Αφού μας έσωσαν για μία ακόμη φορά, ήρθε η ώρα να φροντίσουν και για τη δική τους διάσωση

Συγκεντρώθηκαν οι ακατάλληλοι και συμφώνησαν πως πρέπει να παραδώσουν την χώρα στους κατάλληλους. Αλλά σε ξένους και όχι σε Έλληνες κατάλληλους. Η ασθένεια της χώρας αρχικά κρίθηκε πολύ σοβαρή, στη συνέχεια διασωληνώθηκε από τους...
ακατάλληλους και τώρα αποδέχονται οι αποτυχημένοι πως πρέπει να γίνει απόλυτη αφαίμαξη…! Για το καλό της χώρας, η χώρα πρέπει να παυθεί και από πειραματόζωο να γίνει νεκρός σωρός, τα κομμάτια του οποίου θα διαμοιρασθούν για να πλουτίσουν οι «ενδιαφερόμενοι»… Η απόφαση των ακατάλληλων στο να αποφασίζουν, ήταν κοινή. Αργός θάνατος, με δόσεις, έτσι ώστε το θύμα να μην καταλάβει τι του συμβαίνει... Ο «πολλά υποσχόμενος» Αντώνης Σαμαράς τα αποδέχτηκε όλα και έμεινε στο να συζητά για τις… συντάξεις. Φυσικά, ο Αντωνάκης δεν είναι –και δεν θα μπορούσε να είναι- μόνος του στο κάδρο των προθύμων Τσολάκογλου του σήμερα. Κατά πόδας βρίσκεται ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ο μεγάλος πατριώτης που είτε ζαλίστηκε από τις τούμπες του, είτε κατάλαβε πως η ημέρα πληρωμής δεν είναι υποχρεωτικό να περιλαμβάνει και τον ίδιο, αφού ένας λαός ηλιθίων αναμένει σιωπηλά τον λογαριασμό που άλλοι έκαναν γι αυτόν… Ο παραδόξως απών είναι ο ΓΑΠ, το παιδί της μαμάς και η κατάρα του μπαμπά… ο λακές του Σόρος και των άλλων παιδιών των funds. Ο Γιώργος ο Παπανδρέου, προσπαθώντας να διαφύγει των προσωπικών και τεραστίων ευθυνών του, τηρεί σιγή ιχθύος, αφού γνωρίζει πως πλησιάζει η ημέρα πληρωμής… μόνο που εκείνη την ημέρα ή θα πέσουν οι προμήθειες ή θα πέσει το κεφάλι του (κυριολεκτικά). Για τον Λουκά τον Παπαδήμο, δεν γίνεται -φυσικά- λόγος, αφού ο άνθρωπος είναι τραπεζοϋπάλληλος των αφεντικών του, τα οποία αφεντικά ΔΕΝ είναι ο Ελληνικός λαός. Είναι ο άνθρωπος που φώναξαν για να τελειώσει την «βρωμο-δουλειά», ως σκληρό μέρος του συστήματος που είναι. Όλους αυτούς, λοιπόν, ποσώς τους ενδιαφέρει τι θα γίνει με την χώρα, τι θα γίνει με τους κατοίκους της, τι θα γίνει αύριο. Οι ίδιοι έχουν (ή έτσι τους έχουν κάνει να πιστεύουν) εξασφαλισμένο το αύριό τους, εντός ή εκτός Ελλάδας. Το ότι συμφώνησαν στην κατοχή και καταστροφή της χώρας, είναι ένα γεγονός που έγινε για το καλό μας και το οποίο προφανώς το δέχονται με κατεβασμένα τα κεφάλια, με σκληρή ψυχρή καρδιά και με γεμάτες τσέπες. Το ότι θα πεθαίνει ο κόσμος χωρίς νοσοκομεία, δεν τους ενδιαφέρει καθόλου. Το ότι θα πεθαίνουν οι γέροι επειδή θα παίρνουν φάρμακα ιμιτασιόν ή δεν θα έχουν χρήματα να πάρουν φάρμακα, δεν τους νοιάζει φυσικά. Το ότι οι άνεργοι δεν θα έχουν να ικανοποιήσουν τις βασικές ανάγκες των οικογενειών τους, ακόμη και της τροφής, δεν δείχνει να προβληματίζει ούτε στο ελάχιστο τον Αντωνάκη, τον Γιωργάκη και τον Γιώργαρο (τον λαοπρόβλητο υπερπατριώτη που έκανε την πατρίδα εμπόρευμα και την μοσχοπούλησε). Το ότι η χώρα μεταβάλλεται με ραγδαίους ρυθμούς –και με δική τους συναίνεση, για να μην ξεχνιόμαστε- σε μία ακόμη Βουλγαρία ή Ρουμανία, είναι πιθανότατα μία παράπλευρη απώλεια. Το ότι ανεβαίνει εντυπωσιακά πλέον η πιθανότητα εγκατάλειψης της Ελλάδας από τους Έλληνες κατοίκους, οι οποίοι και θα επιδιώξουν ένα καλύτερο αύριο σε μία άλλη χώρα, αφού εάν πλένουν πιάτα θα έχουν καλύτερο μισθό και κατά πολύ καλύτερο επίπεδο ζωής… είναι ένα γεγονός που αφήνει παγερά αδιάφορο τον φερόμενο ως πρωθυπουργό του αύριο… Γι αυτούς τους λόγους και άλλους πολλούς –ων ούκ έστι αριθμός- νομίζω πως τελικά, αφού μας διέσωσαν αυτοί οι πατριδοκαπηλευτές, ήρθε η ώρα να προχωρήσουν ή να αρχίσουν να σκέφτονται πολύ σοβαρά και την δική τους διάσωση. Επειδή, όμως η ζωή δεν είναι κινηματογραφική ταινία του Χόλιγουντ, κάτι μου λέει πως δεν πρόκειται να γίνει ποτέ επιχείρηση διάσωσης των καλών, των πειθήνιων και σκληρών στρατιωτών του νεοταξισμού. Και εκείνη η ημέρα θα είναι ημέρα "pay day" προς τον λαό...
 Κωνσταντίνος
Πηγη