Ο διάσημος Έλληνας γεωγράφος Στράβων είχε γράψει κατά τον 1ο αι. μ.Χ. ότι ο Πειραιάς ήταν στο παρελθόν ένα νησί ακριβώς απέναντι από την ηπειρωτική Αττική. Τώρα, μια νέα έρευνα Ελλήνων και Γάλλων γεωλόγων και αρχαιολόγων έρχεται να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα του Στράβωνα, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι πράγματι πριν από περίπου 6.000 χρόνια ο Πειραιάς χωριζόταν από την ξηρά με ...μια υδάτινη έκταση.
Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο έγκριτο γεωλογικό περιοδικό "Geology", έγινε από τον Κοσμά Παυλόπουλο, αναπληρωτή καθηγητή Γεωμορφολογίας στο Τμήμα Γεωγραφίας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου, τη Μαρία Τριανταφύλλου, λέκτορα στο Τμήμα Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και τους Ζαν-Φιλίπ Γκουαράν, Ερίκ Φουάς και Ρολάν Ετιέν του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS) και του Πανεπιστημίου του Παρισιού.
Οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν την υπόθεση του Στράβωνα, συνδυάζοντας την ανάλυση ιστορικών και χαρτογραφικών δεδομένων με παλαιοπεριβαλλοντολογικά στοιχεία και χρονολόγηση με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα των γεωλογικών δειγμάτων που ελήφθησαν από γεωτρήσεις στην περιοχή του Κηφισού, νοτιοδυτικά της Αθήνας.
Τα πορίσματα αυτής της διεπιστημονικής γεωαρχαιολογικής έρευνας δείχνουν ότι όντως ο Πειραιάς ήταν κάποτε νησί. Στην αρχή της Ολοκαίνου Εποχής, ο βραχώδης λόφος του Πειραιά συνδεόταν με την ξηρά της Αττικής με στενή λωρίδα γης με τη μορφή χερσονήσου. Στη διάρκεια της ύστερης Νεολιθικής Περιόδου (4850 - 3450 π.Χ.) ο Πειραιάς μετατράπηκε σε νησί, εξαιτίας μιας ανόδου των υδάτων.
Μεταξύ των ετών 2850 και 1550 π.Χ., στην πρώιμη και μέση Εποχή του Χαλκού, ο Πειραιάς ήταν χωρισμένος από τη στεριά με μια όλο και πιο ρηχή λιμνοθάλασσα, καθώς οι συνεχείς προσχώσεις ιζημάτων από τα ποτάμια έκαναν ολοένα πιο αβαθή την υδάτινη περιοχή, ώσπου τελικά η περιοχή απέκτησε χαρακτηριστικά βάλτου.
Τον 5ο αι. π.Χ., ο Θεμιστοκλής, ο Κίμων και μετά ο Περικλής συνέδεσαν τον Πειραιά με την Αθήνα μέσω δύο "μακρών τειχών", τα οποία εν μέρει κατασκευάστηκαν πάνω στο παράκτιο έλος (αλίπεδο), το οποίο είχε απομείνει μετά την μερική απόσυρση των υδάτων. Η μελέτη αποκαλύπτει, έτσι, ότι υπήρξε μια εντυπωσιακή εξέλιξη του τοπίου του Πειραιά στο παρελθόν, ενώ ερώτημα παραμένει πώς ο Στράβων υπέθεσε σωστά ότι κάποτε ήταν νησί.
http://geology.geoscienceworld.org/cgi/content/abstract/39/6/531
Οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν την υπόθεση του Στράβωνα, συνδυάζοντας την ανάλυση ιστορικών και χαρτογραφικών δεδομένων με παλαιοπεριβαλλοντολογικά στοιχεία και χρονολόγηση με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα των γεωλογικών δειγμάτων που ελήφθησαν από γεωτρήσεις στην περιοχή του Κηφισού, νοτιοδυτικά της Αθήνας.
