Το αληθινό νόημα του όρου «διεθνοποίηση της παιδείας»...

Του ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΚΡΟΜΜΥΔΑ

*  Εκείνο για το οποίο απορώ σφόδρα είναι το πως δεν υπάρχει ακόμα μεγάλος κεντρικός δρόμος των Αθηνών με το όνομα, «Λεωφόρος Εφιάλτου». Πως δεν έχει στηθεί ακόμα σε μεγάλη κεντρική πλατεία της πρωτευούσης μεγαλοπρεπής ανδριάντας του Πήλιου Γούση. Πως τέλος δεν έχει ονομαστεί κάποιο μεγάλο ίδρυμα, πολιτιστικό κέντρο, νοσοκομείο, αεροδρόμιο, «Νενέκειο»...

Η Ελλάς είναι μια χώρα στην οποία τίποτε δεν είναι πιο βέβαιο, πιο δεδομένο, από την απόδοση τιμών, τίτλων, την ηρωοποίηση των δωσιλόγων και προδοτών, και ταυτοχρόνως ο απηνής διωγμός, η κατασυκοφάντηση των πατριωτών και όλων όσων στάθηκαν εμπόδιο στους ανθέλληνες, πράγμα που σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν είναι ελεύθερο, κυρίαρχο κράτος. 
Διαβάζουμε στις εφημερίδες: Στη Ρόδο πρόκειται να βρεθεί αύριο Παρασκευή ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου προκειμένου να παραστεί σε διεθνές συνέδριο που αφορά την πληροφορική.
Πρόκειται για την διοργάνωση του ICICTE 2012: International Conference on Information Communication Technologies in Education, που διοργανώνεται από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, το Πανεπιστήμιο Solent του Southampton στη Βρετανία και τον οργανισμό Justice Institute of British Columbia, του Καναδά και θα διεξαχθεί στο Συνεδριακό Κέντρο του Ξενοδοχείου Rodos Palace, της Ρόδου.
Ο κ. Παπανδρέου θα απευθύνει χαιρετισμό στο συνέδριο, ενώ έχει προγραμματιστεί να του απονεμηθεί τιμητική διάκριση για την προσφορά του στη «διεθνοποίηση της παιδείας».
Τι σημαίνει όμως «διεθνοποίηση της παιδείας»; Πρόκειται για μια «κωδική» ονομασία που σημαίνει στην πραγματικότητα «αφελληνισμό της παιδείας». Όλα σήμερα εκφράζονται συνθηματικά, κεκαλυμμένα ώστε να υποκρύπτεται η πραγματική σημασία των, και μαζί με αυτή και η παγίδα η οποία κατασκευάζεται προσεκτικά αδιόρατα, εν είδη εργοχείρου, η οποία προορίζεται να παγιδεύσει, να εγκλωβίσει τους λαούς κάτω από ένα ενιαίο πολιτισμικό, οικονομικό, πολιτικό και διοικητικό σύστημα.
Γι’ αυτό όταν οι άνθρωποι διερωτώνται γιατί γίνονται όλα αυτά, ποιος είναι ο σκοπός αυτών των «μέτρων», λαμβάνουν διάφορες απαντήσεις-προσχήματα που σκοπό έχουν να τους παραπλανήσουν, να τους αποπροσανατολίσουν να τους διατηρούν εν υπνώσει μέχρι να τελειώσει το «εργόχειρο», να βρεθούν εγκλωβισμένοι και να ξυπνήσουν ξαφνικά μέσα σε μια εφιαλτική πραγματικότητα, χωρίς να μπορούν να εξηγήσουν πώς και από πού προέκυψε αυτή.
Τότε οι έννοιες θα αποκτήσουν πάλι την πραγματική των σημασία, μα θα είναι αργά. Τότε θα αντιληφθούν οι άνθρωποι ότι είμαστε φτωχοί όχι γιατί είμαστε τεμπέληδες, όπως μας λένε, ούτε γιατί είμαστε φοροφυγάδες, ούτε γιατί δεν μας πλήρωσαν τις αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο οι Γερμανοί, ούτε τέλος γιατί τα λεφτά τα έφαγαν οι κλέφτες πολιτικοί σαν τον Τσοχατζόπουλο. Η φτώχια μας είναι τεχνητή, είναι η πορεία μας μέσα στην «παγίδα», είναι μέρος του μηχανισμού της παγίδας.
Το ίδιο ισχύει για όλα ανεξαιρέτως. Για τον «Καποδίστρια», τον «Καλλικράτη», τις «αποκρατικοποιήσεις», τις «εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις», την «θέρμανση του πλανήτη», την προώθηση των μεταλλαγμένων, την κάρτα του πολίτη, τα «αντιρατσιστικά» κινήματα, την λαθρομετανάστευση, την Ευρωζώνη, τις ανεξάρτητες αρχές, τις ΜΚΟ, τα «φορολογικά συστήματα», τα «ενιαία ασφαλιστικά συστήματα υγείας», την απαγόρευση του καπνίσματος, που σκοτώνει πολύ λιγότερους από όσους αυτοκτονούν από την απελπισία· και ότι άλλο ακόμη διαφημίζεται και προωθείται.
Όλα έχουν μια εύπεπτη δικαιολογία-πρόσχημα μα στο βάθος φαίνεται για όσους μπορούν να δουν, ότι πρόκειται για εξαρτήματα της «παγίδας», ότι προχωρούμε βαθύτερα μέσα στην «παγίδα» και είναι ζήτημα χρόνου να ακούσουμε τον πάταγο της πτώσεως του μηχανισμού της.
Εν προκειμένω, τι σημαίνει ο όρος «διεθνοποίηση της παιδείας» για τον οποίο βραβεύθηκε ο κ. Παπανδρέου; Ποιος τον εμπνεύστηκε, τον πρότεινε, τον θεσμοθέτησε, τον έκανε βραβείο και το έδωσε σ’ αυτόν που δεν έχει καμία σχέση με κανενός είδους παιδείας και μόρφωσης; Και γιατί; Σε ποιο σχέδιο, πολιτισμό, ιδεολογία, πολιτική εντάσσεται; Σε τι αποσκοπεί αυτή η βράβευση του... νεκροθάφτη της Ελλάδος;
Σημαίνει μήπως ο όρος «διεθνοποίηση της παιδείας» την κατάργηση του προσδιορισμού «εθνικής» από το όνομα του υπουργείου; Ή την υιοθέτηση εκείνου του αστείου λογότυπου που θυμίζει σήμα νηπιαγωγείου, «τα χελιδόνια», παρά έμβλημα σοβαρού υπουργείου, που θα ήταν για γέλια αν δεν ήταν για κλάματα, αφού αποκαλύπτει το τραγικό πρόσωπο μιας προδοσίας.
Τίποτα απ’ αυτά. Ο όρος «διεθνοποίηση της παιδείας» σημαίνει την επάνδρωση του υπουργείου με διεθνιστές «αχυράνθρωπους» χωρίς κριτική σκέψη που για να επιβιώσουν παπαγαλίζουν τις απόψεις των ανθελληνικών κύκλων έναντι γενναίας αμοιβής και τεράστιας υποστήριξης.
Σημαίνει την μετατροπή της παιδείας από μια διαδικασία καλλιέργειας, μετάδοσης γνώσεων, δηλαδή βιωμάτων, μετάδοσης αρετών, αξιών, θεωριών, την καλλιέργεια ευαισθησιών, περιεργείας, ήθους, κοινωνικότητος, την άσκηση της κριτικής σκέψεως, την μετάδοση σεβασμών, ιερών και οσίων, σε έναν σωλήνα που ξερνάει ακατάσχετα με την δύναμη πυροσβεστικής αντλίας άσχετες, ασυνάρτητες, άχρηστες πληροφορίες.
Σημαίνει την αντικατάσταση της πνευματικότητος, του ανθρωπίνου παραδείγματος, της ιερής σχέσης δάσκαλου μαθητού από «διαδραστικές» και άλλες ηλεκτρονικές… τρίχες, που όμως εντυπωσιάζουν τους αδαείς.
Σημαίνει την δημιουργία συγχύσεως στον εγκέφαλο των μαθητών ώστε να μην μπορούν να προσανατολιστούν, να βάλουν μια τάξη στην σκέψη των την προσωπικότητά των, την ζωή των.
Σημαίνει την δημιουργία, αντί ελευθέρων δημιουργικών ψυχών, υλιστικών ενσταβλισμένων ζώων. Σημαίνει την αποκαρδίωση και την απογοήτευση των μαθητών για επιδίωξη οιουδήποτε υψηλού και ευγενούς στόχου και τον περιορισμό των σε συλλογή ατελείωτων πτυχίων, πιστοποιητικών, μορίων, που όλα μαζί, μαζί με τον ιδρώτα των τριάντα χρόνων χαμένης ζωής αξίζουν όσο το «αφορολόγητο» ενός πάμφτωχου ανειδικεύτου εργάτη.
Όπως παντού έτσι κι’ εδώ, κοροϊδεύουν, δίνουν χαρτιά χωρίς μορφωτικό αντίκρισμα, όπως δίνουν χαρτονομίσματα χωρίς αξία, δικαιώματα χωρίς πολιτική σημασία, φρούδες ελπίδες, υποσχέσεις, κοκ., απλά για να εκμαυλίσουν. Δίνουν άδεια φανταχτερά κουτιά.
«Διεθνοποίηση της παιδείας» σημαίνει την δημιουργία ενός ιστορικού βούρκου που προκύπτει από το ανακάτεμα ψεμάτων, διαστρεβλώσεων, συκοφαντιών, οπού ρίχνεται ο μαθητής να κολυμπήσει για να χάσει την εθνική του ταυτότητα, την ιστορική του συνείδηση, κάθε πηγή εμπνεύσεως για ελευθερία και αξιοπρέπεια, κάθε πηγή αντλήσεως προτύπων χαρακτήρων και συμπεριφορών. Όλα δε αυτά υπό το πρόσχημα της ειρήνης και συναδελφώσεως των λαών. Να το πρόσχημα, η παγίδα.              
Αλλά  ποια αξία έχει η ειρήνη χωρίς ελευθερία, αξιοπρέπεια, αυτοεκτίμηση. Ποιος δούλος δεν θα αντάλλασσε την «ειρηνική» του δουλεία με ελευθερία και υπόληψη;
Αλλά «διεθνοποίηση της παιδείας» σημαίνει και μοντελάκια σινιέ, αντισυλληπτικά, ναρκωτικά, χαλκάδες στη μύτη και αλλού, κόμμωση άφρο, σκοτεινό όραμα για το μέλλον, ανεργία, απελπισία, απομόνωση, μοναξιά, απονέκρωση της ψυχής, της ζωής. Αυτό βραβεύτηκε. Η συμβολή του κ. Παπανδρέου στην καταστροφή του Ελληνικού πολιτισμού, στην δημιουργία πολιτισμικού αδιεξόδου στην πορεία της Ελληνικής νεολαίας. 
Η «διεθνοποίηση της παιδείας» προχωράει σε πλήρη καταστροφή της Ελληνικής γλώσσης προπαρασκευάζοντας το έδαφος για την εισαγωγή του φωνητικού αλφαβήτου. Το βιβλίο γραμματικής της Ε’ Δημοτικού αναφέρει ως φωνήεντα τα α, ε, ι, ο, και… ου, καταργώντας τα η, υ, και ω, στα δε σύμφωνα προσθέτει τα, μπ. γκ, ντ. και καταργεί το ξ, ακολουθώντας την γραμμή Λένιν ο οποίος είπε ότι «όποιος θέλει να καταστρέψει ένα λαό, ας ξεκινήσει από την καταστροφή της γλώσσας του».
Συγχαρητήρια στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και στους καθηγητάς του για την πρωτοβουλία των. Τους αξίζει να τιμηθούν κι αυτοί με την σειρά των με το βραβείο για την συμβολή των στην «προώθηση του… ανθελληνισμού».
πηγη