Δεν είναι το πρόβλημα ο Μπουτάρης, το πρόβλημα είναι η μικροπρεπείς άσκεφτη ερασιτεχνική χωρίς εγωισμό, συμπεριφορά και σκέψη του πολιτικού προσωπικού της Ελλάδος.
Ο Μουτάρης είναι απλά άλλος ένας κρίκος από τα φωτινά πρόσωπα του των σταρ των ΜΜΕ που λόγο μιας ιδιαιτερότητας και..
μιας ταύτισης του με τον κακομοίρη του χωριού, έγινε δήμαρχος. Είναι ένας από εμάς, ένας δικός μας άνθρωπος, ένας λίγο από όλα, και μέσα σε όλα, που τα ξέρει όλα. Σου λέει κατανοητά πράγματα, πράγματα που είναι 100% κατανοητά και από την γιαγιά μου που δεν ξέρει να διαβάζει, αλλά και από τον ξάδελφο μου τον μεθύστακα που πάντα νομίζει του φταίνε οι άλλοι, και περιμένει να τον σώσουν οι άλλοι. Σου λέει λοιπόν ο Μπουτάρης: Τι θα ήταν η Χαλκιδική, χωρίς τη Θεσσαλονίκη; Ένα κωλοχώρι, απαντά στον εαυτό του, και ευτυχώς που απαντά ο ίδιος. Σου λέει λοιπόν ο Μπουτάρης: Ο Δήμος θα βγάλει λεφτά αν προσθέσει δύο τρεις ώρες πορνό, στην δημοτική τηλεόραση. Σου λέει λοιπόν ο Μπουτάρης: Ο Δήμος θα φέρει 300 000 Τούρκους τουρίστες τον χρόνο στην Θεσσαλονίκη, για να τονωθεί οικονομικά η Πόλη. Σου λέει λοιπόν ο Μπουτάρης: Θα διοργανώσω ένα ετήσιο φεστιβάλ με ομοφυλόφιλους στην πόλη, για να αναδειχτεί η Πόλη. Σου λέει λοιπόν ο Μπουτάρης: Έχω και εγώ ένα αυθαίρετο, όπως ο κάθε ένας. Δυστυχώς, επαναλαμβάνω, δεν είναι το πρόβλημα μόνο ο Μπουτάρης, το πρόβλημα είναι ότι το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της χώρας, που συνεπικουρούμενου και υποστηριζόμενο από μια πλειάδα κεντροαριστερών ΜΜΕ και των λεγόμενων πρωτοκλασάτων δημοσιογράφων του μέγγα, κατάντησαν ένα υπερήφανο λαό να ελπίζει ότι θα τον σώσουν οι εχθροί του, το πορνό, οι ομοφυλόφιλοι. Ο Μπουτάρης βλέπει ως εχθρούς που του παίρνουν το ψωμί, το κωλοχώρι της Χαλκιδικής, και ως ανιδιοτελείς φίλους τους Τούρκους τουρίστες και τα Σκόπια για να σωθεί. Πριν μερικά χρόνια το σύνθημα στις εκλογές ήταν, η καθημερινότητα του Πολίτη. Κοινός δηλαδή, ότι φάμε ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας. Δηλαδή να την βγάλουμε και σήμερα, για το μέλλον κουβέντα. Τώρα ας απολάυσομε την καθημερινότητα. Πριν μερικά χρόνια στις εκλογές το σύνθημα ήταν, πρώτα ο Πολίτης. Δηλαδή το άτομο, εγώ να σωθώ, εσύ, ο ένας, όχι πρώτα το έθνος, όχι πρώτα το μέλλον, όχι το αύριο. Όλα γίνονταν για το σήμερα, και για τον ένα. Και από κοντά να επιβραβεύουν αυτές τις πολιτικές οι μεγαλοδημοσιογράφοι του μέγγα και του αντένα. Καιροσκοπισμός. Τσιτάτα. Ατάκες. Εγώ. Αυτά είναι το όραμα των Ελλήνων πολιτικών, και δεν θα μπορούσε να διαφέρει ο Μπουτάρης. Με αυτά, και με αυτούς οραματιστές, βαδίζουμε ολοταχώς προς τα πίσω, και από μια κοινωνία με συνίδησει εγωισμό διάθεση να μεγαλουργήσει ως σύνολο ως έθνος, εμείς όλο και ποιό πολύ ξεπέφτουμε σε μια τριτοκοσμική κοινωνία αχταρμά, σαν του σκύλου τα αρχίδια, που πηγαίνει το ένα μπροστά το άλλο πίσω, χωρίς στόχους και όραμα, κοιτάζοντας σαν χαζοχαρούμενοι τα υπόλοιπα έθνη, που έχουν στόχους να υπηρετούν, και οράματα να τους καθοδηγούν χωρίς να νοιάζονται αν είναι η δεν είναι αρεστοί από στους γείτονες, γιατί αυτοί υπηρετούν τον εγωισμό τους, όχι τον γείτονα.
Ο κτηνοτρόφος από την Κρήτη.
Πηγη
μιας ταύτισης του με τον κακομοίρη του χωριού, έγινε δήμαρχος. Είναι ένας από εμάς, ένας δικός μας άνθρωπος, ένας λίγο από όλα, και μέσα σε όλα, που τα ξέρει όλα. Σου λέει κατανοητά πράγματα, πράγματα που είναι 100% κατανοητά και από την γιαγιά μου που δεν ξέρει να διαβάζει, αλλά και από τον ξάδελφο μου τον μεθύστακα που πάντα νομίζει του φταίνε οι άλλοι, και περιμένει να τον σώσουν οι άλλοι. Σου λέει λοιπόν ο Μπουτάρης: Τι θα ήταν η Χαλκιδική, χωρίς τη Θεσσαλονίκη; Ένα κωλοχώρι, απαντά στον εαυτό του, και ευτυχώς που απαντά ο ίδιος. Σου λέει λοιπόν ο Μπουτάρης: Ο Δήμος θα βγάλει λεφτά αν προσθέσει δύο τρεις ώρες πορνό, στην δημοτική τηλεόραση. Σου λέει λοιπόν ο Μπουτάρης: Ο Δήμος θα φέρει 300 000 Τούρκους τουρίστες τον χρόνο στην Θεσσαλονίκη, για να τονωθεί οικονομικά η Πόλη. Σου λέει λοιπόν ο Μπουτάρης: Θα διοργανώσω ένα ετήσιο φεστιβάλ με ομοφυλόφιλους στην πόλη, για να αναδειχτεί η Πόλη. Σου λέει λοιπόν ο Μπουτάρης: Έχω και εγώ ένα αυθαίρετο, όπως ο κάθε ένας. Δυστυχώς, επαναλαμβάνω, δεν είναι το πρόβλημα μόνο ο Μπουτάρης, το πρόβλημα είναι ότι το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της χώρας, που συνεπικουρούμενου και υποστηριζόμενο από μια πλειάδα κεντροαριστερών ΜΜΕ και των λεγόμενων πρωτοκλασάτων δημοσιογράφων του μέγγα, κατάντησαν ένα υπερήφανο λαό να ελπίζει ότι θα τον σώσουν οι εχθροί του, το πορνό, οι ομοφυλόφιλοι. Ο Μπουτάρης βλέπει ως εχθρούς που του παίρνουν το ψωμί, το κωλοχώρι της Χαλκιδικής, και ως ανιδιοτελείς φίλους τους Τούρκους τουρίστες και τα Σκόπια για να σωθεί. Πριν μερικά χρόνια το σύνθημα στις εκλογές ήταν, η καθημερινότητα του Πολίτη. Κοινός δηλαδή, ότι φάμε ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας. Δηλαδή να την βγάλουμε και σήμερα, για το μέλλον κουβέντα. Τώρα ας απολάυσομε την καθημερινότητα. Πριν μερικά χρόνια στις εκλογές το σύνθημα ήταν, πρώτα ο Πολίτης. Δηλαδή το άτομο, εγώ να σωθώ, εσύ, ο ένας, όχι πρώτα το έθνος, όχι πρώτα το μέλλον, όχι το αύριο. Όλα γίνονταν για το σήμερα, και για τον ένα. Και από κοντά να επιβραβεύουν αυτές τις πολιτικές οι μεγαλοδημοσιογράφοι του μέγγα και του αντένα. Καιροσκοπισμός. Τσιτάτα. Ατάκες. Εγώ. Αυτά είναι το όραμα των Ελλήνων πολιτικών, και δεν θα μπορούσε να διαφέρει ο Μπουτάρης. Με αυτά, και με αυτούς οραματιστές, βαδίζουμε ολοταχώς προς τα πίσω, και από μια κοινωνία με συνίδησει εγωισμό διάθεση να μεγαλουργήσει ως σύνολο ως έθνος, εμείς όλο και ποιό πολύ ξεπέφτουμε σε μια τριτοκοσμική κοινωνία αχταρμά, σαν του σκύλου τα αρχίδια, που πηγαίνει το ένα μπροστά το άλλο πίσω, χωρίς στόχους και όραμα, κοιτάζοντας σαν χαζοχαρούμενοι τα υπόλοιπα έθνη, που έχουν στόχους να υπηρετούν, και οράματα να τους καθοδηγούν χωρίς να νοιάζονται αν είναι η δεν είναι αρεστοί από στους γείτονες, γιατί αυτοί υπηρετούν τον εγωισμό τους, όχι τον γείτονα.
Ο κτηνοτρόφος από την Κρήτη.
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου