Θα καταφέρει η Ευρώπη να διαρρήξει το φαύλο κύκλο της οικονομικής κρίσης που ξεπήδησε από την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, αλλά μέχρι...
σήμερα βρήκε την πληρέστερη έκφρασή της στην περίπτωση της Ελλάδας;
Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται πως τα σκληρά μέτρα που επιβλήθηκαν στις παραπάνω τρεις χώρες δεν αφορούν και τόσο την περίπτωση της Ισπανίας. Ωστόσο, παρά την ανακούφιση που προσέφερε στην Ισπανική κυβέρνηση η Ευρωπαϊκή οικονομική βοήθεια των εκατό δισεκατομμυρίων ευρώ προς το Ιβηρικό τραπεζικό σύστημα, δεν σημαίνει ταυτόχρονα απόλυτη διαφυγή του κινδύνου.
Το Γαλλικό περιοδικό αναφέρεται στις καθοριστικές για τις ελευσόμενες εξελίξεις εκλογές στην Ελλάδα, τονίζοντας πως αν δεν καταστεί δυνατή η επίτευξη πολιτικής συναίνεσης, η οποία θα ανακόψει την πορεία των Ελλήνων προς την έξοδο από την Ευρώπη, η κρίση αναμένεται να ξεφύγει από τον έλεγχο δημιουργώντας φαινόμενα ντόμινο στην παγκόσμια σκηνή της οικονομίας.
Κανείς ειδικός αναλυτής οικονομολόγος ή άλλος δεν είναι σε θέση να εξηγήσει με ακρίβεια τι θα συνεπαγόταν μία πτώχευση και εν συνεχεία μία συντεταγμένη έξοδο από την ΕΕ, την οποία ειρήσθω εν παρόδω απεύχονται οι Έλληνες.
Πώς, άλλωστε, μπορεί να είναι σίγουρος κανείς ότι μία τέτοια εξέλιξη δεν θα είχε παρόμοιες συνέπειες με εκείνες που επέφερε η πτώση της Lehman Brothers, το φθινόπωρο του 2008, παγώνοντας τη διατραπεζική αγορά και παραλύοντας την παγκόσμια οικονομία;
Το κεντρικό ερώτημα που γεννιέται είναι γιατί δεν καταφέρνει η Ευρώπη να βρει λύση στο πρόβλημα – ερώτημα το οποίο φαίνεται να απαντάται από το γεγονός ότι τα 17 μέλη κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι σαν ένα «κοινόχρηστο» χωριό ή μία κοινότητα δίχως κεφαλή, της οποίας μάλιστα οι αντιδράσεις είναι αργές και καθυστερημένες, με το Ευρωπαϊκό Ταμείο Οικονομικής Σταθερότητας να παίζει κεντρικό εξισορροπητικό ρόλο και τη Γερμανία να έχει τη μεγαλύτερη συμβολή στο Ταμείο με 27%.
Ο εξισορροπητικός, όμως, αυτός μηχανισμός διασαλεύτηκε από την Ισπανική κρίση και για πολλούς οικονομολόγους μόνο η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα θα μπορούσε πλέον να αντιμετωπίσει τις σπέκουλες των αγορών εναντίον της αδυναμίας του ευρώ, η οποία όμως δεν έχει το δικαίωμα - όπως η Κεντρική Αμερικανική Τράπεζα - να λειτουργήσει ως τράπεζα τελευταίας ανάγκης και να απαλύνει εκείνες τις χώρες που βρίσκονται σε δυσχέρεια.
Αναφερόμενο στο ρόλο της Γαλλίας και αν αυτή θα πληγεί από την κρίση, το Nouvel Observateur καταλήγει πως εις το εξής το όλο παιχνίδι της επίλυσης ή επιδείνωσης της κρίσης θα παιχτεί στο κατά πόσο η Γερμανία και η Γαλλία θα καταφέρουν να συστρατευτούν σε ένα κοινό μέτωπο.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου