ΒΡΥΧΩΜΕΝΟΙ ΕΚΒΙΑΣΤΕΣ

«Μην υποτιμάτε τους Έλληνες. Έχουν μία μοναδική ικανότητα έναντι όλων των άλλων λαών: Μπορούν να παράγουν περισσότερη ιστορία απ' όση μπορούν να καταναλώσουν»...



Αυτή η παράφραση του Η. Munro μου έρχεται στο μυαλό σκεφτόμενος τις επερχόμενες εκλογές και παρακολουθώντας τις προεκλογικές εξελίξεις που χαρακτηρίζονται από αυτήν την πρωτοφανή προσπάθεια χειραγώγησης της ψήφου του Έλληνα πολίτη μέσα από μία τρομοκρατία ψεύτικων διλλημάτων.

Το πολιτικό σύστημα εξουσίας της Ελλάδας και της Ευρώπης έχει ξαμολήσει λυτούς και δεμένους, έχει επιστρατεύσει κάθε παλιομοδίτικο τέχνασμα από τα πιο σκονισμένα εγχειρίδια προπαγάνδας, έχει εξαντλήσει όλες τις επιτηδευμένες ψευδολογίες και μεθόδους του ψυχολογικού πολέμου, για να αποτρέψει την μικρή ρωγμή στο φράγμα που μπορεί να προκαλέσει την κατάρρευση του, δηλαδή την αμφισβήτηση ενός ολόκληρου οικονομικού κατεστημένου και πολιτικής κοσμοθεωρίας. Σκυλί που γαβγίζει, γιατί δεν μπορεί πια να δαγκώσει.

Ποτέ το δίλλημα δεν ήταν τόσο εκβιαστικό μα και αφελές: Θα πρέπει να επιλέξουμε ανάμεσα στο να μας θανατώσουν ή να αυτοκτονήσουμε. Δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική πέραν του μνημονίου από την «εθνική καταστροφή». Είναι αυτονόητα εκβιαστικό, γιατί με το πιστόλι στον κρόταφο καλείται να αποφασίσει ένας λαός για την μοίρα του που όμως αυτή την φορά είναι και μοίρα των άλλων. Αλλά και αφελές, γιατί κατ' ουσίαν δείχνει ποιος πραγματικά έχει το πρόβλημα: Το πρόβλημα δεν το έχει αυτός, που τα έχει χάσει ήδη όλα, αλλά αυτός που κινδυνεύει να τα χάσει! Το πρόβλημα δεν το έχει αυτός που δέχεται τον εκβιασμό, αλλά αυτός που αναγκάζεται να τον κάνει!

Η εκ θεμελίων κατάρρευση του μεταπολιτευτικού πολιτικού οικοδομήματος στην Ελλάδα στις εκλογές που έρχονται δεν είναι μόνο μία κομβική ιστορική στιγμή για τους Έλληνες, αλλά για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Μιας Ευρώπης που χάθηκε κάπου στο διάβα της παρασυρόμενη από τις σειρήνες του λάγνου νεοφιλελευθερισμού και ψάχνει να βρει τον δρόμο της. Η μικρή Ελλάδα, που την βύζαξε το πρώτο της γάλα, θα της θυμίσει και πάλι αυτό που δυστυχώς έχει ξεχάσει: η αλαζονεία είναι η τελευταία πράξη πριν την πτώση. Ας πέσει, αν είναι να ξανασηκωθεί, αυτή την φορά πιο δυνατή μαθαίνοντας από τα λάθη της. Ας ξέρει, αυτός που βαστά το πιστόλι, ότι οι λαοί κρατούν στο χέρι τους ένα φοβερότερο όπλο: To καλέμι της ιστορίας.

Μην φοβηθείτε, μην λακίσετε, μην σας σκιάζει φοβέρα καμιά.

Το δίλλημα δεν είναι μνημόνιο ή όχι, αλλά αν θέλουμε μια Ευρώπη καλύτερη ή όχι.

Το δίλλημα δεν είναι ευρώ ή δραχμή, αλλά αν θέλουμε μία Ευρωπαϊκή Ένωση των αξιών και της αλληλεγγύης.

Το δίλλημα δεν είναι νοικοκύρεμα ή καταστροφή, αλλά αν θέλουμε μία Ευρώπη των λαών και όχι των αγορών.

Το δίλλημα είναι, ποιους όρους θέτουμε εμείς, όχι ποιους όρους μας βάζουν οι άλλοι.

Γιατί στο τέλος, αυτή η απόφαση δεν είναι μόνο εθνικής, αλλά και ευρωπαϊκής σημασίας. Κανείς δεν θα ασχολιόταν μαζί μας στην αντίθετη περίπτωση. Ποτέ ένας τόσο μικρός λαός, δεν κλήθηκε να αποφασίσει για όλους τους άλλους! Όλοι στην Ευρώπη έχουν στραμμένα τα βλέμματά τους πάνω μας. Έξω από αυτά τα σύνορα, οι λίγοι τρέμουν, μα οι πιο πολλοί ελπίζουν!

Μην κάνετε ούτε ένα βήμα πίσω, μην αμφιβάλετε, μην υποκύπτετε σαν τους δειλούς πολιτικούς σας. Παίζουν το τελευταίο τους χαρτί οι χαμένοι, και βρυχώνται φοβερίζοντας αυτούς που φοβούνται. Κι αν πάλι σας πλακώνει η ενοχή για τα χρόνια της μαλθακότητας και της φιληδονίας που ήθελαν αυτοί να σας καταδικάσουν, για να μπορούν να σας ελέγχουν, τότε ξορκίστε το κακό, αρπάξτε σφυρί κι αμόνι και φτιάξτε την μοίρα που σαν λαό σας στοιχειώνει:

Ήρθε και πάλι η ώρα να παράξετε ιστορία! Κι όπως γινόταν πάντα... όχι μόνο την δική σας, αλλά και την δική τους.
του Ανδρέα Τσιφτσιάν
ramnousia.com