Ποιά ἐπανάστασις;

Ἡ Ἐπανάστασις τοῦ 1821 τελείωσε; Ἀκόμη συμβαίνει; Θά τελειώσῃ κάποτε;

Ἡ Ἐπανάστασις ἀγαπητοὶ φίλου τοῦ 1821 ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΟΤΕ!!! Ἀκόμη συμβαίνει καὶ ὀφείλει πλέον νὰ ὁλοκληρωθῇ! Κι αὐτὸ θὰ τὸ κάνουμε ἐμεῖς! Οἱ ἐναπομείναντες ζωντανοί!...

Κάποια φίλη πρὸ ἡμερῶν ἔγραφε πὼς αὐτὴ ἡ ἐπανάστασις ποὺ συμβαίνει τώρα, εἶναι τῶν 40άρηδων καὶ τῶν 50άρηδων. Ἴσως καὶ νὰ ἔχῃ δίκαιον. Συμβάλλαμε κι ἐμεῖς νὰ συμβοῦν αὐτὲς οἱ γελοιότητες ποὺ συμβαίνουν σήμερα. Ἄλλος λιγότερο κι ἄλλος περισσότερο. Ἂς μὴν  ἀξιώνουμε σήμερα ἀπὸ τὰ πολιτικὰ κατακάθια νὰ σταθοῦν στὸ ὗψος τῶν περιστάσεων. Δὲν μποροῦν! Δὲν θὰ μπορέσουν ΠΟΤΕ! Δὲν εἶναι στὴν Φύσιν τους κάτι τέτοιο! Αὐτοὶ προέρχονται ἀπὸ τὴν φάρα ἐκείνην ποὺ πάντα μᾶς κρατοῦσαν σὲ καταστολή. Ἴδιο γονίδιον, ἴδιες συμπεριφορές, ἴδιες μέθοδοι καταστολῆς!
Τϊ σημασία ἔχει ἐάν λέγονται Λατίνοι, Βυζαντινοί, Γότθοι, Σλᾶβοι, Τουρκομᾶνοι, Γερμανοί ἢ τέλος πάντων κάτι; Ἀναπαράγουν τά ἴδια διαρκῶς; Ἐὰν τὰ ἀναπαράγουν, δὲν ἔχει ἀλάξει τίποτα! Τὸ ὄνομα τοῦ δυνάστου δὲν ἔχει σημασία. Οἱ μεθοδεύσεις του παραμένουν πανομοιότυπες!

Οὔτε χρειάζεται νὰ ἀξιώνουμε ἀπὸ τοὺς νέους μας νὰ βγοῦν ἐμπρός. καὶ νὰ ἀναλάβουν αὐτοὶ ἀντὶ ἡμῶν νὰ κάνουν τὸν πόλεμο. Δὲν γίνεται. Ἔχουν τόσο πολὺ εὐνουχηθεῖ πνευματικῶς αὐτὰ τὰ παιδιά, ποὺ εἶναι σχεδὸν ἀδύνατον νὰ ἐπανέλθουν στὰ ὅσα ἡ δική τους Φύσις ἔχει ὁρίσει!

Κατὰ πῶς φαίνεται λοιπόν αὐτὴ ἡ ἐπανάστασις εἶναι δική μας καὶ κάτι τέτοιο εἶναι ἀπολύτως δικαιολογημένον!
Κάποτε, πρὸ περίπου διακοσίων ἐτῶν,  ἐτέθη τὸ μεγάλο δίλημμα: νὰ μορφωθῇ πρωτίστως ὁ Ἕλλην καί μετά νά λάβῃ τά ὅπλα ἤ πρῶτα νάλάβῃ τά ὅπλα καί μετά νά μορφωθῇ;
Ἂς μὴν ξεχνᾶμε  πὼς ὁ πνευματικὸς «πόλεμος» μεταξὺ Κοραῆ καὶ Ῥῆγα κράτησε ἀρκετά, ἀλλὰ τὴν ἀπάντησιν ἀνέλαβαν  νὰ δόσουν τὰ ὅπλα.
Τότε ἤμασταν ἐν τελῶς ἀνώριμοι ὅμως. Παιδιά! Πλήρεις ἐνθουσιασμοῦ, ἀκατέργαστοι καὶ ἐνθουσιώδεις!
Καί ποῦ καταλήξαμε;
Πέσαμε στὰ χέρια ἐπιτηδείων καὶ μᾶς ὁδήγησαν, ἀργὰ καὶ μεθοδικά, στὴν σημερινή μας κατάντια.
Τώρα; Εἴμαστε ἀρκετά ὤριμοι πρό κειμένου νά ἀναλάβουμε τήν ἀρχή πού μᾶς ἔκλεψαν;

Ἡ ἐπανάστασις τοῦ 1821 δὲν ὁλοκληρώθηκε! Ἔμεινε μισή. Ἡμιτελής!
Ἄντρες κυρίως, ἀλλὰ καὶ πολλὲς γυναῖκες, ἀκατέργαστοι ὅλοι τους, οἱ περισσότεροι ἀγνοῖ πατριῶτες, θυσίασαν τὰ πάντα γιὰ μίαν σταγόνα Ἐλευθερίας!
Ἀνέκοψαν ὅμως ἐκείνην τὴν ἐκπληκτικὴ συλλογικὴ ἔκφρασιν ὅλοι οἱ ξενοκινούμενοι δάκτυλοι καὶ μᾶς ὑπεχρέωσαν νὰ ἐπιστρέψουμε στὴν φυλακή μας, μὲ νέους πάλι, κατ’ ὄνομα, ἀφέντες!
Ἡ λέξις Ἐλευθερία εἶχε νὰ ἀκουστῇ σὲ αὐτὸν τὸν τόπο 189 χρόνια!
Πρώτη φορά, δειλὰ ἀλλὰ ἀποφασιστικά, ξανακούστηκε τὸ 2010!
Ἐλευθερία ἢ Θάνατος βροντοφώναξαν κάποιοι ἀγωνιστές.
Ἤξεραν…

Ἀγώνας μακρύς, τραχύς, ἂνισος… Ἒ καί; Πότε φοβηθήκαμε ἐμεῖς τόν ἀριθμό καί τήν δύναμιν τοῦ ἀντιπάλου; Οὖ Πόσοι ἀλλὰ Ποιοί… Ποιοί εἶναι λοιπόν ἐκεῖ ἔξω; Ποιοί;

Ὠριμάσαμε! Μεγαλώσαμε! Πατήσαμε γερὰ τὰ 40 μας χρόνια πλέον! Καὶ εἴμαστε ἕτοιμοι!
Ναί, αὐτὴ ἡ ἐπανάστασις δὲν εἶναι τῶν νέων! Εἶναι δική μας!
Αὐτὴ ἡ ἐπανάστασις δὲν θὰ κερδηθῇ μὲ τὰ ὅπλα ποὺ ξέραμε! Θὰ κερδηθῇ μὲ τὴν σκέψιν, μὲ τὴν παιδεία, μὲ τὸν Ἐπανελληνισμό μας!
Δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ τὴν κάνουμε στὰ 25 μας. Οὔτε στὰ 30 μας! Οὔτε στὰ 35 μας!
Ψηνόμασταν, ὠριμάζαμε, μεγαλώναμε, συνειδητοποιούσαμε, ξαναμαθαίναμε καὶ ξεμαθαίναμε.
Ζήσαμε κι ἔτσι κι ἀλλοιῶς. Τώρα ξέρουμε! Κατέχουμε ὅλην τὴν πληροφορία ποὺ χρειαζόμαστε!
Αὐτὴ ἡ ἐπανάστασις εἶναι ἀποκλειστικῶς δική μας! Ἀποκλειστικῶς!
Τίποτα καὶ κανεῖς δὲν μπορεῖ νὰ τὴν σταματήσῃ!

Ἐπὶ τέλους, ἀρχίσαμε νὰ ξαναβρίσκουμε τὴν Φύσιν μας! Ξυπνᾶμε, ἀνακαλύπτουμε, ξεθάβουμε τὰ πανάρχαιά μας ὅπλα!

Καὶ ἔχουμε μόνον ἕναν δρόμο πλέον:
Φιλονόη.

Υ.Γ. Ἀναρωτιέμαι ἀκόμη… Γιατί νά εἶχε τό ἄδικον ὁ Κοραῆς κι ὄχι ὁ Ῥῆγας;