Το πώς το καθεστώς του Ιράν από υποστηρικτής της Αραβικής Άνοιξης κατέληξε να ανησυχεί για την κατανομή ισχύος εξαιτίας των επαναστατικών κινημάτων στην περιοχή, εξηγεί ο ανταποκριτής...
του BBC στο Ιράν, Τζέιμς Ρέινολντς.
«Όταν η Αραβική Άνοιξη ξεκίνησε στις αρχές του 2011, η ....
κυβέρνηση του Ιράν ανακοίνωσε ότι ήταν ευχαριστημένη με αυτό που παρακολουθούσε να εξελίσσεται. Οι λαοί της Μέσης Ανατολής, είπε, ακολουθούσαν το παράδειγμα του Ιράν το 1979 όταν ο Αγιατολάχ Χομεϊνί ανέτρεψε τον Σάχη. Αλλά αυτή η ευχαρίστηση έδωσε τη θέση της στην αγωνία, καθώς το Ιράν βλέπει τον μοναδικό αξιόπιστο σύμμαχό της στην περιοχή να αγωνίζεται να παραμείνει στην εξουσία» γράφει το δημοσίευμα του BBC, αναφερόμενο στον πρόεδρο της Συρίας, Μπασάρ αλ Άσαντ.
Μπορεί το Ιράν και η Συρία να είναι δύο ετερόκλητοι σύμμαχοι (το Ιράν είναι θεοκρατικό, η Συρία κοσμικό κράτος) όμως από τη Ισλαμική Επανάσταση του 1979 και μετά οι δύο χώρες έχουν αναπτύξει κοινά συμφέροντα. Συνεργάστηκαν προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον κοινό τους εχθρό, τον Σαντάμ Χουσεΐν του Ιράκ, να παρακολουθούν τις ενέργειες του Ισραήλ στον Λίβανο και για να παρεμποδίσουν οποιαδήποτε αμερικανική ανάμειξη στη Μέση Ανατολή.
«Και οι δύο παρείχαν υποστήριξη στην ένοπλη οργάνωση Χεζμπολάχ του Λιβάνου, στη Χαμάς και την Ισλαμική Τζιχάντ της Παλαιστίνης. Με άλλα λόγια η συμμαχία του Ιράν με τη Συρία δίνει τη δυνατότητα στη Τεχεράνη να προβάλει την ισχύ της μέχρι τα ισραηλινά σύνορα» αναφέρεται στο άρθρο. Αν χάσει αυτή τη δυνατότητα, το Ιράν θα έχει υποστεί ένα σημαντικό πλήγμα, εκτιμά ο ανταποκριτής του BBC. Και παρότι το ιρανικό καθεστώς εμφανίζεται αποφασισμένο να συνεχίσει να παρέχει την υποστήριξή του στον Άσαντ, έχει αρχίσει να εξετάζει και το πώς θα είναι το μέλλον χωρίς τον βασικό του σύμμαχο.
Μάλιστα η Τεχεράνη αναζητά ρόλο διαμεσολαβητή. Σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του ιρανού υπουργού Εξωτερικών, Αλί Ακμπάρ Σαλεχί, το Ιράν «είναι έτοιμο να καθίσει στο τραπέζι των συνομιλιών με τη συριακή αντιπολίτευση και να τους προσκαλέσει στο Ιράν» προκειμένου να διευκολύνει τις συζητήσεις μεταξύ της συριακής αντιπολίτευσης και της κυβέρνησης.
«Αν το Ιράν χάσει τη Συρία θα πρέπει να αναζητήσει έναν ισάξιο αντικαταστάτη. Το Ιράν διατηρεί μία συμμαχία με τη σιιτική κυβέρνηση του Ιράκ, αλλά το Ιράκ προσφέρει λίγα γεωγραφικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τη Συρία. Επιπλέον η χώρα ανακάμπτει έπειτα από μία μακρά περίοδο συγκρούσεων. Έτσι το Ιράν ίσως προσπαθήσει να βελτιώσει τις σχέσεις του με το πολυπληθέστερο κράτος της Μέσης Ανατολής, την Αίγυπτο. Αλλά αυτό δεν θα είναι εύκολο. Ο νέος πρόεδρος της Αιγύπτου Μοχάμεντ Μούρσι προέρχεται από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία έχει αγωνισθεί κατά της συριακής κυβέρνησης -από την αντίθετη πλευρά με το Ιράν (...) Η χώρα ίσως να πρέπει να αναζητήσει νέους τρόπους να κάνει φίλους» καταλήγει το δημοσίευμα.
