Ο άνθρωπος που νίκησε τον Διαμαντίδη

Ο τίτλος είναι περισσότερο εμπορικός, λιγότερο ρεαλιστικός, γιατί... Μονομαχία μεταξύ ενός κολυμβητή ανοιχτής θάλασσας κι ενός μπασκετμπόλιστα, ουδέποτε έχουμε δει. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι άτυπα μονομάχησαν οι δύο σπουδαιότεροι (Ελληνες) αθλητές της χρονιάς που πέρασε, στην ψηφοφορία του ΠΣΑΤ για την ανάδειξη του Κορυφαίου Ελληνα Αθλητή για το 2011. Η ιστορία έγραψε λοιπόν ότι ο Σπύρος Γιαννιώτης νίκησε τον Δημήτρη Διαμαντίδη, αφού ο 31χρονος κολυμβητής αναδείχθηκε κορυφαίος αθλητής και μάλιστα με χαρακτηριστική άνεση...



Το αποτέλεσμα προφανώς και δεν άρεσε στους... μπασκετικούς, στους οπαδούς του Παναθηναϊκού, στους fan (και είναι αμέτρητοι) του Διαμαντίδη. Στον αντίποδα αποτελεί την αποθέωση της ελληνικής κολύμβησης και αρκετών αθλητών που υπό αντίξοες συνθήκες προσπαθούν να διακριθούν στον υγρό στίβο.

Είναι αλήθεια ότι ο Γιαννιώτης δεν διακρίθηκε (μόνο) το 2011. Απλά, τη χρονιά που θα φύγει σε λίγες ημέρες, βρέθηκε στην ευχάριστη θέση να νιώσει δικαιωμένος για την απόφαση που πήρε προ (περίπου) τετραετίας, όταν αποφάσισε να ανοίξει τα όρια των ονείρων του, αλλά και των νερών που θα καταπίνει, καθώς έφυγε από τη πισίνα και βούτηξε στη θάλασσα. Εκτοτε εξελίχθηκε σε συλλέκτη μεταλλίων με σπουδαιότερο το χρυσό - στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ανοιχτής; Θάλασσας - στη Σαγκάη. Νωρίτερα, ως αθλητής πισίνας, επίσης μάζεψε πολλά μετάλλια, επί σειρά ετών υπήρξε άλλωστε πρεσβευτής της ελληνικής κολύμβησης.

Επιστρέφοντας στον τίτλο του κειμένου, το προφανές είναι ότι το 1980 τείνει να χαρακτηριστεί ως η καλύτερη χρονιά για τον ελληνικό αθλητισμό, στη παραγωγή πρωταθλητών. Ο Γιαννιώτης ήρθε στη ζωή στις 19 Φερβουαρίου 1980 και ο δε Διαμαντίδης στις 6 Μαίου 1980. Ο πρώτος γεννήθηκε στο Λίβερπουλ, ο δεύτερος στη Καστοριά. Αμφότεροι παραμένουν φανατικοί οπαδοί των ομάδων της γενέτειράς τους.

Την Τρίτη (13/12), στη διάρκεια της συνέντευξης του Γιαννιώτη στον Ρ/Σ LIBERO 107,4 και τη στιγμή που εξέφραζε τη λατρεία του για τη Λίβερπουλ, παρενέβη εκπρόσωπος του fan club της Λίβερπουλ στη Θεσσαλονίκη και του επισημοποίησε ότι... "εδώ και 2-3 λεπτά είσαι επίτιμος μέλος του fan club".

Νωρίτερα είχε πει ότι "γεννήθηκα στο Λίβερπουλ, είμαι οπαδός της Λίβερπουλ, αν και είναι αλήθεια ότι ήμουν πολύ μικρός για να θυμάμαι έντονα, τη τελευταία φορά που πήραμε πρωτάθλημα. Θυμάμαι κάποια πράγματα, όπως για παράδειγμα τον παππού μου, να με πηγαίνει στο Ανφιλντ, όταν ήμουν δύο χρονών. Εξάλλου, το σπίτι της γιαγιάς μου είναι σχεδόν απέναντι από το Ανφιλντ. Βέβαια, έχω κόντρα με τον προπονητή μου τον Γέμελο που είναι Μάντσεστερ".