Τα πορίσματα αυτής της διεπιστημονικής γεωαρχαιολογικής έρευνας δείχνουν ότι όντως ο Πειραιάς ήταν κάποτε νησί. Στην αρχή της Ολοκαίνου Εποχής, ο βραχώδης λόφος του Πειραιά συνδεόταν με την ξηρά της Αττικής με στενή λωρίδα γης με τη μορφή χερσονήσου. Στη διάρκεια της ύστερης Νεολιθικής Περιόδου (4850 - 3450 π.Χ.) ο Πειραιάς μετατράπηκε σε νησί, εξαιτίας μιας ανόδου των υδάτων.
Μεταξύ των ετών 2850 και 1550 π.Χ., στην πρώιμη και μέση Εποχή του Χαλκού, ο Πειραιάς ήταν χωρισμένος από τη στεριά με μια όλο και πιο ρηχή λιμνοθάλασσα, καθώς οι συνεχείς προσχώσεις ιζημάτων από τα ποτάμια έκαναν ολοένα πιο αβαθή την υδάτινη περιοχή, ώσπου τελικά η περιοχή απέκτησε χαρακτηριστικά βάλτου.
Τον 5ο αι. π.Χ., ο Θεμιστοκλής, ο Κίμων και μετά ο Περικλής συνέδεσαν τον Πειραιά με την Αθήνα μέσω δύο "μακρών τειχών", τα οποία εν μέρει κατασκευάστηκαν πάνω στο παράκτιο έλος (αλίπεδο), το οποίο είχε απομείνει μετά την μερική απόσυρση των υδάτων. Η μελέτη αποκαλύπτει, έτσι, ότι υπήρξε μια εντυπωσιακή εξέλιξη του τοπίου του Πειραιά στο παρελθόν, ενώ ερώτημα παραμένει πώς ο Στράβων υπέθεσε σωστά ότι κάποτε ήταν νησί.
http://geology.geoscienceworld.org/cgi/content/abstract/39/6/531
4 σχόλια:
Χωρις πλακα...Υπαρχει κατι που δεν γνωριζαν η ανακαλυψαν οι αρχαιοι ημων προγονοι;
Piraeus, the ancient island of Athens: Evidence from Holocene sediments and historical archives
Jean-Philippe Goiran (1,*),
Kosmas P. Pavlopoulos (2),
Eric Fouache (3),
Maria Triantaphyllou (4),
Roland Etienne (5)
1 Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS), UMR 5133-Archéorient, MOM, 7 rue Raulin, 69007 Lyon, France
2 Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS), UMR 5133, France, and Geography Department, Harokopion University, 70 El Venizelou Street, 17671 Athens, Greece
3 Université de Paris Ouest Nanterre la Défense, IUF, EA 375 GECKO and UMR 8591, 200 Avenue de la République, 92001 Nanterre, France
4 University of Athens, Faculty of Geology and Geoenvironment, Department of Historical Geology-Paleontology, Panepistimiopolis, 157 84 Athens, Greece
5 Université Paris 1-Panthéon Sorbonne, UMR ArScan, UFR d'Histoire de l'Art et d'archéologie, 3 Rue Michelet, 75005 Paris, France
Correspondence: * E-mail: jean-philippe.goiran@mom.fr.
Ακόμη μια πολύ καλή ανακάλυψη στον Ελλαδικό χώρο... δημοσιευμένη από τον Γάλλο επιστήμονα Jean-Philippe Goiran και τους Kosmas P. Pavlopoulos, Eric Fouache, Maria Triantaphyllou και Roland Etienne.
Συγχαρητήρια στην επιστημονική ομάδα που δημοσίευσε αυτή την εργασία (J.P. Goiran et al. Geology, 2011 (39), 531-534).
Με πλάκα...γι αυτό βρωμάει βοθρίλα τωρα τελευταία στο Κερατσίνι
συντοπίτες κουράγιο, έρχεται η Ψυττάλεια κοντά μας
κάντε κάτι παρακαλώ, να πάει τουλάχιστον στο Πέραμα, που δε μας ενδιαφέρει και τόσο(σε μας τους Κερατσινιώτες)
ευχαριστούμε εκ των προτέρων
και κάτι ακόμα πιο σημαντικό,
στις ακτές της Καστέλας ανακάλυψε ο Αρχιμληδης τα πρώτα βρυα και λειχηνες το γένος Lecanorales
γεια σου ρε πλακατζη....
Δημοσίευση σχολίου