Ο εξ ανατολών κίνδυνος και οι εσωτερικοί εφιάλτες

“Πήμα κακός γείτων όσον τ’αγαθός μεγ’όνεταρ”
Ο κακός γείτονας είναι συμφορά, όσο μεγάλος θησαυρός είναι ο καλός 

Σχετικώς με κάποιες εθνικιστικές κραυγές για την προστασία της εδαφικής ακεραιότητος της Ελλάδος, καλό θα είναι το ΠΑΣΟΚ να μην....

επανέλθει στην εποχή του βυθίσατε το «Χόρα», για να βυθίσει εν συνεχεία τη χώρα! Ούτω θα είναι χρήσιμο για την Ελλάδα, αλλά και για το ΠΑΣΟΚ να σταματήσουν τα στελέχη του τις στείρες αντιπαραθέσεις επί εθνικών θεμάτων, γιατί στο σπίτι του κρεμασμένου δεν ομιλούν για σκοινί.

Η επίρριψη ευθυνών εναντίον άλλων για τα δικά τους λάθη, επί των θεμάτων της εθνικής εξωτερικής πολιτικής, θα πρέπει να σταματήσει και τα δυο κληρονομικά κόμματα που διαδέχονται την εξουσία στην Ελλάδα, να ακολουθήσουν ενιαία εξωτερική πολιτική σε συνεργασία και με τα άλλα κόμματα της Βουλής. Θα πρέπει επίσης να απομυθοποιηθούν κάποιοι ηγέτες λαοπλάνοι και μη, οι οποίοι θα μπορούσαν να προσφέρουν πολλά, αλλά δυστυχώς δεν προσπάθησαν όσο έπρεπε ή ήσαν κατευθυνόμενοι.

Έτσι κατόπιν της διαμαρτυρίας στελεχών του ΠΑΣΟΚ για τις παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου από την τουρκική αεροπορία, πρέπει να πληροφορηθεί ο ελληνικός λαός την αλήθεια. Είναι γεγονός ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ως πρωθυπουργός της Ελλάδος, έκανε κάποιες συμφωνίες με τον Τουργκούτ Οζάλ, οι οποίες έδωσαν το δικαίωμα στην Τουρκία να διεκδικεί το μισό Αιγαίο. Οι συμφωνίες αυτές έγιναν από τον Ανδρέα Παπανδρέου και τους στενούς αλλά και στενόμυαλους συνεργάτες του τον Ιανουάριο του (1988) στο Νταβός της Ελβετίας, και ενώ η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήταν βουτηγμένη μέχρι το λαιμό στην ταΐστρα του Κοσκωτά!

Οι Συμφωνίες αυτές πραγματοποιήθησαν με την παράκαμψη όλων των Συνταγματικών Εξουσιών της Ελλάδος (Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κυβέρνηση, Βουλή, Ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων) και είναι σαφώς σε βάρος της Ελλάδος. Δεν ενημερώθηκε επίσης και η κυπριακή κυβέρνηση που βρέθηκε προ τετελεσμένων γεγονότων.

Ό,τι δηλαδή κέρδισε η Ελλάδα από τη σθεναρή στάση του Μαρτίου 1987, το ξεπούλησε ο Ανδρέας Παπανδρέου και η χαρούμενη συντροφιά του στο Νταβός της Ελβετίας τον Ιανουάριο του 1988. Μέλη δε της συντροφιάς ήσαν οι εξής: Μαριλένα Πατρονικόλα, Γιώργος Λούβαρης ως συνοδός της (που με αυτή την προσφορά του στην... Ελλάδα μπήκε το όνομά του στο τελέξ του ΓΕΑ και έτσι τσέπωσε την προμήθεια από τη ΜΑΤΡΑ για την αγορά των πυραύλων ΜΑΤΖΙΚ 2), Μιχάλης Ζιάγκας, Αγγέλα Κοκόλα, αλλά και κάποιοι άσχετοι με τη χαρούμενη παρέα, όπως οι κορυφαίοι συνεργάτες του τότε Πρωθυπουργού Χ.. Μαχαιρίτσας και Ι. Παπανικολάου που αγνοήθησαν προκλητικώς.

Εν συνεχεία ο τότε ΥΠΕΞ κ. Κάρολος Παπούλιας (νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας), ακολουθώντας την πολιτική του ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, ολοκλήρωσε την παράδοση της Ελλάδος στην Τουρκία, με το περιβόητο Μνημόνιο Παπούλια - Γιλμάζ της Βουλιαγμένης.

Σχετικώς με τις συμφωνίες του Νταβός ήσαν τόσο κραυγαλέα αρνητικές για την Ελλάδα που αναγκάσθηκε ο τότε ηγέτης του ΠΑΣΟΚ να δηλώσει στη Βουλή ότι ήταν λάθος (MEA CULPA). (Οι λόγοι αυτού του...λάθους αναφέρονται στο βιβλίο του αρχηγού της προσωπικής ασφάλειάς του αστυνόμου κ. Β. Κεραμά “ΤΟ ΑΠΟΡΡΗΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΙ”, σελ. (162-167). Κατόπιν δε με τις συμφωνίες των κ.κ. Παπούλια - Γιλμάζ στη Βουλιαγμένη, η Τουρκία κατόρθωσε να απαλειφθεί η έννοια του σεβασμού των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος, που αφορά όλο το πλέγμα, (εναέριος χώρος και αιγιαλίτις ζώνη) δηλαδή τα σύνορα της Χώρας, καθώς και την (υφαλοκρηπίδα).

Πέτυχε επίσης τη διεξαγωγή στρατιωτικών ασκήσεων και επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης S.A.R. (Search And Rescue)στο διεθνή εναέριο και θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου χωρίς να προσδιορίζονται τα όρια αυτού του χώρου, αφού απουσιάζει οποιαδήποτε σαφής δέσμευση από την πλευρά της, για αναγνώριση των δεδομένων ελληνικών συνόρων στο Αιγαίο.
Κι’ αυτό διότι κατά τον ορισμό του ΝΑΤΟ, “S.A.R.” σημαίνει τα εξής:
“Χρήση αεροσκαφών, πλοίων επιφανείας, υποβρυχίων και άλλου ειδικού εξοπλισμού, προς διάσωση ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο στη θάλασσα ή στην ξηρά”.

Δηλαδή οι κινήσεις και οι βουλές των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας στο χώρο που καθορίζει ο τουρκικός νόμος της (7ης Ιανουαρίου 1989), θα είναι ανεξέλεγκτες από ελληνικής πλευράς, ενώ κατά το μεγαλύτερο μέρος του αυτός ο χώρος είναι ελληνικός!

Η επιτυχία αυτή της τουρκικής διπλωματίας ήταν τόσο μεγάλη που μόλις γύρισε στην Τουρκία ο Γιλμάζ, αναφώνησε στο αεροδρόμιο ότι: 
“Βάλαμε νομικώς πόδι στο Αιγαίο”. 

Αν τώρα αναλογισθούμε εναντίον τίνος εχθρού θα διεξάγονται αυτές οι τουρκικές ασκήσεις, τότε θα αντιληφθούμε και το μέγεθος του κινδύνου, αλλά και των παραχωρήσεων που έγιναν. Δεδομένου ότι τα εν ασκήσει τουρκικά Α/Φ (μαχητικά αεροσκάφη), έχουν τη δυνατότητα να πλήξουν οποιονδήποτε στόχο σε λίγα λεπτά, ακόμα και την Αθήνα.
Το ίδιο ισχύει και για το τουρκικό πολεμικό ναυτικό!

Εν συνεχεία οι κ.κ. Σημίτης και Πάγκαλος κατόρθωσαν να μετατρέψουν τα Ίμια που αναφέρονται ονομαστικώς στη Συνθήκη της παραχώρησης της Δωδεκανήσου από την Ιταλία στην Ελλάδα, σε αμφισβητούμενα εδάφη “disputed territories”.
Κατόπιν δε αυτού του κατορθώματος ο κ. Σημίτης ευχαρίστησε δημόσια στην Ελληνική Βουλή τους Αμερικανούς, που αυτοί ώθησαν την Τουρκία σ’ αυτή την ενέργεια! 
Κι’ αυτό διότι οι Αμερικανοί χαρακτήρισαν το1995 σε επίσημα στρατιωτικά έγγραφα ως αμφισβητούμενα εδάφη κάποιες ελληνικές νησίδες και βραχονησίδες.
Την δε 1η Φεβρουαρίου 1996 δήλωσαν δια του εκπροσώπου του State Department “Ν.Burns”, ότι:
«Οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν ούτε ελληνική ούτε τουρκική κυριότητα στα Ίμια (Kardak) και πιθανολογείται ή ύπαρξη και άλλων νησίδων στην ίδια κατάσταση».
Ο δε Πλανηταρχης Κλίντον ως διαμεσολαβητής επέβαλε αυτά που ζητούσε η Τουρκία: “No ships, no troops, no flags”.

Εν συνεχεία ο κ. Θ. Πάγκαλος, σχετικώς με την αποκαθήλωση της ελληνικής σημαίαςαπό τα Ίμια είπε στον ΑΓΕΕΘΑ αντιναύαρχο κ. Χ. Λυμπέρη, στον οποίον επεχείρησαν να επιρρίψουν τις ευθύνες τα εξής:
“Αρχηγέ δε λέμε τώρα ότι φύσηξε αέρας και την πήρε, ή το κύμα την παρέσυρε, αφού ή ούτως άλλως είναι πρόχειρα υψωμένη;”.
Κατόπιν δε της κρίσης δήλωσε στο CNN τα εξής: “Δεν αξίζει να πολεμάει κανείς για ένα βράχο”. 

Από το βιβλίο “Πορεία σε ταραγμένες θάλασσες” σελ. (537 και 539) του τέως ΑΓΕΕθΑ ναυάρχου κ.Χ. Λυμπέρη, προσκείμενου στο ΠΑΣΟΚ. Σημειώνω ότι στην κρίση του Μαρτίου 1987 ο κ. Χ Λυμπέρης ήταν Αρχηγός Στόλου, και τίμησε το Πολεμικό Ναυτικό, ασχέτως αν ήταν στημένο κόλπο των Αμερικανών, των Τούρκων και του Ανδρέα Παπανδρέου, για να ακολουθήσουν κατόπιν οι Συμφωνίες του Νταβός και το Mea Culpa του εθνικά υπερήφανου!

Εν συνεχεία ο κ. Σημίτης άνευ λόγου στις (8 Ιουλίου 1997) στη Μαδρίτη, αναγνώρισε ζωτικά τουρκικά συμφέροντα ασφάλειας της Τουρκίας στο Αιγαίο, χωρίς να ζητήσει να σταματήσουν οι τουρκικές προκλήσεις, με αποτέλεσμα όλες αυτές οι παραχωρήσεις να οριοθετήσουν τη σημερινή στάση της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδος.

Η παραπειστική γλώσσα του «πατριωτικού» ΠΑΣΟΚ και η παγίδα της Χάγης

Ο τέως πρωθυπουργός της Ελλάδας κ. Γ. Παπανδρέου δεσμεύτηκε στον πρόεδρο των ΗΠΑ κ. Μ. Ομπάμα , ότι θα λύσει το θέμα της υφαλοκρηπίδας καθώς δε και της ονομασίας της Π.Γ.Δ.Μ.
Εν συνεχεία διόρισε τον κ. Λ. Παπαδήμο στη θέση του για να επωμισθεί αυτός τις προδοσίες εκτελώντας τις εντολές του αφεντικού του.

Η Ελλάδα δεν έχει να λύσει κανένα πρόβλημα σχετικά με την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου και των νήσων του.
Τα ελληνικά και τα τουρκικά δικαιώματα στο Αιγαίο έχουν καθορισθεί με διεθνείς συνθήκες και διέπονται από τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.
Τα κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών, δεν αποκτώνται με δικαστικές ή διαιτητικές αποφάσεις επί της υφαλοκρηπίδας τους, αλλά είναι υφιστάμενα και ανήκουν σ’ αυτές (Ad Initio και Ipso Jure).

Οι διαπραγματεύσεις και οι συμβιβασμοί είναι δυνατοί όταν εξυπηρετούν τα συμφέροντα και των δύο πλευρών.

Το μόνο θέμα που υπάρχει προς συζήτηση είναι η «Οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας και της Α.Ο.Ζ.» και όχι το θέμα της «υφαλοκρηπίδας», που εντέχνως προσπαθεί να περάσει στον Ελληνικό λαό, ότι δήθεν υπάρχει θέμα υφαλοκρηπίδας ο κ. Γ. Παπανδρέου, καθώς δε γενικώς και αορίστως , κατά πως δηλώνουν η Τουρκία και οι ΗΠΑ ... «Θέματα Αιγαίου!

Όπως έχω επανειλημένως αναφέρει, δεν υπάρχουν «Συζητήσιμα Εθνικά Δικαιώματα», που είναι αναγνωρισμένα και κατοχυρωμένα από διεθνείς Συμφωνίες!
Η Τουρκία χρησιμοποιεί την απειλή πολέμου, για να αποσπάσει εκβιαστικώς αυτά που παρανόμως διεκδικεί!...
Ακόμα και το Casus Belli που συνεχίζει να επικαλείται, παραβιάζει τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ του οποίου τυγχάνει μέλος, χωρίς να την ανακαλούν στην τάξη οι ΗΠΑ που παριστάνουν ότι προστατεύουν τη διεθνή νομιμότητα και τάξη.
Τελευταίως δε διόρισαν την Τουρκία που έχει παραβιάσει και συνεχίζει να παραβιάζει όλες τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, και... αναπληρωματικό μέλος του Σ.Α. του, ενώ συνεχίζει να διατηρεί (40.000) κατοχικό στρατό στην Κύπρο.
Γι αυτό ευθύνεται και η Ελλάδα αφού δεν ζήτησε την εξαίρεσή της Τουρκίας από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ!

Όσο για την αναγνώριση της «Γενοκτονίας» των Αρμενίων η κ. ΥΠΕΞ των ΗΠΑ δήλωσε θρασύτατα γράφοντας στα υποδήματά της την απόφαση της Επιτροπής Εξωτερικών υποθέσεων της Βουλής ότι: «Η Γενοκτονία των Αρμενίων δεν θα περάσει στην Ολομέλεια».

Τι περιμένει κατόπιν αυτού η Ελλάδα από τις ΗΠΑ;
Σύμφωνα δηλαδή με τα λεγόμενά της την αναγνωρίζει , αλλά… καλώς έγινε!...

Σχετικώς με τη Χάγη έχει πικρή πείρα η Ελλάδα, που κατέφυγε σ’ αυτή, όταν το «Χόρα» όργωνε το Αιγαίο με σκοπό να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα και εισέπραξε την αποχώρηση της Τουρκίας από το δικαστήριο, με τη δήλωση ότι τα θέματα του Αιγαίου είναι πολιτικά, αφού προηγουμένως είχε καταφύγει στο «Μοντρέ» και στη συνέχεια υποχρεώθηκε να υπογράψει το Πρωτόκολλο της Βέρνης το 1976, με το οποίο αποδέχτηκε την αποχή από την άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων για τη διενέργεια υποθαλασσίων ερευνών επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων.

Στη συνέχεια αφού οι διαπραγματεύσεις σταμάτησαν και το Πρωτόκολλο αυτό δεν είχε πλέον ισχύ, το 1982 ο εθνικά υπερήφανος Ανδρέας Παπανδρέου, σταμάτησε την άντληση πετρελαίου από τη θέση «Ζουράφα» εντός των Ελληνικών Χωρικών Υδάτων(!) και το 1987 μετά τη δήθεν νίκη του Μάρτη έπραξε το ίδιο και στη συνέχεια με τις Συμφωνίες του Νταβός και του Μνημονίου της Βουλιαγμένης Παπούλια – Γιλμάζ παρέδωσαν το μισό Αιγαίο στην Τουρκία !...