πηγή
του BBC στο Ιράν, Τζέιμς Ρέινολντς.
«Όταν η Αραβική Άνοιξη ξεκίνησε στις αρχές του 2011, η ....
κυβέρνηση του Ιράν ανακοίνωσε ότι ήταν ευχαριστημένη με αυτό που παρακολουθούσε να εξελίσσεται. Οι λαοί της Μέσης Ανατολής, είπε, ακολουθούσαν το παράδειγμα του Ιράν το 1979 όταν ο Αγιατολάχ Χομεϊνί ανέτρεψε τον Σάχη. Αλλά αυτή η ευχαρίστηση έδωσε τη θέση της στην αγωνία, καθώς το Ιράν βλέπει τον μοναδικό αξιόπιστο σύμμαχό της στην περιοχή να αγωνίζεται να παραμείνει στην εξουσία» γράφει το δημοσίευμα του BBC, αναφερόμενο στον πρόεδρο της Συρίας, Μπασάρ αλ Άσαντ.
Μπορεί το Ιράν και η Συρία να είναι δύο ετερόκλητοι σύμμαχοι (το Ιράν είναι θεοκρατικό, η Συρία κοσμικό κράτος) όμως από τη Ισλαμική Επανάσταση του 1979 και μετά οι δύο χώρες έχουν αναπτύξει κοινά συμφέροντα. Συνεργάστηκαν προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον κοινό τους εχθρό, τον Σαντάμ Χουσεΐν του Ιράκ, να παρακολουθούν τις ενέργειες του Ισραήλ στον Λίβανο και για να παρεμποδίσουν οποιαδήποτε αμερικανική ανάμειξη στη Μέση Ανατολή.
«Και οι δύο παρείχαν υποστήριξη στην ένοπλη οργάνωση Χεζμπολάχ του Λιβάνου, στη Χαμάς και την Ισλαμική Τζιχάντ της Παλαιστίνης. Με άλλα λόγια η συμμαχία του Ιράν με τη Συρία δίνει τη δυνατότητα στη Τεχεράνη να προβάλει την ισχύ της μέχρι τα ισραηλινά σύνορα» αναφέρεται στο άρθρο. Αν χάσει αυτή τη δυνατότητα, το Ιράν θα έχει υποστεί ένα σημαντικό πλήγμα, εκτιμά ο ανταποκριτής του BBC. Και παρότι το ιρανικό καθεστώς εμφανίζεται αποφασισμένο να συνεχίσει να παρέχει την υποστήριξή του στον Άσαντ, έχει αρχίσει να εξετάζει και το πώς θα είναι το μέλλον χωρίς τον βασικό του σύμμαχο.
Μάλιστα η Τεχεράνη αναζητά ρόλο διαμεσολαβητή. Σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του ιρανού υπουργού Εξωτερικών, Αλί Ακμπάρ Σαλεχί, το Ιράν «είναι έτοιμο να καθίσει στο τραπέζι των συνομιλιών με τη συριακή αντιπολίτευση και να τους προσκαλέσει στο Ιράν» προκειμένου να διευκολύνει τις συζητήσεις μεταξύ της συριακής αντιπολίτευσης και της κυβέρνησης.
«Αν το Ιράν χάσει τη Συρία θα πρέπει να αναζητήσει έναν ισάξιο αντικαταστάτη. Το Ιράν διατηρεί μία συμμαχία με τη σιιτική κυβέρνηση του Ιράκ, αλλά το Ιράκ προσφέρει λίγα γεωγραφικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τη Συρία. Επιπλέον η χώρα ανακάμπτει έπειτα από μία μακρά περίοδο συγκρούσεων. Έτσι το Ιράν ίσως προσπαθήσει να βελτιώσει τις σχέσεις του με το πολυπληθέστερο κράτος της Μέσης Ανατολής, την Αίγυπτο. Αλλά αυτό δεν θα είναι εύκολο. Ο νέος πρόεδρος της Αιγύπτου Μοχάμεντ Μούρσι προέρχεται από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία έχει αγωνισθεί κατά της συριακής κυβέρνησης -από την αντίθετη πλευρά με το Ιράν (...) Η χώρα ίσως να πρέπει να αναζητήσει νέους τρόπους να κάνει φίλους» καταλήγει το δημοσίευμα.
πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου