Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Το Νόμο (2112/1920) που ούτε τρεις δικτατορίες δεν τόλμησαν να πειράξουν, ούτε η κατοχή τόλμησε το ΠΑΣΟΚ


netakias o Αιολεύς

Το βίντεο το ανέβασε στο Youtube ο χρήστης “Βαθύ Κόκκινο”, από το όνομα συμπεραίνω που ανήκει (αν γνωρίζει κανείς να με διορθώσει μην είναι ο ολυμπιακός και τον εκθέτω αδικώς).
Αυτό που συμπεραίνω λοιπόν είναι ότι κάτι.....
άλλαξε στις 3 Μαϊου.
Οι νοητοί πολιτικοί σχηματισμοι που ξέραμε, είναι καμμένα χαρτιά, απλώς δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμη, κι εγώ το ίδιο.
Δεν λέω ότι οι ιδεολογίες καπιταλισμού ή σοσιαλισμού και κομμονισμού έπαψαν να είναι επίκαιρες. Αλλά σα να έχει μπεί ένας τοίχος οριζόντιος ανάμεσα σε όσα γνωρίζαμε. Ενώ παράλληλα υπάρχει μια ομίχλη, που μας δυσκολεύει να διακρίνουμε ποιος είπε και τι.
Οχι δεν έγινε η Παπαρήγα Δεξιά, ούτε ο Σαμαράς συνοδοιπόρος, αλλά αυτό που ήρθε έξωθεν, σαν να έχει αλλάξει το τρόπο που σκεφτόμαστε την Ελλάδα και για την Ελλάδα.
Ακούω από αριστερούς να μιλούν για spread, για ομολογα, όπως και δεξιούς να μιλούν για κοινωνικό φιλελευθερισμό για κοινωνικά κεκτημένα. Για να σας προλάβω, δεν εννοώ μόνο τα επίσημα κόμματα, που ίσως στοχεύουν σε πολιτικά οφέλη, αλλά απλούς ανθρώπους σαν εμάς που πιστεύουμε (ή πιστεύαμε) την μια ή την άλλη ιδεολογία.
Γιατί; Γιατί, πιστεύω, ότι σιγά σιγά, τώρα που έπεσαν οι μάσκες, και προσπαθούμε να κάνουμε, όσα δεν κάναμε τόσα χρόνια, που ζούσαμε στην νιρβάνα μας, στην ευωχία του καταναλωτισμού και την ευδαιμονία της ψευδεπίγραφης ανάπτυξης, αντιλαμβανόμαστε όλοι την αξία της αλληλεγγυής και του κοινωνείν. Την αξία της Πατρίδας, πέρα από τις επιμέρους διαφορές.
Ο λιβας της Παγκοσμιοποίησης είναι εδώ και καίει δικαίους κι αδίκους, οφελειμένους και λαμόγια αλλά και τα θύματα αυτής της “ανάπτυξης”.
Η πολιτική τάξη έχει χωριστεί οριζόντια, σε αυτούς που θα προσπαθήσουν να επωφεληθούν από την κρίση τους Βιομηχάνους, τους Εκδότες, τους Εργολάβους, τις Τράπεζες, το ΠΑΣΟΚ, ΔΗ.ΣΥ., Κουβέλη, Οικολόγους και το ΛΑΟΣ και σε αυτούς που είναι απέναντι, τον Σαμαρά (με ή χωρίς την ΝΔ), τον Τσίπρα και το ΚΚΕ.
Δεν ξέρω πως να τελειώσω τον συλλογισμό μου, λείπουν ακόμη κομμάτια του παζλ, ελπίζω να τα συμπληρώσετε εσείς με το διάλογο, από αυτό εδω το βήμα.
Αλλά χθες κάτι άλλαξε, στο δρόμο εκτός από τους γνωστούς-αγνώστους ήταν κι οι άγνωστοι-άγνωστοι, αυτοί που δεν είχαν ξαναπατήσει σε πορείες, δεν συμμετείχαν άμεσα, ήρθαν απλώς να δούν. Με τα παιδιά τους με τους παππούδες κοιτούσαν με το ύφος να πάω, να μην πάω, με πολυ τρακ, έγινε όμως μια … γνωριμιά.
Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)