Όλα αυτά τα επικύρωσαν στη Μαδρίτη στις 8 Ιουλίου 1997, οι κληρονόμοι του ΠΑΣΟΚ κ.κ. Κ. Σημίτης, Θ. Πάγκαλος και ο τότε φυσικός κληρονόμος του «εθνικά υπερήφανου» Α . Παπανδρέου, πρωτότοκος υιός του κ. Γ. Παπανδρέου!

Ιστορίες παλιές και όζουσες

Για να είμαστε, όμως δίκαιοι, δεν πρέπει να ξεχνάμε και το Πρωτόκολλο της Βέρνης το 1976 που υπέγραψε ο ψευτοεθνάρχης Καραμανλής ως πρωθυπουργός με τον τότε Τούρκο συνάδελφο του Ντεμιρέλ με το οποίο απαγορευόταν σε οποιαδήποτε πλευρά να διεξαγάγει έρευνες για υδρογονάνθρακες πέρα των 6 μιλίων σε ολόκληρο το Αιγαίο(π.χ. ακόμα και στα 7 μίλια από τις ακτές της Εύβοιας!!!)...! Ούτε πρέπει να λησμονήσουμε το "η Κύπρος κείτεται μακράν" που είπε πάλι ο ψευτοεθνάρχης Καραμανλής τον Αύγουστο του 1974 κατά τον Αττίλα-2 και άφησε την Κύπρο στο έλεος των Τούρκων…

Αντί επιλόγου

"Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους, ίσως να καταρρεύσουν ακόμα και στην περίπτωση όπου θα βρεθούν μπροστά στη μεγάλη απόφαση να διεξαγάγουν έναν πόλεμο γιατί, αν ο πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής, ποιος πόλεμος θα συνεχίσει μια σπασμωδική πολιτική;
Οι ευρύτερες μάζες, καθοδηγούμενες από το ίδιο ένστικτο της βραχυπρόθεσμης αυτοσυντήρησης, έχουν βρει τη δική τους ψυχολογικά βολική λύση: το έθνος το υπηρετούν ανέξοδα περιβαλλόμενες γαλανόλευκα ράκη, οπότε το καλεί η περίσταση, και έχοντας κατόπιν ήσυχη συνείδηση το κλέβουν μόνιμα με παντοειδείς τρόπους: από τη φοροδιαφυγή, την αισχροκέρδεια και τα «αυθαίρετα» ίσαμε τα ευκολο-απόκτητα πτυχία, τη χαμηλή παραγωγικότητα εργασίας (ούτε το 50% του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης!) και την κραυγαλέα ανισότητα ανάμεσα σ' ό,τι παράγεται και σ' ό,τι καταναλώνεται, με αποτέλεσμα την καταχρέωση και την πολιτική εξάρτηση του τόπου.
Αν λάβουμε υπ' όψιν μας μόνον όσα πράττονται και αφήσουμε εντελώς στην άκρη την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους οι πράττοντες, τότε φαίνεται να βρισκόμαστε σε συλλογική αναζήτηση της ιστορικής ευθανασίας, υπό τον ορό να σκηνοθετηθούν έτσι τα πράγματα, ώστε κανείς να μην έχει την άμεση ευθύνη, και επίσης υπό τον ορό να τεχνουργηθούν απροσμάχητες ανακουφιστικές εκλογικεύσεις («ελληνοκεντρικές» ή «εξευρωπαϊστικές», αδιάφορο).
Τις τραγωδίες ή τις κωμωδίες, που μπορούν να περιγράψουν με τις αρμόζουσες αποχρώσεις αυτήν την ιδιαίτερη κοινωνική και ψυχολογική κατάσταση, θα τις γράψουν ίσως άλλοι.
Εμένα μου έρχεται στον νου η τετριμμένη, αλλά πάντοτε ευθύβολη θυμοσοφία: όπως στρώνει καθένας, έτσι και κοιμάται."

Παναγιώτης Κονδύλης "Θεωρία του πόλεμου", 1997

Κωνσταντίνος