Ο Διαμαντίδης παρακολουθεί τα πάντα στον αθλητισμό, όταν παίρνει στα χέρια του μια εφημερίδα είναι κυριολεκτικά... σφουγγάρι, αφού ρίχνει μια ματιά ακόμη και στις αγγελίες. Δεν έχει ιδιαίτερες προτιμήσεις στις αγγλικές ομάδες, έχει όμως μια λατρεία με τη Καστοριά. Ο... μύθος λέει εξάλλου ότι λίγες ημέρες μετά τον αποκλεισμό της ποδοσφαιρικής ομάδας του ΠΑΟΚ από τη Καστοριά (τον Ιανουάριο 2004) στο Κύπελλο Ελλάδος, ο Διαμαντίδης βρέθηκε στις εγκαταστάσεις τηλεοπτικού καναλιού για να μιλήσει για την (εξαιρετική τότε) πορεία του μπασκετικού Ηρακλή.

Γνωστός ρεπόρτερ του ΠΑΟΚ ήταν εκεί κι όταν τον ρώτησε... "τι ομάδα είσαι;", ο Διαμαντίδης του απάντησε βροντόφωνα... «Καστοριά». Ο ρεπόρτερ νόμιζε ότι ο Διαμαντίδης του έκανε καζούρα, η αλήθεια είναι όμως ότι στον σύλλογο της Καστοριάς, ο 3D έχει προσφέρει πολλές (οικονομικές) βοήθειες. Κι έχει μια γενικότερη λατρεία με τη Καστοριά, αλλά δεν θα επαναλάβουμε εκτιμήσεις του τύπου... "δεν πήγε στο ΝΒΑ ώστε να μην απομακρυνθεί πολύ από τη Καστοριά", άσχετα αν έχει δόση αλήθειας.

Ανοίγοντας πλέον το σάκο των συναισθημάτων που ένιωσε ο Γιαννιώτης, όταν άκουσε το όνομά του στην χθεσινή (12/12) εκδήλωση του ΠΣΑΤ, είναι αδιαμφισβήτητο ότι ένιωσε αμηχανία. Ενιωσε δικαίωση, αναγνώριση, συγκίνηση... Πάρα πολλά:

"Νιώθω ότι μου δίνουν κουράγιο, αλλά και δικαιωμένος για την απόφαση που είχα πάρει. Η ζωή ενός κολυμβητή είναι κάπως μονότονη, γιατί η πρώτη προπόνηση είναι γύρω στις 7:30-8.00 το πρωί και θα έλεγα ότι είναι ένα... πρόγευμα δύο ωρών, γιατί η σκληρή προπόνηση γίνεται το απόγευμα. Ο κολυμβητής πρέπει να προσέξει το φαγητό του, αλλά και να συμβιβαστεί με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος", είπε.

Βέβαια, υπήρξε και η εξής διαβολική (θα την χαρακτηρίζαμε) σύμπτωση. Την ημέρα που ο Γιαννιώτης αναδείχθηκε αθλητής της χρονιάς, επισημοποιήθηκε η επιχορήγηση των 30.000.000 ευρώ στη ΓΓΑ η οποία δίνει ζωή σε όλα τα λεγόμενα «άλλα σπορ». Πλέον μπορεί και ο ίδιος να νιώθει τη βεβαιότητα ότι θα υπάρχουν λεφτά ώστε να τροφοδοτηθούν τα κολυμβητήρια με πετρέλαιο (και έμψυχο δυναμικό), ώστε να μην παραμείνουν κλειστά:

