Εκλογές πάνω στα ερείπια

Εν τω μεταξύ σημαντικό μέρος των ελληνικών μικρομεσαίων βιομηχανι­κών - βιοτεχνικών επιχειρήσεων έχουν ήδη κλείσει. Με τα νέα μέτρα του Ιου­νίου θα υπάρξει νέο κύμα λουκέτων. Αλλά κινδυνεύει και ο σημαντικότερος, ο πλέον προηγμένος κλάδος της ελλη­νικής βιομηχανίας, η φαρμακοβιομη­χανία. Η ελληνική...
φαρμακοβιομηχανία παράγει άριστα, ελεγμένα γενόσημα φάρμακα. Με τον νόμο του κ. Λοβέρδου η ελληνική αγορά θα κατακλυσθεί από χαμηλού κόστους και αμφίβολης ποιότητας φάρμακα από την Ινδία, τη Μιανμάρ ή το Μπανγκλαντές. Οι ασθε­νείς κινδυνεύουν να πηγαίνουν αδιάβα­στοι και η ελληνική φαρμακοβιομηχα­νία να συρρικνωθεί. Με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια. Στο όνομα του περιορι­σμού των δαπανών για τα φάρμακα.

Αν αυτοί που «κυβερνούν» τώρα σε διατεταγμένη υπηρεσία, ο κ. Παπαδήμος και τα κόμματα του δικομματισμού, συνεχίσουν και μετά τις εκλογές, η χώ­ρα θα μετατραπεί σε ερείπια.



Η κατάσταση στην ευρωζώνη

Η ευρωζώνη οδηγείται με μαθηματι­κή πλέον βεβαιότητα σε διάλυση. Δεν θα χρειαστεί να αναλάβει η Ελλάδα την ευθύνη της διάλυσής της φεύγοντας από το ευρώ. Γιατί έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα οδηγούσε την τε­λευταία σε κατάρρευση. Ήδη η Ισπανία και η Ιταλία πήραν τον δρόμο της Ελλά­δας. Διαβάζοντας τις οικονομικές αντα­ποκρίσεις των ημερών έχει κανείς την εντύπωση ότι επαναλαμβάνονται στην Ισπανία και την Ιταλία οι συνθήκες που οδήγησαν την Ελλάδα στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ESM) και το ΔΝΤ. Και εκεί ακραία λιτότητα για τον περι­ορισμό των ελλειμμάτων. Και εκεί φαύ­λος κύκλος ύφεσης και ανεργίας. Δεν επαρκούν όμως οι πόροι του ESM, πα­ρά την πρόσφατη αύξησή τους, για να «αγοράσουν» την Ιταλία και την Ισπα­νία, 3η και 4η μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης.

Αλλά η λύτρωση θα έλθει και από τη συντριβή του γαλλογερμανικού άξονα. Η Γαλλία έχει ήδη προ πολλού απολέ­σει τα «τρία Α» από τους κακόφημους διεθνείς οίκους αξιολόγησης. Ο κ. Σαρκοζί επιχειρεί να περάσει τα μέτρα λι­τότητας, αλλά και να επανεκλεγεί στις γαλλικές προεδρικές εκλογές της 6ης Μαΐου (τι σύμπτωση!) τρομοκρατώντας τους Γάλλους ότι, αν δεν συναινέσουν, η Γαλλία... θα πάρει τον δρόμο της Ελ­λάδας. Το ρεπορτάζ του «Βήματος» της 15.4 έγραφε: «Οι Γάλλοι ψηφίζουν με το μυαλό στην... Αθήνα. Ποτέ στο πα­ρελθόν η Ελλάδα δεν είχε “παίξει” τό­σο πολύ στις εκλογές ξένης χώρας, όσο στις εφετινές προεδρικές εκλογές στη Γαλλία».

Οι Γάλλοι λοιπόν έχουν στραμμένα τα βλέμματα πάνω στα δεινά του ελ­ληνικού λαού. Ο γαλλικός λαός είναι ο πιο πολιτικοποιημένος λαός της Ευρώ­πης. Η τιμωρία του κ. Σαρκοζί θα είναι παραδειγματική. Την επομένη της 6ης Μαΐου όλα θα είναι διαφορετικά. Η ύστατη ώρα επέρχεται. Η Τράπεζα της Γαλλίας έντρομη έσπευσε να αποκλεί­σει στις 13.4 «μετεκλογική επίθεση» των αγορών. Να αποκλείσει δηλαδή τη πιθανότητα οι προεδρικές εκλογές να οδηγήσουν σε «μαζική κρίση εμπιστο­σύνης» απέναντι στα γαλλικά ομόλογα. Οι περιβόητες αγορές, δηλαδή οι μεγαλοκερδοσκόποι, οσμίζονται αίμα στην Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία. Υπό το κράτος του πανικού συμπεριφέρονται ως αγέλη λύκων (η έκφραση δεν είναι δική μας).

Τι επέρχεται λοιπόν; Θα διαλυθεί η ευρωζώνη και οι χώρες - μέλη θα επι­στρέψουν στα εθνικά τους νομίσματα. Θα ανακτήσουν, με άλλα λόγια, την οι­κονομική και πολιτική τους κυριαρχία. Δηλαδή, την εθνική τους κυριαρχία. Ακόμη και αυτή τούτη η Γαλλία βρέθη­κε υπό τη νεοναζιστική μπότα της κ. Μέρκελ. Επέρχεται λοιπόν η «δι’ ελέου και φόβου» (Αριστοτέλης) κάθαρση της ελληνικής τραγωδίας.



Μπροστά στις κάλπες

Πορευόμαστε προς την 6η Μαΐου. Θα είναι οι κρισιμότερες εκλογές της ελληνικής μεταπολεμικής ιστορίας, με εξαίρεση εκείνες του 1946. Θα είναι και οι πλέον «παράδοξες» στην ιστο­ρία του νεότερου ελληνικού κράτους. Ο λαός θα πορευθεί προς τις κάλπες ουσιαστικά χωρίς κόμματα. Θα «αυτο­σχεδιάσει». Τα κόμματα της καθεστω­τικής συγκυβέρνησης ο λαός τα έχει ήδη απορρίψει στον σκουπιδοτενεκέ της μεταπολιτευτικής ελληνικής ιστορί­ας. Τι γίνεται όμως με τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης της παρού­σας αμαρτωλής Βουλής; Είναι γενικώς και αορίστως αντιμνημονιακά. Δεν ξέ­ρουμε απολύτως τίποτε για το τι σκο­πεύουν να πράξουν, όταν γίνουν μεί­ζων συμπολίτευση, όπως ονειρεύονται. Λες και η χώρα πρόκειται να κυβερνη­θεί με αυτόματο πιλότο.

Το κόμμα του κ. Τσίπρα, για παρά­δειγμα, στοχεύει σε μια «αριστερή συγκυβέρνηση». Τι στόχους όμως θα έχει αυτή η κατά φαντασίαν «αριστε­ρή συγκυβέρνηση» και τι θα πράξει όταν παραλάβει το τιμόνι της χώρας,

όπως ονειρεύεται, δεν ξέρουμε απο­λύτως τίποτε. Ή μάλλον ξέρουμε. Ο κ. Τσίπρας δήλωσε προ καιρού στη Βουλή «να παίξουμε το χαρτί της χρεοκοπίας» (7.2). Κύριε των δυνάμεων! Με μπλό­φες θα καθοριστεί η τύχη της χώρας; Ο κ. Τσίπρας ανακάλυψε εσχάτως και τον πατριωτισμό, καθώς έχει ενταθεί στο έπακρο το πατριωτικό φρόνημα του λα­ού, επιχειρώντας να ψαρέψει σε θολά νερά. Χαρακτήρισε την 25η Μαρτίου «εθνική παλιγγενεσία». Τι οβιδιακή με­ταμόρφωση! Είχαμε ακούσει σε ανύπο­πτο χρόνο τον ίδιο αυτόν τον κ. Τσίπρα να δηλώνει από τηλεοράσεως ότι «μα­κριά από εμένα ο πατριωτισμός»!

