρηγορούν τους δικούς τους «μην κλαις, βρε μαμά, θα μιλάμε στο σκάιπ». Η θέση όμως στο κυριακάτικο τραπέζι θα είναι άδεια. Σε πέντε ηλεκτρονικά λεπτά τι να πεις; Για ποιο καημό, ποιο όνειρο και πόνο, πώς να τσουγκρίσεις το ποτήρι στη χαρά;
Θα περιμένουν όλοι το καλοκαίρι. Αν η εταιρεία δώσει άδεια. Αλλά ποιος τα σκέφτεται αυτά τώρα που στο μυαλό υπάρχει το σχέδιο -και η όποια ευκαιρία- για δραπέτευση. Γιατί το πατρώο χώμα είναι ειρκτή, κυρίως για τους αθώους. Οι άλλοι μια ζωή θα ξεφεύγουν.
Τώρα στα αεροδρόμια οι συγγενείς δεν κουνάνε πια μαντήλια κι αυτοί που φεύγουν αφήνουν σε όσους μένουν μοναχά τις ελπίδες. Πως όταν περάσουν τα χρόνια ενδέχεται να ξεθυμάνει ο θυμός, θα στραγγίσει το ξίδι, θα μείνει μόνο η γλύκα στιγμών με συγγενείς και φίλους, ομορφιές και γοητείες των αισθήσεων, θερινές τζιτζικοκραυγές ξεγνοιασιάς.
Ποιες λέξεις άραγε και ποια χρώματα θα περιγράφουν το περιεχόμενο της νοσταλγίας του μέλλοντος; Παπαδιαμαντικές «ελάτε, παιδιά, να τραγ'δήστε» ή του Χατζή «...κι ας είναι λίγο για την Ελλάδα»;
Φεύγουν οργισμένοι. Στις βαλίτσες κουβαλούν τα πτυχία τους κι έναν βουβό θυμό. Η γενιά της ξέφρενης ανεμελιάς συνετρίβη κατά την προσγείωση στην πραγματικότητα
Ο Απόστολος Λυκεσάς είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος
πηγή
3 σχόλια:
και αυτο με τα πτυχια παραγινε στην Ελλαδα..ολοι επιστημονες..πηγαινανε και γραφοτανε στη ΔΑΠ και στη ΠΑΣΠ για να παρουν πτυχια πιανανε τους καθηγητες και κλεγοντουσαν να τους περασει το μαθημα..καθηγητες κανανε φροντιστηρια εξω απο το πανεπιστημιο και περνουσανε μονο οσους κανανε φροντιστηρια σε αυτους..
Προς θεου δε λεω οτι δεν υπαρχουν πολλα παιδια που με την αξια τους πηρανε πτυχια αλλα προς θεου, μη κανουμε το πτυχιο αμαν το φοβερο χαρτι..οταν με 12-13 μπενεις σε πανεπιστημια και μετα με διαφορους τροπους περνεις και πτυχιο..
Αυτο που γινοταν στην ελλαδα τοσα χρονια εβλαψε μονο αυτους που πραγματικα αξιζανε να παρουν πτυχιο και ειναι πραγματικοι επιστημονες αλλα βρεθηκαν να παλεβουν μετα με χιλιαδες μεσω βουλευτικων γραφειων, και με βιογραφικα με σφραγιδες βουλευτων για τις καλες ιδιωτικες επιχειρησεις...δε γινεται μια χωρα 10.000.000 να εχει 2.000.000 επιστημονες
Ρε συ Ανώνυμε 3:54 αυτό είναι το θέμα; Εδώ λέμε ότι το χειρότερο που παθαίνει αυτή η χώρα είναι που φεύγουν οι μόνοι άνθρωποι οι οποίοι θα μπορούσαν να την τραβήξουν μπροστά. Γιατί χώρα χωρίς επιστημονικό δυναμικό είναι καταδικασμένη. Χώρα δίχως μορφωμένους (ακαδημαικά εννοώ) ανθρώπους δεν πρόκειται να ανακάμψει ποτέ.Το ανθρώπινο δυναμικό είναι πολύ πιο πολύτιμο από κάθε χρηματική μονάδα.Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να δημιουργήσουν πλούτο.Και εκεί που πάνε αυτό ακριβώς θα κάνουν.Θα δημιουργήσουν πλούτο.Και το χειρότερο;Θα τον δημιουργήσουν για κάποιον άλλο.Δηλαδή μας παίρνουν τόσο τον υλικό πλούτο, όσο και τον πνευματικό.
ας μην κοροιδευομαστε παιδια οι σημερινοι Ελληνες διαφερουν πολυ με τους Ελληνες του παρελθοντος..αλλαξαμε και σαπισαμε,γιναμε αδιαφοροι και κομπλεξικοι.Υπαρχουν βεβαια και εξαιρεσεις σε αυτες ελπιζουμε..
Δημοσίευση σχολίου