"Αυτό το θέμα είναι επιεικώς απαράδεκτο, να κλείνουν κολυμβητήρια. Οταν τα γυμναστήρια είναι κλειστά, ο γονιός δεν μπορεί να βοηθήσει το παιδί του ώστε να ασχοληθεί με τον αθλητισμό κι έτσι το παιδί αποκτά άλλες δραστηριότητες που πολλές φορές δεν είναι ευχάριστες και κατάλληλες για την υγεία του", συμπλήρωσε. Αυτό που δεν είπε ο Γιαννιώτης είναι ότι λόγω των συνθηκών που επικρατούν στον αθλητισμό, (σήμερα) τα μικρά παιδιά υποβάλλονται σε πλύση εγκεφάλου βρισκόμενα με τις ώρες μπροστά από την οθόνη ενός κομπιούτερ, γεγονός βλαβερό για την υγεία τους.

Ανοίγοντας και το τελευταίο «κεφάλαιο» του τίτλου «ο άνθρωπος που νίκησε τον Διαμαντίδη», ξεχάσαμε το σπουδαιότερο. Δηλαδή, πώς το εξέλαβε ο ίδιος. Το συμπέρασμα που βγήκε από τις λέξεις που βγήκαν από τα χείλη του Γιαννιώτη, είναι ότι παρέμεινε ταπεινός. Κι ενώ δηλαδή υπήρξαν κάποιες γκρίνιες από τους fan του Διαμαντίδη, ο Γιαννιώτης δίχως δισταγμό είπε πως "είναι ένας μεγάλος αθλητής κι αν έχανα στη ψηφοφορία από τον Δημήτρη, δεν θα έλεγα κουβέντα. Και το ότι πήρα περισσότερους ψήφους από τον Διαμαντίδη είναι σπουδαίο γιατί πρόκειται για έναν σπουδαίο αθλητή, από τους καλύτερους όλων των εποχών στο άθλημά του». Είναι δηλαδή αυτό που λέμε ως λαός ότι «η αξία του ηττημένου, δίνει δόξα στον νικητή».

Βέβαια, ο Γιαννιώτης δεν το βλέπει έτσι. Αυτή την οπτική γωνία έχει (και) το δικό μας το σινάφι. Σε όλα (πάντως) τα κοινά στοιχεία και χαρακτηριστικά αυτών των δύο σπουδαίων (πρωτ)αθλητών, υπάρχει και μια διαφορά. Αρκεί φυσικά να αποδειχθεί στη πράξη. Ο Γιαννιώτης πήρε το μετάλλιό του στη Σαγκάη (το 2011), παρέλαβε χθες και το βραβείο του ΠΣΑΤ και πλέον με... full energy (όπως λέμε στην Ελλάδα) θα πάει στο Λονδίνο για να κυνηγήσει το μεγάλο όνειρό του. Το χρυσό μετάλλιο τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Και νιώθει ότι οι αγγλικές ρίζες του, αποτελούν το επιπλέον κίνητρο.

Αντιθέτως, δεν είναι βέβαιο ότι ο Διαμαντίδης θα πάει στο Λονδίνο. Η Εθνική ομάδα του μπάσκετ θα πρέπει πρωτίστως να περάσει από τη διαδικασία του Προολυμπιακού Τουρνουά στο Καράκας της Βενεζουέλα για να εξασφαλίσει θέση στο Ολυμπιακό Τουρνουά του Λονδίνου. Αν τούτη τη στιγμή οι πιθανότητες μας αγγίζουν το 20%-25%, με Διαμαντίδη θα σκαρφαλώσουν στο 50%-60%. Ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει τη τελική απόφαση του Διαμαντίδη, αν και από το περιβάλλον του έχει διαρρεύσει πως δύσκολα θα αλλάξει.

Εν τέλει, θα ήταν πολύ ευχάριστο να βρεθούν ταυτόχρονα στο Λονδίνο οι δύο από τους κορυφαίους Ελληνες πρωταθλητές. Και τον Αύγουστο, λένε ότι, το Λονδίνο είναι φανταστικό...

Διαβάστε περισσότερα: 24ωρο: Ο άνθρωπος που νίκησε τον Διαμαντίδη
πηγη