Το κόμμα του κ. Καμμένου, ο οποίος έριξε αδιανόητες γέφυρες προς τον κ. Τσίπρα, δεν αποτελεί, ούτε αυτό, εξαί­ρεση μέσα στη γενική πανήγυρη. Έδω­σε προσφάτως στη δημοσιότητα τη Δι­ακήρυξή του και μάλιστα για «δημόσια διαβούλευση». Διακήρυξη η οποία φέ­ρει μια εισαγωγή κορακίστικη, που δεν ξέρει κανείς σε ποιον απευθύνεται. Το κόμμα του κ. Καμμένου θέλει να ντυθεί με την «προβιά» της διανόησης. Τι λέει αυτή η Διακήρυξη για το τι θα πράξει η δεξιοαριστερή «συγκυβέρνηση»; Απο­λύτως τίποτε. Θα δούμε στο τιμόνι της χώρας τον κ. Καμμένο παρέα με τον κ. Τσίπρα; Δεν νομίζω.

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι το κόμμα του κ. Κουβέλη υπήρξε εντελώς σαφές για το τι θα πράξει, παρά την αντιμνημονιακή ρητορική του. Βγαίνο­ντας σχετικά πρόσφατα από μια συνά­ντηση με τον κ. Βενιζέλο, ο κ. Κουβέλης εδήλωσε ότι η χώρα δεσμεύεται από διεθνείς συμβάσεις, εννοώντας εμμέσως πλην σαφέστατα ότι αυτές οι συμβάσεις δεν είναι δυνατόν να αμφι­σβητηθούν. Αυτές όμως οι συμβάσεις εμπεριέχουν τα μνημόνια και αντιστρό­φως. Τα μνημόνια εμπεριέχουν τις συμ­βάσεις. Όμως ο κ. Κουβέλης είναι συνεπής. Ανέκαθεν ήθελε ως ρεύμα του ΣΥΝ να σύρει τον τελευταίο στο άρμα του ΠΑΣΟΚ. Ήγγικεν η ώρα.

Το ΚΚΕ, τέλος, δεν αποτελεί ούτε αυ­τό εξαίρεση. Η κ. Παπαρήγα προτείνει ως μόνιμη επωδό, σαν κομμουνιστικό ρεφρέν, ανεξαρτήτως με το τι θέμα θέ­τει η εκάστοτε συγκυρία, την καταδίκη του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ., της πλουτοκρα­τίας και της Ε.Ε. Και τι προτείνει στον λαό; Αντίσταση και πάλη. Φυσικά «αντί­σταση και πάλη». Όμως αντίσταση του λαού χωρίς στόχους δεν είναι δυνατόν να συγκροτηθεί. Ιστορικώς αδύνατον. Τι μένει; Να ψηφίσει ο λαός το ΚΚΕ να του λύσει όλα τα προβλήματα. Στη βά­ση του «πίστευε και μη ερεύνα». Προ­τείνει κάτι συγκεκριμένο το ΚΚΕ; Βε­βαίως. Η κ. Παπαρήγα έχει πει πάμπολ­λες φορές ότι η δραχμή θα είναι κα­ταστροφή. Τώρα πώς είναι δυνατόν να είναι κανείς στην ευρωζώνη και να μην είναι στην Ε.Ε. μόνον αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να το εξηγήσουν.

Όσο για το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη, κονφερασιέ του μνημονίου με πολλά ακροβατικά, δεν αξίζει σχολια­σμού.

