Η ανυπαρξία Σαμαρά

Η ιστορία δεν συγχωρεί ποτέ ούτε μια σταλαγματιά αίματος που προσφέρεται στο Μολώχ των μαφιών του χρήματος και της αυθαιρεσίας των παρασίτων τους: των πολιτικών και προπαγανδιστικών ανδρεικέλων της ιμπεριαλιστικής μαφίας… Η κυβέρνηση αυτή όχι μόνο θα καταρρεύσει κάτω από βάρος των αποτρόπαιων εγκλημάτων της, αλλά θα περάσει στη ιστορία σαν ο μακάβριος νεκροθάφτης της ελληνικής κοινωνίας και η πιο απαίσια μορφή λεηλασίας του ελληνικού λαού και του δωσίλογου γενιτσαρισμού… Όπως έχουμε γράψει...
κατά κόρον αυτή η κυβέρνηση έχει ξεπεράσει σε βαρβαρότητα, σε δουλικότητα, σε ψεύδος, σε ωμότητα και υποκριτικό κυνισμό κάθε ιστορικό προηγούμενο: Μας λεηλατεί χωρίς έλεος, μας κατασπαράζει με τον ηδονισμό των θηρίων, μας ακρωτηριάζει ανενδοίαστα το μυαλό και δολοφονεί, σαν πωρωμένος εγκληματίας, τις ψυχές όχι μόνο των ανθρώπων, αλλά και των λέξεων και εννοιών, μας μετατρέπει σε δούλους-αντικείμενα… Όμως, η ιστορία θα καταδικάσει τελεσίδικα και την Αξιωματική Αντιπολίτευση και όλα τα δορυφορικά κόμματα-γρανάζια: Τροχοί του ίδιου, δωσίλογου κυβερνητικού μηχανισμού, του ολοκληρωτικά υποταγμένου στα διεθνή κέντρα της ιμπεριαλιστικής κακουργίας και στους χρηματιστηριακούς μαφιόζους τους… Ο Σαμαράς ελπίζει (όπως πολλά ακόμα καθεστωτικά πιόνια - υπάρχοντα ή υπό κατασκευήν), ότι τα θηριώδη εγκλήματα της παρούσας κυβέρνησης θα λειτουργήσουν σαν η κολυμπήθρα του Σιλωάμ… Όταν όμως η Ελλάδα μετατρέπεται σε αποικία των ληστών και των μαφιών του χρήματος και ο ελληνικός λαός, σε καθημερινή βάση και με αχαλίνωτη κτηνωδία καταστρέφεται και ρίχνεται στον καιάδα για τη σωτηρία των ποικίλων ληστών, δημίων και μαφιών του χρήματος, τότε δεν ξεπλένεται ΚΑΝΕΙΣ με τη ΣΙΩΠΗ και την πολιτική αδράνεια… Η ΣΙΩΠΗ μπροστά σε τέτοια ιστορικά εγκλήματα είναι ΣΥΝΕΝΟΧΗ… Καμιά κυβέρνηση δεν θα έφτανε σε τέτοια αποκρουστικά εγκλήματα και με τέτοιους ρυθμούς πυροβόλου, αν υπήρχαν και λειτουργούσαν στοιχειωδώς και αυτοί οι τυπικοί κανόνες του αστικού κοινοβουλευτισμού, δηλαδή ασκούσαν τον πραγματικό τους ρόλο τα αστικά κόμματα και ιδιαίτερα η Αξιωματική Αντιπολίτευση… Δε υπάρχει, όμως, ούτε λειτουργεί ο αστικός κοινοβουλευτισμός, συνακόλουθα δεν υπάρχει Αντιπολίτευση. Η Ν.Δ. και ο αρχηγός της αποτελούν απλώς το εξαχρειωμένο γρανάζι ενός καθεστώτος ολοκληρωτικά υποταγμένο στο διεθνή μηχανισμό της χρηματιστηριακής εξουσίας. ΟΧΙ μόνο η κυβέρνηση είναι ανδρείκελο, αλλά και συνολικά το καθεστώς είναι ανδρείκελο, συνακόλουθα ο Σαμαράς και το κόμμα του αποτελούν γρανάζι αυτού του καθεστώτος-ανδρείκελου. Τι να πει, λοιπόν, ο Σαμαράς και πολύ περισσότερο τι να πράξει αφού αποτελεί την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, γρανάζι της ίδιας μηχανής; Ο Σαμαράς είναι το «αντιπολιτευτικό» ισοδύναμο του ΓΑΠ μέσα στο ίδιο πλαίσιο της δωσίλογης και ολοκληρωτικής υποταγής στα διεθνή κέντρα εξουσίας: Είναι το «ανδρείκελο» στη «μορφή» της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης… Να, γιατί επί της ουσίας δεν ΥΠΑΡΧΕΙ αντιπολίτευση, ούτε Σαμαράς, παρά μόνο διπλωματικοί, ρητορικοί ψίθυροι, έτσι για τα μάτια του κόσμου… Παλιότερα είχαμε γράψει τα ακόλουθα: «Ποια αλήθεια είναι η πολιτική Σαμαρά; Μια κριτική «δεξιάς» διαχείρισης σε μια κυβέρνηση ακραίας «δεξιάς» διαχείρισης! Έχουμε μια κυβέρνηση δεξιάς αναλγησίας και δεξιάς αυθάδειας (από δω προκύπτει και η συμμαχία Καρατζαφέρη) και ο Σαμαράς από την ίδια οπτική γωνία (τη δεξιά) τη μέμφεται για «καθυστερήσεις» και «κακοδιαχειρίσεις». Με πιο απλά λόγια: Δέχεται τις κυβερνητικές στρατηγικές και «διορθώνει» κάποιες διαχειριστικές φόρμες των κυβερνητικών τακτικών. Ο Αντώνης Σαμαρά είναι σαν να λέει στον ελληνικό λαό: «Η κυβέρνηση σας κόβει τα δάκτυλα και τα χέρια με αιμοσταγή βαναυσότητα, εγώ το ίδιο σφάξιμο θα το κάνω απαλά, με βαμβάκι, με λιγότερη ωμότητα… Ο Αντώνης Σαμαράς δεν προτείνει τίποτα το διαφορετικό. Απλώς λέει στον ελληνικό λαό ότι είναι πιο καλός χειρούργος από τους «χασάπηδες» του ΠΑΣΟΚ…». Αυτή η παλαιότερη κριτική μας δεν είναι εντελώς ακριβής, διαπράττει ένα απλουστευτικό λάθος. Απλουστεύει τα πράγματα με το να μιλάει για «ακροδεξιό» ΠΑΣΟΚ και «Δεξιά» Ν.Δ. Σε καθεστωτικό επίπεδο και ιδιαίτερα στο κυβερνητικό οικοδόμημα, ΣΗΜΕΡΑ, δεν υπάρχουν αυτοί οι διαχωρισμοί: Το καθεστωτικό οικοδόμημα είναι πλέον, ολοκληρωτικά αποσπασμένο από τα συμφέροντα των κοινωνικών τάξεων και ομάδων (ιδεολογικές οριοθετήσεις), είναι ΕΝΙΑΙΟ και ΠΛΗΡΩΣ υποταγμένο στους διεθνείς μηχανισμούς εξουσίας. Τα καθεστωτικά κόμματα, ιδιαίτερα τα δύο κυβερνητικά, έχουν μεταλλαχτεί ΠΛΗΡΩΣ σε εκτελεστές των διεθνών εντολών και σχεδιασμών: Το ΠΑΣΟΚ με μεγαλύτερη μοχθηρία, ίσως από τη ΝΔ, λόγων των ιστορικών πλεονεκτημάτων και εφεδρειών που διαθέτει (τα έχουμε αναλύσει σε άλλα άρθρα). Τα δύο αυτά κόμματα δεν παράγουν ΚΑΜΙΑ πολιτική, απλώς αποτελούν τις δύο όψεις των ανδρεικέλων της ΕΕ και των διεθνών ιμπεριαλιστικών μηχανισμών. Η τυχοδιωκτική «τσόντα» αυτού του καθεστωτικού οικοδομήματος και η πλέον μοχθηρή γκριμάτσα του είναι ο κλόουν Καρατζαφέρης… Υπάρχουν φυσικά και οι «αριστεροί» ψάλτες (έχουμε γράψει σε σωρεία κειμένων)… Δεν μας εκπλήσσει, συνεπώς, η ανυπαρξία του Σαμαρά. Με το ίδιο σκοινί είναι δεμένοι, κυβέρνηση και αντιπολίτευση και η ίδια κοτρόνα βυθίζει την κυβέρνηση και την Αντιπολίτευση: Η κοτρόνα της καπιταλιστικής κατάρρευσης και η υποταγή όλων στο εκτελεστικό έργο των μαφιών του χρήματος. Ούτε στη διαχείριση της κατάρρευσης δεν διαφέρουν: Επουσιώδεις αποχρώσεις διαχειριστικών διαφορών υπάρχουν μόνο…
Πηγη