«Θα οδηγηθούν σε πόλεμο;»

Άρθρο του Εγιουθπ Τζαν στη Ραντικάλ.

«Η ΕΡΩΤΗΣΗαυτή υποβλήθηκε από έναν Ισραηλινό δημοσιογράφο. Στην αρχή εκπλάγηκα, αλλά στη συνέχεια διερωτήθηκα αν όντως βρισκόμαστε στα πρόθυρα πολεμικής σύρραξης με το.... Ισραήλ.
Αν περιοριστείτε στις δηλώσεις του υπουργού Άμυνας του Ισραήλ, Εχούντ Μπάρακ, θα ησυχάσετε. Ο Μπάρακ ήταν αυτός που έδωσε τη διαταγή για την επίθεση στο πλοίο “Μαβί Μαρμαρά”.
Να τι δήλωσε: “Δεν μας εξυπηρετεί η περαιτέρω κλιμάκωση της έντασης με την Τουρκία. Μας λυπεί ότι χάθηκαν ζωές. Ας παύσουμε όμως να συζητούμε το θέμα αυτό. Δυστυχώς συνέβη. Δεν έχουμε πρόθεση να καταστούμε εχθρικές χώρες”. Υπάρχει όμως και ο υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ, ο Λίμπερμαν. Αυτός δεν έχει πρόθεση να καλμάρει. Το παίζει γεράκι της πολιτικής του Ισραήλ, βασιζόμενος σ’ ένα εκατομμύριο ψήφους των προσφύγων.

Ο Λίμπερμαν απείλησε την Κυβέρνηση του Ισραήλ ότι σε περίπτωση απολογίας για την επίθεση στο πλοίο, θα αποχωρήσει από τον συνασπισμό. Οι απειλές του έπιασαν τόπο. Ενώ το Ισραήλ θα μπορούσε να επέλυε την κρίση με διπλωματικό τρόπο, την οδήγησε σε πολεμική ατμόσφαιρα, φέρνοντας αντιμέτωπους τους στόλους των δύο κρατών στη Μεσόγειο. Δεν απέδωσαν οι φιλικές προειδοποιήσεις, με την κατάσταση να επιδεινώνεται σε βαθμό που, σύμφωνα με την εφημερίδα Υedioth Αhronoth, ο Λίμπερμαν δηλώνει: “Το Ισραήλ θα τιμωρήσει την Τουρκία”. Πώς; Γράφει, συγκεκριμένα: “Ο υπουργός Εξωτερικών Λίμπερμαν αποφάσισε μια σειρά μέτρων σε ανταπόδοση των βημάτων που κάνει η Τουρκία. Το Ισραήλ θα μπορούσε να συνεργαστεί με το αρμενικό λόμπυ των ΗΠΑ και να προτείνει στρατιωτική στήριξη στους Κούρδους επαναστάτες”. Στοχεύει δηλαδή να στριμώξει την Τουρκία, σε συνεργασία με Αρμένιους και ΡΚΚ. Κάποτε οι ενέργειες αυτές γίνονταν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Σήμερα βλέπουμε τον Λίμπερμαν να προβαίνει σε δηλώσεις σε μια εφημερίδα που πρόσκειται στον ίδιο.

Η επίθεση στο “Μαβί Μαρμαρά” ήταν μια καλή δικαιολογία για διαζύγιο των δύο πλευρών. Όπως τα ζευγάρια, έτσι και τα κράτη μπορεί, πολιτισμένα, να οδηγηθούν σε διαζύγιο. Αρκεί αυτό να μην οδηγήσει σε έναν βρόμικο πόλεμο. Αν και η θέση του Αχμέτ Νταβούτογλου είναι μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες, δυστυχώς στις διεθνείς σχέσεις δεν είναι δυνατό να υπάρχουν μόνιμες φιλίες ή έχθρες. Έχει δίκιο ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ όταν δηλώνει ότι “δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα ούτε της Τουρκίας ούτε του Ισραήλ το κλίμα πολέμου”. Το Ισραήλ όμως έχει και έναν ψυχοπαθή υπουργό Εξωτερικών, ο οποίος τρέφεται από την ένταση και δυστυχώς ουδείς μπορεί να τον σταματήσει, αφού από αυτόν εξαρτάται η συνέχιση της συνεργασίας των κομμάτων συνασπισμού. Αυτός συνεχίζει να παίζει με τη φωτιά».
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 25/09/2011