Τι πράττουμε λοιπόν όλοι εμείς οι υπόλοιποι στην πορεία προς τις εκλο­γές της 6ης Μαΐου, προκειμένου να εκπληρώσουμε το ύψιστο, τώρα, καθή­κον μας; Νομίζω ότι το γενικό σύνθημα πρέπει να είναι «Δεν Ξεχνώ». Δεν ξε­χνώ τι μου έλεγαν και τι έπρατταν. Το «Δεν ξεχνώ» έχει και έναν μεγάλο συμ­βολισμό. Υπάρχει διέξοδος στα διλήμ­ματα; Υπάρχει. Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Κατά τα φαινόμενα η νέα Βουλή που θα προκύψει θα είναι πραγ­ματικά νέα. Θα επέλθει κάθαρση της τραγωδίας διά των εκλογών! Θα είναι πολυφωνική. Πόσο πολυφωνική; Κατά τα φαινόμενα στη νιοστή.

Ο λαός πορεύεται προς την 6η Μα­ΐου σώφρων και αποφασισμένος. Και

φυσικά διακατέχεται από «ιερή» οργή. Από απόφαση να πάρει στα ακριβοδί­καια χέρια του τον πέλεκυ της τιμωρί­ας. Αλλά μέχρι και την παραμονή των εκλογών θα επιχειρούν τα χρεοκοπη­μένα κόμματα του δικομματισμού να τον εκβιάσουν και να τον παραπλανή­σουν. Θέτουν το ψευδοδίλημμα «ή συγκυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ ή ακυβερ­νησία» αντιστρέφοντας, ως συνήθως, εντελώς την πραγματικότητα. Διότι η σημερινή συγκυβέρνησή τους, με επι­κεφαλής τον εκλεκτό της τρόικας, είναι μια «συγκυβέρνηση» εντεταλμένων που σπρώχνει ολοένα και περισσότε­ρο τη χώρα στον αφανισμό της. Για ποια ακυβερνησία λοιπόν μιλούν; Απείρως προτιμότερη μια πολυφωνική - πλου­ραλιστική Βουλή που θα ανοίξει τον δρόμο σε μια νέα πολιτική διακυβέρνη­ση της χώρας.

Πώς; Αυτό δεν μπορούμε να το γνω­ρίζουμε. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συγκλονίστηκε και αυτός από την 25η Μαρτίου, αν κρίνουμε από τις δηλώσεις που έκανε μετά τον εορτασμό. Θα επι­ληφθεί της εφαρμογής του Συντάγμα­τος. Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα.

Ο θρησκευτικός ηγέτης της χώρας κ. Ιερώνυμος έπραξε και αυτός το καθή­κον του, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, αν κρίνουμε από τα αποσπάσματα που μεταδόθηκαν από τη συνέντευξή του στο Mega. Ο κ. Ιερώνυμος μας υπενθύ­μισε την ημέρα της Αναστάσεως και τη σημασία του όρου «Πάσχα». Είναι η με­τάβαση, η έξοδος από το σκοτάδι στο φως. Ο νεκρός της πλατείας Συντάγμα­τος έπραξε ακριβώς αυτό. Πέρασε από το σκοτάδι στο φως της συνείδησης των Ελλήνων. Πάτησε τον θάνατο με τον θάνατο. Έγινε «αθάνατος». Είθε τη νύχτα της 6ης Μαΐου να χτυπήσουν οι καμπάνες των εκκλησιών και να ψάλει ο ελληνικός λαός τον Ακάθιστο Εθνικό Ύμνο. Είθε...



Έμπλεοι φόβου

Φέτος η 25η Μαρτίου γιορ­τάστηκε «σιδηρόφρακτη». «Σιδηρόφρακτος» και ο «ναός της Δημοκρατίας», η Βουλή, να μην την πλησι­άσει ο λαός, την κυριαρχία του οποίου υποτίθεται ότι εκφράζει κατά το Σύνταγ­μα. Δεν έχει υπάρξει τέ­τοιος εορτασμός της 25ης Μαρτίου στην ιστορία του νεότερου ελληνικού κρά­τους. Έμπλεο φόβου το καθεστώς Παπαδήμου. Έμπλεος οργής και απόφα­σης ο λαός.
πηγη