Χαιρετισμούς στη Γερμανία!

Τίτλος: Η Απόρρητη Έκθεση EW-Pa 128 με τη κωδική ονομασία «Κόκκινο Σπίτι»

ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ (ΑΓΓΛΙΚΑ) – “RED HOUSE REPORT” – EW-Pa 128

Πριν από δύο χρόνια η βρετανική εφημερίδα DAILY MAIL έφερε στη δημοσιότητα απόρρητο έγγραφο των Αμερικανικών
Στρατιωτικών Υπηρεσιών (Military Intelligence) με τον αριθμό EW-Pa 128 και τη κωδική ονομασία «Κόκκινο Σπίτι». Το συγκεκριμένο απόρρητο έγγραφο συντάθηκε το Νοέμβριο του 1944 και σύμφωνα με την εφημερίδα συνεχίζει και φυλάσσεται μέχρι και σήμερα σε ειδικές συνθήκες σχετικά με τη διατήρησή του στα μυστικά αρχεία των ΗΠΑ.

Μυστική συνάντηση ώστε να συζητηθεί το περιεχόμενο του εγγράφου έγινε στις 10 Αυγούστου του 1944 στο ξενοδοχείο ”Maison Rouge Hotel” του Στρασβούργου. Σύμφωνα πάντα με την αποκάλυψη της εφημερίδας, στη μυστική συνάντηση έλαβε μέρος η τότε ελίτ των Γερμανών βιομηχάνων που συζήτησαν και ανέλυσαν τους τρόπους με τους οποίους η χώρα τους (Γερμανία) θα ξανά γιγαντώνονταν δημιουργώντας μια παγκόσμια οικονομική δύναμη έτσι ως ώστε να κερδίσει όσα τελικά δεν κατάφερε με στρατιωτικά μέσα στους πρώτους δύο Παγκοσμίους Πολέμους.

Οι τότε συμμετέχοντες γερμανοί βιομήχανοι μεγάλων εταιριών όπως η Volkswagen, Krupp και Messerschmitt, θα ξεκινούσαν την ανασυγκρότηση της γερμανικής οικονομίας με την αποστολή χρημάτων μέσω Ελβετίας σε δίκτυο μυστικών δικών τους θυγατρικών εταιριών που θα περίμεναν να δραστηριοποιηθούν όταν οι συνθήκες το επέβαλλαν.

Εν συντομία, το όλο σχέδιο περιλάμβανε κυρίως τρία στάδια:

Στο πρώτο στάδιο οι τότε βιομήχανοι θα έπρεπε να χρηματοδοτήσουν το όλο μυστικό εγχείρημα.

Στο δεύτερο στάδιο θα ξεκινούσαν τη δημιουργία οικονομικών βάσεων μέσω του εξαγωγικού προσανατολισμού κυρίως.

Στο τρίτο στάδιο θα ξεκινούσε η χρηματοδότηση γερμανικών εταιριών-βιτρίνα που περιελάμβαναν οργανωμένα δίκτυα ακόμη και με πράκτορες με σκοπό την έρευνα αλλά και τη συλλογή πληροφοριών.

Μετά τα τρία στάδια και τυπικά οι γερμανικές επιχειρήσεις θα ήταν σε θέση να εξαγοράσουν στελέχη εταιριών, τραπεζών μέχρι και πολιτικούς χωρών επιδιώκοντας το πλήρη έλεγχο των κρατών μέσω των τραπεζικών τους δανείων. Η όλη φιλοσοφία βασίστηκε στον υπερδανεισμό και το καταναλωτισμό. Τότε σύμφωνα με την απόρρητη έκθεση είχε ήδη αποφασιστεί από τους Τραπεζίτες η δημιουργία της ΕΚΑΧ – Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα. Η ΕΚΑΧ ιδρύθηκε τελικά τον Απρίλιο του 1951 και περιελάμβανε έξι κράτη.

Η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και οι Κάτω Χώρες αποδέχτηκαν την πρόκληση και άρχισαν τη διαπραγμάτευση της συνθήκης. Η εξέλιξη αυτή ήταν αντίθετη με την αρχική επιθυμία του Jean Monnet, Γάλλου αξιωματούχου (κατάσκοπος σύμφωνα με το απόρρητο έγγραφο) και εμπνευστή της ιδέας, ο οποίος είχε προτείνει έναν απλούστερο μηχανισμό τεχνοκρατικού χαρακτήρα. Ωστόσο, τα έξι ιδρυτικά κράτη δεν ήταν σε θέση να αποδεχθούν ένα απλό σχέδιο και συμφώνησαν σε εκατό περίπου άρθρα τα οποία αποτέλεσαν ένα περίπλοκο σύνολο.

Αργότερα όπως αποδείχτηκε αν όχι και τα έξι κράτη, τουλάχιστον τα δύο (Γαλλία-Γερμανία) καθόρισαν και καθορίζουν τις σημερινές εξελίξεις. Το 1957 υπογράφηκε η Συνθήκη της Ρώμης σύμφωνα με την οποία ιδρύθηκε και τυπικά η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ). Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση και τότε ΕΟΚ αποτέλεσαν την ουσιαστική εξέλιξη της ΕΚΑΧ. Μέσω των ιδρύσεων των πιο πάνω κοινοτήτων ξεκίνησε η απελευθέρωση του εμπορίου, καθιερώθηκαν οι υπερεθνικοί οργανισμοί και ολοκληρώθηκε η οικονομική αντί της στρατιωτικής γερμανικής επέκτασης σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Πηγη